Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μια μελωδία για την Εύα Στουφή Βίκυ


Το μέλλον της Εύας Βάρναλη διαγραφόταν λαμπρό. Με την θεϊκή φωνή της είχε κατακτήσει το απαιτητικό κοινό της όπερας και με την ομορφιά της την καρδιά του αριστοκράτη Νικολά Ντε Λούκα. Όταν μαθαίνει ότι εκείνος την απατά ο κόσμος της καταρρέει και καταφεύγει στο γραφικό Τρούρο της Κορνουάλης προκειμένου να ξαναβρεί τον εαυτό της. Η γνωριμία της με τον γοητευτικό Μπεν Άστον θα την βοηθήσει να ξεπεράσει την απογοήτευση, όμως πόσο τυχαία είναι, άραγε αυτή η γνωριμία από την στιγμή που ο αινιγματικός Εγγλέζος φαίνεται να κατέχει σημαντικές αλήθειες για το παρελθόν της που ακόμη και η ίδια αγνοεί;

Ένας ειδεχθής φόνος - ή μήπως δύο; - πυροδοτεί μια σειρά απρόσμενων, δυσάρεστων γεγονότων και γίνεται αφορμή να βγουν στην επιφάνεια καλά κρυμμένα μυστικά που θα συνταράξουν την Εύα και θα θέσουν την ζωή της σε κίνδυνο όταν πέφτει θύμα απαγωγής.

Φως στην υπόθεση θα ρίξει ο ελληνικής καταγωγής αστυνομικός επιθεωρητής, Θάνος Δαρνέζης, και τελικά οι πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας θα ανακαλύψουν ότι ο δρόμος που οδηγεί στην ευτυχία περνάει πρώτα μέσα από την συγχώρεση και την μετάνοια.

Κάθισε κάτω και ένας βουβός λυγμός συντάραξε το στήθος του. Κάθε ημέρα, εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια, ξαναζούσε λεπτό προς λεπτό όλη τη φρίκη. Όχι επειδή το επεδίωκε, δεν ήταν μαζοχιστής. Ένας Θεός ήξερε πόσο πολύ είχε παλέψει για να επουλώσει την πληγή, αλλά έφτανε μια ματιά στον καθρέφτη για να αρχίσει να αιμορραγεί ξανά. Γιατί δεν τον σκότωσαν κι αυτόν; Χάρη θα του έκαναν. Αντίθετα, του άφησαν αυτή την ουλή στο πρόσωπο για να του θυμίζει διαρκώς πως είχε βρεθεί εκεί...

Ένα εξαιρετικά καλογραμμένο μυθιστόρημα, με συναρπαστική καταιγιστική πλοκή, από την συγγραφέα των μεγάλων best seller.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ