Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου " Ερμίνα Σωρός από πέτρες" Βασιλική Τσούνη - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 


Η επαφή μου με τα βιβλία της Βασιλικής Τσούνη ξεκίνησαν από τα πρώτα της βήματα στην συγγραφή. Έχοντας διαβάσει λοιπόν όλα της τα βιβλία, θεωρώ πως σε αυτό το πιο πρόσφατο δείγμα γραφής της. Την Ερμίνα Σωρός από πέτρες που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις υδροπλάνο, μας έχει δώσει το πιο ώριμο και κατασταλαγμένο δείγμα του ταλέντου της. Και όχι μόνο. Γιατί με αυτό το βιβλίο η Βασιλική κατάφερε να αγκαλιάσει μια ιστορία συγκλονιστική. Μια ιστορία πικρή και αληθινή και με την δύναμη της γραφής της, αλλά και την εξαιρετική ευελιξία του λόγου της να μας προσφέρει ένα συγκινητικό μυθιστόρημα που καταφέρνει να αγγίξει κάθε κύτταρο μας.

Της είπαν να ξεχάσει, για να μπορέσει να σωθεί. Εκείνη θα κάνει ακριβώς το αντίθετο. Θα γράψει την ιστορία της για να μπορέσει να αναπνεύσει. Για να αντιμετωπίσει τον χείμαρρο των εφιαλτικών της αναμνήσεων για άλλη μια φορά κατάματα. Θα ακολουθήσει για άλλη μια φορά μια διαδρομή γεμάτη πόνο και θλίψη. 

 Η Ερμιόνη γεννήθηκε σε ένα χωριό των Ιωαννίνων. Το μεγαλύτερο παιδί μιας οικογένειας, με έναν πατέρα βίαιο και αποκρουστικό. Έναν πατέρα που θα γίνει η αρχή για το μεγάλο και ξέφρενο μαρτύριο της ζωής της. Θα προσπαθήσει να φύγει και να σωθεί από τον πόνο της ψυχής της και τον πόνο του κορμιού της. Μια φυγή όμως χωρίς τέλος, που θα την φέρνει διαρκώς σε αδιέξοδα και νέες περιπέτειες. Σε καταστροφές, σε απώλειες αγαπημένων. Σε χωρισμούς και αποχωρισμούς. Σε προκλήσεις, σε σκληρούς συμβιβασμούς και ενοχικές παραχωρήσεις. Η Ερμιόνη της νιότης θα δώσει την θέση της στην Ερμίνα της ωριμότητας που θα την κυκλώσει βίαια και εκβιαστικά. 

Το βιβλίο από την πρώτη του σελίδα έως λίγες σελίδες πριν το τέλος να φέρει την λύτρωση, είναι σκληρό. Με σκηνές βίαιες και στιγμές που αναβλύζουν αγχωτικά συναισθήματα αδικίας και αρρωστημένου πάθους. Συναισθήματα διαστροφής και ανθρώπινης απαξίωσης. Συναισθήματα που ενώνουν την βία και την εκμετάλλευσης εν καιρώ ειρήνης και εν καιρώ πολέμου. Γιατί η Ερμίνα γίνεται το θύμα και το έρμαιο της ζωής και των ανθρώπων σε κάθε στιγμή υποτιθέμενης ειρήνης και καταιγιστικού πολέμου. Η γραφή σε εγκλωβίζει στα σκουριασμένα γρανάζια της μνήμης και σε φυλακίζει σε μια κατάσταση απόλυτης ευθύνης. Για όλους αυτούς που σιωπούν για τα εγκλήματα που γίνονται γύρω τους, Τα δράματα που μένουν γνωστά άγνωστα σε όλους αυτούς που υποψιάζονται αλλά δεν ψάχνουν και σε όλους αυτούς που γνωρίζουν αλλά αποφασίζουν να μείνουν αμέτοχοι. Είναι απαράδεχτο τα λόγια του κόσμου να σπάνε κόκκαλα, δίχως να κοιτάζουν μέσα στις ανθρώπινες ψυχές και το τί πραγματικά κρύβονται μέσα σε αυτές. 

Ο τρόπος που ενώνεται η φρικτή ζωή της Ερμίνας με τις φρικτές εικόνες ενός πολέμου που εισχωρεί στις ζωές των ανθρώπων. Αλλά και η πορεία του βίου της, που θα την φέρει μπροστά στην ανέλπιστη συνάντηση της με τον μεγάλο έρωτα της ζωής της που θα σπάσει σε πολλά κομμάτια μέχρι να δικαιωθεί, να αναστηθεί και να επαναπροσδιοριστεί μέσα από τα διάφορα στάδια της αγάπης και της προσέγγισης απέναντι σε αυτό το υπέρτατο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Ειδικά μέσα από τα στάδια που αναλύονται οι ίδιοι οι άνθρωποι. Οι συμπληγάδες της ζωής στα Ιωάννινα. Ο μεγάλος και άπρεπος έρωτας που τον ενώνει το δυνατό και παράφορο πάθος. Αλλά τον χωρίζει βίαια ο πόλεμος και το αίμα. Η εκδίκηση των ανθρώπων και ο παράλογος θυμός που δεν λογαριάζει συναισθήματα. Που τον φέρνει κοντά ξανά και ξανά η κάθε συγκυρία και ο διακαής πόθος. Η ελπίδα που δεν πεθαίνει ποτέ με μια σπίθα της πάντα ζωντανή να δίνει την πνοή για ζωή μέχρι την ύστατη στιγμή. 

Ένα μεγάλο κομμάτι του βιβλίου κινείται στο εφιαλτικό στρατόπεδο του Άουσβιτς και ειδικά στο Block 24 εκεί όπου στεγάζονταν οι οίκοι ανοχής που είχαν δημιουργήσει τα SS. Οι πόρνες πολέμου, ζούσαν με άλλα προνόμια και είχαν την τύχη σε εισαγωγικά να κερδίζουν παράταση ζωής σε αυτή την κόλαση που υποβίβαζε κάθε ανθρώπινη αξία. Στο στρατόπεδο της κόλασης η απανθρωπιά δεν έχει τέλος. Ο εξευτελισμός δεν γνωρίζει όρια και η ζωή δίνει ένα καθημερινό στοίχημα θανάτου που το κερδίζεις οριακά ή το χάνεις για πάντα. 

Μέσα από τις ναζιστικές φρικαλεότητες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μέσα από την καταδίωξη κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, Και μέσα από την γενικότερη εικόνα που σχηματίζεται στην ιστορία από την ανθεκτικότητα της κεντρικής ηρωίδας της Ερμίνας έχουμε ένα διαρκή πόλεμο ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι. Ανάμεσα στην αισιοδοξία και την απαισιοδοξία. Την ελπίδα και την εγκατάλειψη. Η Ερμίνα συγκεντρώνει μέσα της όλο το καλό και το κακό του κόσμου, παλεύοντας με τους δαίμονες της που την έχουν περικυκλώσει. Και βγάζει από μέσα της ένα εκπληκτικό συνταίριασμα θυμού αλλά και συγχώρεσης. Η συγγραφέας με μια εξαιρετική ενδοσκόπηση στα γεγονότα, αλλά και στους χαρακτήρες μας οδηγεί σε μια ιστορία γεμάτη μηνύματα. Μηνύματα που προβάλουν μέσα από τον κακό εαυτό, από την άσχημη μοίρα, αλλά και από την ανθεκτική αντοχή. Η θυσία σαν μέτρο ανωτερότητας. Η αγάπη ως καταλύτης απέναντι σε κάθε σύνορο και σε κάθε κατευθυνόμενη από πολιτικά κίνητρα προσωπικότητα. Ο Γερμανός αξιωματικός της Βέρμαχτ, που από την μια είναι ο σκληρός και αμείλικτος κατακτητής και από την άλλη ένας ερωτευμένος άντρας.  Ο πόλεμος και το μίσος από την μία πλευρά και από την άλλη ο έρωτας, πιο δυνατός και ισχυρός από κάθε άλλο ανθρώπινο συναίσθημα. Η πορεία της ζωής της Ερμίνας από τα Ιωάννινα στην Θεσσαλονίκη. Και από εκεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Στην Κρακοβία. Είναι μια πορεία δυσβάστακτης περιπλάνησης, αλλά ταυτόχρονα και μια πορεία ακραίας διδαχής.  

Η Ερμίνα είναι μια γυναίκα που μάχεται, που πέφτει αλλά ξανασηκώνεται. Που πληγώνεται αλλά αντέχει. Που ερωτεύεται ενώ δεν της δίδεται αυτό το δικαίωμα. Είναι ερωμένη, είναι ερωτευμένη. Είναι θύμα είναι όμως και δύναμη. Είναι παράδειγμα ψυχής μέσα στα χαλάσματα που δεν επέλεξε ούτε σαν μοίρα, ούτε σαν εποχή.


Ένα εξαιρετικό βιβλίο που έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν ένα μυθιστόρημα θελκτικό. Συγκλονιστική ιστορία με ανατροπές.  Με γραφή που ελίσσεται ανάλογα με τις καταστάσεις και συναισθήματα που βγαίνουν αβίαστα Με θυμό με απόγνωση με απελπισία. Μια ιστορία που την ενώνει η βία ο πόλεμος αλλά και ο έρωτας και η αγάπη που ξεχνάει το αίμα και κάθε σύνορο. Σκηνές σκληρές, αλλά αληθινές. Περιγραφές συναισθημάτων με ρεαλιστική ψυχρότητα ή ρεαλιστική δεινότητα της κάθε φορτισμένης στιγμής. Μια ιστορία που τα κομμάτια της τα ενώνει, ο πόνος, η βία, ο θάνατος, ο πόλεμος, η φυγή και τα μυστικά.

Αναζητήστε το στα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς σας από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ

Δείτε και το Video που έχω φτιάξει στο you tube για το Βιβλίο. Περιέχει και επιλεγμένα αποσπάσματα.





 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ