1941. Η Ελλάδα βογκά κάτω από τη σκληρή γερμανική Κατοχή, μαζί κι οι κάτοικοι ενός μικρού νησιού του Αιγαίου: η Λήδα, μια νεαρή χήρα, εξοβελισμένη με την κόρη της από την τοπική κοινωνία· ο Παππούς, ο ηλικιωμένος που την έχει πάρει υπό την προστασία του· ο χειροδύναμος Μάρκος, που δε δειλιάζει μπροστά στον κίνδυνο, αλλά διστάζει μπροστά στις λέξεις· ο δήμαρχος, ο γιατρός, ο δικηγόρος του νησιού κι άλλοι σημαίνοντες πολίτες του. Κάποια στιγμή στη μικρή νησιωτική κοινωνία θα ενταχθούν η Αθηναία Ρίτα με τον έφηβο γιο της, στο σπίτι της οποίας σύντομα θα εγκατασταθεί και ο λοχίας Γκέοργκ Φίσερ με τη μακρινή ελληνική καταγωγή.
Το ίδιο διάστημα, στο Βερολίνο, ο επίατρος του ναυτικού Κρίστιαν Μίλερ θα γνωρίσει τη Μάρεν, τη γυναίκα της ζωής του. Ο πόλεμος όμως σύντομα θα χωρίσει τους δύο νέους. Ο ανθρωπιστής Κρίστιαν θα βρεθεί στο ελληνικό νησί, αποφασισμένος να πολεμήσει μονάχα τους κοινούς ανθρώπινους εχθρούς, τον θάνατο και τον πόνο, με όπλο το νυστέρι του. Ο πόλεμος, ωστόσο, είναι πάντα απρόβλεπτος…
Νησιωτική Ελλάδα-Βερολίνο...
Κατακτητές και κατακτημένοι, πολιορκημένοι από τη βαρβαρότητα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Φόβοι, αγωνίες, πάθη, αμφιβολίες αλλά κι η μεγαλοσύνη του ανθρώπου, που κατορθώνει πάντα να «φωτίζει» και τις πιο σκοτεινές εποχές.
Το βιβλίο είναι: Αφιερωμένο στη μνήμη του Γερμανού γιατρού Χανς Λέμπερ, από τη ζωή και το έργο του οποίου
άντλησε έμπνευση η συγγραφέας γράφοντας το μυθιστόρημά της, και στη μνήμη όλων όσοι σε σκληρούς
καιρούς κράτησαν την ανθρωπιά τους.
"Ας χτίζουμε γέφυρες μεταξύ ανθρώπων και πολιτισμών."
Δρ Χανς-Γκέοργκ Λέμπερ
Θα το χαρακτήριζα κοινωνικό αντιπολεμικό μυθιστόρημα, ενταγμένο σ’ ένα ιστορικό πλαίσιο και πιο συγκεκριμένα στην περίοδο της Κατοχής. Είναι προϊόν μυθοπλασίας βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Θα το χαρακτήριζα και τρυφερό, παρά το γεγονός ότι εξελίσσεται σε χρόνια ζοφερά. Είναι ένα βιβλίο που ίσως ξαφνιάσει πολλούς, καθώς μας δείχνει ένα διαφορετικό πρόσωπο των ανθρώπων που βρέθηκαν εδώ ως κατακτητές. Θέλησα να γνωρίσουν οι αναγνώστες μου και τούτη την πλευρά των Γερμανών, μια και ανάμεσα στους σκληρούς Ναζιστές, που έκαναν τότε κάθε λογής θηριωδίες, συνυπήρχαν και τέτοιοι χαρακτήρες και ελάχιστα έχουμε αναφερθεί στο δικό τους δράμα. Αναφέρομαι επιπλέον στο δράμα του γερμανικού λαού, που αντιλαμβάνεται συν τω χρόνω πού τον οδήγησαν οι επιλογές του, γι’ αυτό και πέρα από τους Έλληνες ήρωες και τον Γερμανό γιατρό, που έδωσε και τον τίτλο στο βιβλίο, υπάρχουν κι οι Γερμανοί ήρωές μου, οι οποίοι βιώνουν τις αγριότητες του πολέμου από τη Γερμανία.
Από πού αντλήσατε την έμπνευση σας και κατόπιν το πληροφοριακό υλικό για να γράψετε το συγκεκριμένο μυθιστόρημα;
Διάβασα τις επιστολές που έγραψε ένας Γερμανός γιατρός προς την οικογένειά του, μεταφρασμένες μετά από χρόνια στα ελληνικά, και με συγκίνησε το έργο, η προσφορά του αλλά και η προσωπική του ιστορία. Όλα τα παραπάνω με παρακίνησαν να ψάξω επιπλέον υλικό, να γνωρίσω τα ιστορικά γεγονότα που είχαν σχέση με τη συγκεκριμένη περιοχή, να επισκεφθώ το νησί, στο οποίο έζησε ο Γερμανός γιατρός και το οποίο, με επιλογή μου, δεν ονοματίζω στο μυθιστόρημά μου, καθώς θέλησα να «κινηθώ» λίγο πιο ελεύθερα.
Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο σας υπάρχει κάποιο σημείο στο οποίο θα πρέπει να εστιάσει; Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να μεταφέρετε στους αναγνώστες και, αν ναι, ποιο είναι αυτό;
Σε γενικές γραμμές κάθε αναγνώστης θεωρώ ότι αντλεί τα δικά του μηνύματα διαβάζοντας ένα βιβλίο, τα οποία ενίοτε μπορεί να μη συμβαδίζουν μ’ αυτά που είχε κατά νου ο συγγραφέας του. Για μένα, τώρα, και για το συγκεκριμένο βιβλίο, το κεντρικό μήνυμά του εκφράζεται μέσα από τη φράση του Χανς Γκεόργκ Λέμπερ, που τοποθετώ στην αρχή του μυθιστορήματός μου: «Ας χτίσουμε γέφυρες μεταξύ ανθρώπων και πολιτισμών». Και γέφυρες χτίζουμε, όταν έχουμε υπόψη όλα τα δεδομένα.
Απόσπασμα απο συνέντευξη της Σόφης Θεοδωρίδου για τον Γερμανό Γιατρό στο ekmag,gr
Κυριακή 27 Απριλίου 1941 και τα γερμανικά στρατεύματα παρελαύνουν στην άδεια Αθήνα. Κι εκεί που νομίζεις ότι έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα για την περίοδο της Κατοχής πέφτεις πάνω στην ιστορία του χειρουργού Χανς Λέμπερ και έχεις να σκεφτείς ξανά τόσα πολλά.
Μια ιστορία που θα παρέμενε στα στενά όρια της Μήλου αν το Ιδρυμα Στήριξης Κέντρου Υγείας του νησιού δεν αποφάσιζε να εκδώσει και να κυκλοφορήσει το βιβλίο με τον τίτλο: «O γιατρός Δρ. Xανς Λέμπερ, Γράμματα από τη Mήλο 1943-44». Περιέχει, μεταφρασμένα, τα 57 γράμματα που έγραψε και έστειλε στους δικούς του πίσω στη ναζιστική Γερμανία, ο γιατρός Λέμπερ, διευθυντής του Γερμανικού Στρατιωτικού Nοσοκομείου της Mήλου στη διάρκεια της Κατοχής και ο οποίος από τη θέση αυτή κατάφερε να βοηθήσει ή ακόμα και να σώσει τη ζωή εκατοντάδων κατοίκων του νησιού.
Η δράση του Λέμπερ μεταφερόταν σαν ζωντανός θρύλος από γενιά σε γενιά στη Μήλο. Και δεν θα φτάναμε ποτέ στην έκδοση του βιβλίου αν δεν αποφάσιζε η ίδια η οικογένεια αυτού του γενναίου γιατρού να ταξιδέψει το 1989 στο κυκλαδίτικο νησί.
Ο γιος του Χανς-Γκέοργκ Λέμπερ, ψυχολόγος στην Kολωνία, θυμήθηκε εκείνο το πρώτο ταξίδι για λογαριασμό της δημοσιογράφου Ειρήνης Αναστασοπούλου και της ελληνικής υπηρεσίας της Deutsche Welle: «Αποφασίσαμε λοιπόν να ταξιδέψουμε και πήραμε το πολύ μικρό αεροσκάφος που πετούσε τότε προς το νησί. Οταν πήγαινε να προσγειωθεί παρατηρήσαμε μια ομάδα ανθρώπων, γύρω στους 30, να περιμένουν στο αεροδρόμιο. Απορήσαμε γιατί ο αριθμός των επιβατών ήταν μικρότερος. Οταν αποβιβαστήκαμε, είδαμε τους ανθρώπους να έρχονται προς εμάς. Και τότε διαπιστώσαμε ότι περίμεναν να μας υποδεχθούν. Η στιγμή είναι πολύ συγκινητική. Ανθρωποι που δεν είχαμε ξαναδεί, μας αγκάλιαζαν με δάκρυα στα μάτια για να μας πουν το καλώς ορίσατε. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι ο πατέρας μου θα έπρεπε να είχε προσφέρει κάτι το απερίγραπτο τα χρόνια της Κατοχής στη Μήλο. Αλλιώς δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε τον συναισθηματικό δεσμό ύστερα από τόσα χρόνια. Για μας ήταν συναισθηματικά αξεπέραστο και μαζί συναρπαστικό».
Οι ιστορίες προσφοράς και αυτοθυσίας του Χανς Λέμπερ δεν έχουν τέλος. Ο Κώστας Μπαρμπαντωνάκης, πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού, ο οποίος και χορήγησε την έκδοση του βιβλίου, οφείλει το γεγονός ότι είναι αρτιμελής στην επιμονή του Λέμπερ να μην του κόψουν το πόδι σε ηλικία 3 ετών καθώς είχε διαγνωστεί με γάγγραινα.
Πηγή: Καθημερινή
Στην ομάδα μας στο Facebook έχουμε ανοίξει Συζήτηση για το βιβλίο Γερμανός Γιατρός στην οποία μπορείτε να συμμετέχετε. Επίσης υπάρχει στην ίδια ομάδα και ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ στην οποία μπορείτε να ψηφίσετε για το βιβλίο. Περιμένουμε λοιπόν τις απόψεις όλων σας. Καλή σας ανάγνωση.
Θα βρείτε και άλλες συζητήσεις και για άλλα βιβλία στην Ενότητα της Ομάδας μας στο Facebook Μιλάμε για Βιβλία
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου