Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου " Αρχιπέλαγος La Maddalena " Βικτώρια Μακρή -Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου



Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

Είναι το τρίτο μυθιστόρημα της Βικτώριας Μακρή που διαβάζω και για άλλη μια φορά ένιωσα την πληρότητα και την διδαχή μέσα από ένα κείμενο που ξεφεύγει από τα καθιεριερωμένα πρότυπα της γυναικείας υπόστασης. Φανερώνοντας τα πραγματικά θέλω αυτά που κρύβονται πίσω από τα αναγκαστικά πρέπει που επιβάλει τις περισσότερες φορές οι κοινωνία μας, αλλά και αυτά που επιβάλουν ο φόβος, ο αρνητισμός και η δειλία μας.

Τέσσερις γυναίκες που δεν έχουν κανέναν απολύτως δεσμό αίματος ανάμεσα τους.  Τέσσερις γυναίκες που προέρχονται από διαφορετικές κουλτούρες ή ανήκουν σε ηλικίες με κάποια απόσταση αναμεταξύ τους.  Τέσσερις γυναίκες που συναντιούνται και δημιουργούν μια σχέση ουσιαστική και δυνατή. Φτιάχνουν την δικιά τους ιδιότυπη συγγένεια και αναλύουν την κοσμοθεωρία τους που υπάρχει ή γεννιέται μέσα απο την χημεία τους, τις εμπειρίες, τις συζητήσεις και τις αναλύσεις τους. Γίνονται μια αγκαλιά, Σιωπούν και ακούν αυτούς που έχουν ανάγκη να μιλήσουν. Δεν κρίνουν, δεν κατακρίνουν, αλλά αλλάζουν με την παρέμβαση τους τα δεδομένα και τις αξίες μιας ολόκληρης πορείας.

Ζερμέν έχει χάσει όλη την οικογένεια της στο Άουσβιτς. Δουλεύει σκληρά για να επιβιώσει και να ορθοποδήσει, Παλεύει με τις σκληρές της αναμνήσεις και θα της λείπει πάντα η οικογένεια της, Φοβάται την αγάπη γιατί τρέμει στην προοπτική να βρεθεί με μια ακόμα απώλεια στο ενεργητικό της. Υψώνει τείχη για να κρατήσει μακριά τον πόνο και την συναισθηματική απώλεια.

Μπαχάρ ένα κορίτσι που μεγαλώνει με πολύ αγάπη, αλλά είναι κρυμμένη μέσα στο ψέμα της προσωπικής της ιστορίας και της πραγματικής της οικογένειας. Χαμένη μέσα σε μια λάθος επιλογή που θα την καθορίσει. Θα βιώσει εν αγνοία της ίδιες καταστάσεις και ίδια συναισθήματα. Παρόμοια διλήμματα και πανομοιότυπα αδιέξοδα με αυτά που όρισαν την μοίρα των αληθινών καταβολών της.

Γκέρντα έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα. Ερωτεύεται αληθινά ή επιπόλαια δεν έχει σημασία. Η ζωή της αλλάζει ραγδαία και ουσιαστικά από την απόφαση της να αφήσει την ζωή της στην πατρίδα που μεγάλωσε και να ζήσει σε έναν ξένο τόπο ανακαλύπτοντας την δύναμη του χαρακτήρα της και την πρόκληση μιας νέας ζωής γεμάτης με νέες γνωριμίες και νέες αναζητήσεις.

Σαβέρια  ζει με τον φόβο της Βεντέτας και τον κώδικα τιμής της Μαφίας στην οποία έχει εμπλακεί η οικογένεια της. Η αναγκαία φυγή, ο αναγκαστικός ξεριζωμός την κάνει επιφυλλακτική και διστακτική, θυμωμένη και πικραμένη από το κάθε τι που έχει ζήσει στο παρελθόν ή ζει στο παρόν.

Εκτός όμως από τους κεντρικούς ήρωες έχουμε και εκείνους τους δευτεραγωνιστές που βάζουν την δικιά τους σφραγίδα στην αξία των γεγονότων και στην ουσία των αλλαγών που βιώνουν όλοι τους. Η Εξιλέωση, η μετάνοια, η μεταστροφή της σκέψης και η κατανόηση των βαθύτερων αιτιών που οδήγησαν στην λάθος απόφαση ή στην λάθος κρίση. Η άγνοια κινδύνου απέναντι στα λάθη. Η σύγκρουση με το κατεστημένο και την ηθική της εποχής ή της αγκυλωμένης σκέψης ανθρώπων και λαών.

"Τα λάθη μας οφείλονται στην άγνοια, αλλά από τα λάθη μας μαθαίνουμε να μην έχουμε άγνοια. "

Πόνος και απώλειες βγάζουν στο προσκήνιο μια αστείρευτη δύναμη που μεγαλώνει μέσα από τους ισχυρούς δεσμούς της φιλίας και της κατανόησης. Οι ήρωες του βιβλίου δεν κρίνουν, αλλά συμπαραστέκονται και κατευθύνουν με την ορθή σκέψη τους ή ακόμα και με την ανορθόδοξη στάση τους, βγάζοντας από το τεράστιο τέλμα αυτούς που ζητάν μια συντροφιά, μια συμβουλή, μια παρουσία.

Αυτό που με συγκινεί, με εξιτάρει και με προκαλεί κάθε φορά στα βιβλία της Βικτώριας Μακρή είναι η απελευθερωμένη σκέψη της, η αβίαστη και χωρίς προσωπεία ανάλυση των χαρακτήρων της. Σε αυτό το βιβλίο όμως έχει ακόμα ένα χαρακτηριστικό που έχει δώσει ένα άλλο χρώμα και στην πλοκή και στην εξέλιξη της ιστορίας. H Πολυμορφία των χαρακτήρων, η νοοτροπία των ανθρώπων έτσι όπως τους δένει ο τόπος καταγωγή τους, αλλά και τα προσωπικά και έντονα βιώματα τους. Η τραγικότητα των στιγμών τους. Η Συγγραφέας φέρνει κοντά λαούς και κουλτούρες και τους ενώνει με δεσμούς αδιάρρηκτα δεμένους. Όπως είναι η φιλία, ο ανεκπλήρωτος έρωτας, η μητρότητα. Η μητρότητα του αίματος, αλλά και η μητρότητα της καρδιάς.

Μέσα από αυτό το αμάλγαμα των πολιτισμών και των διαφορετικών νοοτροπιών. Οι ήρωες κοντράρονται με τους ίδιους τους φόβους και τα όσα προσπαθούν να αποφύγουν μια ολόκληρη ζωή. Οι πράξεις και οι αποφάσεις τους ενώ τους θωρακίζουν υποτιθέμενα κάποια στιγμή καταρρέουν φανερώνοντας αλήθειες που πονάνε. Αλήθειες που διχάζουν, αλήθειες που έχουν χρωματίσει αλλιώς τις μελλοντικές πράξεις εκείνων που ζουν στην θεμιτή ή αθέμιτη άγνοια. Γιατί τους ανθρώπους τους καθορίζει η καταγωγή τους και η οικογένεια τους. Αλλά περισσότερο από όλα τους καθορίζει οι πράξεις, οι αποφάσεις, τα κίνητρα και η συνολική πορεία που μπορούν να έχουν τα γεγονότα κάτω απο συγκεκριμένες συνθήκες.


Μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου της Ζερμέν, έχουμε μια ανάπαυλα της αφήγησης που τονίζει κάποιες καίριες στιγμές των διλημμάτων και της έντασης. Μέσα από την επιλογή του Αρχιπελάγους της Σαρδηνίας έχουμε την συμβολική παρουσία του εξαγνισμού και της εξιλέωσης. Το επίκεντρο των ουσιαστικών στοχασμών και των μοιραίων συναντήσεων στο Αρχιπέλαγος La Maddalena σηματοδοτεί και επικυρώνει την τελική πορεία των τεσσάρων γυναικών, αλλά και εκείνων που μπήκαν για λίγο ή για πολύ μέσα στις ζωές τους.

Η συγγραφέας για άλλη μια φορά μας γεμίζει με συναισθήματα. με αξίες με προβληματισμούς και έντονες ανησυχίες. Θέτει ερωτήματα, δίνει απαντήσεις, αφήνει το περιθώριο της σκέψης και της επιλογής. Ξεπερνά τα όρια του κατεστημένου και του εικονικού καθωσπρεπισμού. Και μας παραδίδει ένα μυθιστόρημα γεμάτο Zωή και Ελευθερία. Οι προσωπικές επιλογές σε πρώτο πλάνο. H Γυναικεία χειραφέτηση στην πρώτη γραμμή.

Ένα βιβλίο απο αυτά που με κέρδισαν φέτος ουσιαστικά αληθινά.

Το Βιβλίο Κυκλοφορεί απο τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ









 




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ