Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιώτα Καλαμαρά Συνέντευξη στην Γεωργία Ρετετάκου με αφορμή το Βιβλίο " Τα βλέπω"


Δεν ήθελα να γράψω μια απλή κοινωνική ιστορία. Ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό, κάτι ιδιαίτερο. Ήθελα να προσθέσω μια πινελιά από τη λογοτεχνία του φανταστικού που τόσο αγαπώ, με έντονα στοιχεία τρόμου.

Η Γιώτα Καλαμαρά είναι μια πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας και μας συστήνεται με το πρώτο της βιβλίο με τίτλο " Τα Βλέπω " που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γράφημα.
Η Γιώτα απάντησε στις ερωτήσεις μου, οι οποίες είναι προσαρμοσμένες επάνω στην υπόθεση και στις εξελίξεις του βιβλίου.

1. Πως μπήκε στην ζωή σου η συγγραφή και ποια θετικά στοιχεία αποκόμισες μέσα από αυτή σου την πρώτη συγγραφική προσπάθεια.

Η συγγραφή μπήκε δυναμικά στη ζωή μου έπειτα από τη θετική έκβαση που είχε η συμμετοχή μου σε ένα διαγωνισμό διηγήματος. Έκτοτε έγραψα πολλά διηγήματα, αρκετά από αυτά διακρίθηκαν σε διαγωνισμούς. Σε κάθε διάκριση η χαρά ήταν μεγάλη αλλά δεν συγκρίνεται με το να πιάνεις τυπωμένο στα χέρια σου το πρώτο προσωπικό σου έργο. Μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω να ονειρεύομαι.  

2. Τα Βλέπω ο τίτλος του πρώτου σου βιβλίου. Μέσα στις σελίδες του θίγονται πολλά κοινωνικά ζητήματα - μάστιγες. Ενδοοικογενειακή βία, αλκοολισμός, χαρτοπαιξία. Ποιο κίνητρο σε οδήγησε να σχηματίσεις την ιστορία σου γύρω από αυτά τα δραματικά στοιχεία της κοινωνίας μας;

Δεν υπήρξε κίνητρο. Ίσως μόνο το γεγονός ότι οι ιστορίες που γράφω είναι στην πλειοψηφία τους σκληρές και αρκετά σκοτεινές. Ήθελα να γράψω μια ιστορία που θα διαδραματιζόταν σε αστικό περιβάλλον, οπότε απευθείας χρειαζόμουν ένα γεγονός που θα μπορούσε να συμβαίνει δίπλα μου. Αρχικά ήρθε η ιδέα για την χαρτοπαιξία και τα υπόλοιπα έδεσαν στην πορεία με τον χαρακτήρα του ήρωά μου. 

3. Κεντρικοί πρωταγωνιστές στην Νουβέλα σου είναι ο Δημήτρης και ο Νίκος ένας μυστηριώδης άντρας που έρχεται να ταράξει την ζωή του Δημήτρη. Ποιο είναι εκείνο το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που ενώνει τους δύο άντρες;

Θα πω μόνο ότι ο Δημήτρης βλέπει στο πρόσωπο του Νίκου το γιο που πάντα ήθελε αλλά δεν απέκτησε. Ο Νίκος είναι ένας χαρακτήρας που παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.

4. Μπλέκεις την πραγματικότητα με την φαντασία σε κάποια πολύ κομβικά σημεία του βιβλίου. Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για τον σκοπό αυτού του κράματος: αλήθειας-αληθοφάνειας και ψευδαίσθησης; 

Δεν ήθελα να γράψω μια απλή κοινωνική ιστορία. Ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό, κάτι ιδιαίτερο. Ήθελα να προσθέσω μια πινελιά από τη λογοτεχνία του φανταστικού που τόσο αγαπώ, με έντονα στοιχεία τρόμου. Το πάντρεμα για κάποιους πέτυχε, για κάποιους άλλους όχι.

5. Ο Δημήτρης ενώ είναι ένας σκληρός και βίαιος άντρας, δείχνει μια πολύ ιδιαίτερη αδυναμία και τρυφερότητα προς την μητέρα του, μέσα από τις αναμνήσεις του. Πως μπορεί να εξηγηθεί αυτή η αντιφατικότητα στον χαρακτήρα του;

Χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτή την ερώτηση γιατί ως τώρα δεν μου την έθεσε κανείς. Πράγματι ο Δημήτρης λατρεύει τη μητέρα του. Την αγαπάει βαθιά. Κι εδώ έρχεται η αντίθεση. Ένας άντρας αγαπά τη μητέρα του όμως δεν έχει νιώσει αγάπη ούτε για τη γυναίκα του μα ούτε και για την ίδια του την κόρη. Η μητέρα του Δημήτρη έχει ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Κι αυτό γιατί τον μεγάλωσε με άπειρη αγάπη αλλά δεν του έμαθε να αγαπάει. Του έδωσε λάθος εφόδια. Του πέρασε στο μυαλό ότι οι γυναίκες είναι υποδεέστερες, ανάξιες σεβασμού, φίδια όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. Ότι σκοπός της ύπαρξής τους είναι να φροντίζουν τους άντρες. Ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι ίσες με τους άντρες. Εκείνη την αγάπησε, μα ήταν ο μόνος άνθρωπος που αγάπησε τελικά, πέρα από τον εαυτό του, το ποτό και τα χαρτιά. Γι’ αυτό οι γονείς, και λίγο περισσότερο οι μανούλες, θα πρέπει να φροντίζουμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τα σωστά εφόδια. 

6. Συνάντησες κάποιες δυσκολίες στην συγγραφή του βιβλίου και αν ναι ποιες ήταν αυτές;

Ναι, ήταν αρκετά τα θέματα που με «ταλαιπώρησαν». Καταρχήν, αμφιταλαντεύτηκα όσον αφορά τη χρήση της ωμής γλώσσας. Έπειτα, δυσκολεύτηκα αρκετά όταν έγραφα τις σκηνές του παιχνιδιού επειδή δεν γνώριζα ουσιαστικά πως παίζεται το πόκερ. Περισσότερο απ’ όλα όμως με ζόρισαν οι σκηνές βίας και αυτό γιατί δεν ήθελα να είμαι ούτε υπερβολική αλλά ούτε και ρηχή. Είχα και έχω το άγχος της σωστής προσέγγισης του θέματος.  

7. Τι είναι αυτό που καθορίζει έναν άνθρωπο; Τα βιώματα του η βίαιη φύση του ή κάτι άλλο;

Είναι και τα δυο. Κάποιος μπορεί να έχει βιώσει καταστάσεις που τον έχουν στιγματίσει και αυτό καθόρισε το χαρακτήρα του, ενώ κάποιος άλλος μπορεί να γεννήθηκε έτσι. Το πώς θα ενεργήσει βέβαια ο καθένας από εμάς, είναι θέμα επιλογής. 

8. Οι λεπτομέρειες και τα στοιχεία που ενσωματώνεις στο κείμενο σου, δείχνει πως έχεις μελετήσει πολύ την στρατηγική του πόκερ. Χρειάστηκε να παρακολουθήσεις από κοντά κάποιο επαγγελματικό παιχνίδι πόκερ, ώστε να καταγράψεις κυρίως την εναλλαγή στην γλώσσα του σώματος ή των εκφράσεων των παικτών κατά την διάρκεια ενός αντίστοιχου παιχνιδιού;

Χαίρομαι που μπόρεσα να αποτυπώσω με ακρίβεια όλα αυτά που αναφέρεις. Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα να γράφω δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το παιχνίδι. Όλα όσα κατέγραψα είναι αποτέλεσμα έρευνας. Μελέτησα πολύ και για μεγάλο διάστημα, πώς παίζεται το πόκερ. Έπειτα χρησιμοποίησα και την φαντασία μου για να αποδώσω όσο το δυνατόν καλύτερα τις αντιδράσεις των παικτών, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου και σκηνές από ταινίες που έχω δει κατά καιρούς. Όχι μόνο δεν έχω παρακολουθήσει από κοντά παιχνίδι αλλά δεν έχω παίξει ούτε μισή παρτίδα. 




9. Που θα ήθελες να αφιερώσεις αυτό σου το πρώτο βιβλίο και ποιο είναι το μεγαλύτερο μήνυμα που θέλησες να περάσεις μέσα από αυτό;

Θέλω να το αφιερώσω σε όλες τις γυναίκες που κακοποιήθηκαν μέσα στην οικογένειά τους, με οποιαδήποτε μορφή βίας. Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι πως δεν αξίζει σε κανέναν τέτοια συμπεριφορά καθώς και το γεγονός ότι δεν πρέπει να γυρνάμε την πλάτη και να προσπερνάμε όταν αντιλαμβανόμαστε τέτοιες καταστάσεις. 
 
10. Μια φράση ή μια στιγμή που ξεχώρισες περισσότερο μέσα από το βιβλίο σου;

Η φράση «Σου άξιζε». 

11. Διαβάζεις Λογοτεχνία και αν ναι θα ήθελες να μας προτείνεις ένα βιβλίο που διάβασες τελευταία και το ξεχώρισες;

Ναι, διαβάζω όσο περισσότερο μπορώ και όσο μου το επιτρέπει η καθημερινότητα. Από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα τελευταία και αξίζει να διαβαστεί γιατί εκτός από υπέροχο ανάγνωσμα, έχει και εξαιρετικό σκοπό –τα έσοδα πηγαίνουν στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια «Η Πίστη»- είναι η συλλογή «Με όλες τους τις δυνάμεις» από τις εκδόσεις Χρονικό.

12. Μια ευχή ή μια διαπίστωση βασισμένη στην Νουβέλα “ Τα βλέπω “

Ευχή για λιγότερα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και δύναμη σε όσους αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις για καταγγελία αυτών.

13. Πως βλέπεις τον χώρο του βιβλίου εκ των έσω πια σαν συγγραφέας και όχι μόνο σαν αναγνώστρια; Συνάντησες δυσκολίες στην έκδοση του βιβλίου σου; Μίλησε μας λίγο για τα θετικά και τα αρνητικά του χώρου.

Συνάντησα την απόρριψη από όσους εκδοτικούς απευθύνθηκα πριν μπω στο δυναμικό των εκδόσεων Γράφημα. Η απάντηση ήταν σχεδόν η ίδια. Το έργο μου δεν μπορούσε να ενταχθεί στο εκάστοτε εκδοτικό πρόγραμμα. Επιπλέον, δεν ήταν και πολλοί οι εκδοτικοί που δέχονταν να αξιολογήσουν νουβέλες, οπότε οι επιλογές ήταν περιορισμένες. Στα θετικά του χώρου είναι ότι έχω γνωρίσει κάποιους πολύ αξιόλογους ανθρώπους και έχω αποκτήσει διάφορες εμπειρίες. Στα αρνητικά είναι το γεγονός ότι γίνεσαι δύσκολα αποδεκτός από τους αναγνώστες ως πρωτοεμφανιζόμενος. Σε απορρίπτουν χωρίς να σου δώσουν ευκαιρία. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με τους συγγραφείς. 

14. Πως αντιμετωπίζεις τις κριτικές για το βιβλίου σου θετικές και αρνητικές; Ποιο ίσως στοιχείο θα ήθελες γενικότερα να επισημαίνουν οι αναγνώστες ή οι βιβλιοκριτικοί σε μια άποψη ή κριτική βιβλίου; 

Η κριτική είναι ο τρόπος του αναγνώστη για να σου πει πως βρήκε το έργο σου. Αν τον άγγιξε, αν του δημιούργησε συναισθήματα ή τον έκανε να βαρεθεί. Φυσικά μια θετική κριτική με κάνει πολύ χαρούμενη, όμως εκτιμώ και την αρνητική αρκεί να αναφέρονται οι λόγοι που το βιβλίο μου δεν άφησε θετικό αποτύπωμα. Γενικότερα, μου αρέσει να ακούω την πραγματική άποψη του αναγνώστη. Δεν θα ήθελα να μου πει κάποιος ότι του άρεσε το βιβλίο μου απλά και μόνο για να μην με πληγώσει, ούτε το αντίθετο βέβαια. Εκτιμώ ακόμα περισσότερο να μου πει κάποιος με όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορεί τι ήταν αυτό που του άρεσε περισσότερο ή αυτό που τον χάλασε περισσότερο, αν βρήκε καλούς τους διαλόγους, τη σκιαγράφηση των χαρακτήρων, την πλοκή. Οι κριτικές, όταν δεν γίνονται με εμπάθεια, μόνο καλό μπορούν να κάνουν στον συγγραφέα.    

15. Υπάρχει κάποιο όνειρο σου που θα ήθελες να γίνει πραγματικότητα σύντομα ή κάποια στιγμή; Και ποιο είναι αυτό;

Ονειρεύομαι μια ζωή που θα μπορούσα να αφήσω τη δουλειά μου και θα ασχολούμουν αποκλειστικά με τη συγγραφή, κάτι όμως που δεν μπορεί δυστυχώς να γίνει. Τα όνειρα ωστόσο είναι για να γίνονται και όσο ζω, ελπίζω. 

16. Υπάρχει κάποια ερώτηση που θα ήθελες να σου κάνουν και δεν στην έχουν κάνει ακόμα; 

Υπάρχει μια ερώτηση που δεν μου την έχουν κάνει ξεκάθαρα, όμως καταλαβαίνω ότι κάποιοι θέλουν να μου τη θέσουν και κολλάνε από λεπτότητα και αυτή δεν άλλη από το αν εγώ η ίδια έχω υπάρξει θύμα της βίας που περιγράφω στο βιβλίο μου, επειδή οι σκηνές είναι έντονες και πολύ περιγραφικές. Η απάντηση είναι όχι. Δεν έχω βιώσει, ούτε έχω υπάρξει μάρτυρας τέτοιας κατάστασης.

Γεωργία, σ’ ευχαριστώ θερμά για την τόσο ουσιαστική και εκ βαθέων συνέντευξη. Ήταν πραγματικά απολαυστική.




Το Βιβλίο Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γράφημα και αξίζει να το αναζητήσετε.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ