ΒΙΒΛΙΩΝ ΕΡΓΑ / VIVLIONERGA

ΜΙΑ ΝΕΑΡΗ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ, ΕΝΑ ΑΝΕΙΠΩΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ, ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΘΑΜΜΕΝΟ Πριν η Αλεξάντρια Μαρζάνο-Λέσνεβιτς ξεκινήσει μια καλοκαιρινή πρακτική άσκηση στη Λουιζιάνα, βοηθώντας στην υπεράσπιση ανθρώπων που κατηγορούνται για φόνο, πιστεύει ότι η θέση της είναι ξεκάθαρη. Παιδί δικηγόρων και η ίδια, είναι εναντίον της θανατικής ποινής. Αλλά τη στιγμή που το πρόσωπο του καταδικασμένου δολοφόνου Ρίκι Λάνγκλεϊ εμφανίζεται στην οθόνη καθώς βλέπει μια παλιά κασέτα –τη στιγμή που τον ακούει να μιλάει για τα εγκλήματά του– την κυριεύει η σφοδρή επιθυμία να τον δει να πεθαίνει. Σοκαρισμένη από την αντίδρασή της αυτή αρχίζει να ψάχνει πιο βαθιά την υπόθεση. Κάτι στην ιστορία του δολοφόνου είναι ανησυχητικά, ανεξήγητα οικείο…  Αυτό το πρωτοποριακό, συγκλονιστικό έργο, που χρειάστηκε δέκα χρόνια για να ολοκληρωθεί , δείχνει ότι ο νόμος είναι πιο προσωπικός από όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε –και η αλήθεια πιο περίπλοκη, και ισχυρή, από όσο θα μπορούσαμε να φαντασ

Μία από τις κόρες της Σάρας είναι νεκρή. Όμως ξέρει ποια από τις δύο; Έναν χρόνο αφότου η μια από τις δίδυμες κόρες τους, η Λύντια, σκοτώνεται σε ατύχημα, ο Άνγκους και η Σάρα Μούρκροφτ μετακομίζουν στο μικροσκοπικό νησί που κληρονόμησε ο Άνγκους από τη γιαγιά του στη Σκοτία, ελπίζοντας να ενώσουν ξανά τα κομμάτια της διαλυμένης ζωής τους. Όμως όταν η άλλη κόρη τους, η Κέρστι, ισχυρίζεται ότι στην πραγματικότητα εκείνη είναι η Λύντια, ο κόσμος τους καταρρέει για δεύτερη φορά. Ενώ πλησιάζει ο χειμώνας, ο Άνγκους αναγκάζεται να φεύγει από το νησί για να δουλέψει, η Σάρα αισθάνεται απομονωμένη και η Κέρστι (ή μήπως η Λύντια;) υποφέρει ολοένα και περισσότερο. Όταν μια ισχυρή καταιγίδα αποκλείει μάνα και κόρη στο νησί, η Σάρα έρχεται αντιμέτωπη με το βασανιστικό παρελθόν της – τι πραγματικά συνέβη εκείνη τη μοιραία μέρα που πέθανε η μια από τις κόρες της;

Οι «Στάχτες της Αντζελα», που κάθε σελίδα τους είναι ποτισμένη από το εκπληκτικό χιούμορ και τη συμπόνια του Μακ Κορτ, είναι ένα εξαίσιο βιβλίο, που φέρει όλα τα γνωρίσματα του κλασικού. Είναι βαθιά συγκινητικό, γιατί η σπαρακτική ιστορία του είναι πέρα για πέρα αληθινή. Κανείς δεν έχει γράψει όπως αυτός για τη φτώχεια και την παιδική ηλικία. Το ότι ο Φρανκ Μακ Κορτ τελικά επέζησε για να διηγηθεί την ιστορία του είναι εκπληκτικό. Ομως, το ότι μέσα από τέτοια αθλιότητα και δυστυχία κατάφερε να φτιάξει ένα τόσο αψεγάδιαστο αριστούργημα είναι πραγματικό θαύμα. Το βιβλίο περιλαμβάνει την εξιστόρηση των αναμνήσεων του Φρανκ Μακ Κορτ, που γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της εποχής της Μεγάλης Κρίσης από γονείς που είχαν πρόσφατα μεταναστεύσει από την Ιρλανδία και μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές του Λίμερικ της Ιρλανδίας. Η μητέρα του Φρανκ, η Αντζελα, δεν είχε χρήματα να θρέψει τα παιδιά της, μια που ο πατέρας του Φρανκ, ο Μάλαχι, σπάνια είχε δουλειά και, όταν έβρισκε, ξόδευε το μισθό του στο πο

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Μαρία Παπαδάκη με το Μυθιστόρημα της ¨Ευλογημένο Ψέμα κάνει την υπέρβαση και μας παρουσιάζει ένα εξαιρετικό Βιβλίο. Εκπλήσσει και ξεχωρίζει. Όχι μόνο για την εξαιρετική ιστορία, αλλά κυρίως για τον τρόπο και τον δρόμο που αποφάσισε να ακολουθήσει για να ξεδιπλώσει τα φανερά και τα κρυφά μηνύματα. Τον ορατό και αόρατο ψυχικό κόσμο των ηρώων της. Το αληθινό και το ψεύτικο των ανθρώπινων πράξεων. Κεντρικός ήρωας της ιστορίας μας ο Γιάννης, Μαθαίνει από μικρός να κρατά στον ίδιο δρόμο την ψυχή και το σαρκίο του. Να μην λοξοδρομεί και να μην παρασύρεται. Μέχρι την στιγμή που θα κηρυχθεί μέσα του ένας πόλεμος που θα τον διχάσει. Επιθυμία του είναι να γίνει ιερέας, Να ντυθεί τα άμφια του Θεού. Κρυφός πόθος του όμως που φουντώνει έντονα μέσα του, το τραγούδι. Ανάμεσα στην ιερή υπόσχεση και στο απωθημένο όνειρο, υπάρχει μια τεράστια απόσταση που θα γεμίσει την ψυχή του με ένα τεράστιο και μεγάλο δίλημμα. Ένα δίλημμα που θα χαθεί από μια καθοριστική παρέμβαση

Πώς να κάνουμε ένα σημερινό παιδί να καταλάβει ότι οι ναζί καταδίωξαν και εξόντωσαν εκατομμύρια άντρες, γυναίκες και παιδιά, μόνο και μόνο επειδή ήταν Εβραίοι; Στο μείζον αυτό ζήτημα, στο πρόβλημα του απόλυτου κακού, μια διακεκριμένη ιστορικός απαντά στις πολύ άμεσες ερωτήσεις της κόρης της. Δεν θυμάμαι να μου εξήγησαν ποτέ. Νομίζω ότι την ιστορία την είχα πάντα με κάποιον τρόπο ξανακούσει. Ωστόσο, σήμερα νιώθω πως ξέρω πότε ήταν η πρώτη φορά. Πρώτη φορά, λοιπόν, άκουσα την ιστορία από τη γιαγιά μου· ήταν βράδυ, και εκείνη στεκόταν δίπλα σε μια σόμπα πετρελαίου που δεν ζέσταινε αρκετά το μεγάλο ψηλοτάβανο σαλόνι. Η γιαγιά μου ήταν η καλύτερη, η πιο όμορφη, αυτή που μου έκανε όλα τα χατίρια, που μπορούσε να με κάνει καλά όταν αρρώσταινα, που ήξερε να κάνει τα πάντα για χάρη μου: να μου φτιάξει ένα ολόκληρο περίπτερο μέσα σε ένα κουτί από παπούτσια, να με πείσει να πάω στο σχολείο που μισούσα. Εκείνη, όμως, τη βραδιά μού έδινε το υλικό να ’χω να υφαίνω εφιάλτες για μια ζωή. Δεν θ

Δεκαετία του ’30. Τα χιτλερικά σύννεφα σκοτεινιάζουν τον ουρανό της Ευρώπης. Πολιτικοί αντιφρονούντες, Εβραίοι, άνθρωποι με διαφορετικά πιστεύω οδηγούνται στην εξαθλίωση. Εκδιωγμένοι από τις εστίες τους, περνούν από συνοριακούς σταθμούς, φυλάκια και τελωνεία, περιφέρονται στους σκονισμένους δρόμους της Ευρώπης, αναζητώντας απελπισμένα μια πατρίδα. Ανάμεσά τους ο Γιόζεφ Στάινερ και ο νεαρός φοιτητής Λούντβιχ Κερν, που συλλαμβάνονται στη Βιέννη και εξορίζονται. Στο τραγικό οδοιπορικό τους ελλοχεύουν η βία και το μίσος. Σχοινοβατούν στην εξορία της ύπαρξης χωρίς να χάσουν την ελπίδα τους. Ο Στάινερ επιβιώνει πουλώντας κορδόνια και παραμάνες, ενώ ο Κερν θα ερωτευτεί τη Ρουτ, μια κυνηγημένη φοιτήτρια εβραϊκής καταγωγής. Το σπαραχτικό μυθιστόρημα του Ρεμάρκ αναδεικνύει με απαράμιλλη δύναμη την ανθρωπιά, την καλοσύνη και την αγάπη που αναδύονται από τη βαρβαρότητα του ναζιστικού καθεστώτος. Η αγάπη του Κερν και της Ρουτ τους δίνει τη δύναμη να συνεχίσουν, είναι η ύστατη ηλιαχτίδα στ

Σε κάποια άλλη ζωή μπορεί να ήμασταν φίλες. Μα βρισκόμασταν στο Μπέρτσγουντ... Μου άρεσε να ράβω όμορφα μεταξωτά φορέματα με δαντέλες. Όταν η γιαγιά μου άνοιγε το καπάκι της ραπτομηχανής και έβλεπα στη σειρά τα μασούρια με τις πράσινες, κίτρινες, κόκκινες, γκρίζες, λευκές και ροζ κλωστές ονειρευόμουν πως μεγαλώνοντας θα είχα το δικό μου εργαστήριο. Τότε πιστεύαμε πως ο πόλεμος ήταν κάτι που συνέβαινε κάπου αλλού· ήρθε όμως στην πόλη μας και μας άρπαξε. Στοίβαξε χιλιάδες ανθρώπους σε τούτο το μέρος και, μαζί με μένα, τη Ρόουζ, τη Μάρτα και την Κάρλα. Πάνω από τους φράχτες με το αγκαθωτό συρματόπλεγμα, ο ήλιος δεν ξεχώριζε στο γκρίζο. Στοιχιζόμασταν σε σειρές των πέντε, όλες με ριγέ στολή, και μετά τρέχαμε στο ατελιέ ραπτικής του στρατοπέδου. Εκεί, ανάμεσα στα πανάκριβα υφάσματα και στις απαιτητικές κυρίες των αξιωματικών, μέρα με τη μέρα ψαλιδίζονταν οι ελπίδες μας. Εκείνο το πρωινό είχα δέσει κρυφά την κόκκινη μεταξωτή κορδέλα γύρω από τον λαιμό μου. Και για πρώτη φορά από τότ

Στις 5 του Μάη, λίγο πριν απ' το μεσημέρι, ένα θεόρατο αμερικάνικο τάνκ, καπνισμένο και σημαδεμένο απ' τον πόλεμο, γκρέμισε την πύλη του Μάουτχάουζεν και μπήκε στον περίβολο. Κι αυτό το θεόσταλτο άρμα της ελευθερίας ήταν, λέει, ένα από τα αμέτρητα κι ακατανίκητα της ενδεκάτης ταξιαρχίας αρμάτων της τρίτης αμερικανικής Στρατιάς που διοικούσε κάποιος σπουδαίος στρατηγός ονόματι Τζώρτζ Πάττον!...Τι ωραία λόγια, τι ουράνιες ειδήσεις... Οι πολεμιστές μας κοίταζαν σαστισμένοι, περήφανοι, περίλυποι....Καλά που κάνανε και μείνανε εκεί ψηλά, στη ράχη του τάνκ. Γλιτώσανε από τόσες μάχες. Απ' τη χαρά μας δε θα γλιτώνανε. Ουρλιάζαμε, ξεσκίζαμε τα ρούχα μας, ταρακουνιόμαστε σα διαμονισμένοι. Στριμωχνόμαστε, ποδοπατιόμαστε, για να φτάσουμε κοντά στο τανκ. Πολλοί πέφτανε πάνω και φιλούσανε τα καπνισμένα σιδερικά κι άλλοι χτυπούσανε τα κεφάλια τους και κλαίγανε. Ο αμερικάνος διοικητής με φώναξε στο γραφείο του. Ακούμπησε φιλικά το χέρι στον ώμο μου και μου είπε: «... οι Έλληνες μπο

Αν είχατε τη δυνατότητα για μία ώρα να κάνατε κάτι, το οτιδήποτε, και να μην μπορεί κανείς να αποδείξει ότι στον τάδε χρόνο το κάνατε, ποιο θα ήταν αυτό; Τι θα επιλέγατε; Όταν κάθε χρόνο αλλάζει η ώρα το φθινόπωρο και από τέσσερις το πρωί ξαναπάει τρεις, ο καθείς από μας μπορεί να κάνει κάτι μεταξύ τρεις και τέσσερις και να ’ναι σαν να μην το έκανε ποτέ. Έπρεπε να μεγαλώσω πολύ για να καταλάβω πως ό,τι ζούμε είναι ένα ψέμα, πως η ζωή είναι ο χρόνος που φεύγει κι ο χρόνος αυτός δεν ορίζεται παρά μονάχα ως σύνολο στιγμών και τυχαίων γεγονότων. Άραγε, πόσο ελεύθερος είναι κανείς να αποφασίζει για τη ζωή του; Πόσα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν αλλιώς αν δεν ήμασταν στο τάδε μέρος, την τάδε στιγμή, την τάδε ώρα; Την άποψη μου μπορείτε να την δείτε σε αυτο το  LINK

Το "Eργοστάσιο των μολυβιών" είναι ένα ευρωπαϊκό μυθιστόρημα αφιερωμένο στον άνθρωπο-τεχνικό και στον άνθρωπο-επαναστάτη. Από το Κάιρο του 1866 μέχρι την Αθήνα στις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου εκτυλίσσονται μεγάλα και μικρά γεγονότα, προσωπικές και κοινωνικές τραγωδίες· και μερικές κωμωδίες. Καινούργιες πόλεις υψώνονται, πόλεμοι και επαναστάσεις αρχίζουν και τελειώνουν· η γη συνεχίζει αδιάφορη την πορεία της. Άνθρωποι σακατεύονται στα χαρακώματα· άλλοι άνθρωποι πέφτουν θύματα ανελέητων ιδεολογιών και όχι λιγότερο ανελέητων ενστίκτων· ένας από τους επιζήσαντες ονειρεύεται να κτίσει εργοστάσιο μολυβιών κι ένας άλλος να κτίσει έναν ολόκληρο κόσμο. "Το εργοστάσιο των μολυβιών" αφηγείται την ιστορία ενός αιώνα: ό,τι συνέβη στις πλατείες, στους δρόμους και στα πεδία της μάχης, ό,τι συνέβη στην Αίγυπτο, στην Ελβετία, στη Ρωσία, στη Γερμανία και στην Ελλάδα· ό,τι συνέβη στη Μαύρη Αφρική τον καιρό της αποικιοκρατίας. Ο κόσμος είναι ένα παλιό λάθος και δεν έ

Χειμώνας 1999. Ένας ηλικιωμένος άντρας επιστρέφει οδηγώντας στο σπίτι του. Ο δρόμος είναι σκοτεινός και παγωμένος και φαίνεται να είναι ο μόνος που κυκλοφορεί αυτή την ώρα. Ξαφνικά οι προβολείς του αυτοκινήτου θα φωτίσουν κάτι σε μικρή απόσταση μπροστά και θα φρενάρει μανιασμένα. Μερικά εκατοστά από το καπό, βρίσκεται ένα νεαρό αγόρι παγωμένο και σε κατάσταση σοκ. Φοράει κέρατα ελαφιού στο κεφάλι του. Απρίλιος 2013. Μια μπαλαρίνα είκοσι ενός χρόνων βρίσκεται άγρια δολοφονημένη, να επιπλέει σε μια ορεινή λίμνη. Στο κοντινό δάσος, οι αστυνομικοί ανακαλύπτουν μια κάμερα σε τρίποδο, στραμμένη προς το σκηνικό του εγκλήματος. Ο φακός της κάμερας έχει χαραγμένο τον αριθμό 4. Ο ντετέκτιβ Μουνκ θα προσφερθεί να αναλάβει την υπόθεση. Αντίθετα η Μία, κορυφαία ερευνήτρια και συνεργάτιδά του, έχοντας μόλις τελειώσει με την απεξάρτηση έχει έναν και μοναδικό σκοπό: να φροντίσει τον εαυτό της. Ο δολοφόνος όμως φαίνεται να έχει άλλα σχέδια για εκείνη… Καθώς τα θύματα αυξάνονται, το σκηνικό

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Κηδεία του καθηγητή Δουκάτου σηματοδοτεί την επιστροφή της Άρτεμις στο νησί της, ύστερα απο την απουσία αρκετών χρόνων στο εξωτερικό. Το τηλεφώνημα της Θάλειας θα την ταράξει και θα την φέρει μπροστά σε έναν ανεξήγητο φόβο. " Άρτεμη, είμαι και εγώ εδώ και θα ήθελα να σε δω". Τα λόγια σταράτα, αποφασιστικά, απαιτητικά. H ενδεχόμενη συνάντηση της Άρτεμης με την Θάλεια, την παιδική της φίλη βάζει σε κίνδυνο την ηρεμία της και την τακτοποιημένη της ζωή. Επαναφέρει στην μνήμη της την Ελληνική ζωή που την είχε γαλουχήσει και την είχε φέρει κοντά στην εποχή που την ανάγκασε να εγκαταλείψει την χώρα της σχεδόν για 40 χρόνια. Οι μνήμες ξεκινούν΄έντονες και νοσταλγικές. Με έναν ιδιόμορφο χαρακτήρα που βγάζει μια έντονη επιθυμία. Μια επιθυμία που έχει την δύναμη να ξαναγράψει την μνήμη και να δει αλλιώς κάποια γεγονότα. Πιο ουσιαστικά, πιο χρήσιμα και πιο ώριμα. Με το πάλεμα των αναμνήσεων στο μυαλό και την αντάρα των συναισθημάτων στην καρδιά παρατηρ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Γονική διάσταση, Μια δυσαναπλήρωτη απώλεια. Παιδική κακοποίηση. Ψυχολογικός εξαναγκασμός και ένα σχέδιο εκδίκησης με εμμονικες προεκτάσεις. Ένας έρωτας που διχάζεται ανάμεσα στην ήρεμη δύναμη και στην θύελλα που παρασέρνει στο διάβα της κάθε σχεδιασμό. Αυθόρμητες αντιδράσεις και αληθινά γνήσιες κινήσεις που είτε αλλάζουν τις αρχικές προθέσεις είτε φανερώνουν τα αληθινά συναισθήματα των ηρώων που φαντάζουν κάποιες στιγμές σκοτεινά και αδιευκρίνιστα. Αυτά και άλλα πολλά κρύβονται στις σελίδες του πρώτου μυθιστορήματος της Τόνιας Κυριφίδη. Ποτέ δεν μου άρεσε να βάζω ταμπέλες στα βιβλία και να τα κατατάσσω σε συγκεκριμένες κατηγορίες. Μπορεί η βάση της θεματολογίας τους να έχει κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση, όμως ποτέ ένας συγγραφέας δεν μπορεί να περιοριστεί σε συγκεκριμένα καλούπια που θα ελαχιστοποιήσουν τα περιθώρια της έμπνευσης του. Έτσι λοιπόν παρόλο που αυτό το βιβλίο έχει τοποθετηθεί στην αισθηματική λογοτεχνία. Οι προεκτάσεις του, τα νοήμ

Οι "Μητέρες" είναι ένα μυθιστόρημα για τον νεανικό έρωτα, για ένα μεγάλο μυστικό σε μια μικρή κοινότητα. Το σαγηνευτικό μυθιστόρημα της Μπριτ Μπένετ διαδραματίζεται σε μια επαρχιακή πόλη της Νότιας Καλιφόρνιας και είναι μια συγκινητική ιστορία για την κοινότητα, τον έρωτα και τη φιλοδοξία. Είναι η τελευταία χρονιά στο σχολείο για τη Νάντια Τέρνερ, μια όμορφη, ατίθαση δεκαεφτάχρονη Αφροαμερικανίδα, που έχει μόλις χάσει τη μητέρα της. Βυθισμένη στη θλίψη της, αρχίζει να βγαίνει με τον Λουκ, τον νεαρό γιο του πάστορα της τοπικής εκκλησίας. Είναι νέοι? δεν πρόκειται για μια ιδιαίτερα σοβαρή σχέση. Η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, όμως, που θα προκύψει από αυτό το εφηβικό ειδύλλιο, και η συγκάλυψη με την έκτρωση που θα ακολουθήσει, θα επηρεάζει για πολύ καιρό τη ζωή τους. Η Νάντια εγκαταλείπει τη μικρή, κλειστή θρησκευτική κοινότητα, στους κόλπους της οποίας μεγάλωσε. Κρύβει την αλήθεια από όλους, ακόμα και από την Όμπρεϊ, την καλύτερή της φίλη, και τα χρόνια κυλούν γρήγορα. Η Νάντια

Κλήρωση 10 Φεβρουαρίου "Το χαμένο άλλοθι" Μαίρη Βασάλου Εκδόσεις Διάπλαση Για να λάβετε μέρος στον διαγωνισμό απαντήστε με σχόλιο σας στην ΑΝΑΡΤΗΣΗ  της Ομάδας στην ερώτηση: Ποιο είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που διαβάσατε τον τελευταίο καιρό; Το βιβλίο αυτό επιλέχθηκε από κάποιο ή κάποια μέλη της ομάδας ως εξαιρετικό. Μια φορά τον μήνα θα μπαίνει σε κλήρωση ένα από τα καλύτερα βιβλία του προηγούμενου μήνα που θα είναι μέσα από τις δικές σας επιλογές. Καλή επιτυχία σε όλους. Όταν ο ιατρός Ιάσων Ρώμας, τρελός από αγωνία, ανεβαίνει τα σκαλοπάτια του γειτονικού σπιτιού, δεν ξέρει τι θα αντικρίσει. Ανάμεσα στα θύματα είναι και η αγαπημένη του Ρέα; Καλοκαίρι του 1924. Το έγκλημα της οδού Περικλέους συγκλονίζει την Αθήνα. Το άκουσμα της είδησης σημαδεύει καίρια τη ζωή των αδελφών Ρώμα, της Καλλιρρόης, του Ιάσονα και του Πιέρου, αφήνοντάς τους έκθετους στη δίνη μιας αδιανόητης περιπέτειας. Χειμώνας του 1928. Η εκτέλεση της ποινής πλησιάζει… Κατηγορούμενη, η όμορφ

Επιμέλεια Γεωργία Ρετετάκου "Το Κόκκινο και το Μαύρο" είναι η ιστορία του Ζυλιέν Σορέλ, ενός νεαρού ονειροπόλου από την επαρχία, που γεμάτος θαυμασμό για τα ιδεώδη του Ναπολέοντα θέτει στόχο του να ξεφύγει από τα δεσμά της φτωχής του καταγωγής και να κατακτήσει την καταξίωση και τον πλούτο στην παρακμιακή γαλλική κοινωνία της Παλινόρθωσης των Βουρβόνων. Ευφυής και φιλόδοξος, ιδεαλιστής και μέγας υποκριτής, φύση επαναστατική και στυγνός οπορτουνιστής, θα χτίσει τη θριαμβευτική του καριέρα εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τον κώδικα της κοινωνικής υποκρισίας. Από την ταπεινή επαρχιακή Βεριέρ θα βρεθεί στα σαλόνια του Παρισιού, κατακτώντας την καρδιά της όμορφης και ευγενικής κυρίας ντε Ρενάλ, συζύγου του πρώτου εργοδότη του, και ύστερα της αριστοκρατικής και αλαζονικής Ματθίλδης. Όσο όμως μετεωρική είναι η άνοδός του τόσο απότομη και σκληρή θα είναι η πτώση του. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ) Η Βιογραφία του Stendhal Ο Σταντάλ (ψευδώνυμο του Henri Be

Στο Παρίσι της δεκαετίας του 1920, ένας Ρώσος εμιγκρές ξαναβρίσκει την Κλαιρ, τον εφηβικό του έρωτα. Η συνάντησή τους και τα βράδια που περνούν μαζί γίνονται η αφορμή για να έρθουν στην επιφάνεια οι αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια, τον πατέρα και τη μητέρα του, τα χρόνια της Στρατιωτικής Σχολής, την πρώτη φορά που είδε την Κλαιρ, και κυρίως από την εμπειρία του εμφυλίου πολέμου. Στο πρώτο αυτό βιβλίο του, όπου είναι έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο, ο Γκαϊτό Γκαζντάνοφ ανασυνθέτει ολόκληρη την εποχή της ρωσικής επανάστασης από τη σκοπιά ενός ήρωα που μοιάζει αποστασιοποιημένος, αποδεικνύεται όμως στοχαστικός και ευαίσθητος παρατηρητής των γεγονότων και των ανθρώπων.

Δυο φωνές που αλληλοπλέκονται. Από τη μια, η εξεγερμένη φωνή του Μπερνανός, αυτόπτη μάρτυρα του Ισπανικού Εμφύλιου, που καταγγέλλει την τρομοκρατία των εθνικιστών με την ευλογία της Εκκλησίας ενάντια στους "κακούς φτωχούς". Από την άλλη, η αναζωογονητική φωνή της Μόντσε, μητέρας της αφηγήτριας και "κακιάς φτωχής" η οποία, 75 χρόνια μετά τα γεγονότα, έχει σβήσει τα πάντα από τη μνήμη της εκτός από τις μαγικές ημέρες της ελευθεριακής εξέγερσης με την οποία εγκαινιάστηκε ο πόλεμος του '36 στην Ισπανία. Δύο λόγοι, δύο οράματα που αντηχούν παράξενα το παρόν μας και αποκαλύπτουν τη μυθιστορηματική τέχνη της Λυντί Σαλβέρ σε όλη της την ένταση, να ακροβατεί ανάμεσα στη βία και την ελαφρότητα, τη θηριωδία και τη φινέτσα, την εντέλεια και την εσκεμμένη παραφθορά.

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου "Υπάρχουν τρεις εκδοχές σε μια ιστορία: Η δική σας...η δική μου...και η αλήθεια. Κανείς δεν λέει ψέμματα." Μια εξαιρετική δραματική ιστορία που ξεσκεπάζει οικογενειακά μυστικά που ενώνουν τρεις γενεές, με έναν τρόπο υπέροχο και διεισδυτικό κατευθείαν στην καρδιά των γεγονότων και των προσωπικών επιλογών.  Μια ιστορία που αποδεικνύει με μια περίτρανη και αποστομωτική μέθοδο πως οι άνθρωποι είναι ικανοί για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο. Και πως τις περισσότερες φορές μας λένε όσα θέλουν να μας πουν και μας δείχνουν όσα θέλουν να μας δείξουν. Η δημοσιογράφος Eleanor-Rigby Donovan, ζεί στο Λονδίνο, όταν δεν ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο. Η ζωή της αναστατώνεται όταν λαμβάνει μια επιστολή στην οποία ο συντάκτης υπονοεί πως η μητέρα της είχε συμμετοχή σε ένα έγκλημα στο παρελθόν. Μια επιστολή γραμμένη με πονηρό τρόπο, ώστε να κρύβει την ταυτότητα του αποστολέα, αλλά και τις πραγματικές προθέσεις του. Δεδομένου ότι η μητέρα της Eleanor-R