Εύη Φρυγανά Συνέντευξη στην Γεωργία Ρετετάκου με αφορμή το Βιβλίο " Ο Κήπος με τους Υάκινθους "

Ο Κήπος με τους Υάκινθους-Συνέντευξη με την συγγραφέα Εύη Φρυγανά

Ο Κήπος με τους Υάκινθους που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη είναι ένα καθαρόαιμο Αστυνομικό μυθιστόρημα, με αγωνία, μυστήριο και πολλές ανατροπές. Εμβαθύνει στις οικογενειακές σχέσεις μέσα από την εξιχνίαση του εγκλήματος, αλλά και το παράλληλο ξεδίπλωμα μιας υποφαινόμενης ερωτικής σχέσης. Η Εύη Φρυγανά συγγραφέας του βιβλίου απαντά στο ερωτηματολόγιο μας, που είναι βασισμένο επάνω σε βασικά σημεία του βιβλίου.

1. Πώς προέκυψε η συγγραφή στην ζωή σου; Ποια ήταν η κινητήρια δύναμη που σε ώθησε να ξεκινήσεις να γράφεις;

Ξεκίνησα να γράφω από πολύ μικρή, οπότε δύσκολα μπορώ να πω ακριβώς τι με ώθησε. Κάποιοι άνθρωποι σχεδιάζουν όλη τους τη ζωή να ξεκινήσουν ένα βιβλίο και εγώ άρχισα να γράφω πριν καλά καλά καταλάβω τι ήταν αυτό που έκανα. Μερικές φορές απλώς τυχαίνει. 

2. Το μυθιστόρημα σου "Ο Κήπος με τους Υάκινθους" είναι ένα καθαρόαιμο αστυνομικό μυθιστόρημα. Γιατί επέλεξες να γράψεις αστυνομικό μυθιστόρημα; Πιστεύεις πως αυτό το είδος έχει να προσφέρει περισσότερα πράγματα στον αναγνώστη από κάποιο άλλο είδος λογοτεχνίας;

Ποιο είδος έχει να προσφέρει περισσότερα στον αναγνώστη θα έλεγα πως έχει να κάνει πιο πολύ με τον άνθρωπο που το διαβάζει, τα ενδιαφέροντά του, τις καταστάσεις που τον συγκινούν, παρά με τη θεματολογία. Όπως και η συγγραφή, έτσι και «Ο Κήπος με τους Υάκινθους» απλώς προέκυψε. Έγραφα και πάλι για το έγκλημα, αλλά μέχρι τότε ποτέ από τη μεριά των Αρχών και, για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα καθόλου στο μυαλό μου τη συγγραφή ενός «καθαρόαιμου» αστυνομικού, νομίζω όμως ότι το είδος ταιριάζει στην ιστορία. 

3. Πες μας λίγα λόγια για το Βιβλίο σου "Ο Κήπος με τους Υάκινθους" που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. 

Η αρχιφύλακας Λόρεν Γουότερστον, εντελώς τυχαία, γίνεται η αιτία να ανακαλυφθεί στον κήπο του αδελφού της το πτώμα μίας εξαφανισμένης γυναίκας. Λόγω αυτού απομακρύνεται από την υπόθεση, πράγμα που την αναγκάζει, με τη βοήθεια του αφεντικού της, να ξεκινήσει τη δική της έρευνα για τη δολοφονία του θύματος, με σκοπό να αθωώσει την οικογένειά της.

4. Πως εμπνεύστηκες την ιστορία σου;

Δυστυχώς ποτέ δεν έχω καλή απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Οι ιστορίες μου ή προκύπτουν από όνειρα που έχω δει, όπως έγινε και με αυτό το βιβλίο, ή απλώς διαμορφώνονται με τον καιρό, όταν ενώνονται πολλές ιδέες. Θα είναι χαρούμενη η στιγμή που θα έχω ένα ανέκδοτο α λα μήλο στο κεφάλι του Νεύτωνα να διηγηθώ για τη διαδικασία της έμπνευσης. 

5. Ο τόπος που έχεις επιλέξει να εξελιχθεί το μυθιστόρημα σου είναι η Μεγάλη Βρετανία. Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για αυτή σου την επιλογή; Γιατί όχι στην Ελλάδα μιας και το βιβλίο απευθύνεται σε Έλληνες αναγνώστες. Θεωρείς πως αυτό θα έχει θετική ή αρνητική επιρροή στους αναγνώστες;

Και πάλι, έχω την εντύπωση ότι η Αγγλία απλώς προέκυψε -βέβαια μέχρι στιγμής όλες οι ιστορίες μου διαδραματίζονται στο εξωτερικό, οπότε μάλλον υπάρχει κάποιος λόγος. Πέρα από τα κλασικά: η συγγραφή είναι ένα ταξίδι, για μια Ελληνίδα που μένει στην Ελλάδα και η Μεγάλη Βρετανία είναι ένα ταξίδι, οπότε συνολικά έχουμε δύο ταξίδια, νομίζω πως μου φαίνεται υπερβολικά κοντινό(;) και παράλληλα κάπως ξένο ένα έγκλημα να διαδραματίζεται στην ίδια χώρα με εμένα -όχι ότι δεν έχουμε το μερίδιό μας από φρικιαστικές δολοφονίες. Για να μη σχολιάσω πόσο γελοία μου φαίνεται η πρόταση «ο Γιακουμής έσφαξε άγρια τη Μαρίκα και την πέταξε στο αμπέλι». «Ο Κήπος με τις Καμπανούλες» θα ήταν μια αρκετά διαφορετική ιστορία. Κάποιοι θα ήθελαν να τη διαβάζουν και κάποιοι όχι, όπως και με όλα τα βιβλία.

6. Στον τίτλο του βιβλίου κρύβεται μια έντονη αντίθεση-αντίφαση. Ο Κήπος με τους Υάκινθους. Ένας κήπος γεμάτος λουλούδια, κρύβει ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Τί ήθελες να σηματοδοτήσεις με αυτήν την τόσο έντονη αντίθεση;

Η αντίθεση -και κατά συνέπεια όποια σημασία και αν υπάρχει πίσω της- φαίνεται περισσότερο μέσα στο βιβλίο· κυρίως στην τυχαία ανακάλυψη ενός πτώματος σε ένα όμορφο και φαινομενικά ασφαλές περιβάλλον, αλλά και στη σημασία της στη ζωή της πρωταγωνίστριας και των ανθρώπων γύρω της. Ο τίτλος ήταν απλώς απόρροια αυτών και το γεγονός πως μέχρι να τεθεί θέμα αλλαγής του τον είχα ήδη συνηθίσει (και είχα χτίσει και τα επόμενα βιβλία πάνω του) έπαιξε μεγαλύτερο ρόλο από οτιδήποτε άλλο -ακόμα και από το ότι δεν παραπέμπει σε αστυνομικό μυθιστόρημα, πράγμα ξεκάθαρα άτυχο, όσον αφορά την προσέλκυση σωστού κοινού). Γενικά όμως, αν έμαθα κάτι από την ενασχόλησή μου με τις υποθέσεις δολοφονιών, είναι πως δεν συναντάς αποτρόπαια εγκλήματα μόνο σε μπουντρούμια και απόμερα σημεία σε μεγάλες εθνικές οδούς των Η.Π.Α.. Κοινώς, προσοχή όταν πάτε να φυτέψετε πατάτες. 

7. Ακολούθησες μια εξαιρετική ροή στο μυθιστόρημα σου, που δείχνει την πολύ καλή μελέτη της εγκληματολογίας, αλλά και του τρόπου που ακολουθούν οι αρχές στην εξιχνίαση ενός εγκλήματος. Μίλησε μας λίγο για τα ιδιαίτερα πράγματα που έκανες για να μπορέσεις να μας παρουσιάσεις ένα άρτιο αστυνομικό μυθιστόρημα;

Ανέκαθεν έβρισκα ενδιαφέρον σε εγκληματολογικά ζητήματα, οπότε η έρευνα ξεκίνησε χρόνια πριν, χωρίς κανέναν άλλον λόγο πέρα από την αρρωστημένη περιέργειά μου. Οτιδήποτε από σχετικά ντοκιμαντέρ και podcasts μέχρι βιβλία και σεμινάρια είχε ήδη γίνει και είχε βοηθήσει αρκετά. Όταν όμως καλείσαι (λέω για να φανεί περισσότερο σαν πρόκληση, αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν σε κάλεσε, μόνος σου έσκαψες τον λάκκο σου) να πάρεις μία υπόθεση από την αρχή, να σχεδιάσεις τι έχει συμβεί, τι θα αποκαλυφθεί και να γράψεις ό,τι ελπίζεις πώς θα είναι μία ρεαλιστική αστυνομική έρευνα, τα πράγματα έχουν έναν παράξενο τρόπο να γίνονται πιο περίπλοκα και τα κενά που υπάρχουν στις γνώσεις σου (αφού δεν είσαι αστυνομικός/δικηγόρος/δικαστής/καθηγητής εγκληματολογίας) φαίνονται πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Για αυτό με βοήθησε μία ομάδα Άγγλων αστυνομικών και πολιτών του Reddit, που μέσα από τρεις δημοσιεύσεις και δεκάδες ερωτήσεις έλυσε εμπεριστατωμένα κάθε απορία μου και έκλεισε τις πιο βασικές από τις τρύπες που η έρευνά μου είχε αφήσει ανοιχτές. 

8. Θα ήθελες να μας προτείνεις κάποιο ή κάποια αστυνομικά μυθιστορήματα που διάβασες φέτος και σου άρεσαν;

Αρχή του χρόνου ξεκίνησα το The Moth Catcher της Ann Cleeves και το προτείνω ανεπιφύλακτα (γενικά πάντα προτείνω τη συγκεκριμένη για αστυνομικά· τη διαβάζω εδώ και χρόνια, πρώτα στα ελληνικά και πλέον, που σταμάτησαν -δυστυχώς- οι μεταφράσεις, στα αγγλικά). Πάλι δολοφονίες, πάλι Μεγάλη Βρετανία, αλλά ο τρόπος που ερευνά η Βέρα Στάνχοουπ υποθέσεις είναι κάπως διαφορετικός με ό,τι θα βρείτε σε δικό μου βιβλίο. 

9. Είσαι μια νέα συγγραφέας. Πόσο θα σε επηρέαζε μια αρνητική κριτική σε αυτά τα πρώτα βήματα σου;

Καλές ή κακές -καλώς ή κακώς- όλες οι κριτικές σε επηρεάζουν και αν υπάρχει κάτι χειρότερο από αρνητικά σχόλια, που σε κάνουν να χάσεις την αυτοπεποίθησή σου, είναι θετικά σχόλια, που σε κάνουν να έχεις περισσότερη αυτοπεποίθηση απ’ ό,τι θα έπρεπε. Αν καταφέρεις να «πάρεις» κάτι από την κριτική και να βελτιώσεις ό,τι μπορεί να βελτιωθεί, τότε ακόμα καλύτερα, αλλά αυτό είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι. 

10. "Το ξέρετε πολύ καλά ότι σε μια πόλη όπως το Ντόβχερστ το να σε συλλάβουν ισοδυναμεί με το να σε δικάσουν" Η Λόρεν η πρωταγωνίστρια του βιβλίου έχει ένα ισχυρό αίσθημα απονομής της δικαιοσύνης ακόμα και απέναντι στην οικογένεια της. Ποιος είναι ο ρόλος της δικαιοσύνης στην δικιά σου ζωή;

Καθαρά φιλοσοφικός, πέρα από ένα δύο συμβάντα του στυλ πλήρωσα-μεταφορικά-αλλά-και-πάλι-έπρεπε-να-πάρω-το-δέμα-από-το-κατάστημα-της-courier. Δύσκολα βρίσκει κανείς ομοιότητες με τη ζωή μου και τη δίκη του O.J. Simpson ή όσα περνάει η Λόρεν εδώ που τα λέμε. 

11. Έχει κάποιος ήρωας, κάποιο δικό σου χαρακτηριστικό ή κουβαλάει κάτι από τα δικά σου βιώματα;

Με όλους τους χαρακτήρες βρίσκεις κοινά προσωπικότητας. Ως έναν βαθμό αυτός είναι και ο τρόπος που τους γράφεις. Οι ομοιότητες σταματούν στα κοινά βιώματα και αυτό κυρίως από αναγκαιότητα, επειδή κανείς δεν θα ήθελε να διαβάσει το ξύπνα-φάε-γράψε-κοιμήσου-επανέλαβε βιβλίο που είναι η ζωή μου. 

12. Η Αρχιφύλακας Λόρεν Γουότερστον είναι μια νέα κοπέλα η οποία κάθε μέρα έρχεται αντιμέτωπη με νέες εμπειρίες που την δοκιμάζουν και χαλυβδώνουν τον χαρακτήρα της. Κυρίως όμως έρχεται αντιμέτωπη με μια εικόνα που αλλάζει διαρκώς την ουσία της προσωπικής της κρίσης απέναντι στους πολύ κοντινούς της ανθρώπους. Πόσο σε δυσκόλεψε η σκιαγράφηση της Λόρεν ώστε να διατηρήσει το τόσο ισορροπημένο προφίλ απέναντι στο καθήκον και στην υποψία εμπλοκής της οικογένειας της στην υπόθεση φόνου; 

Δεν νομίζω ότι αυτός ήταν ο σκοπός ξεκινώντας. Ό,τι διαβάσετε στο βιβλίο δεν είναι ισορροπία καθήκοντος προς το Δίκαιο και προς την οικογένεια, είναι απλώς ο χαρακτήρας της Λόρεν, όπως διαμορφώθηκε (για εμένα με τη συγγραφή και για εκείνη με τα γεγονότα της ιστορίας) και, ανάλογα με την οπτική του καθενός, η αντιστοιχία μπορεί να μην είναι καν 50-50. Για εμένα δεν είναι τουλάχιστον. Το να βάλεις έναν χαρακτήρα στη μέση μίας τέτοιας κατάστασης και να δεις πώς θα ανταπεξέλθει είναι από μόνο του περίπλοκο, για να προσπαθήσεις να τον στρέψεις προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, την οποία μπορεί και να μη θέλει να ακολουθήσει. Πρέπει να έχει γίνει προφανές μέχρι στιγμής ότι αφήνω τα πράγματα να εξελιχθούν από μόνα τους και απλώς ακολουθώ. 

13. Παράλληλα με την αστυνομική πλοκή έχουμε και το ερωτικό στοιχείο που μπλέκει υπέροχα στην υπόθεση δίνοντας και ανάσες στην ένταση της έρευνας, αλλά κυρίως φωτίζει περισσότερο την προσωπικότητα της Λόρεν. Υπήρξε κάποιος ιδιαίτερος λόγος που έβαλες εμβόλιμα ή παράλληλα τα έντονα συναισθήματα που νιώθει η Λόρεν για τον επιθεωρητή; 

Ο λόγος που παρουσιάστηκε σε τέτοιο βαθμό και, μέχρι ενός σημείου, που δημιουργήθηκε γενικά η όλη κατάσταση ανάμεσα στην πρωταγωνίστρια και στον επιθεωρητή ήταν απλός: σε αντίθετη περίπτωση η Λόρεν δεν θα μπορούσε να πάρει μέρος (όσο πήρε) στις έρευνες. Αν ο Πίτερ Ρέντφορντ ήταν απλώς το αφεντικό της, χωρίς βλέψεις να γίνει κάτι περισσότερο, θα της έλεγε να καθίσει στα αυγά της, αν ήταν φίλος της, θα της συμπαραστεκόταν για τη δύσκολη θέση στην οποία είχε βρεθεί, αλλά θα την κρατούσε σε απόσταση και, αν ήταν ήδη μαζί, θα της έλεγε να τον εμπιστευτεί. Και η Λόρεν δεν θα είχε λόγο να μην το κάνει. 

Το παρουσιάζω λίγο κλινικά· η σχέση ανάμεσά τους, όπως και αν χαρακτηριστεί, είναι κάτι περισσότερο από την καλύτερη δυνατή επιλογή για να προάγει την ιστορία, αλλά είναι και το κατά γενική ομολογία αναμενόμενο αποτέλεσμα: δύο άνθρωποι που εκτιμούν ο ένας τον άλλον και βρίσκονται κλεισμένοι σε έναν χώρο οκτώ ώρες τη μέρα, πέντε μέρες την εβδομάδα, πενήντα δύο εβδομάδες τον χρόνο για επτά χρόνια (εκτός από Κυριακές και αργίες) και αναγκάζονται να ανακαλύψουν τα συναισθήματά τους. Ακόμα περισσότερο απ’ αυτό όμως είναι και η απέχθειά μου για το κλασικό κλισέ στα αστυνομικά, όπου ο αρχι-ντετέκτιβ πίνει, καπνίζει και γενικά είναι εξαιρετικά αντιπαθής λόγω της άσχημης προσωπικής ζωής και του δύσκολου παρελθόντος του. 

14. Τι έχουμε να περιμένουμε σε ένα δεύτερο βιβλίο με πρωταγωνίστρια και πάλι την Λόρεν; Γιατί είμαι σίγουρη πως έχεις ξεκινήσει ήδη την δεύτερη ιστορία.

Έχω ξεκινήσει όντως την ιστορία, Big Brother. Με προσωρινό τίτλο «Ο Τοίχος με τις Γαρδένιες» (μη με μηνύσετε για παραπλανητική διαφήμιση, αν το βιβλίο βγει με διαφορετικό τίτλο· ψάχνω κάτι που παραπέμπει λιγότερο σε μπουζούκια), μία γυναίκα βρίσκεται κρεμασμένη στο σπίτι της και η απάντηση που καλείται να δώσει η Λόρεν, η οποία πλέον λαμβάνει ηγετικό ρόλο στην έρευνα, είναι αν πρόκειται για δολοφονία και ποιος μπορεί να ευθύνεται. Δεν ξέρω πώς το ακούσατε στο μυαλό σας, εγώ το έγραψα με την εικόνα κυριούλη από τρέιλερ ταινιών δράσης να το αφηγείται. Παράλληλα, γιατί ποτέ δεν είναι αργά, για να ξεκινήσω να το λέω, καλώς εχόντων των πραγμάτων θα περιλαμβάνει και σκηνές από τη δίκη του δολοφόνου του πρώτου βιβλίου, οπότε μην τα διαβάσετε ανακατεμένα. Πρώτα υάκινθοι και μετά ό,τι λουλούδι προκύψει στον τοίχο. 

15.  Υπήρξε κάποια συμβουλή που έχεις ακολουθήσει ως τώρα στην ζωή σου και να έχει αποδειχθεί για σένα πολύτιμη;

Στη συγγραφή, περισσότερο απ’ ό,τι σε οτιδήποτε άλλο, με βοήθησε να γράφω ό,τι μου αρέσει, όποτε μου αρέσει, για όσο μου αρέσει, χωρίς να πιέζω τον εαυτό μου ή να ανησυχώ για το πότε, πώς και αν θα ολοκληρώσω ένα βιβλίο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα δεκάδες ημιτελείς ιστορίες, αλλά και πέντε (μέχρι τώρα) ολοκληρωμένα βιβλία. 

16. Οι εκδόσεις Χάρτινη Πόλη τα τελευταία χρόνια έχουν δώσει βήμα σε νέους συγγραφείς να έρθουν σε επαφή με τους αναγνώστες και τουλάχιστον από την δικιά μου αναγνωστική εμπειρία το έχουν πετύχει πάρα πολύ καλά. Θα ήθελες να μας δώσεις μια εικόνα για το πως βλέπεις εσύ γενικότερα τα εκδοτικά πράγματα στην Ελλάδα, μέσα και απο την ως τώρα δικιά σου εμπειρία βέβαια;

Η όποια προσωπική εμπειρία έχω είναι μικρή, με τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη να είναι ο δεύτερος εκδοτικός με τον οποίο έχω συνεργαστεί ποτέ. Αρκετοί φίλοι μου όμως ασχολούνται με τη λογοτεχνία και μέσω του blog μου, Moonlight Tales, έχω την τύχη να γνωρίζω πολλούς Έλληνες συγγραφείς. Θα έλεγα ότι τα πράγματα στην Ελλάδα είναι τα ίδια με το εξωτερικό, απλώς με μικρότερη αγορά, κάτι που διαμορφώνει (και σε μεγάλο βαθμό παραμορφώνει) την κατάσταση αρκετά. Ως αναγνώστης έχεις πολλά βιβλία από τα οποία μπορείς να διαλέξεις, κάποια πιο γνωστά, κάποια λιγότερο, κάποια πιο καλά, κάποια λιγότερο και ως συγγραφέας είναι εύκολο να εκδόσεις το βιβλίο σου, αλλά δύσκολο να το κάνεις με τρόπο που σε ικανοποιεί. Σε τελική ανάλυση είναι θέμα προσωπικής απόφασης, αλλά οι επιλογές είναι πολλές. 

17. Εκτός απο την συγγραφή ασχολείσαι με κάτι άλλο είτε επαγγελματικά είτε σαν χόμπι;

Δυστυχώς, επαγγελματικά ασχολούμαι με τη δουλειά μου. Πώς ο Μπάτμαν είναι μπίζνεσμαν τη μέρα, σούπερ ήρωας το βράδυ, έτσι κι εγώ, χωρίς να είμαι μπίζνεσμαν (ή σούπερ ήρωας). Όσον αφορά τα χόμπι, διαβάζω και λογοτεχνία πέρα από το να τη γράφω και λατρεύω τις ταινίες. Είναι κρίμα, ποτέ δεν έχω επικές απαντήσεις σε τέτοιου είδους ερωτήσεις. Ας πούμε για τους σκοπούς της συνέντευξης ότι τα Σαββατοκύριακα κάνω ράφτινγκ και μπάντζι-τζάπινγκ. 

18. Θα ήθελες να μας πεις τρία χαρακτηριστικά τα οποία θεωρείς πως χαρακτηρίζουν περισσότερο τον εαυτό σου;

Άλλη μία ερώτηση στην οποία δεν έχω ποτέ καλή απάντηση. Οπότε την ανέθεσα σε εξωτερικό συνεργάτη (βλ. φίλους, που με γνωρίζουν εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια και έτυχε να είναι ενεργοί στο Facebook, ενώ συμπλήρωνα τις ερωτήσεις της συνέντευξης).

Η Αντζελίνα είπε «δημιουργική, αστεία και επίμονη» και συμπλήρωσε «επίμονη, όπως λέμε ισχυρογνώμων, δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω, θα σε πρήζει μέχρι να παγώσει η κόλαση». Ο Θανάσης είπε «κυνική, σχεδόν ανώμαλη και αντικοινωνική» και μετά, όταν του εξήγησα γιατί ρωτούσα, αντί να αλλάξει το «ανώμαλη» είπε απλώς ότι «θα εγείρει συζητήσεις». Η Μάρθα είπε «σπαστική, ψυχασθενής και ιδιόρρυθμη» και, τέλος, η Ρίτα δεν σταμάτησε να γράφει. Είπε «ψυχοπαθής, μισάνθρωπος, bullyς, εμμονική, κακιασμένη και ξεροκέφαλη». Αν αυτά δεν σας πείσουν να διαβάσετε το βιβλίο, δεν ξέρω τι θα σας πείσει. 

Παρά τα εισαγωγικά πρέπει να εξηγήσω ότι παρέφρασα πολλά από αυτά, για να μη χρειαστεί να γράψω με «@» τα «α». 

Επίσης να σημειώσω πως, παρόλο που εκτίμησα πολύ τις απαντήσεις τους, διοργανώνω κάστινγκ για την επιλογή νέων φίλων. Δήλωσε συμμετοχή στο www.evifrigana.gr τώρα!

19. Και οι περιγραφές του τόπου, αλλά και οι περιγραφές των χαρακτήρων του βιβλίου συμβαδίζουν με την Βρετανική νοοτροπία. Έχεις ταξιδέψει στην Βρετανία για να μπορέσεις να μας τα παρουσιάσεις όλα τόσο συμβατά και όμορφα; Γενικότερα πιστεύεις πως ένας συγγραφέας πρέπει να κάνει ταξίδια ώστε και τον νου του να διευρύνει αλλά και να παίρνει έμπνευση για τις επόμενες ιστορίες του;

Ένα από τα πράγματα που ακούγονται πιο συχνά στους συγγραφικούς κύκλους είναι το κλασικό «γράψε για ό,τι ξέρεις». Πέρα από το βασικό και προφανές πρόβλημα ότι δεν θα υπήρχαν μυθιστορήματα, αν δεν βασιζόμασταν στη φαντασία μας για να συνθέσουμε μια ιστορία, η συμβουλή αυτή βγάζει νόημα από την άποψη ότι γράφοντας βάσει προσωπικών εμπειριών για καταστάσεις που μπορείς να συμμεριστείς, δίνεις ρεαλισμό και στις υπόλοιπες όσους δράκου, χόμπιτ και στυγερές δολοφονίες και αν περιλαμβάνουν. Αν κάτι σε βοηθάει να γνωρίσεις διαφορετικά συναισθήματα και σε οδηγεί σε συνθήκες που δεν πίστευες πως θα ζούσες ποτέ, αυτά είναι τα ταξίδια. 

Εγώ και η Μεγάλη Βρετανία όμως δεν ήταν γραφτό να συναντηθούμε μέχρι στιγμής, οπότε «κλέβω» ό,τι μπορώ από ταινίες, σειρές και βιβλία. Παράλληλα, παρότι η ιστορία διαδραματίζεται στην Αγγλία, μερικές περιοχές όπως το Ντόβχερστ, η μικρή πόλη στην οποία ανακαλύφθηκε το πτώμα, το Λάιλ, η αρκετά μεγαλύτερη πρωτεύουσα της κομητείας και ό,τι περιλαμβάνουν είναι εντελώς φανταστικά, αφήνοντάς μου ελεύθερο το πεδίο να μην ταξιδέψω και να βγάλω ό,τι χρειαστεί από το μυαλό μου. 

20. Πες μας κάποιο από τα μελλοντικά όνειρα σου που θα ήθελες να πραγματοποιηθεί;

Αυτή τη στιγμή προσεύχομαι και ευελπιστώ να τελειώσω το δεύτερο βιβλίο αρκετά σύντομα, ώστε να το έχετε στα χέρια σας το 2021. Μικροί, εφικτοί -ελπίζω- στόχοι.

Πληροφορίες για το Βιβλίο Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΟΥ ΥΑΚΙΝΘΟΥΣ και Καλή σας Ανάγνωση.

Βιογραφικό: 

Η Εύη Φρυγανά γεννήθηκε στη Χαλκίδα και σπουδάζει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Η αγάπη της για τη συγγραφή την οδήγησε τον Αύγουστο του 2013 να ιδρύσει το λογοτεχνικό Blog Moonlight Tales και το ενδιαφέρον της για ό,τι σχετίζεται με τις έρευνες ανθρωποκτονιών να παρακολουθήσει πολυάριθμα σεμινάρια εγκληματολογίας. Ξεκίνησε να γράφει από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού και το 2016 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα Αναζήτηση Εκδίκησης.