Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου "Η Ευχή" Μαρία Καραγιάννη-Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου




Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

Η Ευχή είναι ένα σύγχρονο μυθιστόρημα, που έχει καταφέρει να αγκαλιάσει εμφατικά πολλά είδη της λογοτεχνίας ξεδιπλώνοντας με έναν πρωτότυπο τρόπο μια ιστορία με πολλές προεκτάσεις, πολλά μηνύματα και πολλούς αποδέκτες.

Η συγγραφέας μας ταξιδεύει στην Αργεντινή, μια χώρα σαγηνευτική και πανέμορφη που όμως κρύβει πολλά μυστικά, σκληρή πραγματικότητα, τραγικές συνέπειες και ανθρώπους που στιγματίστηκαν από πολιτικές ακραίων καθεστώτων. Τόσο σαν θύματα, όσο και σαν θύτες. Μέσα από τις μνήμες της Ισαβέλα Μορένο, βιώνουμε τις δραματικές ώρες που έζησε, καθώς η ζωή της παρασύρεται από τις ρίζες και τα βιώματα της οικογένειας της. Από τον έρωτα, από την βία, από λανθασμένες επιλογές,  αλλά και από την ακούσια και αναπόφευκτη τροπή που παίρνουν τα γεγονότα όταν αυτά τα εξουσιάζει η παράλογη επιβολή του ανθρώπινου νου απέναντι σε κάθε ελευθερία και ανθρώπινο δικαίωμα. Η Ισαβέλα Μορένο η πρωταγωνίστρια του βιβλίου γίνεται το υποχείριο της μοίρας και η εμφατική συνέπεια μιας ολόκληρης εποχής που άφησε τα σημάδια της σε μια χώρα και στους ανθρώπους που την αποτελούν.

Με έναν συγκλονιστικό πρόλογο μπαίνουμε σε μια ιστορία μυστηρίου, περιπέτειας, αγωνίας και φοβερών κρυφών προεκτάσεων. Με ένα μείγμα έκπληξης και τρόμου, βιώνουμε την ένταση του μυαλού της πρωταγωνιστριας καθώς οι κραυγές μέσα της δυναμώνουν. Καθώς εκείνη θυμάται το πως έχασε το όνομα της και την ψυχή της μέσα στις Σκιές του Μπουένος Άιρες. Το πως δραπέτευσε από το παρελθόν της. Ένα παρελθόν που την εξανάγκασε να τυλιχθεί μέσα στην λήθη και στην σιωπή.

Η Ισαβέλα Μορένο φεύγει για να σπουδάσει στην Αστυνομική Ακαδημία του Μπουένος Άιρες, προκειμένου να ξεφύγει από το καταπιεστικό οικογενειακό περιβάλλον. Εκεί θα βρεθεί σε έναν κόσμο αλλιώτικο, μυστηριώδη και επικίνδυνο. Γεμάτο μυστικά και κρυμμένα συμπλέγματα. Απο την απειρία στην ωριμότητα. Απο την άγνοια στην γνώση. Στην οδυνηρή και στυγνή πραγματικότητα ενός κόσμου κρυμμένου καλά στο ψέμα και στην εξουσία.  Η γνωριμία της και η συνεργασία της με τον Πέδρο τον προϊστάμενο και μέντορα της. Η μοιραία συνάντηση με τον Αλεσάντρο, θα διχάσει τα συναισθήματα της και θα καθορίσει και θα προσδιορίσει την εικόνα του έρωτα και του πάθους εντελώς διαφορετικά. Η αρρωστημένη αγάπη, ο εγωισμός, η παράλογη εξάρτηση. Αλλά και η αληθινή αγάπη που θα μπλεχτεί επικίνδυνα και νοσηρά στα δίκτυα μιας σκοτεινής εποχής που είχε απρόβλεπτες συνέπειες.

Με κεντρικό χρονικό άξονα λίγο μετά το τέλος της δικτατορίας στην Αργεντινή και με έναν εξαιρετικά έξυπνο τρόπο, ο αναγνώστης εισχωρεί σε μια εποχή, σε μια χώρα και σε ανθρώπους που έχουν μια ιδιόμορφη ιδιοσυγκρασία επηρεασμένη από την δικτατορία που βίωσαν στο πολύ κοντινό παρελθόν. Χωρίς η συγγραφέας να αναλωθεί σε καταγραφή ιστορικών γεγονότων που κουράζουν. Αλλά κεντράροντας σε σημεία που επηρέασαν την ζωή των ανθρώπων του τόπου που περιγράφει. Η αναφορά ας πούμε του κινήματος των μητέρων που διαδήλωναν μέχρι πρόσφατα αναζητώντας επίμονα να μάθουν για την τύχη των εξαφανισμένων παιδιών τους. Και πως όλο αυτό το σκηνικό δένει με την ανατρεπτική και τόσο σφιχτοδεμένη υπόθεση και συγκλονιστική κατάληξη της μυθοπλασίας.

Η Συγγραφέας με καταπληκτικές περιγραφές, με δυνατές και μεστές επισημάνσεις. Με έντονους και διεισδυτικούς διαλόγους. Με χειμαρρώδης μονολόγους βγάζει στο φως όλον τον ψυχολογικό πόλεμο και την συναισθηματική βία που βιώνει η πρωταγωνίστρια. Όλη την τραγικότητα και την αδικία. Την τρέλα, την καταπίεση, την ενοχή,  Όλη την εκρηκτική ατμόσφαιρα του έρωτα, του πάθους, της απελπισίας, της απόγνωσης, Του μίσους και της εκδίκησης. Της αποδοχής, της παραδοχής και της φυγής. Ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια, την δικαιοσύνη και την παραβατικότητα. Την διαφθορά και τον χρηματισμό. Την συγκάλυψη, την χειραγώγηση. Τον παροπλισμό, αλλά και το πείσμα και την προσπάθεια να βγει η αλήθεια στο φως ώστε να πληρώσουν οι φταίχτες πολλών και απανωτών εγκλημάτων τόσο κοινωνικών όσο και συναισθηματικών εγκλημάτων που σοκάρουν.

Ο κάθε ρόλος σε αυτό το βιβλίο είναι συμβολικός και καθόλου τυχαίος. Η Ισαβέλα ο Πέδρο, ο Αλεσάντρο, η Ζόι, ο Βέμπερ, ο Γκόγια αντιπροσωπεύουν μια στάση ζωής μέσα σε μια κοινωνία που βάλεται από τις συνέπειες του παρελθόντος. Της σκληρότητας, της βίας και της αχαλίνωτης εξουσίας επάνω σε ανθρώπινες ψυχές. Με κινηματογραφική περιγραφή και ταχύτητα που σε ταξιδεύει με ρεαλιστικό βηματισμό στα χνάρια των ηρώων. (Είναι κάτι το μαγικό η γραφή να αποτυπώνει κατά γράμμα νοερά ή φανερά τις συναισθηματικές ή πραγματικές κινήσεις των ηρώων. Είναι σαν να περπατάς μαζί τους στα σοκάκια του Μπουένος Άιρες ή στα σημεία που εκείνοι κινούνται.Σαν να αισθάνεσαι την ανάσα τους και να νιώθεις τον θυμό και την αγωνία τους.)

Το όνομά μου είναι Ισαβέλλα Μορένο και κάποτε υπήρξα νέα. Στη ζωή μου δεν κατάφερα τίποτα σπουδαίο. Ήμουν απλώς μια γυναίκα που ήθελε να αγαπηθεί πολύ, κι όχι από πολλούς. Αυτό ήταν το έγκλημά μου. Όμως η μοίρα μου παρά τις μάταιες προσδοκίες μου είχε γραφτεί με το πρώτο μου κλάμα χρόνια πριν, κι όπως πάντα το μέλλον είχε κριθεί και αποφασιστεί πριν καν ξεκινήσει εκείνη η ιστορία - η ωραιότερη και φρικτότερη ιστορία που θα μπορούσε κανείς να ευχηθεί, κι όταν πια ξεκίνησε, ήταν ήδη πολύ αργά...


Έχοντας διαβάσει και τα τρία βιβλία της Μαρίας Καραγιάννη δηλώνω απερίφραστα πως ανήκει σε εκείνη την πάστα συγγραφέων που κάθε φορά σε εκπλήσσουν με τις πρωτότυπες ιδέες, την εξαιρετική τοποθέτηση τόπου και χρόνου  της ιστορίας της. Το πως αλλάζουν τα πάντα στην πορεία εξέλιξης των γεγονότων φανερώνοντας κρυφές προθέσεις και κρυφές συμπεριφορές. Αγγίζει, κεντρίζει, προκαλεί και διδάσκει. Αυτή την φορά με ένα σκληρό μάθημα αυτογνωσίας επάνω στην βίαιη και παρεμβατική καθοδήγηση της ψυχής με μια υποχθόνια χειραγώγηση και έναν νομοτελειακό  βίαιο και εξαναγκαστικό καθορισμό της ζωής χωρίς περιθώρια επιλογών. Γιατί οι ήρωες κάποια πράγματα μπορούν να τα επιλέξουν πηγαίνοντας κόντρα σε αυτά που τους επιβάλουν. Αλλά και κάποια άλλα είναι μοιραίο να τα αποδεχτούν γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια επιλογών στις πράξεις τους. Εγκλωβισμένοι λοιπόν απεγνωσμένα και ασφυκτικά σε έναν κλοιό ακαθόριστα δοσμένο με σκοπό να αναδείξει την δύναμη που έχουν οι βίαιες πράξεις στις ζωές και στο μέλλον των ανθρώπων.

Μέσα στα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος ένα βιβλίο που έχει έντονο το αστυνομικό στοιχείο. Την περιπέτεια, αλλά και τον Κοινωνικό χαρακτήρα που περνώντας μέσα από ένα πολιτικό καθεστώς, όπως είναι η δικτατορία, εστιάζει στην βία μέσα στην οικογένεια, στην επιβολή της βίας σε μια εμμονική ερωτική σχέση. Αλλά και την βία που μπορεί να προκληθεί απο ένα ακούσιο σκηνικό που φτιάχνει η ίδια η μοίρα δια μέσου των εγωιστικών πράξεων των ανθρώπων.

Συγκλονιστικό στην εξέλιξη του. Ανατρεπτικό σε κάθε σκέψη και σε κάθε πράξη. Σοκάρει, συγκινεί και αποστομώνει. Με σύγχρονο λόγο, με εξαιρετική διαχείριση στιγμών, συναισθημάτων και ιστορικών γεγονότων. Ένα άρτιο μυθιστόρημα που Επιβάλλεται να το διαβάσουν οι αναγνώστες για να καταλάβουν πως η Λογοτεχνία στην Ελλάδα έχει το δικαίωμα να ελπίζει σε νέα πρόσωπα, σε νέες ιδέες και σε νέες αξίες.

Το Βιβλίο κυκλοφορεί απο τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ

Οι αναγνώστες μπορούν να συμμετάσχουν και στην ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ της Ομάδας μας στο Facebook.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ