Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου " Ο Χορός της Θεάς " Δήμητρα Ιωάννου - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 


Την πολυθόρυβη χρυσόβελη Άρτεμη εξυμνώ
την σεβαστή παρθένα την τοξότρια ελαφοκυνηγήτρα
του χρυσόσπαθου Απόλλωνα την αδερφή,
που στα σκιερά βουνά και στις κορφές τις ανεμόδαρτες
τερπόμενη με το κυνήγι τόξα ολόχρυσα τεντώνει
στέλνοντας βέλη αλγεινά [...]

Λάτρης της Ελληνικής ιστορίας και μυθολογίας επιλέγω πάντα να διαβάζω βιβλία που ενσωματώνουν ιστορικά και μυθολογικά στοιχεία μέσα στις σελίδες τους. Το μυθιστόρημα της Δήμητρας Ιωάννου λοιπόν ο χορός της θεάς περιέχει τα πάντα. Μυθολογικά και ιστορικά στοιχεία. Άγνωστα σε πολλούς αρχαιολογικά μνημεία. Περιπέτεια, δράση ανταγωνισμό και έρωτα. 

Μπαίνοντας κατευθείαν στην ένταση και στον ρυθμό από τις πρώτες στιγμές της υπόθεσης βλέπουμε τον ύποπτο θάνατο του διάσημου καθηγητή Αρχαιολογίας Νικηφόρου Έξαρχου. Λίγο πριν φανερώσει μια μεγάλη ανακάλυψη ενός πολύτιμου αγάλματος, κείτεται νεκρός μπροστά στο έκπληκτο κοινό που τον παρακολουθεί μέσα στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο θάνατος αυτός θα φέρει κοντά τις δυο γυναίκες που έχουν μάθει λόγω συνθηκών να αντιπαθεί η μια την άλλη. Η Νίκη η κόρη του καθηγητή που έχει ζήσει χρόνια μαζί του. Και η Ηλέκτρα η ετεροθαλής αδερφή της που είχε στερηθεί τον πατέρα τους όλα αυτά τα χρόνια αρκούμενη σε ελάχιστες στιγμές της παρουσίας του. Ο ανταγωνισμός, όλα τα παιδικά και ενήλικα βιώματα. Η παραποιημένη εικόνα που έχει φτιάξει η μια για το πρόσωπο της άλλης. Όλα βασισμένα σε αλλότρια συναισθήματα που πήγαζαν από λανθασμένες ρίζες θυμού. Όλα αυτά τα στοιχεία θα τις φέρουν κοντά, αλλά σε μια περίεργη θέση μάχης που πρέπει να την παρακάμψουν. Ο Θάνατος του πατέρα τους και ένας θανάσιμος κίνδυνος που καραδοκεί να καταστρέψει και τις ίδιες θα τις φέρει κοντά και μακριά. Θα ενώσουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να αποκαλύψουν και τι κρύβεται πίσω από τον μυστηριώδη θάνατο του πατέρα τους, αλλά και που έχει τελικά κρύψει ο πατέρας τους το ανυπολόγιστης αξίας άγαλμα που ψάχνουν και άλλοι πολλοί.

Μέσα από αρχαιοελληνικά σύμβολα και γρίφους που είναι κρυμμένα σε ειδικά επιλεγμένα σημεία και δοσμένα κρυφά και άγνωρα σε συγκεκριμένα πρόσωπα η δράση και η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο. Οι δυο κοπέλες βοηθούμενες από τον Μάρκο τον έμπιστο του καθηγητή και τον Τζών τον εγκάρδιο φίλο της Ηλέκτρας που την έχει ακολουθήσει στην Ελλάδα, θα ξεκινήσουν ένα επικίνδυνο ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας που περιβάλλεται από κινδύνους, εμπόδια, αλλά και πολύ έρωτα.  Ποιος είναι ο ζοφερός και αδίσταχτος εχθρός που δεν διστάζει να σκοτώσει προκειμένου να φτάσει πρώτος στην ανακάλυψη του αμύθητου θησαυρού; Έξι μυθολογικές Θεές. Έξι γυναίκες. Έξι κλειδιά θα ενώσουν το παρελθόν και το παρόν των ηρώων σε ένα γόρδιο δεσμό που απαιτεί λύση δοσμένη σε σκοινί ακροβασίας κίνησης και σκέψης. 

Ένα αρχαιολογικό θρίλερ στα πρότυπα του Ιντιάνα Τζόουνς του κώδικα Νταβίντσι και του Δον Κιχώτη, μας φέρνει κοντά στους αμύθητους Αρχαιολογικούς θησαυρούς της χώρας μας, μέσα από τους υπαρκτούς αρχαίους ναούς και την ιστορία που κουβαλούν. Την φιλοσοφική, την ιδεολογική, αλλά και την θρησκευτική τους προϊστορία, που έρχεται σε κόντρα πολλές φορές έστω και ανεπαίσθητα με την νέα θρησκεία τον Χριστιανισμό. Η ατμόσφαιρα δε που φτιάχνει η συγγραφέας για να εντάξει μέσα σε αυτήν τα υπαρκτά μυθολογικά στοιχεία και την μυθιστορηματική της πλοκή είναι η ιδανική για να δημιουργήσει μυστήριο, ένταση, αγωνία και ανατροπές. Μέσα από υπόγειες αίθουσες, κρυπτογραφημένα μηνύματα. Αρχαία σύμβολα. Μέσα από αυτούς που αγαπούν την δουλειά τους και από αυτούς που μετατρέπουν την γνώση σε κλοπή, ερχόμαστε κοντά σε όλα εκείνα που μας ενώνουν με το παρελθόν μας. 

Γιατί με έναν εξαιρετικό τρόπο ζωντανεύει εκτός απο τους Αρχαιολογικούς χώρους, όλο το κάλος και το εύρος της ιστορίας τους. Δίνει πνοή στο Αρχαίο Πνεύμα το Αθάνατο μέσα από τις υποστάσεις των ηρώων της. Μέσα από αυτή την ιδιαίτερη και μυστηριώδη και μυστηριακή αναζήτηση των ηρώων της. Ταυτόχρονα ταράζει και θολώνει τα νερά με την έλλειψη εμπιστοσύνης που έντεχνα δημιουργεί ακόμα και ανάμεσα στους αναγκαστικά συμμάχους μέχρι να τους φέρει κοντά. Η υπόγεια έλξη και ο ερωτισμός που ξυπνά μέσα τους. Όλα τα μυστικά, οι υποθέσεις, οι εικασίες αλλά και οι συμπτώσεις ή οι λάθος εντυπώσεις δημιουργούν ένα αόριστο επιθετικό τσουνάμι συναισθημάτων που καθοδηγεί ανεξέλεγκτα τους ήρωες μέχρι να τα ξεδιαλύνουν όλα μέσα τους. 

Η Δήμητρα Ιωάννου σε αυτό το βιβλίο της που εγώ το βρήκα εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα βιβλία της, δημιουργεί ένα καταπληκτικό χαρμάνι συναισθημάτων με απρόβλεπτες συνέπειες. Τα λάθη, τα πάθη, οι σκοτεινές σκέψεις. Η υπεροψία, η απληστία, η εκμετάλλευση της επιστήμης για προσωπικό όφελος φτάνει στα όρια τις ανθρώπινες πράξεις και τις καθοδηγεί προς την καταστροφή αλλά και προς την λύτρωση.

Βρήκα εξαιρετικό τον τρόπο σκιαγράφησης των δυο γυναικών. Της Νίκης και της Ηλέκτρας. Η μια μισεί την άλλη για την στέρηση μιας ολοκληρωμένης παιδικής ηλικίας. Ότι είχε η μια δεν το είχε η άλλη. Και ότι στερήθηκε η μια δεν το στερήθηκε η άλλη. Θεωρητικά γιατί με αυτές τις σκέψεις αλλά και με τον τρόπο που τους έφερε τελικά κοντά η ζωή αποδείχτηκε η λανθασμένη βάση των συλλογισμών τους. Γιατί τελικά η μεγαλύτερη στέρηση ήταν η δικιά τους αδερφική σχέση που κτίστηκε απότομα, ολοκληρωτικά όσο και επικίνδυνα. Ο τρόπος που εξελίσσει επίσης τους ήρωες της η συγγραφέας μοναδικός. Άτομα που δεν παύουν να σκέφτονται. Να φοβούνται, να δειλιάζουν αλλά και να τολμούν. Να σπάνε τελικά τις αλυσίδες του φόβου τους. Αεικίνητοι κουβαλάνε το καλό ή το κακό, παρασύροντας με τις πράξεις τους τα διχασμένα συναισθήματα του κάθε αναγνώστη. Γιατί πολλοί από τους ήρωες δεν είναι αυτό που φαίνονται. Κάτω από συγκεκριμένα ερεθίσματα και προκλήσεις. Κάτω από την πίεση της συνεργασίας ή κάτω από την πίεση της απληστίας, αλλάζουν μορφή παίρνοντας την σωστή διάσταση του κρυφού εαυτού τους. 


Οι περιγραφές κρύβουν μια ιδιαίτερη συγγραφική φινέτσα. Με γνώση αισθητικής και ιδιαίτερου μέτρου, που προσδίδουν στο κείμενο μια αμεσότητα και μια ξεχωριστή οικειότητα. Προσέξτε τον τρόπο που χρησιμοποιεί η συγγραφέας τις λέξεις για να περιγράψει κυρίως τα έντονα συναισθήματα των ηρώων της. Λέξεις ας πούμε με το στερητικό ά σαν πρόθεμα. Για να υποδείξει την στέρηση της ψυχής. Να τονίσει το στερητικό σύνδρομο του ανεκπλήρωτου της ολοκληρωμένης οικογένειας. Της έλλειψης της αγάπης και της προστασίας. Αντίστροφα το στερητικό ά σε συναισθήματα. Το υποχθόνιο σε σκέψη και σε πράξη από αυτούς που χρησιμοποιούν την αρχαιολογία σαν ανάχωμα για την προσωπική τους ματαιοδοξία. Αλλά και τον ανταγωνισμό που τρέφεται μέσα στους Πανεπιστημιακούς κύκλους με στόχους μιας εγωιστικής ανέλιξης.

Ακόμα και τα ονόματα των κεντρικών γυναικείων προσώπων ένιωσα πως κρύβουν κάτι συμβολικό. Η Νίκη που προσπαθεί -χωρίς να το αντιλαμβάνεται -να ξεφύγει από την συγκλονιστική επιρροή του πατέρα της και νιώθει πως ακολουθεί συγκεκριμένα και αναπόφευκτα πρότυπα. Να ακολουθήσει τελικά την Νίκη του άλλου εαυτού της.  Και η Ηλέκτρα η προσκολλημένη στην έλλειψη της πατρικής αγάπης. Το Ηλέκτρειο σύμπλεγμα που την κρατά προσκολλημένη στην ελλειμματική πατρική παρουσία, αλλά ταυτόχρονα την κάνει να επιζητά την απελευθέρωση από τα δεσμά μιας λάθος αίσθησης που την κρατά δέσμια από τα παιδικά της χρόνια. 

Εξαιρετική η αντιπαράθεση και των πρακτικών και των επιλογών μέσα από τα διλήμματα που θέτει η ίδια η ζωή. Αλλά και μέσα από τα υπαρκτά και τα μυθοπλαστικά στοιχεία που μας παραθέτει αυτούσια είτε μας τα μεταπλάθει η συγγραφέας. Γιατί αυτό το περίεργο συγκέρασμα είναι αυτό που τελικά μας οδηγεί στην ουσία και το αποτέλεσμα του βιβλίου. Με οδηγό την ιστορία μας να διαβούμε το μονοπάτι του εντέχνως μυστηρίου και να καταλήξουμε στην αναγνώριση της αλήθειας που δένει το παρελθόν με το παρόν μας. Της αλήθειας που κρύβεται μέσα μας και νοθεύεται από τις λάθος επιρροές μας ή τις λάθος εντυπώσεις μας.

Αν το επέτρεπαν οι συνθήκες θεωρώ πως αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να αποτελέσει έναν από τους καλύτερους Λογοτεχνικούς περιπάτους, που θα μπορούσαν ποτέ να έχουν πρόσβαση οι αναγνώστες. Στα Αρχαιολογικά μονοπάτια της πατρίδας μας και της καρδιάς μας. Ελπίζω να μας δοθεί κάποια στιγμή η ευκαιρία να τον πραγματοποιήσουμε!!!!

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ







Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ