Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου " Να με φωνάζεις με τ' όνομα σου " Andre Aciman



Μια ιστορία παθιασμένου έρωτα που γεννιέται απροσδόκητα στην διάρκεια των Καλοκαιρινών διακοπών στην Ιταλική εξοχή. Ένα βιβλίο που προβάλει μια δυνατή ιστορία αγάπης που ξεπερνά τα φυλετικά σύνορα και τις συναισθηματικές προκαταλήψεις. Ένα βιβλίο που αναδεικνύει με την τρυφερότητα του και την ορμητική προσέγγιση του το μεγαλείο του έρωτα και την δύναμη της αποδοχής και της αγάπης. Ένα ταξίδι στην ενηλικίωση και στην ωριμότητα μέσα από μια ιστορία που θα αγγίξει επικίνδυνα τα όρια των συγκεκριμένων και καθορισμένων προτύπων που έχει φτιάξει στο μυαλό μας μια αιρετική Κοινωνία. Μια κατάθεση ψυχής που καταρρίπτει αποστομωτικά κάθε συναισθηματική διάκριση και κάθε συγκεκριμένο πρότυπο στις σχέσεις των δυο φύλλων.

Ο Έλιο είναι δεκαεπτά χρονών. Ένας νέος που βρίσκεται ένα σκαλοπάτι πριν την ενηλικίωση του. Θα γνωρίσει τον Όλιβερ, όταν ο τελευταίος θα φιλοξενηθεί σπίτι τους για το διάστημα των Καλοκαιρινών διακοπών. Η υποφαινόμενη αμοιβαία έλξη. Τα δυνατά, ασυμβίβαστα και πρωτόγνωρα συναισθήματα θα δημιουργήσουν μια αδιανόητη αντίφαση που συναρπάζει, προκαλεί και αφυπνίζει.

Ακραία τολμηρό και βαθιά αληθινό. Προκλητικά ρεαλιστικό και αισθησιακά περιγραφικό. Σοκάρει και προκαλεί για να μας φέρει σε έναν κόσμο ασύνορο και ασυμβίβαστο. Για να ξεσκεπάσει συμπλέγματα και καθορισμένες υποκριτικές σχέσεις δήθεν φυσιολογικές. Αφήνει ένα βαθύ συναισθηματικό αποτύπωμα. Χαράζει και υποδεικνύει με την τόλμη του και τις μοναδικές του αλήθειες μια άλλη οπτική στις ανθρώπινες σχέσεις.

Με μια καταπληκτική περιγραφικότητα, εισχωρεί στην ψυχή του Έλιο και βγάζει απο μέσα του κάθε ψήγμα συναισθήματος. Υπερβαίνει τον πόθο, την φιλία, την σαγήνη της γνωριμίας και της αποδοχής των συναισθημάτων που γεννιούνται έντονα και αναπάντεχα μέσα του. Ένας ερωτευμένος φυγάς που ψάχνει να βρει τον προσανατολισμό του. Προσπαθώντας να ενώσει το χάσμα που πότε γιγαντώνεται και πότε συρρικνώνεται, μέσα σε διστακτικά βήματα και αφύσικες παραδοχές. Μέσα από τρεμάμενες και οριακές συναισθηματικές ανιχνεύσεις.
Η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα στα κοινά πρότυπα και στα συγκεκριμένα όρια.. Ο Φόβος για μια αγάπη που νιώθει να έρχεται από μία θεωρητικά λάθος πλευρά. Η καταγραφή της απόγνωσης των διαδοχικών και ανεπιθύμητων δισταγμών του. Η αγωνία της προσέγγισης και η απόγνωση της αποδοχής. Οι λέξεις αποκτούν τον δικό τους απόηχο. Οι προτάσεις συνειρμικά έχουν την δικιά τους άλλη διάσταση. Αυτή που φτιάχνει το μυαλό, όταν ξεπεράσει τα συμπλέγματα και τις προκαταλήψεις. Η απόσταση που χωρίζει την αποδοχή απο την απόρριψη. Το μεταίχμιο και η λεπτή ισορροπία που πρέπει να διατηρήσει ή να ξεπεράσει για να αναδείξει τα όσα νιώθει σωστά στα μάτια τα δικά του. Η στιγμιαία έκρηξη του πόθου ακολουθούμενη από το ακαριαίο αντίδοτο της τον φόβο ή ακόμα και την ντροπή.

Συγκλονιστική και σπαρακτική η αμφισβήτηση των συναισθημάτων που πηγάζει παράλογα αλλά ορμητικά μέσα απο τον πρωταγωνιστή. Η πάλη του με τον ίδιο τον ψυχικό του κόσμο. Η μάχη του με την ίδια την αμφιλεγόμενη φύση του. Ο διχασμός του για την διαιώνιση της γενιάς του, αλλά και ο αρνητικός αντίκτυπος στην κοινωνία. Αντέχει βαθιά μέσα του να είναι το θύμα της αμφιβολίας και της αμφισβήτησης στον Κοινωνικό του περίγυρο; Είναι εκπληκτική η μετάλλαξη των συναισθημάτων. Είναι συναρπαστική η εναλλαγή της ψυχολογικής διάθεσης των ηρώων καθώς προσπαθούν να γίνουν κοινωνοί των πρωτόγνωρων συναισθημάτων τους, που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια της λογικής τους. Αμφίσημες εικόνες και αντιφατικές σκέψεις. Αντικρουόμενες πράξεις που η μια αναιρεί την άλλη καταλυτικά και επιθετικά. Μέχρι να έρθει η ώρα της απελευθέρωσης των θέλω που θα ξεσκεπάσει κάθε φυσιολογική επίφαση ή πρόφαση. Με καταπληκτικές παρομοιώσεις και συγκρίσεις ξεμπροστιάζεται το άστοχο των ανθρώπινων σχέσεων και των σεξιστικών συμβάσεων.

Και όταν η προσέγγιση φτάσει στον δικό της μοναδικό προορισμό θα μετουσιώσει υποδειγματικά την σχέση των δυο αντρών σε σχέση δυο ανθρώπων που αναγνώρισαν έγκαιρα  στον εσωτερικό τους κόσμο την διαφορετικότητα τους και την σημασία του να αρπάζεις την αγάπη από όπου και αν προέρχεται. Και πόσο όμορφο και αποκαλυπτικό είναι να νιώθεις πως έστω και μέσα από μια ασυμβίβαστη σχέση μπορείς να ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου, που ως τώρα αγνοούσες;

Αν υπάρχει πόνος, φύλαξέ τον, κι αν υπάρχει φλόγα, μην την πνίξεις. Ξεριζώνουμε τόσα πολλά από τους εαυτούς μας για να γιατρευτούμε γρηγορότερα απ’ όσο πρέπει, που μέχρι τα τριάντα έχουμε ξοφλήσει. Αλλά πόσο κρίμα να μην αφήνεσαι να νιώσεις, μόνο και μόνο για να μη νιώσεις τίποτα!

Ένα πράγμα που μου αρέσει όταν διαβάζω ένα βιβλίο είναι ο συγγραφέας του να μπορεί να καταλύει τις προφάσεις. Να ξεπερνά τα όρια. Να βγάζει στο φως τις αληθινές σκέψεις και να ορίζει ένα νέο επίπεδο στο οποίο θα βαδίσουν εκ νέου οι ήρωες του. Αποδεχόμενοι τον νέο ρόλο τους ή αμφισβητώντας αμφιταλαντεόμενοι την καινούργια εικόνα τους. Ο συγγραφέας καταφέρνει όχι μόνο αυτά αλλά και πολλά περισσότερα. Καταφέρνει να μας κάνει να νιώσουμε το κάθε τι με την πραγματική του αξία βγάζοντας από πάνω του τις ταμπέλες και τα υποθετικά αξιώματα, Δίνοντας στην ουσία και υπόσταση στην αληθινή και ξεχωριστή εικόνα που μπορεί να έχει ο καθένας για την ζωή του. Την μοναδική και ουσιαστική προσωπική του σφραγίδα. Λάτρεψα την μικρή, αλλά ουσιαστική και τόσο συγκινητική παρέμβαση του πατέρα του Έλιο προς το τέλος. Με λίγα λόγια σωστά τοποθετημένα κλειδώνει όλην την ουσία του βιβλίου στις λιγοστές φράσεις του. Ομολογεί απροκάλυπτα την αλήθεια που πρέπει να είναι ο στόχος μας για μια γεμάτη ζωή.


Για μένα λοιπόν αυτό το βιβλίο αποτελεί μια απο τις ομορφότερες και αψεγάδιαστες ιστορίες αγάπης που έχουν γραφτεί. Που περνάει πολλά μηνύματα και ορίζει πολλές αξίες. Απλά μια συμβουλή διαβάστε το με τα μάτια της καρδιάς και όχι με τις αγκυλώσεις που προκαλούν τα συγκεκριμένα κατεστημένα του δικού μας μυαλού ή της κοινωνίας που ζούμε, Καλή Ανάγνωση....

Το Βιβλίο Κυκλοφορεί απο τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ