ΒΙΒΛΙΩΝ ΕΡΓΑ / VIVLIONERGA

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Είναι το πρώτο βιβλίο του Γιώργου Σταφυλά που διαβάζω. Έχει προηγηθεί το βιβλίο με τον τίτλο "Συγκάλυψη" που σίγουρα θα είναι και αυτό ένα από τα επόμενα αναγνώσματα μου. Μιας και ο συγγραφέας κατάφερε να με κερδίσει με την πλοκή και την διακύμανση της ιστορίας του. Αλλά κυρίως με την γνώση εις βάθος της σαθρότητας που υπάρχει στην Ελληνική κοινωνία και στα κέντρα εξουσίας που ορίζουν τους νόμους της νύχτας και καλύπτουν στο σκοτάδι τις παράνομες και εγκληματικές πράξεις μιας σειράς ανθρώπων ευυπόληπτων, αλλά και σκοτεινών. Που ζουν κάτω από μια βιτρίνα χλιδής και λάμψης. Κινδύνου, εξάρτησης και φόβου. Μια αλυσίδα ανθρώπων που στηρίζει ο ένας τον άλλον με διαφορετικό ρόλο ώστε να διατηρήσει τις ισορροπίες μέσα σε ένα Κύκλωμα σκοτεινό και αδιάρρηκτο. Πόσο δύσκολο είναι να μπεις στο Κύκλωμα και πόσο δύσκολο να εξέλθεις από αυτό; Το πτώμα μιας νεαρής φοιτήτριας, τσακισμένο στα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης, θα φέρει αντιμέτωπο τον Αστυνόμο Λάμπρου

Η Μαρίνα είναι μία οργισμένη καλλιτέχνις, μία ηδονοθήρας που πασχίζει να δραπετεύσει από την εμμονή της με τον σωματικό και ψυχικό βιασμό που υπέστη ο πατέρας της στα κολαστήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ. Καμβάς της τέχνης της και σάκος του μποξ το σώμα της, το οποίο βασανίζει η ίδια εξαιτίας των διατροφικών της διαταραχών. Όταν αποφασίζει να υποβάλει τον πατέρα της σε μια νέα άτυπη ανάκριση έρχεται η στιγμή της μεγάλης σύγκρουσης. Μια ιδιότυπη ματιά στην Αθήνα του σήμερα, με αναδρομές στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας. Μια φρέσκια, σπαρταριστή, καθαρή ανάγνωση, καθόλου φορτισμένη πολιτικά, καθόλου νοσταλγική, καθόλου αφοριστική. Ο συγγραφέας δεν χαρίζεται σε κανέναν, ούτε σε βασανιστές, ούτε σε θύματα. Εξάλλου οι ήρωές του είναι συνεχώς και τα δύο: θύματα και βασανιστές. Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Πορτοκαλάκη.

 O πολυδιαβασμένος συγγραφέας ζωντανεύει την ανθρώπινη μοίρα στη μεσοπολεμική εποχή, στην Αθήνα. Θεματοποιεί τα γυρίσματα της ιστορίας με ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα γεμάτο περιπέτειες και ανατροπές, εμβαθύνοντας με ρεαλισμό στον ψυχικό κόσμο των ηρώων του. Πρόσωπα εύθραυστα και δυνατά, ευαίσθητα και ανένταχτα που αναδεικνύουν με τη δράση τους τη δύναμη της ανθρώπινης φύσης, εξιδανικεύουν την αισιοδοξία της νιότης, τους δεσμούς αίματος, τη φιλία, τον έρωτα την αγάπη και νικούν κάθε εμπόδιο. Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές, καλοδουλεμένους χαρακτήρες και ζωντανές εικόνες σαν ζωγραφικοί πίνακες. Αλκυόνη Παπαδάκη, συγγραφέας

Ο Άλαν Γκραντ, επιθεωρητής της Scotland Yard, αν και ακινητοποιημένος στο νοσοκομείο λόγω σοβαρού ατυχήματος, επιχειρεί να εξιχνιάσει το πιο πολυσυζητημένο έγκλημα στην ιστορία της Αγγλίας: τις δολοφονίες δύο πριγκίπων τον 15ο αιώνα, διαδόχων του θρόνου, και τον ρόλο που διαδραμάτισε ο βασιλιάς Ριχάρδος Γ'. Όταν ο Γκραντ αναρρώσει, θα έχει ολοκληρώσει την εξιχνίαση του φόνου, όμως το αποτέλεσμα δεν θα είναι αυτό που περίμενε ο ίδιος ή ο αναγνώστης. Η "Κόρη του χρόνου" (1951) ψηφίστηκε το 1990 ως η καλύτερη ιστορία μυστηρίου όλων των εποχών. Ολόκληρες γενιές αναγνωστών συνεχίζουν να αναρωτιούνται ποια είναι η αλήθεια για τις μακρινές εκείνες δολοφονίες. Η Josephine Tey (ψευδ. της Elizabeth Mackintosh, 1896-1952) ήταν μυθιστοριογράφος και θεατρική συγγραφέας, εξέχουσα μορφή των αγγλικών γραμμάτων.

Ο Ιάσονας και οι φίλοι του πασχίζουν να επιβιώσουν σε μια Αθήνα που μαστίζεται από λιμό. Στην προσπάθειά τους να βρουν τροφή πέφτουν σε ενέδρα, με αποτέλεσμα να χάσει τους συντρόφους του. Ο ίδιος καταφέρνει να διαφύγει και κάνει σκοπό της ζωής του να πάρει εκδίκηση. Στην πορεία γνωρίζει έναν μυστηριώδη ξένο που θα αλλάξει όλα όσα νόμιζε πως ήξερε, καθώς και τον έρωτα της ζωής του. Μέσα από ζωντανές περιγραφές, αναδρομές στο παρελθόν και αλλεπάλληλες ανατροπές, ξετυλίγεται μαεστρικά μια αλληλουχία γεγονότων η οποία οδηγεί την πλοκή προς μία κορύφωση που έχει χτιστεί από την πρώτη κιόλας σελίδα. Πρόκειται για μια ιστορία για τις ιδέες, τον έρωτα, την αγάπη, την ελευθερία, τη νομοτέλεια που διέπει τον κόσμο και την αναζήτηση του νοήματος της ύπαρξης. Οι κεντρικοί χαρακτήρες μοιάζουν παγιδευμένοι σε μια σκακιστική παρτίδα στον χωροχρόνο, και μας κάνουν να αναρωτιόμαστε κατά πόσον μπορούμε να ελέγξουμε τη ζωή και τη μοίρα μας. Ένα αλληγορικό αστικό μυθιστόρημα, ένα σκοτεινό παραμύθι,

Με φόντο τα Αναφιώτικα, η Κλεψύδρα είναι μια ιστορία που περιστρέφεται γύρω από τον χρόνο και τη χαοτική αναζήτηση της αγάπης. Μια διεισδυτική αποτύπωση του ψυχισμού της σύγχρονης κοινωνίας· του χρηματιστηρίου, της διαφθοράς, της οικονομικής κρίσης και της ανθρώπινης απληστίας. Τρεις κινηματογραφικές λήψεις με κεντρικό άξονα την οικογένεια Βερνάρδου, τα ένοχα μυστικά της και τα παιχνίδια της μοίρας. Τρία κάδρα ενός στιλιζαρισμένου ερωτικού δράματος με αποχρώσεις ψυχολογικού θρίλερ. Οι προβληματικοί χαρακτήρες, εγκλωβισμένοι ασφυκτικά σε κλειστοφοβικές σκέψεις και βίαια διλήμματα, ραμμένοι σ’ ένα διαρκές παιχνίδι με την υπαρξιακή αγωνία, έλκονται από αυτό που τους τρομάζει. Μια μελαγχολική και ρετρό Πλάκα στήνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο η κυνική πραγματικότητα θα πλέξει τον κύκλο της, μέχρι να ρίξει τους τίτλους τέλους…

Τη ρώτησε μόνο για τις σημύδες που είδε στο όνειρό του. Τι να σήμαιναν; Είχε περάσει κιόλας μια εβδομάδα από τότε που έφυγε με το τρένο ο αδελφός Ευγένιος, και οι ρυθμοί στο μοναστήρι επανήλθαν στο κανονικό. Το κανονικό είχε φθάσει να είναι μια ντουζίνα μοναχοί και «μοναχοί» που συμβίωναν αναγκαστικά με έναν Ρώσο, μια Ρωσίδα, έναν Πολωνό, όλοι τους λιποτάκτες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έναν άλλο Ρώσο κι έναν Ελληνογάλλο, δραπέτες από στρατόπεδα, και μια Γερμανορωσίδα χήρα που ακολουθούσε τον έναν δραπέτη. Όλο αυτό ήταν το «κανονικό» που το αναστάτωσε για λίγο η παρουσία ενός φυγάδα Ναζί. Με περίσσεια διπλωματική γλώσσα ο Αβάς Αλόις μίλησε για ισορροπία κατανόησης, όταν ο Αντρέγιεφ τη βάφτισε «ισορροπία του τρόμου». Δεν είχε κατασταλάξει τι από τα δύο ήταν. Θυμήθηκε κι άλλους απ’ αυτόν τον θίασο του δρόμου, τον Κροάτη Επίσκοπο, έπειτα τους Έλληνες φασίστες, τον Ναζί λαθρέμπορο, και τον Κυριάκο. Αυτό το οδοιπορικό που ξεκίνησε τέλος Γενάρη του 1945 λίγο έξω από το Άουσβιτς,

Η Λουίτζα Σαλβέμινι, νεαρή δασκάλα από τη νότια Ιταλία, αποσπάται στον βορρά για να διδάξει στο Λονγκαρόνε, στη σκιά του μεγάλου φράγματος Βαγιόντ που μόλις αποπερατώθηκε. Σύντομα, καθώς ο ταμιευτήρας γεμίζει με νερό, το νότιο πρανές του φράγματος αρχίζει να ολισθαίνει. Όλα δείχνουν ότι η περιοχή απειλείται από μια εκτεταμένη κατολίσθηση, όμως το φράγμα πρέπει να αντισταθμίσει το κόστος της δαπανηρής κατασκευής του. Αλλεπάλληλες γεωλογικές μελέτες υπολογίζουν εσφαλμένα τις διαστάσεις της επικείμενης κατολίσθησης και οι Αρχές, υποτιμώντας τον κίνδυνο, δεν προβαίνουν σε κανένα μέτρο ασφαλείας για τους κατοίκους της επικίνδυνης κοιλάδας. Ωστόσο, η Λουίτζα δεν την εγκαταλείπει. Η δυνατή φιλία με τη Ρίτα, η βαθιά αγάπη για τον Ανσέλμο και το ιδιαίτερο δέσιμο με τον μαθητή της Αλμερίγκο Ποτσομπόν την καθηλώνουν στο Λονγκαρόνε, όπου σχεδιάζει να μείνει για πάντα. Μέχρι τότε... Εκείνη τη νύχτα του Οκτώβρη που η ορμή του νερού συντρίβει αμείλικτα την κοιλάδα. Δύο χιλιάδες άνθρωποι χάνοντα

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου H Ερωμένη των Φάρων είναι το πρώτο βιβλίο της Πηνελόπης Κουρτζή, που διαβάζω και είμαι σίγουρη πως θα αναζητήσω και τα προηγούμενα βιβλία της μιας και η γραφή της, αλλά και το πρωτότυπο της ιστορίας της με κέρδισαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Πάντοτε με γοήτευαν οι φάροι που κοσμούν την πατρίδα μας σε πολλά σημεία της νησιωτικής, αλλά και της ηπειρωτικής χώρας, εκεί όπου ακουμπά η θάλασσα. Έχω διαβάσει πάμπολλες ιστορίες για φάρους και φαροφύλακες. Έτσι με τράβηξε από την πρώτη στιγμή ο τίτλος του Βιβλίου και φυσικά το εξώφυλλο του. Αν και δεν συνηθίζω να επιλέγω βιβλία με αυτόν τον τρόπο. Και όμως καμιά φορά η αυθόρμητη επιλογή ενός βιβλίου βασιζόμενη σε άλλα χαρακτηριστικά εκτός από την υπόθεση σε δικαιώνει απόλυτα. Η Ερωμένη των Φάρων είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο θάλασσα, αλμύρα, φωτιά και έρωτα που λίγο λίγο και σιγά σιγά σε τυλίγει στην ζεστή του αγκαλιά συναρπάζοντας σε. Χωρίζεται σε δυο μέρη αφήγησης η οποία γίνεται εναλλάξ κάτι που εντείν

Πάντοτε με έτρωγε περιέργεια μεγάλη για το μυστήριο αυτό της προγιαγιάς μας και μια αμφιβολία για τη φύτρα μου την είχα σε όλη μου τη ζωή? τελευταία όμως, μετά και από το μοιραίο ναυάγιο, τον περασμένο Αύγουστο, τότε που τα ’φερε έτσι η ώρα η κακιά και μπατάραμε με κάλμα μπουνάτσα και έγινε ό,τι έγινε, μου μπήκανε ιδέες διάφορες μες στο κεφάλι μου και σιγά-σιγά, σαν άρχισα να συνέρχομαι κάπως από το σοκ, έπιασα, κρυφά από την Ελένη βεβαίως, για να μην καταλάβει ότι κάπως συνήλθα και πιάσει πάλι την γκρίνια της τη γνωστή για τα περιστέρια, να καταγράφω και να μελετώ τα μοιραία συμβάντα αλλά και την όλη πορεία μας την οικογενειακή μαζί με τα πουλιά, από τρεις γενιές πίσω ίσαμε σήμερα, μπας και βγάλω συμπέρασμα πιο ασφαλές από πού βαστά άραγε ακριβώς η δικιά μου η φύτρα. Tα ταχυδρομικά περιστέρια, μαντατοφόροι που διασχίζουν σύνορα χωρίς ελέγχους, φέρνουν χαμπέρια μαύρα ή χαρμόσυνα. Διανύουν αποστάσεις και εποχές, ασκημένα στην ελευθερία και στην επιστροφή. Γενιές περιστεριών και γε

Δεκαετία του '30. Ο Έρβιν και η Μάγδα Ζόμερ ζουν μια ήσυχη, ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή. Όλα όμως ανατρέπονται, όταν η επιχείρησή τους παίρνει την κάτω βόλτα, μετά την αποχώρηση της δραστήριας και δυναμικής Μάγδας. Η δυσμενής αυτή εξέλιξη κλονίζει τον γάμο τους συθέμελα και τελικά συνθλίβει τον Έρβιν, ο οποίος γυρίζει την πλάτη στην πραγματικότητα και καταφεύγει στο ποτό. Το αλκοόλ αμβλύνει ένα αίσθημα αδυναμίας που τον κατέτρυχε ανέκαθεν, του προσφέρει διαφυγή από την πεζή, απονεκρωμένη καθημερινότητα, που ασφυκτιά μέσα σ' ένα σύστημα άτεγκτων γερμανικών κανόνων, και του αποκαλύπτει την απόλαυση που μπορεί να προσφέρει το ανοιξιάτικο ξύπνημα της φύσης αλλά και της καταπιεσμένης του σεξουαλικότητας. Παρασυρμένος από τη μέθη που του προκαλεί η ανακάλυψη πρωτόγνωρων εμπειριών, παραπαίοντας ανάμεσα στην ενοχή που συνεπάγεται η απώλεια της αστικής αξιοπρέπειας και στην ηδονή που νιώθει τσαλαπατώντας την, αποξενώνεται από το οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον· έρμαιο πλέ

Νέα Υόρκη, τελευταία νύχτα του 1937, στον απόηχο της Μεγάλης Ύφεσης. Δύο φίλες συναντούν σε ένα από τα περίφημα τζαζ κλαμπ της αμερικανικής μεγαλούπολης έναν γοητευτικό νεαρό τραπεζίτη. Η Κέιτ, η Ιβ και ο Τίνκερ, τρεις νέοι με όνειρα και διάθεση για ζωή, πρωταγωνιστούν σε αυτή την αριστοτεχνικά γραμμένη ιστορία του Amor Towles. Κατά τη διάρκεια της επόμενης χρονιάς τα πάντα θα αλλάξουν στις ζωές των ηρώων, θα ερωτευτούν, θα απογοητευτούν, θα επαναπροσδιορίσουν τα όνειρά τους και, πάνω από όλα, θα προσπαθήσουν να μάθουν τους κανόνες του παιχνιδιού της καλής κοινωνίας… Δεν θα πάψουν όμως να παλεύουν με τα δικά τους φαντάσματα και να προσποιούνται αυτό που θα ήθελαν να είναι. Ο συγγραφέας ανασυνθέτει με εξαιρετικό τρόπο την ατμόσφαιρα της Νέας Υόρκης της εποχής, στήνοντας με μαεστρία και λεπτό χιούμορ το σκηνικό της πλοκής σε όλους τους χώρους όπου πάλλεται η καρδιά της πόλης: μπαρ, εστιατόρια, μουσικές σκηνές, εξοχικά, αλλά και εκδόσεις και περιοδικά. Ταυτόχρονα όμως με τη νοσταλ

Για χρόνια, οι φήμες για την Πιτσιρίκα του Βάλτου έδιναν κι έπαιρναν στο Μπάρκλι Κόουβ, ένα ήσυχο ψαροχώρι της Βόρειας Καρολίνας. Ο θάνατος του νεαρού Τσέις Άντριους τις έκανε να φουντώσουν ακόμη περισσότερο. Ποιος θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει, αν όχι εκείνο το αγριοκόριτσο που ζούσε μονάχο του στα βάθη του βάλτου; Αλλά την Κάια δεν την είχαν καταλάβει. Ευαίσθητη και έξυπνη, είχε καταφέρει να επιβιώσει ολομόναχη, εγκαταλελειμμένη απ’ τους ανθρώπους, παρέα με τους γλάρους και μ’ όσα της δίδαξε η άμμος κι η αρμύρα. Όταν δύο νεαροί απ’ το χωριό γοητεύονται απ’ την άγρια ομορφιά της, η Κάια ανοίγεται σε μια καινούργια ζωή. Αλλά τότε συμβαίνει το αδιανόητο. Μια ωδή στον φυσικό κόσμο και μια σπαρακτική ιστορία ενηλικίωσης, που μας υπενθυμίζει πώς τα παιδικά μας χρόνια μάς καθορίζουν για πάντα και ότι η ανθρώπινη φύση κουβαλά αρχέγονα, βίαια μυστικά, απ’ τα οποία κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει. «Η Κάια άφησε το περιοδικό στα πόδια της με το μυαλό της να ταξιδεύει σαν τα σύν

Σε κάποια χώρα γίνονται εκλογές. Η καταμέτρηση των ψήφων στην πρωτεύουσα αναδεικνύει πρώτη δύναμη το λευκό με ποσοστό περίπου 70%. Οι εκλογές επαναλαμβάνονται την επόμενη Κυριακή και το λευκό ξεπερνά το 80%. Μπροστά στο διαφαινόμενο κενό εξουσίας, τα δύο μεγάλα κόμματα, ο κρατικός μηχανισμός και οι δημόσιες υπηρεσίες εγκαταλείπουν την πόλη, καταστρώνοντας αστυνομικά σχέδια για να ανακαλύψουν τον υποκινητή. Μια έκπληξη όμως περιμένει τους κρατούντες: ο πληθυσμός της πόλης αφυπνίζεται, "φωτίζεται", και ανακαλύπτει από την αρχή τις αξίες της αλληλεγγύης, της προσωπικής ευθύνης, της αλληλοβοήθειας. Το κράτος όμως δεν έχει πει ακόμη την τελευταία λέξη. Ένα απαισιόδοξο βιβλίο; "Δεν είμαι εγώ απαισιόδοξος. Είναι ο κόσμος απαίσιος", ισχυρίζεται ο Ζοζέ Σαραμάγκου, που με το νέο αυτό μυθιστόρημά του, που κινείται στον αντίποδα του μυθιστορήματός του "Περί τυφλότητος", γνώρισε και πάλι μεγάλη επιτυχία σε όλο τον κόσμο. Μπορείτε αν το έχετε διαβάσει να ψηφίσετε

Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που βρέφος εβδοµήντα ηµερών το συνέλαβαν και το έστειλαν εξορία στις Κυκλάδες. Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που –στη διάρκεια της Κατοχής και του Εµφυλίου– η οικογένειά του κόπηκε στα δύο, όµως εκείνο δεν έπαψε στιγµή να αγαπάει κανέναν τους. Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που –όταν γεννήθηκε– ο πατέρας του ήταν «ο ηρωικός αρχηγός των εργατών» και –όταν µεγάλωσε– έγινε «ο προδότης της εργατικής τάξης». Κι ας µην είχε προδώσει τίποτα από ό,τι πίστευε. Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που πέρασε όλη του την εφηβεία στη βαθιά παρανοµία. Κλεισµένο σε ένα σπίτι, µε ψεύτικο όνοµα, χωρίς να πηγαίνει στο σχολείο, χωρίς να κάνει παρέες. Γιατί ήξερε πως, εάν οι Αρχές ανακάλυπταν ποιοι ήταν οι γονείς του, θα τους εκτελούσαν. Κι όταν επέστρεψε στην ελευθερία, το κορίτσι εκείνο ερωτεύτηκε παράφορα, κόντρα στη θέληση και στην ανοχή της οικογένειάς του. Το κορίτσι λεγόταν Νίκη. Και ήταν η µάνα µου. (Αυτό όµως έχει τη λιγότερη σηµασία.) Η ζωή της Νίκης είναι η ζωή όλων των παιδι