ΒΙΒΛΙΩΝ ΕΡΓΑ / VIVLIONERGA

Ο Κήπος με τους Υάκινθους-Συνέντευξη με την συγγραφέα Εύη Φρυγανά Ο Κήπος με τους Υάκινθους που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη είναι ένα καθαρόαιμο Αστυνομικό μυθιστόρημα, με αγωνία, μυστήριο και πολλές ανατροπές. Εμβαθύνει στις οικογενειακές σχέσεις μέσα από την εξιχνίαση του εγκλήματος, αλλά και το παράλληλο ξεδίπλωμα μιας υποφαινόμενης ερωτικής σχέσης. Η Εύη Φρυγανά συγγραφέας του βιβλίου απαντά στο ερωτηματολόγιο μας, που είναι βασισμένο επάνω σε βασικά σημεία του βιβλίου. 1. Πώς προέκυψε η συγγραφή στην ζωή σου; Ποια ήταν η κινητήρια δύναμη που σε ώθησε να ξεκινήσεις να γράφεις; Ξεκίνησα να γράφω από πολύ μικρή, οπότε δύσκολα μπορώ να πω ακριβώς τι με ώθησε. Κάποιοι άνθρωποι σχεδιάζουν όλη τους τη ζωή να ξεκινήσουν ένα βιβλίο και εγώ άρχισα να γράφω πριν καλά καλά καταλάβω τι ήταν αυτό που έκανα. Μερικές φορές απλώς τυχαίνει.  2. Το μυθιστόρημα σου "Ο Κήπος με τους Υάκινθους" είναι ένα καθαρόαιμο αστυνομικό μυθιστόρημα. Γιατί επέλεξες να γράψεις αστυνομικό μυθι

ΑΜΕΛΙΑ ΓΙΟΥΛΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Πάντα με συγκινούσαν και με έλκυαν οι ιστορίες που έχουν να κάνουν με την Κωνσταντινούπολη, ίσως γιατί αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι του Ελληνισμού που μεγαλούργησε, αλλά και εκδιώχθηκε. Που άνθησε, αλλά και μαράθηκε από τις πολιτικές συγκυρίες αλλά και τις έχθρητες που δίχασαν και διχάζουν δυο λαούς. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι Έλληνες της Πόλης άφησαν το δικό τους σημάδι με έναν ανεξίτηλο και μοναδικό τρόπο και αυτόν τον μοναδικό τρόπο ιχνηλατεί η συγγραφέας μέσα από τις μνήμες της Κεντρικής της ηρωίδας της Αμέλιας. Οι μνήμες των Ρωμιών της Πόλης γίνονται το ορμητήριο και το εφαλτήριο μιας αφήγησης που έχει μια προσωπική και ιδιαίτερη υπογραφή της συγγραφέως. Καταφέρνει με το να βάζει τα ιστορικά γεγονότα παράλληλα με την αφήγηση της ζωής της κεντρικής ηρωίδας να μας παρουσιάσει ένα μυθιστόρημα μεστό και συγκινητικό που κεντρίζει την μνήμη και ακυρώνει την λήθη. Που αναβιώνει τον Πολιτισμό, τις αξίες και ενώνει με μια αόρατη

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Συνήθως τα βιβλία σου δημιουργούν διφορούμενα συναισθήματα κατά την διάρκεια τους, τα οποία ξεκαθαρίζουν και αποφαίνονται ξεκάθαρα με την ολοκλήρωση της ιστορίας τους. Το Ανάρμοστον Εστί όμως της Ειρήνης Βαρδάκη ακόμα και μετά το τέλος του, ακόμα και τώρα που γράφω τις σκέψεις μου για αυτό. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω και να διαχωρίσω τα ξεκάθαρα συναισθήματα μου. Όχι φυσικά γιατί δεν μου άρεσε το βιβλίο, αλλά γιατί ήταν τόσο δυνατή η πλοκή, τόσο ανατρεπτικές οι εξελίξεις και τόσο βίαια η διαρκής μεταστροφή της εικόνας των πρωταγωνιστών, που δεν μου άφησε κανένα περιθώριο να ισορροπήσω ανάμεσα στην δικιά μου οπτική και στην οπτική που προσάρμοσε η συγγραφέας στους ήρωες της. Και αυτό πιστεύω πως θα πάθει ο κάθε αναγνώστης που θα μπει στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο ενός καλοστημένου μυθιστορήματος είναι να ακολουθεί όχι τα πρότυπα και τα θέλω του αναγνώστη, αλλά την ροή, την φαντασία και την ευρηματικότητα του συγγραφέα.  Γιατί η συγγραφ

Ενώ ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος διαλύει οικογένειες, καταστρέφει φιλίες και σκοτώνει εραστές, ένας νεαρός Παλαιστίνιος ονειροπόλος προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Ο Μιντχάτ Καμάλ κινείται σε έναν θρυμματισμένο κόσμο, από τις πολιτικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή στα σαλόνια του Μονπελιέ και ενός τρικυμιώδους Παρισιού. Διαπιστώνει πως όλα είναι εύθραυστα: ο έρωτας γίνεται απώλεια, οι φίλοι εχθροί και όλοι ψάχνουν κάπου να ανήκουν. Μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία εν μέσω μιας παγκόσμιας σύρραξης· ένα ιστορικό μυθιστόρημα με εξαιρετικά σύγχρονη φωνή. Το αριστοτεχνικό ντεμπούτο της νικήτριας του βραβείου Plimpton, Isabella Hammad.

Μια μικρή πόλη όμοια με τόσες και τόσες άλλες... κι έπειτα, κάποια μέρα, κατάχρηση εξουσίας... ένας αστυνομικός έλεγχος που παίρνει άσχημη τροπή... Ονομαζόταν Σαΐντ. Ήταν δεκαπέντε χρονών. Και είναι νεκρός. Εγώ, ο Ματιά, έντεκα χρονών, δεν τον γνώρισα. Μετά, όμως, είδα το μίσος να με περιτριγυρίζει, τη λύπη και την τρέλα να κατατρώει την οικογένειά μου μέχρι τη διάλυσή της... Αργότερα, ενώ παράξενα άτομα που μοιάζουν με μπάτσους με γυροφέρνουν, αναγνώρισα το πρόσωπο του Σαΐντ ζωγραφισμένο στους τοίχους της συνοικίας. Γκράφιτι με κόκκινη μπογιά και συνθήματα που απαιτούσαν δικαιοσύνη! Κι εκείνη τη στιγμή θα μπουν στο χορό, για να σπάσουν τη σιωπή, οι άνθρωποι της γειτονιάς, οι μάνες, οι αδερφές, οι φίλοι. Οπότε εγώ, ο Ματιά, ένα αγόρι έντεκα χρονών, μαζεύω τα κομμάτια του παζλ, προσπαθώ να καταλάβω και βλέπω ότι, ακόμα και νεκρό, το παρελθόν δεν είναι ποτέ αληθινά θαμμένο! Και κανένας δεν είπε ότι αυτό είναι δίκαιο... Tο «Τίποτα δεν χάνεται» τιμήθηκε με πολλά βραβεία (Prix Mystere de la

Σ’ ένα ήσυχο προάστιο του Ντιτρόιτ, οι πέντε αδελφές Λίσμπον, ωραίες, εκκεντρικές, αυτοκτονούν η μία μετά την άλλη μέσα σε διάστημα ενός χρόνου. Τα αγόρια της γειτονιάς τις παρακολουθούν από μακριά, αποσβολωμένα, και συναρμολογούν σιγά σιγά το μυστήριο της μοιραίας μελαγχολίας της οικογένειας. Σε αυτό το υπνωτιστικό και αλησμόνητο μυθιστόρημα εφηβικών ερώτων, αγωνίας και θανάτου, ο Τζέφρυ Ευγενίδης ανατέμνει τις συγκινήσεις της νεότητας με εφιαλτική ευαισθησία και σκοτεινό χιούμορ και δημιουργεί μια ιστορία ενηλικίωσης που δε μοιάζει με καμία άλλη. Μεταφερμένες στη μεγάλη οθόνη από τη Σοφία Κόππολα, σε μια ταινία την οποία επαίνεσαν όλοι οι κριτικοί, οι Αυτόχειρες παρθένοι, που πρωτοκυκλοφόρησαν το 1993, είναι ένα σύγχρονο αριστούργημα, ένα λυρικό και άχρονο παραμύθι έρωτα, σεξ και αυτοκτονίας, που μεταμορφώνει και μυθοποιεί τη μεσοαστική ζωή της Αμερικής των προαστίων.

Όταν το τρένο υψηλής ταχύτητας που εκτελεί το δρομολόγιο Μιλάνο-Ρώμη μπαίνει στον σταθμό Τέρμινι, η αστυνομία θα βρεθεί μπροστά σε μια φρικτή έκπληξη: οι επιβάτες της διακεκριμένης θέσης είναι όλοι νεκροί. Η πρώτη που μπαίνει στο ολέθριο βαγόνι είναι η Κολόμπα Καζέλλι, αστυνομική υποδιευθύντρια με ατσάλινους μυς και εύθραυστη ψυχή. Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται για χτύπημα της ισλαμικής τρομοκρατίας, ενώ ακολουθεί και βίντεο στο οποίο δύο άνδρες αναλαμβάνουν την ευθύνη στο όνομα του ISIS. Η Κολόμπα παρ’ ολ’ αυτά καταλαβαίνει ότι κάτι δεν κολλάει και συνειδητοποιεί ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ζητήσει τη βοήθεια του ανθρώπου που καταφέρνει να βλέπει μέσα από την ομίχλη των ψεμάτων και της παραπλάνησης: του Ντάντε Τόρρε. Η Κολόμπα και ο Ντάντε έχουν να μιλήσουν μήνες, από τότε που εκείνος, μετά τον θάνατο του βασανιστή του, του άντρα που ήθελε να τον φωνάζουν «ο Πατέρας», χάθηκε πίσω από τα φαντάσματά του. Πεπεισμένος ότι έχει στηθεί μια συνωμοσία σε βάρος του, έχε

Ζουν στη Μαδρίτη. Εκείνη είναι αρχιτέκτονας, φοβάται να κάνει μελλοντικά σχέδια και έχει επινοήσει την ύπαρξη ενός εραστή. Εκείνος γράφει δοκίμια, είναι πέντε χρόνια μαζί της και ποτέ δεν φαντάστηκε ότι μια μέρα θα ήταν και πάλι εργένης· βρίσκεται σε σύγχυση μπροστά στη νέα, ακατανόητη πραγματικότητα. Στην είδηση του χωρισμού τους έρχονται οι φίλοι και οι συμβουλές τους, τις περισσότερες φορές φέρνοντας περισσότερες αμφιβολίες παρά λύσεις. Είναι η γενιά του Tinder, άνθρωποι που εξαλείφουν ο ένας τον άλλο με μια απλή κίνηση και σχεδόν όλοι τους καταλήγουν εκτεθειμένοι και απογοητευμένοι τελικά. Ο χωρισμός ενός ζευγαριού αποκαλύπτει πολλά για τη χώρα, τη στιγμή, αλλά και την ίδια την ιδέα της συνύπαρξης. Και η ανάλυση της εποχής είναι σκληρή: γονείς που συνυπάρχουν από υποχρέωση, πειράματα προσωπικής ανάπτυξης που λειτουργούν σαν παραστάσεις χωρίς κοινό, τεχνολογία που διεισδύει στα πάντα, ακόμη και στην ιδιωτικότητα. Εκείνη κι Εκείνος, ήδη κοντά στα σαράντα, αρχίζουν να αποδέχονται τη ν

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Στην Ελληνική Λογοτεχνία έχουμε διαβάσει πολλές μα πολλές ιστορίες για την Κρήτη που εστιάζουν στον άγραφο νόμο της Βεντέτας, της αντεκδίκησης και της αυτοδικίας,  Η Μαρία Πρινάρη Καρκαβατσάκη θέλησε να μας παρουσιάσει μια άλλη οπτική και μια άλλη προέκταση αυτής της πραγματικότητας. Το έθιμο του Σασμού και της διαμεσολάβησης που αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα έθιμο όχι ευρέως γνωστό. Ένα έθιμο υπαρκτό μεν αλλά δεμένο με έναν άγραφο νόμο σιωπής και διακριτικότητας για να διατηρηθούν οι λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα και τις οικογένειες τους.Με έναν τρόπο λοιπόν διακριτό και εξαιρετικό η συγγραφέας εστιάζει επάνω σε όλα εκείνα τα σημεία που αναγκάζουν τους ήρωες να έρθουν αντιμέτωποι με τις αρχές τους αλλά και με τα συνακόλουθα του συμβιβασμού τους. Από την μια πλευρά της ζυγαριάς μπαίνει η επικείμενη βεντέτα και από την άλλη οι όροι που θέτονται από το μεσίτη ο οποίος θα κλιθεί να δώσει την σωτήρια λύση για να κατευνάσουν τα πνεύματα. Όροι