Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου "Δρόμος η ζωή ταράτσες τα όνειρα μας" Τόλης Αναγνωστόπουλος - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 


Ο Τόλης Αναγνωστόπουλος μετά το "Βαθύ ρήγμα" μας καταθέτει ακόμα ένα εξαιρετικό κοινωνικό μυθιστόρημα, που αγγίζει και συγκλονίζει. Που ενδοσκοπεί και ψυχογραφεί πρόσωπα καταστάσεις και επιλογές.  

Δυο κολλητοί φίλοι ο Πάρης και ο Βασίλης αλλά και η Βάλια η γυναίκα που θα προστεθεί στην παρέα τους θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αναζήτησης του ίδιου τους του εαυτού. Ένα ταξίδι με συνδετικό κρίκο την ισχυρή φιλία και τον απόλυτο σεβασμό στα θέλω και στις επιθυμίες. Ένα ταξίδι που θα αναδείξει το διαφορετικό των χαρακτήρων και το τόσο ίδιο των ανθρώπινων διεξόδων και επιλογών. 

Ο Πάρης είναι μπάρμαν. Ασυμβίβαστος αναρχικός. Ιδεολόγος από αυτούς που γνωρίζουν το νόημα και την αξία ακόμα και της πιο ακραίας ουτοπίας. Ζει μέσα στον κόσμο και στην οχλοβοή, ωστόσο κρύβεται στην μοναξιά του εαυτού του και στην σιωπή των επιλογών του. Νιώθει αντιπαραγωγικός, ένας άντρας που ακόμα ψάχνει το πρόσημο του.  Γενναίος και συνάμα δειλός. Τον έχουν συντρίψει τα όσα έζησε στην παιδική του ηλικία. Ο χαρακτήρας που ξεχώρισα για την απόλυτη αντιφατικότητα της σκληρότητας του, αλλά και της ευαισθησίας του. 

Ο Βασίλης έχει φτιάξει καριέρα σε μεγάλες εταιρίες. Με δυνατές σπουδές και ισχυρό κοινωνικό υπόβαθρο σε μια κοινωνία που αξία έχει η ταμπέλα του φαίνεσθαι. Η ζωή του καταρρέει όταν θα μείνει άνεργος και θα χωρίσει από την σύζυγο του, μένοντας μακριά και από τον γιό του. Εκεί θα στραφεί στον φίλο του Πάρη, τον φίλο που όλα αυτά τα χρόνια είναι η ασπίδα σε κάθε τι που τον απειλεί. Νιώθει άτρωτος, αλλά είναι τρωτός. Ζει μέσα στο ψέμα της εικονικής του ευτυχίας αλλά είναι έτοιμος και θέλει να αντικρύσει την αλήθεια της ζωής που έχει κτίσει σε λάθος θεμέλια. O χαρακτήρας που αγάπησα σταδιακά γιατί η φιλία όταν χρειάστηκε τα επισκίασε όλα στην επιτακτική εξέλιξη της ζωής του. 

Η Βάλια είναι μια γυναίκα που δέχεται την κακοποίηση από τον σύζυγο της. Περιχαρακωμένη σε μια σχέση εξάρτησης.  Ψάχνει την δύναμη και το θάρρος για να ξεφύγει από αυτή την καταστροφική σχέση. Θα αρπάξει την ευκαιρία που της δίνεται, όταν ο Βασίλης της προτείνει να τους ακολουθήσει στο ταξίδι που ετοιμάζουν με ένα cabrio mersedes 250 του 67. Την λάτρεψα γιατί θα γίνει ο καταλύτης της ισορροπίας στην ιδιόμορφη σχέση των τριών.   

Ο Πάρης εγκλωβισμένος στην Παιδική του ηλικία και στο πρόβλημα υγείας του. Ο Βασίλης στραπατσαρισμένος από την ανεργία, τον χωρισμό και την ηχηρή πτώση του. Και η Βάλια σακατεμένη από την βία και την εκμετάλλευση. Τρεις άνθρωποι τόσο διαφορετικοί θα ενώσουν τις στιγμές τους, τις εμπειρίες τους και τα όνειρα τους και θα ριχτούν με πάθος στο αυθόρμητο, στο ξαφνικό και στο απρόβλεπτο. 

Μέσα από τις περιγραφές των χαρακτήρων και τον τρόπο που περιγράφουν την ζωή τους, μας παρουσιάζεται μια ρεαλιστική εκδοχή του κόσμου της υπερφίαλης ανόδου και της ηχηρής πτώσης. Παράλληλα ζούμε μια ιδιόμορφη εναλλαγή - παραλλαγή ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και σε αυτό που αφήνουμε στους άλλους να πιστεύουν πως είμαστε, συγκαλύπτοντας με τις πράξεις μας η την ανοχή μας, τα πραγματικά μας συναισθήματα.

"Το χειρότερο πράγμα είναι να νομίζουνε οι άλλοι, ότι αντέχεις ή ότι είσαι σκληρός και δεν έχεις ανάγκη..."

Στην ουσία είναι ένα παιχνίδι αυτοκριτικής μέσα από την ανάλυση των χαρακτήρων, αλλά και την αντανάκλαση των πράξεων και των σκέψεων που κάνει ο καθένας μας. Είτε για τον εαυτό μας, είτε αντίστροφα με τις σκέψεις που κάνουν οι άλλοι για μας. 

Η απελευθέρωση που νιώθουν και οι τρείς σε αυτό το ονειρικό ταξίδι που στην ουσία δεν έχει προορισμό, παρά μόνο σκοπό και επιθυμίες, είναι καθαρτήρια, εξιλεωτική και απρόβλεπτη.  Τονίζει σε κάθε στιγμή και σε χιλιόμετρο που διανύουν, σε κάθε νέα μοναδική εμπειρία που αποκτούν την δύναμη και την αξία της ζωής. Την δύναμη και την αξία της ελευθερίας και της πραγμάτωσης των ονείρων που δεν φέρουν ταμπέλες. Γιατί τα όνειρα δεν πρέπει να συρρικνώνονται στις απλές ανάγκες, ή να ακολουθούν την πορεία που θέλουν οι άλλοι για μας, ακόμα και αν αυτός ο άλλος είναι η ίδια η ματαιοδοξία μας. Τα όνειρα θα πρέπει να πετάνε μακριά να φτάνουν στις ταράτσες της ανθρώπινης ψυχής ακόμα και αν γκρεμιστούν, ακόμα και αν είναι γίνουν για δευτερόλεπτα χειροπιαστά. 

Τα στάδια που ακολουθεί το βιβλίο μέσα από την εναλλαγή της αφήγησης από τους τρεις πρωταγωνιστές, έχει έναν αδιόρατο συμβολισμό που κυκλώνει το κείμενο και το πυροδοτεί με ενέργεια και δράση. Γνωρίζουμε τους πρωταγωνιστές σε ένα δώμα στην ταράτσα, να αγναντεύουν όνειρα και απογοητεύσεις. Να ζουν σε ένα κόσμο που καταρρέει για διαφορετικούς λόγους για τον καθένα. Και με κινητήριο δύναμη την φιλία, αλλά και την ιδιότυπη στήριξη του ενός από τον άλλον βρίσκονται στο δρόμο της αναζήτησης του αγνώστου και της ακροτελεύτιας ελπίδας να ξαναβρούν τον εαυτό τους και τα πραγματικά θέλω τους. Στην ουσία γίνονται ο ένας σανίδα σωτηρίας του άλλου με σκοπό να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες εκείνες που αποτελούν τις τελευταίες άκρες μιας ζωής που έχει φτάσει στο απόλυτο τέλμα.  Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε το σύνθημα τους.

Με την κίνηση και την ορμή. Την εναλλαγή των τοπίων και των συναισθημάτων, σπάει την στατικότητα και την μεμψιμοιρία και μας φέρνει διαμέσου της φύσης και της διαδρομής στην Ιθάκη του τέλους ή στην Ιθάκη που θα φέρει την αρχή μιας νέας ζωής. 


Έντονα ψυχαναλυτικός λόγος. Χωρίς παρωπίδες συνδυάζει όλα τα τέλματα της εποχής μας και των σχέσεων που δημιουργούμε πραγματικά ή σαν ψευδαίσθηση προσχηματική λόγω συνθηκών ή λόγω αναγκών. Ο συγγραφέας με ωριμότητα ψηλαφίζει τις ανθρώπινες ψυχές και αγγίζει τον εσωτερικό τους κόσμο, δημιουργώντας αναπάντεχα συναισθήματα και έντονες ρήξεις που αποκλίνουν αρκετά από αρχικές μας εκδοχές και για τους τρείς χαρακτήρες.   

Το βιβλίο αυτό είναι ένα ταξίδι ειλικρίνειας χωρίς δεύτερες σκέψεις. Ένα ταξίδι διαφυγής και απόγνωσης που σε κάθε στροφή και σε κάθε σταθμό αναμένει το αναπάντεχο. Ένα ταξίδι ελευθερίας απέναντι στο άσχημο και στο προδιαγεγραμμένο. Μια κόντρα στην πτώση και στην εξαθλίωση. Μια μάχη απέναντι στον θάνατο και στην φθορά που θα βγάλει νικητές ακόμα και τους ηττημένους. 

Με φόντο τις ταράτσες των ονείρων και τους δρόμους της ψυχής και της ζωής ξαναθυμόμαστε το τί πραγματικά έχει αξία στις στιγμές που αφήνουμε να χαθούν αναλύοντας με λάθος πρόσημα τα δεδομένα της διαδρομής μας επάνω σε αυτόν τον κόσμο. 

Ένα βιβλίο που λάτρεψα από την αρχή και ειδικά για το ξεχωριστό και συγκινητικό τέλος του που βάζει άνω τελεία ακόμα και εκεί που νομίζουμε πως κάτι τελειώνει όχι με τον τρόπο που θα θέλαμε εμείς. 

Το Βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΗ

 



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ