Μέσα απο τις επιλογές των μελών της ομάδας μας στο facebook χτίζουμε την δικιά μας Βιβλιοθήκη με τίτλους που δεν θα πρέπει να λείπουν απο καμία Βιβλιοθήκη. Προσδοκάμε να σας δώσουμε ιδέες για Βιβλία, αλλά θα θέλαμε αν είναι εφικτό να δημιουργήσουμε μια δανειστική Βιβλιοθήκη για όλα τα μέλη με τους Τίτλους αυτών των Βιβλίων.
16. ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ
Ο Γεώργιος Βιζυηνός (1849-1896) μεταφέρει στις αφηγήσεις του τις εμπειρίες των παιδικών του χρόνων, εμπλουτισμένες με τους λαϊκούς θρύλους και τις αφελείς δεισιδαιμονίες του θρακιώτικου χωριού του. Χρησιμοποιώντας πότε το όνειρο, πότε τις παραισθήσεις και καταφεύγοντας συχνά στο απρόοπτο, εισδύει σε βάθος στα ψυχικά κίνητρα των πρωταγωνιστών. Το "Αμάρτημα της μητρός μου" είναι το πρώτο διήγημα του Βιζυηνού - και το πρώτο καθαυτό νεοελληνικό διήγημα.
Το μυθιστόρημα "Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο" είναι η ανοιχτή παλάμη ενός χεριού που ακουμπάει στον χάρτη της Ευρώπης του 17ου αιώνα, ενώ κάθε δάχτυλο της αφήγησης δείχνει και διαφορετικό σημείο του ορίζοντα - η Αγγλία του Νεύτωνα και της Βασιλικής Εταιρείας, το ανεξίθρησκο Άμστερνταμ των εμπόρων, η παγωμένη Πετρούπολη του τσάρου μεταρρυθμιστή, η Βενετία της μάσκας... Ο καρπός του χεριού αγγίζει την οθωμανική απεραντοσύνη, τη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη και τον Χάνδακα, τα όρια της Ευρώπης. Ο Ματίας Αλμοσίνο, κρυπτοεβραίος στη Βασιλεία της Ελβετίας, διασχίζει από τρυφερή ηλικία τη Republica Christiana, τη χριστιανική επικράτεια, ορφανός με τον τρόπο του Ντίκενς και δέσμιος της θεοκρατικής καταδυνάστευσης της εποχής του. Χτίζει την ενηλικίωσή του μέσα από περιπέτειες, καθώς αλλάζει μάσκες θρησκευτικής και φυλετικής ταυτότητας, διχασμένος σχεδόν ως το τέλος από το μέγα διακύβευμα που εγκαινιάζει ο αιώνας του: τη γέννηση του επιστημονικού λόγου και την ανάφλεξη του ορθολογισμού απέναντι στη νοσταλγία του θαύματος και στις πιο ακραίες μεσσιανικές προσδοκίες. Ο Σπινόζα κι απέναντί του οι πιο μισαλλόδοξες συγκρούσεις, ο Ντεκάρτ και ο Σαμπετάι Σεβί, το σύμπαν με τα μάτια της νέας επιστήμης ως μια καλοκουρδισμένη μηχανή και αντίκρυ της η αναμονή του τέλους του κόσμου στα 1666 μ.Χ.
Οι τόποι των ταξιδιών αλλάζουν ραγδαία σε μια πλούσια σκηνογραφία: μια διάβαση στις Άλπεις, η Βενετία της παροικίας των Εβραίων και των Γραικών, η Θεσσαλονίκη του Σαμπετάι Σεβί, η Πάντοβα και το φημισμένο της πανεπιστήμιο, το Τζάντε, η πτώση του Χάνδακα, η Κωνσταντινούπολη των θαυμάτων, το Λονδίνο της νέας επιστήμης, τόποι της Γερμανίας, οι ρουμανικές χώρες των ορθόδοξων ηγεμόνων, η επικράτεια του Μεγάλου Πέτρου με τις στέπες και τα ξεχειλισμένα ποτάμια και, τέλος, ένα όρος που το είπανε Άγιο.
Το μυθιστόρημα εξιστορεί τη ζωή ενός προικισμένου ανθρώπου, γιατρού και πολυπράγμονα στοχαστή, που δρασκελίζει χώρες, γλώσσες, πολιτισμούς, που περιπλανιέται σε ανθρώπους και ιδέες. Ένα βιβλίο για την ιστορία της ιατρικής και της Ευρώπης, ένα χρονικό της νοσταλγίας του Θεού και της συνάντησης των θρησκειών, ένα οδοιπορικό στη μελαγχολία, στην αναζήτηση της φιλοσοφικής καταφυγής στον άλλο άνθρωπο και στο πρόσωπό του.
Όλα είναι σκηνές από τη διάρκεια μιας ζωής - σκηνές μόνο, γιατί ακόμη και το μυθιστόρημα αδυνατεί να αναπαραστήσει τον ανθρώπινο βίο στην ολότητά του.
Όταν σε πρωτογνώρισα, μου είχες πει ότι ένιωθες πολλές φορές να σε κυνηγούν μάγισσες και δράκοι. Θα σου πω λοιπόν μια ιστορία που είχε πολλές μάγισσες και πολλούς δράκους· θα σου πω για κάποιον άντρα που αγάπησε μια γυναίκα τόσο δυνατά, ώστε δε δεχόταν να τους χωρίσει ο θάνατος, που ήταν έτοιμος να τα βάλει με τον Θεό για χάρη της, που ήταν πρόθυμος να συνθηκολογήσει με τον ίδιο το διάβολο, μόνο και μόνο για να έχει την υπόσχεσή του ότι θα τον βοηθούσε να την αποκτήσει.
Μαρόκο 1958. Η μικρή Μαλίκα Ουφκίρ, κόρη στρατιωτικού εξαιρετικά αφοσιωμένου στο βασιλιά Μουχάμαντ Ε', πηγαίνει να ζήσει στο βασιλικό παλάτι. Για έντεκα χρόνια μεγαλώνει σαν πριγκίπισσα μαζί με τη μικρή κόρη του βασιλιά και μαθαίνει όλα όσα πρέπει να ξέρει μια αριστοκράτισσα και πλούσια κληρονόμος. Μέσα στη μεθυστική ατμόσφαιρα του χαρεμιού, ανάμεσα στις γυναίκες και τις παλλακίδες του βασιλιά, αυτή η περήφανη απόγονος των Βερβέρων νιώθει να πνίγεται. Δεν της λείπει τίποτα παρά μόνον η ελευθερία της. Και ξαφνικά, όλα αλλάζουν. Βασιλιάς τώρα είναι ο Χασάν Β'. Το 1972 ένα πραξικόπημα εκδηλώνεται. Οι υποψίες στρέφονται στον πατέρα της, στρατηγό πλέον, ο οποίος θα το πληρώσει με τη ζωή του. Όμως οι συνέπειες θα είναι τρομερές και για την οικογένεια του. Η γυναίκα του και τα έξι παιδιά του, το μικρότερο είναι μόλις δυόμισι ετών, ρίχνονται στις ανήλιαγες μαροκινές φυλακές. Θα μείνουν εκεί για είκοσι ολόκληρα χρόνια.
Ελεύθερη φυλακισμένη. Είκοσι χρόνια. Μια ολόκληρη ζωή. Τόσο έμεινε φυλακισμένη στις μαροκινές φυλακές η Μαλίκα Ουφκίρ, μαζί με τη μητέρα και τα αδέρφια της. Τόσο χρειάστηκε για να αλλάξει για πάντα η ζωή της μικρής πριγκίπισσας και να σημαδευτεί η ψυχή της. Σε μια χώρα που λες και ζει στο παρελθόν, μια νεαρή κοπέλα μεγαλώνει μέσα στη χλιδή των ανακτόρων του Μαρόκου, μακριά από την οικογένειά της, μια ελεύθερη φυλακισμένη. Όταν βγαίνει πια από το παλάτι, είναι 16 χρονών, έτοιμη να γευτεί τις χαρές της ζωής. Η μοίρα όμως της επιφυλάσσει ένα διαφορετικό μέλλον. Λίγο μετά, η Μαλίκα θα φυλακιστεί μαζί με την οικογένειά της σε ένα σκοτεινό κελί κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Θα βρει τη δύναμη και το κουράγιο να αντέξει τα βάσανα, το κρύο, την πείνα και τις αρρώστιες και να βγει νικήτρια. Όπλα της η αξιοπρέπεια και η αγάπη. Μια αληθινή ιστορία που θα μιλήσει στην καρδιά κάθε αναγνώστη. Θα τον κάνει να δακρύσει, να αγανακτήσει, να χαμογελάσει και να νιώσει έναν απέραντο θαυμασμό για τη Μαλίκα και τα αδέρφια της που κατάφεραν το ακατόρθωτο: να διατηρήσουν ακέραιη την ανθρωπιά τους μέσα στην κόλαση της φυλακής.
"Το 1989 ο Κώστας Μουρσελάς, ήδη διακεκριµένος θεατρικός συγγραφέας, εκδίδει τα "Βαµµένα κόκκινα µαλλιά", το πρώτο του µυθιστόρηµα, και µας συστήνει έναν από τους πιο αξιοµνηµόνευτους χαρακτήρες της ελληνικής λογοτεχνίας: Εµµανουήλ Ρετσίνας, ο επονοµαζόµενος Λούης, η µετενσάρκωση του Αλέξη Ζορµπά στη µεταπολεµική Αθήνα, ένας σχεδόν ωραίος, σχεδόν τεµπέλης, σχεδόν αγράµµατος, σχεδόν άθεος. Μαζί µε τον Κωνσταντίνο Μανολόπουλο, τον διανοούµενο, και την ωραία Μάρθα είναι οι ήρωες µιας ιστορίας πάνω στην οποία θα στηθεί η τοιχογραφίας µιας ολόκληρης εποχής.
Αθήνα 1994. Λίγο πριν τη ραγδαία εξάπλωση των κινητών, του διαδικτύου και των οικονομικών μεταναστών. Η Αγγελική, μια ανέμελη λεσβία, επιβιώνει δουλεύοντας ως κούριερ τη μέρα, ενώ τα βράδια της τα περνάει τριγυρίζοντας στα γνώριμά της στέκια. Με εκκίνηση ένα παρ' ολίγο μοιραίο ατύχημά της, θα ακολουθήσουν μια σειρά από παράξενα γεγονότα, μέσα στην πεζή της καθημερινότητα, που θα αναγκάσουν την προσοχή της να στραφεί στη βαθύτερη και ουσιαστικότερη προσέγγιση του εξωτερικού, αλλά και εσωτερικού της κόσμου. Ένα καινούργιο σύμπαν θα ανοιχτεί μπροστά της, ανελκύοντας τον απόκρυφο και άγνωστο εαυτό της, από το απύθμενο βάθος του. Και τότε θα καταδικαστεί να γνωρίσει την αληθινή αγάπη στο πρόσωπο ενός άντρα. Όλα τα πιστεύω της θα ανατραπούν. Μαζί τους κι αυτό που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε -συμβατικά και χωρίς πολύ περίσκεψη- πραγματικότητα. Μια απίστευτη εσωτερική πάλη θα ακολουθήσει μεταξύ της γνώριμης σεξουαλικής της ροπής και της καρδιάς της. Οι ακραίες ψυχολογικές καταστάσεις που θα ζήσει θα την φέρουν στο χείλος της σχιζοφρένειας. Ωστόσο, πόσο τρελός, μπορεί να είναι αυτός, που ενώ έρχεται σε επαφή με "φωνές", μιλάει με το Θεό, το Διάβολο ή εξωγήινους, παράλληλα βελτιώνει τη ζωή του διαρκώς προς το καλύτερο; Την απάντηση θα την δώσει η έκβαση της πάλης. Μιας πάλης που στο τέλος ή νικάς και τα κερδίζεις όλα ή χάνεις και τα χάνεις όλα. Ακόμα και τη ζωή σου.
Η ιστορία αναφέρεται στον Μιχαήλ Θωμά, ένα συνηθισμένο άνθρωπο. Εκπροσωπεί τον μέσο άνθρωπο που είναι εντελώς απογοητευμένος από την καθημερινότητα της ζωής του. Μετά από ένα ατύχημα που σχεδόν τον άφησε νεκρό, ο Μιχαήλ δέχεται την επίσκεψη ενός σοφού αγγέλου που τον ρωτά τί πραγματικά θέλει από την ζωή του...
Εκείνος απαντά ότι θέλει να επιστρέψει στον... ουρανό, εκεί που ήταν πριν έρθει στην γη, εκεί που νιώθει αγάπη, γαλήνη και ευτυχία... δηλαδή στην Εστία!
Ο άγγελος ικανοποιεί το αίτημά του και έτσι ο Μιχαήλ Θωμάς ξεκινά την πορεία του για να επιστρέψει στην Εστία. Για να φτάσει στον τελικό του προορισμό περνά από μία σειρά περιπετειών και δοκιμασιών, μέσα σ' ένα εκπληκτικό μέρος γεμάτο αγγελικές υπάρξεις, σοφούς δασκάλους αλλά και κακόβουλες οντότητες. Το Οδοιπορικό του Μιχαήλ είναι ένα ταξίδι γεμάτο συναίσθημα, χιούμορ, δέος και γνώση - τέτοιο που ούτε καν μπορούσε να το φανταστεί.
Το "Άρωμα του ονείρου" είναι ένα έπος που αρχίζει στα δάση της αρχαίας Βοημίας και δεν τελειώνει παρά απόψε, στις εννιά η ώρα το βράδυ (ώρα Παρισιού). Είναι, ακόμη ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα με ήρωα έναν επιστάτη που έχει χάσει ένα μπλε μπουκάλι. Ένα μπουκάλι πολύ παλιό που έχει χαραγμένη πάνω του την εικόνα ενός θεού με κέρατα τράγου. Αν το υγρό μέσα σ' αυτό το μπουκάλι είναι πραγματικό η μυστική ουσία του σύμπαντος, όπως πιστεύουν μερικοί, θα πρέπει να βρεθεί γρήγορα, γιατί εξατμίζεται και έχουν απομείνει μόνο δυο σταγόνες.
"Πόλεμοι και ξανά πόλεμοι! Τι στο καλό θα βγάλει η μαγκούφα η εποχή μας και κοιλοπονάει τόσο άγρια;"
Μπήκε το κακό με τους Βαλκανικούς Πολέμους και άργησε να βγει. Χρόνια σπαρμένα με θυσίες, πολέμους και νεκρούς. Η Μικρασιατική εκστρατεία και η καταστροφή.
Η ιστορία του Μανώλη Αξιώτη, Μικρασιάτη αγρότη από τον Κιρκιντζέ. Άνθρωπος του μόχθου, δεμένος με τον τόπο του, το πατρικό του σπίτι, τους χωριανούς του. Ο άντρας που πάλεψε με κορμί και με ψυχή.
Στο Αμελέ Ταμπουρού, τα Τάγματα Εργασίας της Άγκυρας, το 1915.
Στο μέτωπο του Αφιόν Καραχισάρ το 1922.
Μια λεύτερη πατρίδα ονειρευόταν καθώς έσφιγγε τα δόντια και έλεγε:
"Ώρα μάχης, Αξιώτη, ώρα θυσίας. Δεν έχεις ελόγου σου κανένα πάρε δώσε με την πολιτική. Το χρέος σου κάνεις".
Γνώρισε κακουχίες και στερήσεις, είδε βασανιστήρια και θανάτους, έζησε την αιχμαλωσία και την προσφυγιά, για να συλλογιστεί:
"Θηρίο είν' ο άνθρωπος!"
Το μνημειώδες έργο της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας που χαρακτηρίστικε "Βίβλος της σύγχρονης εξόδου του Μικρασιάτικου Ελληνισμού".
"Με αιφνιδιαστικά καθαρό βλέμμα και κρυστάλλινη διαύγεια, η Ελένη, η γήινη αρραβωνιαστικιά του καπετάνιου Αχιλλέα, που έφτασε στα πέρατα της γης, ως την Τασκένδη, για να σμίξει μαζί του, ανακαλεί το παρελθόν της. Πετράδι πετράδι συνθέτει το ψηφιδωτό της σημαντικότερης τριακονταετίας '40-'70 της Ελλάδας, ξύνοντας παλιές και νεότερες πληγές που άφησαν ανεξίτηλα σημάδια σε ψυχές και σώματα.
Ξεκινώντας από τα σύνορα του Μέιν με τον Καναδά, εκατό νεαροί παίρνουν μέρος σε έναν εξαντλητικό μαραθώνιο προς το Νότο. Στη διάρκειά του απαγορεύεται να κάνουν στάση, και πρέπει να διατηρούν μια μέση ταχύτητα 6,5 χιλιομέτρων την ώρα, αλλιώς…τους γίνονται προειδοποιητικές παρατηρήσεις. Ύστερα από τρεις προειδοποιήσεις, ο παραβάτης εγκαταλείπει ον αγώνα – με μια σφαίρα στο κεφάλι. Όσο για τον νικητή της Μακράς Πορείας, αυτός θα αποκτήσει ό,τι επιθυμεί για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Η Μακριά πορεία είναι ένας ζοφερός, μελλοντολογικός καθρέφτης της σύγχρονης Αμερικής, όπου ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος έχει παραταθεί ως τη δεκαετία του ’50 και η εξουσία έχει περιέλθει στα χέρια των στρατιωτικών. Σ’ αυτόν τον «γενναίο, νέο κόσμο», κορυφαίο αθλητικό γεγονός θεωρείται η Μακριά Πορεία. Το αγώνισμα, που διεξάγεται κάθε χρόνο και μεταδίδεται τηλεοπτικά, σε ολόκληρο τον κόσμο, προσελκύει ένα πλήθος φανατικών υποψηφίων αθλητών, καθώς και απλούς θεατές, οι οποίοι παίζουν δισεκατομμύρια δολάρια σε στοιχήματα.
Ένα μυθιστόρημα εποποιΐα που ζωντανεύει λεπτό προς λεπτό τα γεγονότα της Άλωσης και δίνει την οδυνηρή περιπέτεια του ελληνισμού μετά τον όλεθρο. Με λόγο δυνατό, ενορατικό, με θέση έναντι της ιστορίας, με ποίηση, το μυθιστόρημα μίλησε στις ψυχές των αναγνωστών του, διανύοντας την 14η έκδοσή του, ζωντανό και άγρυπνο στα οχτώ χρόνια της κυκλοφορίας του.
Αρχές του 20ού αιώνα. Στα ταραγμένα χρόνια που ακολουθούν, δύο γυναίκες άγνωστες μεταξύ τους βιώνουν παράλληλα, αλλά διαφορετικά, τις προσωπικές τους ιστορίες και τα παγκόσμια γεγονότα.
Η Βασιλική, αρχοντοκόρη από τη Δυτική Μακεδονία, ζει μια παιδική ηλικία που σημαδεύεται από το θάνατο, τον πόλεμο και τις δύσκολες οικογενειακές σχέσεις. Στην εφηβεία πια, ασφυκτιώντας από τις κοινωνικές επιταγές, επαναστατεί και, με αφορμή έναν παράφορο έρωτα, κατορθώνει να κυνηγήσει το όνειρό της στην Αμερική.
Η Ιλαρία, φτωχοκόριτσο από τη Σμύρνη, ακολουθεί την οικογένειά της στην Κωνσταντινούπολη και μετά στη Μυτιλήνη, σ' ένα μακρύ, πικρό ταξίδι, αναζητώντας αγάπη και σεβασμό. Στη Μυτιλήνη γίνεται τραγική μάρτυρας της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το ίδιο ανήμπορη, όμως, παρακολουθεί και το γκρέμισμα των ονείρων της για μια ευτυχισμένη ζωή.
Το γαϊτανάκι της μοίρας μπλέκεται, οι δύο γυναίκες γνωρίζονται και διαπιστώνουν ότι οι οικογένειές τους είναι άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους, με δεσμούς που έχουν παρασύρει και τις ίδιες σ' ένα παιχνίδι αγάπης και θανάτου.
Η "Ασκητική" είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Και ο Νίκος Καζαντζάκης είναι η Ασκητική. Μια ελβετική εφημερίδα έγραψε πως η Ασκητική είναι «το κατά Καζαντζάκην ευαγγέλιο». Ο ίδιος ο δημιουργός της έγραψε ότι η Ασκητική είναι «η πιο σπαραχτική Κραυγή τής ζωής του» και ότι όλο το έργο του είναι σχόλιο στην Κραυγή αυτή.
Άρχισε να τη γράφει στη Βιέννη το 1922 και την τελείωσε στο Βερολίνο το 1923. Όπως συνήθιζε στα έργα του, της επέφερε αλλαγές (διορθώσεις, ανακατατάξεις, προσθαφαιρέσεις), με αποκορύφωση την προσθήκη τού "τελευταίου" κεφαλαίου της, με τίτλο «Η Σιγή», που το έγραψε στο Μπέκοβο το 1928, «σ’ ένα θαμαστό δάσος έλατα, μια ώρα μακριά από τη Μόσχα», και το τελείωσε «στις παγωμένες στέπες τής Σιβηρίας» το 1929: «Πρόσθεσα ένα μικρό κεφάλαιο: "Σιγή" - μπόμπα που ανατινάζει όλη την "Ασκητική". Μα σε λίγων ανθρώπων την καρδιά θα εκραγεί».
Η έκδοση της "Ασκητικής" το 1927 στην Αθήνα προκάλεσε μεγάλο σάλο. Ο συγγραφέας ένιωσε πως λίγοι την κατάλαβαν. Στα τέλη τού έτους έγραψε στην Ελένη του: «Η "Ασκητική" είναι μια φοβερή, αιματερή κραυγή, που θ' ακουστεί μετά το θάνατό μου. Τώρα οι άνθρωποι καταλαβαίνουν μονάχα την ποιητική φόρμα. Μα μέσα στις παρομοίωσες αυτές και στις λυρικές φράσες αναπηδά φλογερή, πάνοπλη, πέρα από απελπισία κι ελπίδα, η μελλούμενη όψη τού Θεού».
Το 1930, ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Δημήτρης Γληνός παραπέμπονται σε δίκη, ο πρώτος γιατί έγραψε το... «ασεβέστατο» αυτό βιβλίο και ο δεύτερος γιατί δημοσίευσε στο περιοδικό του Αναγέννηση την «άθεη παλιοφυλλάδα» Ασκητική. Η δίκη τελικά δεν έγινε, αλλ’ η εκκρεμότητά της βάραινε πάνω από τα κεφάλια τους για τέσσερα χρόνια.
Ο Καζαντζάκης έκανε και νέες διορθώσεις της "Ασκητικής" (π.χ. το 1938, αλλά και αργότερα). Το 1944 τη διόρθωσε για άλλη μια φορά και έτσι έγινε η δεύτερη έκδοσή της, τον Δεκέμβριο του 1945.
Ο λατινικός τίτλος "Salvatores Dei" σημαίνει: Σωτήρες του Θεού. Σύμφωνα με την "Ασκητική", ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον Θεό, αλλά και ο Θεός έχει ανάγκη τον άνθρωπο, για να στερεωθεί. Στερεώνοντας, όμως, τον Θεό, που κρύβεται μέσα σε κάθε ιδέα, όπως μέσα σε σάρκα, στερεώνουμε και την ψυχή μας και συμβάλλουμε, σε συνεργασία και με τη φύση, στη δημιουργική εξέλιξη και ανέλιξη του κόσμου. Ιδέες, αξιώματα, θεωρήματα της Ασκητικής είναι εγκατεσπαρμένα στο σύνολο του έργου του Νίκου Καζαντζάκη. Αποτελούν τη βιοθεωρία του, τη φιλοσοφία τής ζωής του.
Το βιβλίο μεταφράσθηκε και εκδόθηκε σε πολλές ξένες γλώσσες και χώρες και αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του Καζαντζάκη διεθνώς. Το 1930 ο Στέφαν Τσβάιχ (Stefan Zweig) έγραψε στον Νίκο Καζαντζάκη ότι η "Ασκητική" ανήκει σε όλο τον κόσμο. Ο ελληνιστής Οκτάβιος Μερλιέ (Octave Merlier), που έγραψε μακράν Εισαγωγή στη γαλλική έκδοσή της το 1951, θεωρεί την "Ασκητική" ως το μεγαλύτερο μεταφυσικό ταξίδι.
Οι Άθλιοι κυκλοφόρησαν το 1862 και έμελλε να αναδειχθούν σ' ένα από τα πιο εμβληματικά μυθιστορήματα του 19ου αιώνα αλλά και σ' ένα μυθιστόρημα-σταθμό της γαλλικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Είναι ένα ιστορικό, κοινωνικό και φιλοσοφικό μυθιστόρημα, στο οποίο συναντάμε τα ιδεώδη του ρομαντισμού αλλά και τις ιδέες του Ουγκό για τη φύση του ανθρώπου.
Στις 1.200 και πλέον σελίδες της πρωτότυπης έκδοσης, ο Ουγκό περιγράφει τη ζωή των εξαθλιωμένων κατοίκων του Παρισιού και της γαλλικής επαρχίας των αρχών του 19ου αιώνα, ακολουθώντας τις περιπέτειες του Γιάννη Αγιάννη αλλά και του διώκτη του, του αστυνόμου Ιαβέρη. Γύρω απ' αυτούς τους δύο αμφίσημους χαρακτήρες, ο Ουγκό συνθέτει μια ανεπανάληπτη πινακοθήκη ηρώων, με στόχο να πραγματευτεί την έννοια του Καλού και του Κακού.
16. ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ
17. ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑΣ ΑΛΜΟΣΙΝΟ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΖΟΥΡΓΟΣ
Οι τόποι των ταξιδιών αλλάζουν ραγδαία σε μια πλούσια σκηνογραφία: μια διάβαση στις Άλπεις, η Βενετία της παροικίας των Εβραίων και των Γραικών, η Θεσσαλονίκη του Σαμπετάι Σεβί, η Πάντοβα και το φημισμένο της πανεπιστήμιο, το Τζάντε, η πτώση του Χάνδακα, η Κωνσταντινούπολη των θαυμάτων, το Λονδίνο της νέας επιστήμης, τόποι της Γερμανίας, οι ρουμανικές χώρες των ορθόδοξων ηγεμόνων, η επικράτεια του Μεγάλου Πέτρου με τις στέπες και τα ξεχειλισμένα ποτάμια και, τέλος, ένα όρος που το είπανε Άγιο.
Το μυθιστόρημα εξιστορεί τη ζωή ενός προικισμένου ανθρώπου, γιατρού και πολυπράγμονα στοχαστή, που δρασκελίζει χώρες, γλώσσες, πολιτισμούς, που περιπλανιέται σε ανθρώπους και ιδέες. Ένα βιβλίο για την ιστορία της ιατρικής και της Ευρώπης, ένα χρονικό της νοσταλγίας του Θεού και της συνάντησης των θρησκειών, ένα οδοιπορικό στη μελαγχολία, στην αναζήτηση της φιλοσοφικής καταφυγής στον άλλο άνθρωπο και στο πρόσωπό του.
Όλα είναι σκηνές από τη διάρκεια μιας ζωής - σκηνές μόνο, γιατί ακόμη και το μυθιστόρημα αδυνατεί να αναπαραστήσει τον ανθρώπινο βίο στην ολότητά του.
18. Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΕΥΑΝΘΙΑ ΜΑΓΝΗ
19. Η ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΗ ΜΑΛΙΚΑ ΟΥΦΚΙΡ, ΜΙΣΕΡ ΦΙΤΟΥΣΙ
Ελεύθερη φυλακισμένη. Είκοσι χρόνια. Μια ολόκληρη ζωή. Τόσο έμεινε φυλακισμένη στις μαροκινές φυλακές η Μαλίκα Ουφκίρ, μαζί με τη μητέρα και τα αδέρφια της. Τόσο χρειάστηκε για να αλλάξει για πάντα η ζωή της μικρής πριγκίπισσας και να σημαδευτεί η ψυχή της. Σε μια χώρα που λες και ζει στο παρελθόν, μια νεαρή κοπέλα μεγαλώνει μέσα στη χλιδή των ανακτόρων του Μαρόκου, μακριά από την οικογένειά της, μια ελεύθερη φυλακισμένη. Όταν βγαίνει πια από το παλάτι, είναι 16 χρονών, έτοιμη να γευτεί τις χαρές της ζωής. Η μοίρα όμως της επιφυλάσσει ένα διαφορετικό μέλλον. Λίγο μετά, η Μαλίκα θα φυλακιστεί μαζί με την οικογένειά της σε ένα σκοτεινό κελί κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Θα βρει τη δύναμη και το κουράγιο να αντέξει τα βάσανα, το κρύο, την πείνα και τις αρρώστιες και να βγει νικήτρια. Όπλα της η αξιοπρέπεια και η αγάπη. Μια αληθινή ιστορία που θα μιλήσει στην καρδιά κάθε αναγνώστη. Θα τον κάνει να δακρύσει, να αγανακτήσει, να χαμογελάσει και να νιώσει έναν απέραντο θαυμασμό για τη Μαλίκα και τα αδέρφια της που κατάφεραν το ακατόρθωτο: να διατηρήσουν ακέραιη την ανθρωπιά τους μέσα στην κόλαση της φυλακής.
20 ΒΑΜΜΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΑ ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΥΡΣΕΛΑΣ
"Το 1989 ο Κώστας Μουρσελάς, ήδη διακεκριµένος θεατρικός συγγραφέας, εκδίδει τα "Βαµµένα κόκκινα µαλλιά", το πρώτο του µυθιστόρηµα, και µας συστήνει έναν από τους πιο αξιοµνηµόνευτους χαρακτήρες της ελληνικής λογοτεχνίας: Εµµανουήλ Ρετσίνας, ο επονοµαζόµενος Λούης, η µετενσάρκωση του Αλέξη Ζορµπά στη µεταπολεµική Αθήνα, ένας σχεδόν ωραίος, σχεδόν τεµπέλης, σχεδόν αγράµµατος, σχεδόν άθεος. Μαζί µε τον Κωνσταντίνο Μανολόπουλο, τον διανοούµενο, και την ωραία Μάρθα είναι οι ήρωες µιας ιστορίας πάνω στην οποία θα στηθεί η τοιχογραφίας µιας ολόκληρης εποχής.
21. ΘΕΜΕΛΙΑΚΗ ΕΠΑΦΗ ΑΛΕΞΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
22. ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΛΗ ΚΑΡΟΛ
Εκείνος απαντά ότι θέλει να επιστρέψει στον... ουρανό, εκεί που ήταν πριν έρθει στην γη, εκεί που νιώθει αγάπη, γαλήνη και ευτυχία... δηλαδή στην Εστία!
Ο άγγελος ικανοποιεί το αίτημά του και έτσι ο Μιχαήλ Θωμάς ξεκινά την πορεία του για να επιστρέψει στην Εστία. Για να φτάσει στον τελικό του προορισμό περνά από μία σειρά περιπετειών και δοκιμασιών, μέσα σ' ένα εκπληκτικό μέρος γεμάτο αγγελικές υπάρξεις, σοφούς δασκάλους αλλά και κακόβουλες οντότητες. Το Οδοιπορικό του Μιχαήλ είναι ένα ταξίδι γεμάτο συναίσθημα, χιούμορ, δέος και γνώση - τέτοιο που ούτε καν μπορούσε να το φανταστεί.
23. ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΤΟΜ ΡΟΜΠΙΝΣ
24. ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ
"Πόλεμοι και ξανά πόλεμοι! Τι στο καλό θα βγάλει η μαγκούφα η εποχή μας και κοιλοπονάει τόσο άγρια;"
Μπήκε το κακό με τους Βαλκανικούς Πολέμους και άργησε να βγει. Χρόνια σπαρμένα με θυσίες, πολέμους και νεκρούς. Η Μικρασιατική εκστρατεία και η καταστροφή.
Η ιστορία του Μανώλη Αξιώτη, Μικρασιάτη αγρότη από τον Κιρκιντζέ. Άνθρωπος του μόχθου, δεμένος με τον τόπο του, το πατρικό του σπίτι, τους χωριανούς του. Ο άντρας που πάλεψε με κορμί και με ψυχή.
Στο Αμελέ Ταμπουρού, τα Τάγματα Εργασίας της Άγκυρας, το 1915.
Στο μέτωπο του Αφιόν Καραχισάρ το 1922.
Μια λεύτερη πατρίδα ονειρευόταν καθώς έσφιγγε τα δόντια και έλεγε:
"Ώρα μάχης, Αξιώτη, ώρα θυσίας. Δεν έχεις ελόγου σου κανένα πάρε δώσε με την πολιτική. Το χρέος σου κάνεις".
Γνώρισε κακουχίες και στερήσεις, είδε βασανιστήρια και θανάτους, έζησε την αιχμαλωσία και την προσφυγιά, για να συλλογιστεί:
"Θηρίο είν' ο άνθρωπος!"
Το μνημειώδες έργο της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας που χαρακτηρίστικε "Βίβλος της σύγχρονης εξόδου του Μικρασιάτικου Ελληνισμού".
25. Η ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ ΑΛΚΗ ΖΕΗ
26. Η ΜΑΚΡΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΒΕΝ ΚΙΝΓΚ
Ξεκινώντας από τα σύνορα του Μέιν με τον Καναδά, εκατό νεαροί παίρνουν μέρος σε έναν εξαντλητικό μαραθώνιο προς το Νότο. Στη διάρκειά του απαγορεύεται να κάνουν στάση, και πρέπει να διατηρούν μια μέση ταχύτητα 6,5 χιλιομέτρων την ώρα, αλλιώς…τους γίνονται προειδοποιητικές παρατηρήσεις. Ύστερα από τρεις προειδοποιήσεις, ο παραβάτης εγκαταλείπει ον αγώνα – με μια σφαίρα στο κεφάλι. Όσο για τον νικητή της Μακράς Πορείας, αυτός θα αποκτήσει ό,τι επιθυμεί για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Η Μακριά πορεία είναι ένας ζοφερός, μελλοντολογικός καθρέφτης της σύγχρονης Αμερικής, όπου ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος έχει παραταθεί ως τη δεκαετία του ’50 και η εξουσία έχει περιέλθει στα χέρια των στρατιωτικών. Σ’ αυτόν τον «γενναίο, νέο κόσμο», κορυφαίο αθλητικό γεγονός θεωρείται η Μακριά Πορεία. Το αγώνισμα, που διεξάγεται κάθε χρόνο και μεταδίδεται τηλεοπτικά, σε ολόκληρο τον κόσμο, προσελκύει ένα πλήθος φανατικών υποψηφίων αθλητών, καθώς και απλούς θεατές, οι οποίοι παίζουν δισεκατομμύρια δολάρια σε στοιχήματα.
27. ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΔΟΥ ΠΟΘΟΥ
Ένα μυθιστόρημα εποποιΐα που ζωντανεύει λεπτό προς λεπτό τα γεγονότα της Άλωσης και δίνει την οδυνηρή περιπέτεια του ελληνισμού μετά τον όλεθρο. Με λόγο δυνατό, ενορατικό, με θέση έναντι της ιστορίας, με ποίηση, το μυθιστόρημα μίλησε στις ψυχές των αναγνωστών του, διανύοντας την 14η έκδοσή του, ζωντανό και άγρυπνο στα οχτώ χρόνια της κυκλοφορίας του.
28. ΟΙ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΙΡΗ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ (ΤΡΙΛΟΓΙΑ)
Η Βασιλική, αρχοντοκόρη από τη Δυτική Μακεδονία, ζει μια παιδική ηλικία που σημαδεύεται από το θάνατο, τον πόλεμο και τις δύσκολες οικογενειακές σχέσεις. Στην εφηβεία πια, ασφυκτιώντας από τις κοινωνικές επιταγές, επαναστατεί και, με αφορμή έναν παράφορο έρωτα, κατορθώνει να κυνηγήσει το όνειρό της στην Αμερική.
Η Ιλαρία, φτωχοκόριτσο από τη Σμύρνη, ακολουθεί την οικογένειά της στην Κωνσταντινούπολη και μετά στη Μυτιλήνη, σ' ένα μακρύ, πικρό ταξίδι, αναζητώντας αγάπη και σεβασμό. Στη Μυτιλήνη γίνεται τραγική μάρτυρας της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το ίδιο ανήμπορη, όμως, παρακολουθεί και το γκρέμισμα των ονείρων της για μια ευτυχισμένη ζωή.
Το γαϊτανάκι της μοίρας μπλέκεται, οι δύο γυναίκες γνωρίζονται και διαπιστώνουν ότι οι οικογένειές τους είναι άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους, με δεσμούς που έχουν παρασύρει και τις ίδιες σ' ένα παιχνίδι αγάπης και θανάτου.
29. Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Η "Ασκητική" είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Και ο Νίκος Καζαντζάκης είναι η Ασκητική. Μια ελβετική εφημερίδα έγραψε πως η Ασκητική είναι «το κατά Καζαντζάκην ευαγγέλιο». Ο ίδιος ο δημιουργός της έγραψε ότι η Ασκητική είναι «η πιο σπαραχτική Κραυγή τής ζωής του» και ότι όλο το έργο του είναι σχόλιο στην Κραυγή αυτή.
Άρχισε να τη γράφει στη Βιέννη το 1922 και την τελείωσε στο Βερολίνο το 1923. Όπως συνήθιζε στα έργα του, της επέφερε αλλαγές (διορθώσεις, ανακατατάξεις, προσθαφαιρέσεις), με αποκορύφωση την προσθήκη τού "τελευταίου" κεφαλαίου της, με τίτλο «Η Σιγή», που το έγραψε στο Μπέκοβο το 1928, «σ’ ένα θαμαστό δάσος έλατα, μια ώρα μακριά από τη Μόσχα», και το τελείωσε «στις παγωμένες στέπες τής Σιβηρίας» το 1929: «Πρόσθεσα ένα μικρό κεφάλαιο: "Σιγή" - μπόμπα που ανατινάζει όλη την "Ασκητική". Μα σε λίγων ανθρώπων την καρδιά θα εκραγεί».
Η έκδοση της "Ασκητικής" το 1927 στην Αθήνα προκάλεσε μεγάλο σάλο. Ο συγγραφέας ένιωσε πως λίγοι την κατάλαβαν. Στα τέλη τού έτους έγραψε στην Ελένη του: «Η "Ασκητική" είναι μια φοβερή, αιματερή κραυγή, που θ' ακουστεί μετά το θάνατό μου. Τώρα οι άνθρωποι καταλαβαίνουν μονάχα την ποιητική φόρμα. Μα μέσα στις παρομοίωσες αυτές και στις λυρικές φράσες αναπηδά φλογερή, πάνοπλη, πέρα από απελπισία κι ελπίδα, η μελλούμενη όψη τού Θεού».
Το 1930, ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Δημήτρης Γληνός παραπέμπονται σε δίκη, ο πρώτος γιατί έγραψε το... «ασεβέστατο» αυτό βιβλίο και ο δεύτερος γιατί δημοσίευσε στο περιοδικό του Αναγέννηση την «άθεη παλιοφυλλάδα» Ασκητική. Η δίκη τελικά δεν έγινε, αλλ’ η εκκρεμότητά της βάραινε πάνω από τα κεφάλια τους για τέσσερα χρόνια.
Ο Καζαντζάκης έκανε και νέες διορθώσεις της "Ασκητικής" (π.χ. το 1938, αλλά και αργότερα). Το 1944 τη διόρθωσε για άλλη μια φορά και έτσι έγινε η δεύτερη έκδοσή της, τον Δεκέμβριο του 1945.
Ο λατινικός τίτλος "Salvatores Dei" σημαίνει: Σωτήρες του Θεού. Σύμφωνα με την "Ασκητική", ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον Θεό, αλλά και ο Θεός έχει ανάγκη τον άνθρωπο, για να στερεωθεί. Στερεώνοντας, όμως, τον Θεό, που κρύβεται μέσα σε κάθε ιδέα, όπως μέσα σε σάρκα, στερεώνουμε και την ψυχή μας και συμβάλλουμε, σε συνεργασία και με τη φύση, στη δημιουργική εξέλιξη και ανέλιξη του κόσμου. Ιδέες, αξιώματα, θεωρήματα της Ασκητικής είναι εγκατεσπαρμένα στο σύνολο του έργου του Νίκου Καζαντζάκη. Αποτελούν τη βιοθεωρία του, τη φιλοσοφία τής ζωής του.
Το βιβλίο μεταφράσθηκε και εκδόθηκε σε πολλές ξένες γλώσσες και χώρες και αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του Καζαντζάκη διεθνώς. Το 1930 ο Στέφαν Τσβάιχ (Stefan Zweig) έγραψε στον Νίκο Καζαντζάκη ότι η "Ασκητική" ανήκει σε όλο τον κόσμο. Ο ελληνιστής Οκτάβιος Μερλιέ (Octave Merlier), που έγραψε μακράν Εισαγωγή στη γαλλική έκδοσή της το 1951, θεωρεί την "Ασκητική" ως το μεγαλύτερο μεταφυσικό ταξίδι.
30. ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ
Στις 1.200 και πλέον σελίδες της πρωτότυπης έκδοσης, ο Ουγκό περιγράφει τη ζωή των εξαθλιωμένων κατοίκων του Παρισιού και της γαλλικής επαρχίας των αρχών του 19ου αιώνα, ακολουθώντας τις περιπέτειες του Γιάννη Αγιάννη αλλά και του διώκτη του, του αστυνόμου Ιαβέρη. Γύρω απ' αυτούς τους δύο αμφίσημους χαρακτήρες, ο Ουγκό συνθέτει μια ανεπανάληπτη πινακοθήκη ηρώων, με στόχο να πραγματευτεί την έννοια του Καλού και του Κακού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου