Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου
Σπάνια συναντάς βιβλία που τα κείμενα τους είναι τόσο καθάρια, τόσο ζωντανά και τόσο αληθινά. Που η πραγματικότητα τους αποκαλύπτεται τόσο διάφανα και τόσο αφιλτράριστα. Σπάνια βρίσκεις βιβλία που η κάθε λέξη φανερή ή κρυφή καταλήγει να σε φέρει διαδραστικά αντιμέτωπο με την ίδια την συνείδηση σου και κατ' επέκταση με τον ίδιο τον εαυτό σου.
Το Παιχνίδι των στερήσεων δεν είναι από τα συνηθισμένα βιβλία. Δεν είναι από εκείνα τα κείμενα που ακολουθούν την πεπατημένη οδό του ωραιοποιημένου άλλοθι των ανθρώπινων πράξεων και του νοθευμένου με παραπλανητικά στοιχεία παραμυθιού. Είναι ένα κείμενο με χειμαρρώδη λόγο και σκληρές αλλά πάνω από όλα αληθινές διαπιστώσεις.
Ένας θάνατος στην Αλεξανδρούπολη θα φέρει αντιμέτωπους θύματα και θύτες μπροστά σε έναν δυσεπίλυτο γρίφο που ανακατεύει περίτεχνα και προκλητικά τα στοιχεία του μέσα από ένα παιχνίδι του μυαλού και της συνείδησης. Της αποδοχής και της άρνησης των προσωπικών βιωμάτων, Η σύγκρουση με τα πραγματικά συναισθήματα, τα κρυφά και ένοχα απωθημένα, αλλά και τα υποδόρια και άγνωστα μυστικά θα είναι αναπόφευκτη και συγκλονιστική. Πόσο συνταρακτικό και καθηλωτικό είναι να παρακολουθείς την απογύμνωση και την αποκαθήλωση ενός φαινομενικού καθωσπρεπισμού; Πόσο συντριπτικό είναι για τον ίδιο τον Πρωταγωνιστή να αντιλαμβάνεται ότι έχει πνιγεί μέσα στα ίδια τα ψέμματα του, την κίβδηλη δημόσια εικόνα του και την εικονική αλλά τόσο εύθραυστη ευτυχία του;
Μια οικογένεια κλασσική. Ευκατάστατη και με μια εξαιρετική θέση στην Κοινωνία. Πατέρας, μητέρα και γιος. Ο Βίος τους, αλλά κυρίως ο εσωτερικός τους κόσμος θα αναστατωθεί, όταν θα εισβάλει στην ζωή τους η Ιζαμπέλ, μια νεαρή κοπέλα από την Πορτογαλία, ως ερωμένη του υιού. Ο τρόπος που θα αλλοιώσει, θα αποχρωματίσει και θα ανασυντάξει την ψυχολογία του κάθε ήρωα, η καταλυτική παρουσία της είναι τόσο δυνατός, Τόσο ρεαλιστικός και τόσο αποστομωτικός. Αλλά πιο δυνατός, πιο αξιόπιστος και πιο δαιμόνιος ο τρόπος που επιλέγει ο συγγραφέας να φανερώσει τις πραγματικές προθέσεις της ιστορίας του,αλλά και τις πραγματικές διαστάσεις των όσων κρύβουν οι ήρωες του μέσα τους. Μοιάζει με μια βίαιη προσαγωγή των πρωταγωνιστών απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό. Με μια ανάκριση που δεν έχει όρια και φραγμούς. Είναι ένα παιχνίδι συγκρίσεων και αποκαλύψεων αλλά κυρίως είναι ένα ξέσπασμα της ίδιας της προσωπικής συνείδησης του καθένα απέναντι στο ψευδεπίγραφο των κοινωνικών προτύπων που είναι αναγκασμένοι να ακολουθούν απαρέγκλιτα και φανερά.
Άνθρωποι Θεός ή συνείδηση σε μια εκρηκτική αντιπαράθεση που ξεσκεπάζει την υποκρισία, την αλαζονεία και το ψέμα. Κινούμενοι σε μια εύθραυστη ισορροπία. Με μια διάθεση καυστική, ενοχική, απολογητική και επιθετική βγαίνουν ορμητικά όλα τα καλά κρυμμένα ελαττώματα, Όλος ο ευνουχισμένος και καταπιεσμένος προσωπικός εσωτερικός κόσμος. Ο Ανταγωνισμός, ο φόβος, η ζήλια. Η Ματαιοδοξία, η υπεροψία, η κτητικότητα. Η Αμφιβολία, η εκδίκηση, οι βίαιες συμπεριφορές. Οι ακραίες αντιδράσεις. Αλλά και η πραγματικότητα που κρύβεται πολλές φορές πίσω από μια ιστορία. Πόσες φορές δεν έχουμε κρίνει με λάθος κριτήρια μια υπόθεση που αγνοούμε στην ουσία και τις ρίζες της, αλλά και τις προεκτάσεις της; Ένα γεγονός είναι σίγουρα ένα γεγονός τετελεσμένο αλλά καθόλου μα καθόλου εύκολο να δούμε την αρχή του και το πραγματικό μέγεθος της ουσίας του. Μια και μόνο λέξη μπορεί να έχει πολλές σημασίες, πολλές επεξηγήσεις, πολλές ερμηνείες. Το ίδιο και ένα γεγονός, Για αυτό και βρήκα εξαιρετικά ευφάνταστη την επιλογή του συγγραφέα σε κάθε κεφάλαιο να χρησιμοποιεί μια λέξη που έχει σχέση με το περιεχόμενο του και να καταγράφει τις αντίστοιχες ερμηνείες της.
Με μια ερώτηση ή μια διαπίστωση. Με μια αλλαγή ή μια ανακατανομή των λέξεων και των εκφράσεων. Με μικρούς διαλόγους και κοφτές λέξεις και προτάσεις. Με εύστοχες επισημάνσεις που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας και αμφισβήτησης. Η αλήθεια ντύνεται με χυδαία χρώματα. Με τα χρώματα που κρύβει ο πραγματικός εσωτερικός κόσμος εκείνων που άλλα νιώθουν και αισθάνονται και άλλα φανερώνουν. Ο συγγραφέας οδηγεί τον αναγνώστη να διαβάσει πίσω από τις λέξεις. Αυτές τις λέξεις που παγιδεύουν τους πρωταγωνιστές και τους φέρνουν μπροστά στα θλιβερά αποτελέσματα των πράξεων τους. Ένα καταπληκτικό στοιχείο αυτού του βιβλίου είναι πως οι ήρωες αυτοπαγιδεύονται μέσα στις ίδιες τις λέξεις που έχουν πει. Μέσα στις ίδιες τις εικόνες που έχουν περιγράψει.
Τα κομμάτια του εαυτού τους αποκαλύπτονται σιγά, σιγά. Βγάζοντας ύστερα από μια ιδιόμορφη καθοδήγηση μια δύναμη πρωτόγνωρη, που κρυβόταν τόσα χρόνια πίσω απο τον φόβο και την δειλία των κανόνων και των πρέπει. Να κρατηθείς στο ύψος της οικογένειας σου. Στο ύψος της ηθικής σου. Στο ύψος της θρησκευτικής σου αντίληψης και να καταλάβεις τελικά πως όσο ψηλά και αν σταθείς και πάλι κάτι θα βρεθεί να εκπέσεις στα μάτια του κόσμου. Και έτσι για ένα χαμένο παιχνίδι θα έχεις χάσει πραγματικά το δικαίωμα να ζήσεις αυτό που εσύ θέλεις και όχι αυτό που επέλεξαν άλλοι για σένα.
"Ποιοι θα είμαστε πραγματικά, αν μπαίναμε σε ένα σκοτεινό κουτί του χωροχρόνου; Σε ένα κουτί που ούτε ο χρόνος, ούτε οι τίτλοι, ούτε τα ονόματα. Ούτε η ηθική η ίδια θα είχε σημασία μιας και αυτό το κουτί θα καταστρεφόταν σε λίγο περνώντας μαζί του κάθε πράξη και κάθε κίνηση. Κάθε μυστικό που θα άλλαζε τον πραγματικό χαρακτήρα μας."
Ένα Βιβλίο έκπληξη για μένα, όπως και κάθε Βιβλίο του Χάρη Μαύρου.
Το παιχνίδι των στερήσεων κυκλοφορεί απο τις Εκδόσεις 24 Γράμματα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου