Old Soul Γιώργος Καστέλλης, ένα μυθιστόρημα τόσο εντυπωσιακό και διαφορετικό. Με έκανε να το ξεχωρίσω την χρονιά που μας πέρασε.
Κάθε βιβλίο έχει την δυνατότητα να επηρεάσει τον αναγνώστη με διαφορετικό τρόπο. Μερικά βιβλία προκαλούν έντονα συναισθήματα. Έκπληξη και ενθουσιασμό, φόβο, λύπη, θυμό. Πέρα από τα συναισθήματα όμως που αλλάζουν από το κείμενο ή την ξεχωριστή ιδιοσυγκρασία του κάθε συγγραφέα αυτό που αποτελεί το κοινό σημείο όλων των βιβλίων που περνάνε από τα χέρια μας, είναι το κυρίαρχο μήνυμα ή θέμα.
Ορισμένα βιβλία δημιουργούν βαθιά ερωτήματα, που μας προκαλούν να δούμε αλλιώς τη ζωή και τον τρόπο που την αντιλαμβανόμαστε. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι το Old soul του Γιώργου Καστέλλη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή. Ένα βιβλίο που αγγίζει το συναίσθημα και κεντρίζει την φαντασία από την πρώτη ως την τελευταία του σελίδα.
Η Μετενσάρκωση υπήρξε η πάγια διδασκαλία των Αρχαίων Μυστηρίων όλων των χωρών. Πάντα προκαλούσε ενδιαφέρον και πάντα θα προκαλεί: η φυσική, ψυχική και πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου στο βάθος του χρόνου και η διαιώνιση του πνεύματος του από την γέννηση ως τον θάνατο και μετά, ακόμα και από αυτόν τον ίδιο τον θάνατο. Γιατί οι πράξεις μας αφήνουν το ανεξίτηλο χνάρι τους μέσα στον χρόνο.
Περίληψη – Πλοκή
Κωνσταντινούπολη, 1453: Ένας άντρας είναι καταδικασμένος να θυμάται τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του καθώς επιστρέφει ξανά και ξανά στη ζωή αλλάζοντας σώματα και ταυτότητες. Ευχή η κατάρα; Ευκαιρία για εξιλέωση και επανόρθωση λαθών και εγκληματικών πράξεων; Ευκαιρία για αποκατάσταση της αλήθειας και για αναγέννηση ψυχής ή για μια καταστροφική αποκαθήλωση και ολέθρια αιώνια καταδίκη; Είναι άραγε καταδίκη η αιώνια μνήμη; Είναι καταδίκη να ξέρεις πως ακόμα και μετά τον θάνατο, εσύ αργά ή γρήγορα θα ξανακληθείς να ζήσεις και πάλι έναν ολόκληρο κύκλο ζωής; Θα κληθείς να δημιουργήσεις νέα όνειρα, νέες προσδοκίες και καινούριες φιλοδοξίες.
«Όσες ζωές και να χαρίσουν σε έναν άνθρωπο τελικά, αυτός πάντα θα σκέφτεται εκείνες που δεν έζησε. Αυτό που δεν γίνεται μας στοιχειώνει περισσότερο από αυτό που έχει συμβεί».
Μέσα από τις εναλλαγές στον χώρο και στο χρόνο. Μέσα από τις συναντήσεις με γνώριμες ψυχές, αλλά και με παρόμοιες καταστάσεις και ίδια διλλήματα ο κεντρικός ήρωας στροβιλίζεται μέσα στα αιώνια ερωτήματα που έχουμε όλοι μας. Οι ζωές που ζήσαμε. Οι ζωές που θα θέλαμε να ζήσουμε. Τα κενά που θα θέλαμε να καλύψουμε. Τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που δεν πήραμε στην ως τώρα ζωή μας. Οι νέοι ορίζοντες που δημιουργεί η κάθε εποχή με τις δικές της προκλήσεις και τις δικές της δυσκολίες.
Μέσα από τις διάφορες ενσαρκώσεις του πρωταγωνιστή συναντάμε τις διαφορετικές εκδοχές μιας ίδιας κατάστασης που όμως μας οδηγεί σε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Η όλη διαδικασία προσέγγισης της κάθε νέας ζωής του πρωταγωνιστή είναι δοσμένη με έναν ιδιαίτερο και πανέξυπνο τρόπο που μας οδηγεί και μας καθοδηγεί σε ένα υπέροχο μεταφυσικό παραμύθι με πολλά μηνύματα και νοήματα.
Το δέσιμο της ιστορίας θα έρθει συνεκτικά, νομοτελειακά και κυρίως στοχαστικά στο δεύτερο μέρος του βιβλίου όπου βρισκόμαστε στην Αθήνα του 2021: Μια επιμελήτρια λογοτεχνικών κειμένων δέχεται την πρόταση ενός άγνωστου συγγραφέα να τον βοηθήσει να γράψει το φινάλε στο ημιτελές πρωτόλειό του. Η συνάντησή τους θα ξυπνήσει φαντάσματα από το τραυματικό παρελθόν της και θα την κάνει να αναθεωρήσει τις ισχυρές πεποιθήσεις που έχει σχηματίσει για τον κόσμο. Έναν κόσμο που αλλάζει, αλλά παράλληλα μένει και τόσο αναλλοίωτος. Ένας κόσμος γεμάτος όνειρα, άλλα εκπληρωμένα και άλλα ανεκπλήρωτα. Ένας κόσμος όπου ο συγγραφέας προσπαθεί και καταφέρνει να μας αποδείξει πως η αιωνιότητα είναι άπειρη και σχεδόν όλα είναι καταδικασμένα να επαναληφθούν. Άρα όλο και κάποια ευκαιρία θα βρει η ανθρωπότητα να αλλάξει τις πρότερες πράξεις της.
Εισχωρώντας στο Old Soul Γιώργος Καστέλλης
Το Old Soul είναι ένα εξαιρετικά έξυπνο και καινοτόμο μυθιστόρημα. Ένας ζωντανός οργανισμός λογοτεχνικότητας. Και λέω ζωντανός οργανισμός γιατί θεωρώ πως υπάρχουν πολλές αναγνώσεις σε αρκετά σημεία του βιβλίου που μπορείς να επανέλθεις σαν αναγνώστης και να δώσεις επιπλέον εκδοχές στην σκέψη σου. Στα συμπεράσματα σου. Στο απόσταγμα των μηνυμάτων που λαμβάνεις μέσα από κάθε λέξη και φράση του βιβλίου. Η διαχρονικότητα του, τα προαιώνια ερωτήματα και ερωτηματικά του. Τα σύγχρονα διλήμματα, οι έντονες, εύστοχες και καίριες εναλλαγές στην πλοκή, αλλά και στα συναισθήματα των ηρώων που κινούνται μέσα σε διαφορετικούς χρόνους, διαφορετικούς πολιτισμούς, πολλαπλές ηθικές και πρακτικές που παίρνουν χρώμα μέσα από τις βαθύτερες σκέψεις. Τα θέλω και τα πρέπει. Αυτά που μπορούν ή δεν μπορούν να γίνουν. Σε όλα αυτά που απλά περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να πραγματωθούν όχι τόσο χρονικά όσο έχοντας μέσα τους την ωριμότητα για να αποτελέσουν την επίτευξη ενός κατασταλαγμένου στόχου.
Αυτό που κάνει συναρπαστικό το Old soul είναι η αντίληψή του για τις πολλαπλές πραγματικότητες, για τις πολλαπλές συμπεριφορές και για τα διαφορετικά συναισθήματα που μπορεί να προκαλέσει ο εγωισμός ο θυμός η παρόρμηση του έρωτα η παρόρμηση της εκδίκησης και κάθε άλλο ερέθισμα που είναι ικανό να φτάσει στα όρια μυαλό και ψυχή.
Το βιβλίο ερευνά τη θεωρία της μετενσάρκωσης, την αιώνα πτυχή του εαυτού μας, την ψυχή που ζει πολλές ζωές πάνω στη Γη. Επίσης διερευνά την έννοια του πεπρωμένου, του κάρμα και του καρμικού κύκλου. Γεγονός που υποδηλώνει ότι οι ενέργειες μας σε μια ζωή επηρεάζουν την επόμενη. Γιατί η ζωή επιστρέφει συμπεριφορές ή τις μεταλλάσσει εντελώς μετατρέποντας τα αρνητικά συναισθήματα σε κάτι εντελώς θετικό.
Ενσαρκώνει τα λάθη, τα πάθη και τις παραλήψεις και τα μετενσαρκώνει σε ένα μάθημα ζωής και σύγκρουσης με τον ίδιο μας τον εαυτό σε μια μια αέναη πορεία στον χρόνο και μια επαναληπτική ανάγνωση των ίδιων των πράξεων μας, που μας αναγκάζει να ανακαλύψουμε νέες πτυχές της προσωπικότητάς μας. Άγνοια και γνώση στο μεταίχμιο της αιωνιότητας που αλλάζουν διαρκώς θέσεις για να τονίσουν τις προθέσεις και τις διαφορετικές αντιλήψεις στο βάθος του χρόνου. Αντικείμενα αναλλοίωτα στον χρόνο. Το φυλαχτό που καθορίζει τον κεντρικό ήρωα δεν αλλάζει υφή, όψη. Αυτά που αλλάζουν όμως είναι τα συναισθήματα που κατευθύνονται από την γνώση που αποκτά κάποιος στην πορεία της αιώνιας ζωής του.
«Πώς να αγκαλιάσεις έναν αδερφό αν γνωρίζεις πως στην προηγούμενη ζωή σου ήταν ο δολοφόνος σου»
Ταυτόχρονα σε κάθε γνώση που αποκτά ο κεντρικός ήρωας μπαίνει και το ερώτημα. Είναι καλό που τελικά ξέρει; Είναι καλό που όλο και κάπου επιστρέφει για να δώσει ή να πάρει αυτό που του έλειψε σε κάποια προηγούμενη ζωή ή να διορθώσει κάποιο λάθος ή να δώσει άλλη πορεία και εκδοχή σε μια παραλλαγή ενός παρόμοιου βιώματος; Το μεγάλο ερώτημα που πλανάται και ανακυκλώνεται στο μυθιστόρημα αυτό είναι πως θα αντιμετωπίζαμε την ζωή στο ενδεχόμενο της αιωνιότητας δια μέσου πολλαπλών ζωών; Είναι ευκαιρία για να πραγματοποιήσουμε ένα όνειρο που έμεινε μισό ή είναι η ευκαιρία να βιώσουμε νέες εμπειρίες και να ζήσουμε νέες προκλήσεις σε αυτό το ατέλειωτο ταξίδι μέσα στον χρόνο και στον χώρο;
Όταν μια ιδέα ας πούμε πραγματωθεί χάνει την προσμονή και την λαχτάρα. Οικειοποιείται και τελικά ξεφτίζει. Ποιο είναι το μεγαλύτερο κέρδος και ποια η συναισθηματική κορύφωση του ανθρώπου στην καθημερινή του πάλη με την ίδια την ζωή και τις προσδοκίες του. Η προσμονή ή η επίτευξη του στόχου; Το ταξίδι ή ό προορισμός;
Εκτός από τον χώρο και το χρόνο που αλλάζει σαν σκηνικό δια μέσου του πρωταγωνιστή. Αλλάζει και το φύλο της κάθε ενσάρκωσης. Ο κεντρικός ήρωας ενδύεται πότε τον ρόλο του άντρα και πότε της γυναίκας κουβαλώντας μέσα του όλες τις συναισθηματικές παραλλαγές των δυο φύλων με τις ξεχωριστές αναζητήσεις, προσδοκίες και θέσεις μέσα στην κοινωνία.
Με την ελευθερία που έχει ο συγγραφέας καθώς εναλλάσσεται στον χρόνο και στον χώρο έχει την ευελιξία να μας παρουσιάσει μια πληθώρα θεμάτων που δεν θα πάψουν ποτέ να απασχολούν τον άνθρωπο όσα χρόνια και αν περάσουν. Οικογενειακές σχέσεις, κοινωνικοπολιτικές διαφορές και οικονομικά χάσματα. Δολοπλοκίες και ίντριγκες. Bulling, oμοφυλοφιλία. Θρησκοληψία. Κοινές συνισταμένες σε όλα αυτά η προσωπική φιλοδοξία, ο έρωτας και κυρίως οι επιθυμίες.
Και οι πράξεις που καθοδηγούνται από αυτές τις κοινές συνισταμένες οδηγούν πότε στον θάνατο και πότε στην ελευθερία.
Εγώ του χρωστούσα μια απόδραση και του την έδωσα. Μια φορά τον οδήγησα στον θάνατο και μία στην ελευθερία
Το κυριότερο όμως και πιο σημαντικό. Αυτό που καθορίζει την πορεία μας στην ζωή είναι οι επιθυμίες. Αυτές υπάρχουν. Αυτές γεννάνε την προσωπική και σημαντική ταυτότητα μας. Αυτή που μας χαρακτηρίζει και μας καθορίζει. Αυτή που μας ξεχωρίζει και μένει αναλλοίωτη στον χρόνο. Μια προσωπική ταυτότητα γεμάτη ξεχωριστές και μοναδικές επιθυμίες.
Ήταν τόσο παράξενο που έκανα αυτή τη σκέψη. Πώς θα ήταν ο Τρέβορ αν μεγάλωνε; Πώς θα ήταν ο Λέναρντ αν μεγάλωνε δίπλα στον Τρέβορ; Τι θα γινόταν αν ο Οζάν είχε αρπάξει τη Βαλέρια από το χέρι και το είχαν σκάσει; Ακόμα κι εγώ που είχα δεκατρείς ζωές στην πλάτη μου, και ποιος ξέρει πόσες μπροστά μου, παίδευα το μυαλό μου με τέτοιες εικόνες. Όσες ζωές και να χαρίσουν σ’ έναν άνθρωπο τελικά, αυτός πάντα θα σκέφτεται εκείνες που δεν έζησε. Αυτό που δεν γίνεται μας στοιχειώνει περισσότερο απ’ αυτό που έχει συμβεί.
Γι’ αυτό κι εγώ όταν άκουγα κάποιο παιδάκι εκεί μέσα να εξιστορεί πως είδε το μπαμπά του να κομματιάζεται από βόμβα ή είδε τη μαμά του να σαπίζει ζωντανή από κάποια αρρώστια, παρέμενα ασυγκίνητος. Μπορούσαν όμως να με πάρουν τα ζουμιά αν άκουγα κάποιο να ονειρεύεται πως στα γενέθλιά του θα εμφανίζονταν οι νεκραναστημένοι του γονείς, για να το πάνε στο ζαχαροπλαστείο να διαλέξει τούρτα.
Αυτό είμαστε τελικά ούτε όσα κάναμε ούτε όσα πάθαμε, μόνο όσα ποθήσαμε. Στις ζωές που άλλαξα και στα σώματα που ενδύθηκα δεν βρήκα άλλη ενιαία ταυτότητα από τις επιθυμίες.
Old Soul Γιώργος Καστέλλης ένα βιβλίο για τις δεύτερες ευκαιρίες, σε ένα ταξίδι αναζήτησης της ίδια της ύπαρξης μέσα από αξίες διαχρονικές που δεν αλλάζουν. Αξίες όπως η αγάπη, ο έρωτας και η δύναμη τους όχι να παραμένουν στις ζωές μας. Αλλά να παραμένουν στις ψυχές μας. Ότι αγαπάς πιθανότατα θα χαθεί. Η αγάπη όμως πάντα επιστρέφει με άλλο πρόσωπο για να αναδείξει την αέναη πορεία της στον κόσμο πέρα από τον θάνατο και την φθορά του σώματος.
Πάλεψα να κρατήσω τα μάτια μου μισάνοιχτα καθώς με παρέδωσαν στον κόρφο της μάνας μου βιαζόμουν να κοιτάξω τα δικά της. Έτσι τις αναγνωρίζει κάνει στις ψυχές. Από τα μάτια. Το πρόσωπο αλλάζει Αυτά όμως μένουν τα ίδια και αν έχεις ξεχάσει το χρώμα ή το σχήμα αυτά που αισθάνεσαι όταν σε κοιτάζουν είναι αλάνθαστο μοναδικό σαν δακτυλικό αποτύπωμα.
ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ ΠΛΕΟΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥ BLOG VIVLIONERGA.COM
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου