Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το ¨Γινάτι Ο σοφός της λίμνης " Γιάννης Καλπούζος


Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου


Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο του Γιάννη Καλπούζου ανοίγει μπροστά μου ένας κύκλος που κατορθώνει να κλείσει μέσα του μια δυνατή ερωτική ιστορία και ένα πλούσιο σε ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία πλαίσιο που καθορίζεται απο τον τόπο και τον χρόνο της κάθε ξεχωριστής μυθιστορηματικής επιλογής του.

Στο τελευταίο του Μυθιστόρημα λοιπόν ο Γιάννης Καλπούζος ενώνει δυο ανθρώπους με ξεχωριστά βιώματα, με ξεχωριστές θρησκείες, με ξεχωριστές αντιλήψεις. Μοναδικό κοινό χαρακτηριστικό το Γινάτι εκείνο το χαρακτηριστικό της Ψυχής που ξυπνάει τον εγωισμό και διεγείρει την αλαζονεία. Εκείνο το χαρακτηριστικό που ορίζει ανεξίτηλα τις πράξεις και καθορίζει βίαια της εξελίξεις στις ζωές των ανθρώπων. Ο συγγραφέας πλάθει ξεχωριστούς χαρακτήρες και ταυτόχρονα κατορθώνει να δώσει χρώμα και πνοή σε μια ολόκληρη εποχή. Πρωταγωνιστές και κομπάρσοι δίνουν υπόσταση στην ίδια την ελλειμματική ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Αυτήν που άγεται και φέρεται από τα εγωιστικά προσωπικά θέλω. Τις προσωπικές ίριδες και τις κατευθυνόμενες αποκλειστικά από εγωπάθεια προσωπικές αντιλήψεις.

Ο Δεκαεπτάχρονος Ζώτος αναγκάζεται να αφήσει το σπίτι του στο χωριό ύστερα από ένα διπλό φονικό και τον φόβο της αντεκδίκησης. Μια υποψία, μια φήμη, λαμπαδιάζει μέσα του το Γινάτι. Χαρακώνει την ψυχή του. Με συναισθήματα ανάκατα, σκοτεινά προσπαθεί να παλέψει με τα φαντάσματα της ψυχής του. Θάνατος, πόνος, θυμός, θλίψη, ντροπή, ταπείνωση. Και είναι μπροστά πια στο γέννημα μιας βεντέτας. Πρέπει όμως να ισορροπήσει και να βρει τα πατήματα του στα Ιωάννινα πια.  Εκεί έρχεται αντιμέτωπος με την ανέχεια και την αναζήτηση εργασίας που είναι πάρα πολύ δύσκολη εκείνη την εποχή. Θα βρεθεί όμως μπροστά στον Μελίγλωσσο Σιορ Δονάτο, τον αινιγματικό βαρκάρη που θα τον προστατεύσει, θα τον βοηθήσει αλλά κυρίως θα προσπαθήσει να μερώσει την οργή που εξουσιάζει την ψυχή του Ζώτου.  Όταν ο Ζώτος γνωρίσει την Χαβαή θα την ερωτευθεί παράφορα. Η Οργή του θα μαλακώσει, το βλέμμα του θα γαληνέψει. Η Χαβαή είναι Μουσουλμάνα. Χήρεψε νωρίς και ζει με την μητέρα της  την θεία της και τον θείο της που προσπαθούν να την ξαναπαντρέψουν. Οι δύο νέοι θα συναντήσουν πολλά εμπόδια. Και θρησκευτικά και κοινωνικά. Ένας έρωτας θα γεννηθεί, αβίωτος και καταπιεσμένος στις νόρμες της κοινωνίας. Οι δύο νέοι όμως θα κάνουν το κάθε τι για να μπορέσουν να ζήσουν με δύναμη τον έρωτα τους. Να ζήσουν με πάθος και ορμή το κάθε συγκλονιστικό συναίσθημα που αναβλύζει μέσα από την ψυχή τους.

Δίπλα τους συνοδοιπόροι στο ταξίδι της Ιστορίας και του έρωτα, χαρακτήρες που σημαδεύουν το μυθιστόρημα καίρια και καθοριστικά. Ο Κομπογιαννίτης γιατρός Μαργάζης. που εκμεταλλεύεται την ανάγκη και την λαχτάρα κάποιων ανθρώπων για ένα παιδί. Ο ρασοφόρος Παπα-Λέρας. Παπάς ή διάβολος. Πουλάει εκδουλεύσεις γνωρίζοντας πράγματα και γεγονότα. Παίζοντας στα δάκτυλα την νοοτροπία των ανθρώπων. Η Σαραλίν μια γοητευτική γυναίκα-αράχνη που θα μπλέξει στον ιστό της καθοριστικά τις εξελίξεις της ιστορίας. Ο Σοφός της Λίμνης που θα μας μαγέψει με την σοφία των λόγων του. Θα μας μεταγγίσει την ουσία και την αξία της αληθινής ζωής και θα μας διδάξει μέσα από το δικό του μοναδικό ταξίδι της εξιλέωσης και της αναζήτησης της συγχώρεσης.

Με την μαγική του πένα ο συγγραφέας που τρυπάει σαν νυστέρι εισχωρεί στο θυμικό των ηρώων και αναλύει με τον δικό του τρόπο τις αιτίες που δυναμιτίζουν τις πράξεις των ανθρώπων, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Επανειλημμένη οργή, υπερβολική ζήλια. Στενόμυαλες και μονοδιάστατες αντιδράσεις. Εκδίκηση, εγωισμός, αλαζονεία, κακοδαιμονία. Αλλά και πείσμα και εμμονή στην επίτευξη στόχων. Στο ξεπέρασμα εμποδίων ακόμα και αξεπέραστων φαινομενικά καταστάσεων. Ο συγγραφέας παίζει με την λέξη Γινάτι αλλάζοντας συνέχεια τον σκοπό, τον ορισμό και την κατεύθυνση της σημασίας των λέξεων και των πράξεων. Άλλοτε είναι το πείσμα το ηρωικό. Άλλοτε το πείσμα το εγωιστικό. Άλλοτε το πεισματικό φιλότιμο και άλλοτε η πεισματική προσκόλληση σε μια αλήθεια που πιστεύουμε κάτω από ένα λανθασμένο πρίσμα. Το Γινάτι του Έρωτα και της Ζήλιας που σκοτεινιάζει το μυαλό και την λογική.
Υπάρχει όμως και το Θρησκευτικό Γινάτι, το πολιτικό, το Εθνικό. Αυτό που μπαίνει πάντα ανάμεσα στις σχέσεις των ανθρώπων που προέρχονται από έναν άλλον λαό, από μια άλλη θρησκεία ή απλά προέρχονται από μια άλλη πηγή αντίληψης.


Μέσα απο το κείμενο του τελικά ο συγγραφέας κατορθώνει να μεταστρέψει και να λυτρώσει τους εγωιστές ήρωες του. Να βγάλει στην επιφάνεια όχι μόνο τον αρνητικό εγωισμό αλλά και το θετικό πείσμα. Αυτό που δεν μας αφήνει να παρατήσουμε τα όνειρα μας και τους στόχους μας.

Με έναν δικό του μοναδικό τρόπο: Προβληματίζει, αφυπνίζει. Κεντρίζει την Ιστορική μνήμη.  Ξεσηκώνει το συναίσθημα και αντιπαλεύει την λογική.

Ένα μυθιστόρημα γεμάτο και ουσιώδες. Ένα μυθιστόρημα που σε αρπάζει και σε βάζει σε μια μηχανή του χρόνου να περπατήσεις και εσύ στα σοκάκια των Ιωαννίνων και να βιώσεις τις ιστορική πραγματικότητα της πόλης και την συγκεκριμένη νοοτροπία των κατοίκων της.

Μας παρουσιάζει Ιστορικά γεγονότα γνωστά και λιγότερο γνωστά. Την Ιταλική κατοχή των Ιωαννίνων. Το Βλάχικο ζήτημα. Τους Παραχαράκτες της Ιστορίας που από αμορφωσιά ή από συμφέρον πάντα προσπαθούσαν να αλλάξουν την ιστορική αλήθεια αυτής της χώρας. Το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου. Και όλα αυτά δια μέσου ενός εκπληκτικού γλωσσικού πλουραλισμού. Με έναν θησαυρό εικόνων και λέξεων μας οδηγεί στην καρδιά της ιστορικής εποχής που διέπει το μυθιστόρημα του.

Λαογραφικά στοιχεία, έθιμα, νοοτροπίες του τόπου δοσμένα γλαφυρά και καθοριστικά ειπωμένα. Η τοπική διάλεκτος, η ντοπιολαλιά των κατοίκων αναμεμειγμένη με τις υπόλοιπες φυλές που κατοικούσαν στα Ιωάννινα. Δημιουργεί με την γλώσσα και τα ιδιώματα έναν καταπληκτικό αντίγραφο της εποχής εκείνης και μας το παρουσιάζει. Κοινωνικά φαινόμενα όπως η ληστοκρατία, αλλά και η συνύπαρξη Χριστιανών και μουσουλμάνων. Και άλλα πολλά γεγονότα που συναρπάζουν, αλλά και κουμπώνουν αρμονικά με την πορεία της μυθιστορηματικής πλοκής.

Θα μπορούσα να σας μιλάω για ώρα για αυτό το βιβλίο. Ξεπετάγονται μέσα από το μυαλό μου διαρκώς οι εικόνες που με γέμισαν, αλλά και τα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα μου. Όμως είναι ένα βιβλίο που θα πρέπει ο κάθε αναγνώστης να το γευθεί και να το απολαύσει με τον δικό του τρόπο και τον δικό του συναισθηματικό ρυθμό. Να νιώσει τον δυνατό Έρωτα, να βιώσει το πεισματικό Γινάτι και να γνωρίσει τον Εσωτερικό Πόλεμο των ηρώων πριν αυτοί φτάσουν στην Κάθαρση και την Εξιλέωση που θα αναζητήσουν με πείσμα και αγωνία μέσα από την πορεία της ζωής τους.

Έρωτας και Γινάτι σε μια ατελείωτη κόντρα με την ίδια την ζωή. Σε μια ατέρμονη διαμάχη με τα προσωπικά και καθοριστικά πάθη της ίδιας της ανθρώπινης Ψυχής. Απλά απολαύστε το.......



Σχόλια

  1. συμφωνω με ολα οσα λετε αν και εχω φτασει στην μεση του βιβλιου ειναι συναρπαστικο νομιζω το καλυτερο μετα την σερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Λέγε με Ισμαήλ" Τέσυ Μπαϊλα Εκδόσεις Ψυχογιός - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

  Η Τέσυ Μπάϊλα είναι μια συγγραφέας που ακολουθώ από την πρώτη στιγμή που διάβασα δικό της βιβλίο. Έχει έναν δικό της προσωπικό στίγμα στην λογοτεχνία και ένα ιδιαίτερο τρόπο να σε κάνει να κατανοείς και τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά κυρίως τις ανθρώπινες πράξεις φτάνοντας κατευθείαν στις αιτίες οι οποίες και τις κατευθύνουν, αλλά και μπορούν να τις αλλάξουν. Το μυθιστόρημα κινείται χρονικά ανάμεσα στα γεγονότα του 1955 στα Σεπτεμβριανά και στην απέλαση την Ελλήνων υπηκόων το 1964. Η Κωνσταντινούπολη γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει και ανακατεύει αρμονικά συναισθήματα, βιώματα και συνήθειες και παράλληλα γίνεται το μήλο της έριδας για μίση, για αντιπαλότητες και διεκδικήσεις που γεννά η ανθρώπινη απληστία, και τα πολιτικά συμφέροντα.  Τόπος εξέλιξης της ιστορίας μια γειτονιά στο Πέρα, που κινούνται και πρωταγωνιστούν χαρακτήρες που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένοι στο μυαλό του αναγνώστη γιατί ο καθένας από αυτούς κουβαλά την δικιά του ξεχωριστή ιστορία. Ο Ισμαήλ ο Tούρκος καφετζή