Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου
Ο Πασχάλης Πράντζιος είναι ένας από εκείνους τους συγγραφείς που θέλω να ακολουθώ σε κάθε καινούργια συγγραφική του δουλειά. Ο Λόγος του πάντα ουσιαστικός και πάντα διερευνητικός και στοχαστικός. Αποδίδει κάθε φορά το μέγιστο των προσδοκιών που έχει ένας αναγνώστης από ένα βιβλίο. Ειδικά αυτό που έχει καταφέρει στα δυο τελευταία του βιβλία είναι μοναδικό. Ένα κεντρικό θέμα και γύρω από αυτό οι ήρωες περιστρέφονται με τρόπο μαγικό προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις μέσα από τις ίδιες τις σκέψεις τους, μέσα από τις ίδιες τις πράξεις τους. Αποδεικνύοντας ή ανατρέποντας θεωρίες, κατεστημένα, αξιώματα και αμετακίνητες απόψεις μέσα από μια διαδικασία εποικοδομητική που αποτελείται από σκέψεις, υποθέσεις, δράσεις και αντιδράσεις. Τα συμπεράσματα που βγαίνουν είναι ουσιαστικά και αληθινά και λειτουργούν πάντα σαν καταλύτης στην απαίδευτη φαντασία του αναγνώστη, Γιατί ο συγγραφέας πλάθει και αναπλάθει θεωρίες και μας τις προσφέρει με μια αποστομωτική μορφή που μεταστρέφει τις δικές μας σκέψεις και οριοθετεί διαφορετικά τις προσωπικές μας προσεγγίσεις επάνω στα θέματα που απασχολούν τον συγγραφέα και τους ήρωες του.
Στο προηγούμενο βιβλίο του με τον τίτλο "Ξανάγινε Τρεις " ο Πασχάλης Πράντζιος, καταπιάνεται με την έννοια του Χρόνου. Στο τελευταίο του Βιβλίο "Τριάντα Έξι ώρες βροχής" ασχολείται με την έννοια του έρωτα στοχοποιώντας κάποιες συγκεκριμένες εκφάνσεις του. Στοχεύει και απομονώνει μεθοδικά τον ενοχικό έρωτα. Τον ανεξέλεγκτο, τον απελπισμένο, τον εγκλωβισμένο μέσα στα πρότυπα της κοινωνίας και της εύθραυστης ισορροπίας που παλεύει να κρατηθεί όρθια ανάμεσα στις σχέσεις μιας οικογένειας.
Ο συγγραφέας στήνει μια εξαίσια πλοκή με μια ιδιόμορφη προσαρμογή του Μύθου του Ιππόλυτου και της Φαίδρας, Βασισμένος σε αυτόν τον μύθο φτιάχνει την δικιά του μυθοπλασία και θέτει τους δικούς του διαφορετικούς όρους επάνω στις προεκτάσεις του γνωστού μύθου.
Ο Θησέας γνωρίζει την Φαίδρα και για Τριάντα Έξι ώρες Βροχής ζει μαζί της το απόλυτο Ερωτικό Πάθος. Γίνονται το Ζευγάρι της Βροχής για λίγο μόνο, Καθώς ο χρόνος γυρίζει , το παρόν γίνεται παρελθόν, αλλά η ανάμνηση μένει εντός τους. " Κάθε που το χώμα θα μυρίζει βροχή, θα έρχομαι στα όνειρα σου..."
Αρκετά χρόνια μετά ο Θησέας με την Φαίδρα θα ξανασυναντηθούν μοιραία και μέσα από την ανάγκη τους να επανασυνδεθούν με τα συναισθήματα της νιότης τους θα παντρευτούν. Είναι ένας έρωτας που έχει διάρκεια ή η επανασύνδεση τους αποτελεί απλά ένα απωθημένο που πρέπει να εκπληρωθεί;
Στο πλάνο της Ιστορίας μπαίνουν ο γιος του Θησέα ο Ιππόλυτος, αλλά και ο Σοφός και καταλυτικός για τις εξελίξεις "Γέρος" ο Επιστάτης Μένης. Με έναν τρόπο προκλητικά ισχυρό και κυνικό η πορεία που ακολουθεί η πλοκή στα χνάρια του μύθου μοιάζει γνωστή και προβλέψιμη. Ένα εν δυνάμει Ερωτικό Τρίγωνο ανάμεσα στον Θησέα την Φαίδρα και τον Ιππόλυτο. Έτσι είναι ή Έτσι μοιάζει; Η πραγματική ιστορία του βιβλίου ακολουθεί έναν άλλο δικό της ξεχωριστό και διαφορετικό δρόμο. Ξεφεύγει από την ροή του μύθου και καθοδηγεί με εντελώς άλλο τρόπο τις κινήσεις και τις προθέσεις των ηρώων. Με φανερές τις δεύτερες σκέψεις, γιατί οι πρώτες δεν λένε την αλήθεια. Με μια ιστορία στημένη σε δυο εκδοχές μέσα από την σοφία, την διορατικότητα και την εφευρετικότητα του Γέρου Μένη να πλάθει και να προσφέρει νέες διεξόδους. Με δυνατούς και εύστοχους διαλόγους φανερώνεται όλο το μέγεθος των αντικρουόμενων, ασυμβίβαστων και υπερβατικών ή καταπιεστικά εσωστρεφών συναισθημάτων.
Ο πόνος της αγάπης, η μάχη της ηθικής, η αγωνία της στέρησης. Της ανταπόκρισης, της ντροπής. Το πέπλο της άγνοιας, αλλά και η απόγνωση της αναγκαίας διατήρησης των ισορροπιών ανάμεσα σε αυτά που γίνονται και αυτά που δεν πρέπει να γίνουν. Ο κάθε πρωταγωνιστής παίρνει τον ρόλο του στην σκακιέρα του έρωτα και αναλαμβάνει να καθορίσει με την στάση του, τους όρους και την κατάληξη μιας πορείας που θα ορίσουν οι ίδιες οι αποφάσεις του.
Άλλες φορές με την μορφή της διαλεκτικής και πολλές φορές με την μορφή της συνείδησης αποκαλύπτονται όλες οι φανερές και κρυφές αλήθειες που περικλείουν μια εφικτή ή ανέφικτη παράνομη ερωτική σχέση. Οι αντιδράσεις, τα προκαλύμματα, τα αναχώματα. Το ένστικτο που παλεύει να νικήσει τον καθωσπρεπισμό της λογικής. Η ηθική που προσπαθεί να υπερκαλύψει την δύναμη της καρδιάς. Τα πρέπει που μαστιγώνουν τις επιθυμίες. Τα θέλω που χάνονται μέσα στην ορμή των κοινωνικών προτύπων. Ο Έρωτας που στοιχειώνει τις νύχτες τους και στραγγίζει τον ψυχισμό τους δοκιμάζοντας τα όρια και τις αντοχές τους. Ο πόνος της ταυτόχρονης προσέγγισης και της ταυτόχρονης απόστασης. Η εκκωφαντική σιωπή μπροστά στην αναπότρεπτη αποκάλυψη της αλήθειας. Οι δραματικές και καθοριστικές αποφάσεις του πριν και του μετά μιας χρονικής απόστασης που την καθορίζει ο έρωτας. Τριάντα Ώρες Βροχής, Τριάντα Έξι Ώρες Ενοχής και Απελπισίας. Αδιεξόδου και Τύψεων που θα χαράξουν για πάντα αυτούς που βρέθηκαν μπροστά στα πυρά του Αναπότρεπτου Έρωτα.
Το μεγάλο ταλέντο του συγγραφέα είναι ότι τσιγκλάει τους πρωταγωνιστές του. Βγάζει από μέσα τους κάθε κρυφή τους επιθυμία. Τους σφυροκοπά, τους προκαλεί. Δοκιμάζει τις αντοχές τους, εξαντλεί τα περιθώρια τους. Ξεχειλώνει τα όρια τους. Καυτηριάζει, ξεσκεπάζει, αποδομεί και τελικά μας προσφέρει μια δυνατή, σπουδαία και καθοριστική εικόνα για αυτό που ελέγχει στην πραγματικότητα την δύναμη του κάθε συναισθήματος και της κάθε σκέψης. Μέσα από μια εσωτερική διεργασία με τις λογικές ή σπασμωδικές εναλλαγές στις συμπεριφορές και στις νομοτελειακές αντιδράσεις των ηρώων, φτάνουμε σε ένα μοναδικό συμπέρασμα. Σε ένα εξαιρετικό δίπολο υπαρκτό ή φτιαχτό που διχάζει μέχρι τελευταία στιγμή την κατάληξη της ιστορίας. Οι πράξεις οπλίζουν τις εξελίξεις με δραματικό τρόπο. Οι ενοχικές σκέψεις φουντώνουν την αντιπαράθεση.Οι αντιδράσεις δημιουργούν μια τεταμένη ατμόσφαιρα που αλλάζει διαρκώς. Κινητήριος δύναμη ο Έρωτας, που όμως κλυδωνίζεται απέναντι στην ηθική, στην ενοχή και στην λογική. Υπάρχει ηθική στον Έρωτα; Μπορεί να βαδίσει ο Έρωτας στον ρυθμό της λογικής; Μπορεί να πάρει άλλο χρώμα από την δύναμη της Ενοχής;
Μια εξαιρετική ερωτική ιστορία με απρόβλεπτες διαστάσεις. Ένα βιβλίο που αντιδιαστέλλει τα ισχνά, εγωιστικά και επιφανειακά συναισθήματα μιας ξεφτισμένης και συμβατικής σχέσης με τα μοναδικά συναισθήματα του αληθινού και απόλυτου έρωτα. Μπορεί άραγε ο Έρωτας να συγκριθεί με το οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα; Μπορεί να ηττηθεί από μια σύμβαση; Μπορεί να χαθεί και να εξαφανιστεί από μια λυσσαλέα τιμωρία; Μπορεί να πνιγεί μέσα στο τεράστιο χάος που προκαλεί η δύναμη των ανεξέλεγκτων και μοιραίων εξελίξεων; Μέχρι την τελευταία σελίδα η πάλη με τα αν, τα πρέπει και τα θέλω των πρωταγωνιστών, μας βάζει σε μια δαιμονιώδη διαδικασία αντιπαράθεσης για τις τελικές τους αποφάσεις. Μας αφήνει με μια ανάσα πληρότητας και μεστότητας. Με μια γεύση γλυκόπικρη. Αλλά κυρίως με μια αίσθηση δύναμης και καθολικής επιβολής του Έρωτα άσχετα με το αποτέλεσμα ή την τελική έκβαση των όσων έζησαν οι Πρωταγωνιστές.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ
Μια μελωδία που ταιριάζει με το Βιβλίο την επέλεξα να την συνδυάσετε και εσείς με την ανάγνωση του,
If you go away on this summer day
Then you might as well take the sun away
All the birds that flew in the summer sky
When our love was new and our hearts were high
When the day was young and the night was long
And the moon stood still for the night bird's song
If you go away, if you go away, if you go away
But if you stay, I'll make you a day
Like no day has been or will be again
We'll sail on the sun, we'll ride on the rain
We'll talk to the trees and worship the wind
Then if you go, I'll understand
Leave me just enough love to hold in my hand
If you go away, if you go away, if you go away
Ne me quitte pas
Il faut oublier
Tout peut s'oublier
Qui s'enfuit déjà
Oublier le temps
Des malentendus
Et le temps perdu
A savoir comment
Oublier ces heures
Qui tuaient parfois
A coups de pourquoi
Le cœur do bonheur
Ne me quitte pas, ne me quitte pas, ne me quitte pas
But if you stay, I'll make you a night
Like no night has been or will be again
I'll sail on your smile, I'll ride on your touch
I'll talk to your eyes, that I love so much
Then if you go, I'll understand
Leave me just enough love to hold in my hand
If you go away, if you go away, if you go away
If you go away, as I know you must
There'll be nothing left in this world to trust
Just an empty room, full of empty space
Like the empty look I see on your face
Oh, I'd have been the shadow of your shadow
If it might have kept me by your side
If you go away, if you go away, if you go away
Please don't go away!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου