Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το " Η Αγαπητικά " Σόφη Θεοδωρίδου




Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

Έχοντας διαβάσει αρκετά ιστορικά βιβλία, έχω διαπιστώσει πως λίγα είναι αυτά που ασχολούνται με τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο και ειδικά την ιστορική περίοδο του Εθνικού Διχασμού που έλαβε Εμφυλιακές διαστάσεις χωρίζοντας για άλλη μια φορά την χώρα σε δύο στρατόπεδα. Σε αυτή την περίοδο δεν έχουμε Αριστερούς ή Δεξιούς. Έχουμε Βασιλικούς και Βενιζελικούς. Να σφάζονται στον βωμό μιας πατρίδας που έψαχνε να βρει τον προσανατολισμό της για να κερδίσει ξανά τα εδάφη που δικαιωματικά της ανήκαν. Επίκαιρο όσο ποτέ λοιπόν το μυθιστόρημα της Σόφης Θεοδωρίδου " Η Αγαπητικιά " αναφέρεται στις άγνωστες πτυχές ενός πολέμου που άφησε ισχυρά τα χνάρια του στην ιστορική πορεία της χώρας μας. Αλλάζοντας σύνορα, χαρακτήρες και νοοτροπία σε έναν λαό που φαίνεται πως χρόνια πολλά μετά δεν έχει βάλει μυαλό.

Η μυθοπλασία που κομμάτια της αποτελούν ατόφια ιστορία έχει για κεντρική ηρωίδα την Ρόσα, που προέρχεται από μια αριστοκρατική και ευκατάστατη Αθηναϊκή οικογένεια. Καλοαναθρεμενη, αποτελεί της αδυναμία του πατέρα της, που την υπεραγαπά και δεν της χαλά κανένα χατήρι. Το αγκάθι της η απόμακρη μητέρα της. Μια γυναίκα που έχει χαθεί στην θλίψη και στην αδιαφορία για τους δικούς της άγνωστους προσωπικούς λόγους. Η συνάντηση της Ρόσας με τον Χάρη. Φοιτητή Ιατρικής,, με καταγωγή από την Μακεδονία, θα της αλλάξει όλη την πορεία της ζωής της. Από διαφορετικές τάξεις οι δυό τους. Εκείνη πλούσια και Αριστοκράτισσα, εκείνος φτωχός φερμένος από ένα χωριό της Μακεδονίας. θα ακούει για πολύ καιρό το παρατσούκλι " Ο Τουρκομερίτης ".  Εκείνος μπολιασμένος γερά στον Βενιζελισμό, Εκείνη δεμένη στο άρμα της οικογένειας της, που είναι παραδοσιακά ενταγμένη στο παλάτι. Θα βρουν τον τρόπο να σβήσουν τις διαφορές τους και να έρθουν κοντά. Για τόσο λίγο όμως, Ο πόλεμος, η ένταση των στιγμών, οι καθοριστικές παρεμβάσεις τρίτων, οι εύθραυστες πολιτικές ισορροπίες, οι πολιτικές έριδες θα δοκιμάσουν την σχέση των δυο νέων. Οι δρόμοι τους θα χωρίσουν, Εκείνος θα ακολουθήσει την πορεία για το μέτωπο και την προσπάθεια απελευθέρωσης των Ελληνικών εδαφών στην Μακεδονία και εκείνη αφού παλέψει λίγο με τον εαυτό της. Θα βγάλει από μέσα της το τολμηρό ταμπεραμέντο της και την ασυμβίβαστη φύση της. Θα δοκιμάσει την ανθεκτική κράση της και θα ορίσει την ανυπότακτη δύναμη της ψυχής της. Θα έρθει σε ρήξη με το οικογενειακό της περιβάλλον και θα ακολουθήσει την δικιά της αυτόνομη πορεία. Ο έρωτας της για τον Χάρη και η αγάπη της για την πατρίδα θα σπάσουν γύρω της και μέσα της όλα τα κατεστημένα που όριζαν την θέση της γυναίκας εκείνη την εποχή.  Θα φύγει από το σπίτι της και θα χαράξει την δικιά της πορεία στο κυνήγι του έρωτα, αλλά και των μεγάλων εθνικών ιδεών.

Έτσι καθώς παρακολουθούμε τους Έλληνες να οδηγούνται στο μαύρο και γλιστερό μονοπάτι του Εθνικού διχασμού. Ακολουθούμε παράλληλα την πορεία της Ρόσας προς έναν δρόμο απαγορευμένο και επικίνδυνο, Κόντρα σε όλους και σε όλα, Μόνη σε μια άγνωστη πορεία, εθελοντικά να μάχεται στα μετόπισθεν, για την ελευθερία Ελληνικών περιοχών και Ελληνικών πληθυσμών. Ψάχνοντας ταυτόχρονα να βρει μέσα στις φλόγες του πολέμου τον Χάρη, τον άντρα που ξύπνησε μέσα της τον έρωτα.
Και είναι αυτή η παράλληλη πορεία της Ελλάδας και των πρωταγωνιστών που συγκλονίζει και δίνει έμφαση στην δύναμη της ψυχής, Στο μεγαλείο της καρδιάς κάποιων ανθρώπων που έδωσαν και την ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας. Αλλά ταυτόχρονα βγάζει  και έναν θυμό για την νοοτροπία των Ελλήνων να τσακώνονται τις πιο κρίσιμες στιγμές του έθνους, χαράζοντας δυο διαφορετικές εθνικές πολιτικές βάζοντας σε κίνδυνο τα κεκτημένα που κερδίσαμε με αίμα στο μέτωπο ή με κόπο δια μέσου της διπλωματικής οδού. Είναι τραγικό ενώ θα έπρεπε να είναι ελπιδοφόρο, να βλέπεις την απελευθέρωση της σκλαβωμένης πατρίδας. Τον διπλασιασμός της χώρας στους Βαλκανικούς πολέμους, που αντί να αποτελεί παράσημο όλων όσων αγωνίστηκαν για αυτό τον σκοπό. Να αποτελεί πολιτικό έρισμα ανάμεσα στον Βασιλιά Κωνσταντίνο και τον Πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο, Είναι εξωφρενικό και παράλογο να βλέπεις τον εξωτερικό παράγοντα να επεμβαίνει και να σε αναγκάζει να πάρεις θέση προς μια συγκεκριμένη πλευρά, με την βία και τον οικονομικό αποκλεισμό. Άραγε τελικά σε αυτή την χώρα έχουμε επιλέξει ποτέ αυτόβουλα την μοίρα μας;


Με την δύναμη του λόγου, Με την σωστή τοποθέτηση των γεγονότων, αλλά και την αμερόληπτη στάση ανάμεσα στις δυο πολιτικές θέσεις. Εστιάζει στα ιστορικά γεγονότα, αλλά κυρίως ενδοσκοπεί στο πως αυτά τα γεγονότα επέδρασαν στην ψυχολογία των ηρώων. Οι απανωτές εκστρατείες, ο διχασμός. Ο Πολιτικός και ο Συναισθηματικός Διχασμός. Η φτώχεια. Οι Κοινωνικοπολιτικές αποστάσεις και οι αποκλεισμοί που όριζαν τότε τις ανθρώπινες σχέσεις. Και είναι εξαιρετικός ο τρόπος που αφήνει η συγγραφέας την ηρωίδα της να ορίσει την ζωή της αυτόνομα και επαναστατικά μπροστά σε μια Κοινωνία που αντιδρά σε κάθε αυτόβουλη δράση μιας γυναίκας. Η Ρόσα Βρίσκει πολλά εμπόδια μπροστά της, Οι ρετσινιές δεν βγαίνουν από πάνω της, Είναι η γυναίκα που πήγε κόντρα στην οικογένεια της, κόντρα στην φύση της. Είναι η αγαπητικιά του Τουρκομερίτη ή η αγαπητικιά του γιατρού, Είναι η γυναίκα που έκανε επιλογές που δίχασαν και προκάλεσαν, Είναι εκείνη που έφτιαξε για την ζωή της όσα ονειρεύτηκε και όσα θέλησε πραγματικά. Αλλά είναι και εκείνη που πλήγωσε ανεπανόρθωτα με την στάση της και την επιλογή της. Πραγματικά αυτή η ηρωίδα είναι από εκείνες που δεν ξεχνιούνται εύκολα, στα τόσα βιβλία που διαβάσαμε ή που θα διαβάσουμε.Η ιδιαίτερη στάση της απέναντι στην ζωή την κάνουν να παλεύει ως το τέλος με τον έρωτα, το καθήκον, την αγάπη για την πατρίδα. Να δίνει την Ψυχή της σε ότι πολύ αγαπάει ανταλλάσσοντας το με ένα ισχυρό τίμημα που θα την καταδιώκει ως το τέλος της ζωής της.

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια απλή καταγραφή ιστορικών γεγονότων και καταστάσεων, Είναι ένα σύμπλεγμα ιστορίας και μυθοπλασίας που κεντράρει στην δύναμη του έρωτα. Την νοοτροπία του Έλληνα, αλλά και στην αξία που έχει το παρελθόν, για το μέλλον μας σαν λαό.. Με τεράστια και ενδελεχή έρευνα. Με εξαιρετική αποτύπωση της εποχής και της ζοφερής ατμόσφαιρας στα έκτροπα, του διχασμού. Με εικόνες που εισχωρούν στην ψυχή και στις συνέπειες του οικονομικού αποκλεισμού απο τους Αγγλογάλλους σε μια προσπάθεια πίεσης ώστε η χώρα να μπει στον πόλεμο με τις δυνάμεις της Αντάντ. Με περιγραφές έντονες και ρεαλιστικές που μας βάζουν κατευθείαν στον αληθινό πόλεμο των χαρακωμάτων, εκεί όπου μένονταν οι μάχες σώμα με σώμα. Βλέπεις την απελπισία στο βλέμμα των στρατιωτών από την απώλεια των συντρόφων τους. Ζεις τις ελάχιστες στιγμές χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς στα διαλείμματα του πολέμου, Αισθάνεσαι την λαχτάρα των στρατιωτών να ξαναγυρίσουν στο μέτωπο και την απόγνωση όταν η επανένταξη τους σε αυτό είναι αδύνατη, Με λίγα λόγια κάθε σκηνή και κάθε διάλογος. Κάθε περιγραφή και κάθε διαπίστωση μεταφέρει τον αναγνώστη κατευθείαν στο κέντρο των γεγονότων και των συναισθημάτων μιας άλλης εποχής. Με όμορφες πινελιές που ξεθωριάζουν στον ανόσιο και θλιβερό χορό του διχασμού.

Δυνατοί παραλληλισμοί, γερές αντιφάσεις και λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στα γεγονότα, στις αποφάσεις και τις πράξεις των ηρώων. Με καθήλωσε η σύγκριση και ο παραλληλισμός στο σβήσιμο του βλέμματος του Ηρακλή ενός λιονταριού στον ζωολογικό κήπο στο Δέλτα Φαλήρου. Που πέφτει θύμα του ναυτικού και οικονομικού αποκλεισμού παραπαίοντας από την πείνα. Και του έρωτα της Ρόσας και του Χάρη που βρίσκεται ανάμεσα στην φθορά και στην αφθαρσία του πολιτικού και κοινωνικού χάσματος. Πολλές και δυνατές ανατροπές. Μεγάλα διλήμματα και δυνατά συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Μεγάλες εκπλήξεις που φέρνουν απότομα τους ήρωες μπροστά στις συνέπειες των επιλογών τους ή της ισχυρής πλάνης τους. Αποφάσεις που είναι αναγκασμένοι να πάρουν μέσα σε λίγες στιγμές, Αποφάσεις που θα τους δικάζουν και θα τους καταδικάζουν για μια ολόκληρη ζωή.



Νομίζω ότι δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να σας πείσω πως πρέπει να διαβάσετε αυτό το καταπληκτικό Ιστορικό μυθιστόρημα!!!!!

Το βιβλίο θα το βρείτε στις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ










Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ