Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το Βιβλίο " Ο Κήπος της Μοναξιάς " Μαρία Χίου




   Ένα ανεξάντλητο ψηφιδωτό συναισθημάτων, σχεδιάζει ανεξίτηλα τον καμβά της Μοναξιάς Τεσσάρων Γυναικών στο πέρασμα του Χρόνου. Σαν αλυσίδα των πράξεων τους, η αλληλουχία των άστοχων επιλογών τους θα δέσει σαν κόμπο τις ζωές τους και θα τις φέρει αντιμέτωπες με τα ίδια τους τα ανομολόγητα μυστικά και τα εγωιστικά τους απωθημένα.  Κομμάτια όλες της ίδιας ιστορίας θα ψάξουν απεγνωσμένα να ενώσουν το Χάσμα που τις χωρίζει. Να βρουν την αυτοκάθαρση που θα τις λυτρώσει. Να βρούν την γενεσιουργό αιτία των πράξεων τους.
   Η Αθηνά, η Ανθή, η Δόμνα και η Αλίκη, τόσο διαφορετικές μα και τόσο ίδιες. Μπλέκουν σε έναν ατέρμονο και αδιέξοδο πόλεμο που δημιουργούν άλλοτε οι μοιραίες καταστάσεις και άλλοτε οι εγωιστικές αποφάσεις τους.  Ο παράνομος και δυνατός έρωτας της Αθηνάς για τον Λάσκαρη, θα ταράξει τις ζωές δυο οικογενειών. Η κόρη της Αθηνάς η Ανθή και η κόρη του Λάσκαρη η Δόμνα ακούσια θύματα αυτής της σχέσης.  Ο παιδικός τους ψυχισμός και το πως θα αντιληφθούν το γεγονός. Ο πόλεμος που θα μεσολαβήσει και οι συνέπειες του στις ζωές τους, θα οδηγήσει την ψυχή και μυαλό σε πράξεις που θα καθορίσουν την μετέπειτα ζωή τους. Θα παλέψουν με τις Ερινύες. Θα δοκιμάσουν τις αντοχές τους. Θα περιπλανηθούν ενοχικά στους Κήπους της Μοναξιάς τους. Θα ψάξουν άλλοθι για τις πράξεις τους και θα ζητήσουν εξιλέωση για τα εκούσια ή ακούσια πεπραγμένα τους.
    Η Αθηνά, η Ανθή, η Δόμνα και η Αλίκη. O Λάσκαρης, ο Ανδρέας, ο  Φίλιππος, ο Παναγιώτης, η Δώρα, ο Στέλιος και η Αλεξία θύτες και θύματα σχέσεων που ξεφτίζουν στην ορμή των απωθημένων, του θυμού και της αδικίας. Συναισθήματα και μυστικά καλά κρυμμένα ψάχνουν μια χαραμάδα για να βγούν στο φώς και να δώσουν μορφή αλλιώτικη στην παραπλανητική μορφή των ηρώων.
   Το Παρόν ανακυκλώνει το Παρελθόν με τα ίδια λάθη, τις ίδιες ενοχές, τις ίδιες λανθασμένες εντυπώσεις. Ένας κύκλος η ζωή που μέσα τους κλείνει ψυχές που αυτοκαταστρέφονται απο την ίδια φωτιά μιας επαναλαμβανόμενης εγωιστικής στάσης ζωής. Τις οδηγεί εκεί όπου όπου ο Παράδεισος κρύβεται σε μια χούφτα κόλασης.
   Μια εξαιρετικά δομημένη ιστορία με υπέροχα επιλεγμένο λεξιλόγιο που σε τραβάει σαν μαγνήτης να ακολουθήσεις τους ήρωες στα όσα ζούνε. Με καθήλωσε όχι μόνο η ιστορία, όχι μόνο η πλοκή αλλά κυρίως το υπέροχο στήσιμο του ξεδιπλώματος της μυθοπλασίας. Ο όμορφος λόγος.  Η κάθε λέξη αυτόματα αποτυπώνει την εικόνα και γεννάει την αμφιβολία. Ξυπνάει το συναίσθημα, ένα συναίσθημα που διαρκώς μεταλλάσσεται και ισορροπεί οριακά ανάμεσα στους ήρωες ,τα διλήμματα τους και τις τελικές επιλογές τους.
   Γνώρισα την Μαρία Χίου μέσα απο το βιβλίο της " Η Σιωπή του Ποταμού " ένα πολύ όμορφο βιβλίο. Νομίζω πως ο κάθε αναγνώστης όταν διαβάζει κάποιο επόμενο βιβλίο του ίδιου συγγραφέα, αυτό που περιμένει να δεί είναι καινούργια στοιχεία στην γραφή του και στους τρόπους που ο συγγραφέας εξελίσσει την ιστορία του. Εγώ σε αυτό το δεύτερο βιβλίο που διάβασα διαπίστωσα και τα δυο αυτά στοιχεία στον μέγιστο βαθμό. Εξαιρετική γραφή και εξαιρετικό δέσιμο της ιστορίας στο παρελθόν και στο παρόν. Σωστά τοποθετημένες Χρονικές αναδρομές. Εξαίσιος ο τρόπος με τον οποίο έδεσε τους ήρωες με τις παράλληλες ιστορίες τους. Ένα κείμενο που δεν έκανε σε κανένα σημείο κοιλιά. Που απέδωσε στον μέγιστο βαθμό τον ιδιαίτερο ψυχισμό του κάθε ήρωα.  Γίνεται μέσα στο Βιβλίο ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα όλων των ηρώων πρωτευόντων και δευτερευόντων και περιγράφονται γεγονότα που περικλείουν πολλά συναισθήματα και κοινωνικά ζητήματα. Η απιστία, η συγχώρεση, η αυταπάρνηση, ο εγωισμός! Η άμβλωση, η υιοθεσία, η δωρεά οργάνων, η Προδοσία και το πως αυτή καμιά φορά μπορεί να έχει διπλή σημασία.
   Ένα βιβλίο που το προτείνω ανεπιφύλαχτα απλά διαβάστε το....α και κάτι τελευταίο δώστε σημασία στην σελίδα 240-241 μια απο τις ωραιότερες σκηνές που έχω διαβάσει σε βιβλίο. Γιατί όλοι τελικά κρύβουμε ένα Προδότη μέσα μας!!!! 

Ρετετάκου Γεωργία



Απο το Οπισθόφυλλο 

Μια συναρπαστική ιστορία έρωτα, προδοσίας και μυστικών γύρω από έναν αδιανόητο φόνο.
Τέσσερις γυναίκες που αναζητούν τη συγχώρεση, μα πάνω από όλα αναζητούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Η Αθηνά, η Ανθή, η Αλίκη και η Δόμνα. Η αρχή, η μέση και το τέλος μιας διαδρομής ατέλειωτης μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Η Αθηνά γεύεται τον παράνομο έρωτα... Το τέλος μιας αθωότητας, που γεννά στην ψυχή τις φλόγες μιας άσβεστης εκδίκησης. Η Ανθή έζησε τον πόλεμο, το θάνατο, την ορφάνια και τον αλληλοσπαραγμό... Αλλά η ζωή πάντα πρέπει να παίρνει κάτι για να σου δώσει ό, τι περισσότερο ποθείς. Η Αλίκη θέλει να εκδικηθεί τη μάνα της για τον πόνο που της χάρισε τότε... Και πλάι σε όλες τους η Δόμνα, πιστός φύλακας-άγγελος και Ιούδας τους...
Ένας φόνος που συγκλονίζει, ένα γράμμα που πρέπει να βρει τον παραλήπτη του. Το κλάμα ενός μωρού που γεννιέται μόνο του στα σκοτάδια και μια παράνομη υιοθεσία. Ένας κύκλος που πρέπει να κλείσει...
Σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά, ο κήπος της μοναξιάς στέκει ολάνθιστος.
Ο παράδεισος κρυμμένος σε μια χούφτα κόλαση.
Το παρελθόν και το παρόν συγκρούονται και τότε αναμετριέται ο πόνος με το ψέμα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ