Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου " Ένας φάρος στην ψυχή μου " Βασίλης Μακαρίου -Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 



Πόσο λατρεύω να ανακαλύπτω βιβλία εξαιρετικά, που δεν έχουν ακουστεί καθόλου. Που παραμένουν άγνωστα ανάμεσα στις εκατοντάδες εκδόσεις που μας κατακλείζουν σαν αναγνώστες. Και να στεναχωριέμαι όμως  από την άλλη γιατί θεωρώ πως πραγματικά κάποια βιβλία είναι αδικημένα και αξίζουν της προσοχής αναγνωστών που θέλουν να διαβάσουν διαφορετικά βιβλία. 

Το Ένας φάρος στην ψυχή μου αποτελεί μια τεράστια αναγνωστική έκπληξη για μένα. Ένα βιβλίο που κατόρθωσε να με κερδίσει από την πρώτη ως την τελευταία του σελίδα. Ουσιαστικό, σύγχρονο και αλλεπάλληλα ανατρεπτικό, αγγίζει με ευαισθησία πολλά κοινωνικά ζητήματα, αλλά και πολλά παρακλάδια της ανθρώπινης ψυχής.

Κεντρικό πρόσωπο η Κάτια μια γυναίκα που ύστερα από έναν αποτυχημένο γάμο με έναν πολύ πλούσιο άντρα, παίρνει την κόρη της και αποφασίζει να ξεκινήσει από την αρχή την ζωή της μακριά από το τοξικό περιβάλλον που ζει. Μια νέα γνωριμία, αλλά και ένα αναπάντεχα τραγικό γεγονός θα φέρουν τα πάντα τούμπα στην ζωή της. Στην ψυχή της, στο μυαλό της, Στον συνειδητό και ασυνείδητο κόσμο της. 

Όλη η περιγραφή και η αφήγηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο, όχι μόνο γιατί ο συγγραφέας θέλει να μας περάσει με αμεσότητα την διαρκώς εναλλασσόμενη συμπεριφορά της πρωταγωνίστριας του, δεικνύοντας μας συνέχεια νέα και άγνωστα χαρακτηριστικά της ψυχοσύνθεσης της. Αλλά και γιατί θέλει να μετατρέψει την πλοκή του βιβλίου του σε μια ακολουθία συναισθημάτων, πράξεων σκέψεων και κινήσεων που βρίσκονται βαθιά ριζωμένες και κρυμμένες εντός των Πρωταγωνιστών του, με σκοπό να ανατρέψει τα πάντα στο πέρασμα της πραγματικής αλήθειας. Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί πως πίσω από τον αψεγάδιαστο ή τσαλακωμένο χαρακτήρα ενός ανθρώπου, μπορεί να κρύβεται κάτι άλλο από αυτό που αφήνει να φανερωθεί ο πλαστός ή κρυφός εαυτός του;

Ο Βασίλης Μακαρίου κεντάει ένα απίστευτο ψυχολογικό θρίλερ με όλη την σημασία της λέξης. Πλάθει ήρωες ξεχωριστούς, πλάθει κινήσεις του μυαλού που αναιρούν σκέψεις, εικασίες και υπολογισμούς. Με κινηματογραφικές περιγραφές, αλλά και με ζωντανές εικόνες, μας πάει πότε στην περιπέτεια και πότε στην περισυλλογή της αλήθειας ή μιας ψευδεπίγραφης πραγματικότητας που αλλοιώνεται μέσα από τα χαρακτηριστικά της έντεχνης πλοκής που σε ξεγελά και σου κλείνει περιπαικτικά το μάτι.

Εξαιρετικός ο τρόπος με τον οποίο ενσωματώνεται εντός της ιστορίας η δύναμη της εξουσίας και του πλούτου σαν προϊόν εγκλήματος και δύναμης. 

"Άνθρωποι με όπλα στα χέρια. Άνθρωποι με χρήματα για όπλα στα χέρια. Άνθρωποι που θεωρούν εαυτούς υπεράνω όλων. Άνθρωποι που αδιαφορούν για τις συνέπειες των πράξεων τους και ξεπλένουν την βρωμιά του εγκλήματος, με μια χούφτα δύναμης τους."

Παράλληλα πολλά κοινωνικά ζητήματα κουμπώνουν άμεσα ή έμμεσα στο κείμενο. Υπόγειες διασυνδέσεις, μαφία, ναρκωτικά, ξέπλυμα βρωμιάς και δυσωδίας δια μέσου φιλανθρωπίας. Προσφυγικό. Και πολλά βαλτώδη και άσχημα συναισθήματα που αλλοιώνουν τις ψυχές των ανθρώπων. Όπως Ματαιοδοξία Φιλαυτία, Μεγαλομανία. Πόσο οδυνηρό και συντριπτικό είναι το  συναίσθημα που απολαμβάνεις όταν νιώθεις πως η ζωή σου είναι ένα ψέμα και πως έχεις διώξει ή έχεις κάνει κακό σε αυτούς που δεν το άξιζαν; 

Η αποδοχή της πραγματικότητας και η αποκάλυψη της πραγματικής ροής των γεγονότων μέσα από τις αναπάντεχες εξελίξεις δημιουργούν πολλαπλά συναισθήματα αντιφατικά και καθοριστικά για τα μηνύματα που θέλει να μας περάσει ο συγγραφέας. Μέσα από μια ατμόσφαιρα μυστηρίου, αγωνίας, ανατροπών και καθηλωτικών εξελίξεων ο συγγραφέας μας οδηγεί στα μονοπάτια της ψυχής μιας γυναίκας που πρέπει να επιλέξει, να ξεχωρίσει και να διαχωρίσει τις προτεραιότητες της. Να παραδεχτεί τα λάθη της. Να νιώσει στο πετσί της τον πόνο, την οργή, τον θυμό και την απελπισία για να καθορίσει την απόχρωση της τελικής της επιλογής, αλλά και του συνολικού απολογισμού της ζωής της. 

Εξαιρετικός ο τρόπος παρουσίασης της δύναμης της μητρότητας που στην ουσία είναι το μοναδικό στοιχείο που δεν αφήνει την Κάτια να ξεφύγει από τον εσωτερικό εαυτό της. Η αγάπη της επεκτείνεται σαν ομφάλιος λώρος για να αγκαλιάσει το παιδί της ακόμα και όταν αυτό βρίσκεται μακριά από την αγκαλιά της.

Ο συγγραφέας αποδίδει έναν γυναικείο Πρωταγωνιστικό ρόλο, τόσο οικεία, τόσο μεστά, τόσο δυνατά και τόσο λιτά. Φτιάχνει ένα Κοινωνικό κατά βάση Μυθιστόρημα , που όμως το μετατρέπει τόσο φυσιολογικά σε ψυχολογικό θρίλερ. Μεταστρέφοντας συμπεριφορές φυσιολογικές σε ύποπτες με ελάχιστες προσθήκες λέξεων που είναι τόσο δεμένες με την υπόλοιπη ψυχοσύνθεση των ηρώων του. Γιατί όλοι οι ήρωες κουβαλούν εντός τους το καλό και το κακό και αυτό φανερώνεται ή κρύβεται ανάλογα με την επίθεση ή την άμυνα του κάθε χαρακτήρα. Αλλά και με τα λάθος δεδομένα που μπορούν να χρωματίσουν άστοχα οι προσποιητές συμπεριφορές. 

Ξεχώρισα το ιδανικό ξετύλιγμα των συναισθημάτων που δεν είναι ποτέ καθορισμένο και προβλέψιμο. Που αλλάζει τρομακτικά με θεατρικό τρόπο σαν κάθε φορά να αφορά και διαφορετικό θεατή. Σαν κάθε φορά να μας δείχνει μια διαφορετική αθέατη πλευρά του ίδιου χαρακτήρα. Ο χώρος, ο χρόνος, η συνείδηση, το μυαλό μπαίνουν σε έναν κλοιό φόβου, τρόμου  και ανασφάλειας. Έχουν αγκαλιάσει την θλίψη τους στο μεγαλύτερο καταγώγιο της μητρικής υπομονής. Μέσα σε ένα σκοτάδι που το πέπλο του καλύπτει κάθε υπαρκτή ελπίδα με τους φόβους αλλά και τις γυμνές αλήθειες του. Για να σου αποδείξει τελικά πως όποια όψη και αν κοιτάξεις η αξία του νομίσματος είναι πάντα η ίδια. Όπως και η εικόνα των γεγονότων που ενώ δημιουργούν οφθαλμαπάτη στην ουσία η πορεία τους είναι ορατή από κάθε πλευρά, αρκεί να εστιάσεις αλλιώς στα γεγονότα. 


Η αλήθεια εγκλωβίζεται ανάμεσα σε στοιχεία που εντέχνως πετάει ο συγγραφέας, αλλά ουδόλως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης. Και εδώ είναι το μαγικό και το ευέλικτο της ιστορίας, Τα στοιχεία να είναι εμπρός στα μάτια μας και να μην τα διακρίνουμε. Γιατί ο διαχωρισμός των ρόλων είναι τόσο ξεχωριστός και διακριτός που μόνο στο τέλος καταλαβαίνεις την τοποθέτηση του καθένα επάνω στην ιστορία και την εξέλιξη της.  

Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και με το χέρι στην καρδιά ξανά λέω πως με κέρδισε απόλυτα. Και θεωρώ πως ο τρόπος που επέλεξε να ξετυλίξει την ιστορία του και να τοποθετήσει τους ήρωες του δείχνει πως έχει ένα τεράστιο ταλέντο στο να φτιάχνει πλοκή, να δημιουργεί σασπένς, να βάζει παγίδες και μπλόφες και να μας παραθέτει ένα πλήρες και γεμάτο βιβλίο τόσο σε μυθοπλασία. όσο και σε ανατροπές και πολλαπλά και αναπάντεχα μηνύματα. 

Το βιβλίο Κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΕΡΕ

Σύντομα θα ανέβει στο Κανάλι μου στο YOU TUBE το βίντεο της ειδικής παρουσίασης μου για το βιβλίο που θα περιέχει και επιλεγμένα αποσπάσματα. Όποιος θέλει κάνει εγγραφή και πατάει το κουδουνάκι ώστε να λαμβάνει άμεσα ειδοποιήσεις για τα νέα βίντεο μου.

  



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ