Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου "Ο δρόμος της πεταλούδας" Γερακίνα Μπουρίκα - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 


Η Μαρουσώ είναι ένα κορίτσι που δραπετεύει από το χωριό στο οποίο μεγαλώνει. To σκάει ακόμα και από το σκληρό παρελθόν της. Ακυρώνει κάθε όνειρο της και αναβάλει κάθε θέλγητρο της. Προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο παρόν και να βαδίσει σε έναν δρόμο που θα της δώσει ασφάλεια έστω και προσωρινή. Γνωρίζει ανθρώπους που θα της σταθούν, αλλά και εκείνους που θα την σημαδέψουν. Ανθρώπους που θα την αναγεννήσουν ξανακολλώντας  την σπασμένη αλυσίδα ζωής ,θανάτου και ελπίδας, και ανθρώπους που θα καραδοκούν για να της θυμίσουν αυτό που πάντα είχε ανεξάρτητα από την λήθη σπάζοντας τελικά κάθε καλούπι στο οποίο προσπάθησε να μπει για να προστατευτεί. 

H Ιστορία κρύβει από την αρχή ως το τέλος πολλές εκπλήξεις, ανατροπές και σκαμπανεβάσματα συναισθημάτων καθώς οι ήρωες παλεύουν με τα φανερά και τα κρυφά αισθήματα τους αλλά και τις συνέπειες των πράξεων τους. Μυστικά, λάθη, παραλείψεις, ενοχές αλλά και εγκλωβισμένα απρόσωπα ψήγματα αγάπης ή αδιαφορίας που δεν μπορούν να αποκτήσουν καθαρό πρόσημο μέσα από την δραματική βιαστική ή και βίαιη αναγκαστική φυγή από  έναν υπαρκτό ή νοερό εχθρό. 

Ο Δρόμος της Πεταλούδας της Γερακίνας Μπουρίκα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που ξεχειλίζει από ανθρώπινα μηνύματα και γλαφυρές εικόνες. Από παγίδες που δημιουργούν τα ηθελημένα ή τα απεγνωσμένα ανθρώπινα λάθη. Από μια συγκίνηση αβίαστη που προέρχεται μέσα από την σκληρή ή τρυφερή αφήγηση. Από τα υποκατάστατα ζωής που φτιάχνει η κεντρική ηρωίδα απο την μια για να γλιτώσει από το παρελθόν της και από την άλλη για να καλύψει το καλοστημένο αλλά πάντα επίφοβο παρόν σε ένα σκηνικό μιας νέας ζωής που καραδοκεί κάθε στιγμή να ξεσκεπάσει τα μυστικά και τα λάθη της.



Μια κλειστή κοινωνία που δημιουργεί κακοποιημένες ψυχές. Τέρατα που φοράνε την αμφίεση της πατρικής προστασίας ξεπουλώντας το ίδιο το αίμα τους. Άντρες υπεράνω κοινωνικής υποψίας, που στον βωμό των διαστροφών τους δεν λογαριάζουν τίποτα. Αποφάσεις που οδηγούν σε λάθος πορεία, αλλά ταυτόχρονα λυτρώνουν προσωρινά ή στιγματίζουν παντοτινά. Φιλία. έρωτας, προδοσίες. Μητρική αγάπη που δεν προλαβαίνει να ανθίσει, αλλά και μητρική αγάπη που αποδίδεται απεριόριστα και απλόχερα εκεί όπου δεν υπάρχει βιολογικός δεσμός.

Όλα βαδίζουν σε ένα περίεργο όριο είτε συνθηκολόγησης με τον ίδιο τον εαυτό πάντα υπ' ατμών να προσπαθεί να προλάβει το καλά στημένο αλλά σαθρό σκηνικό. Να αλλάξει τα δεδομένα και να κρατήσει την ισορροπία. Είτε να φανερώσει τα ένστικτα που βγάζει από μέσα του η ίδια η επιβίωση του. Γιατί: 

Ο άνθρωπος είναι ικανός να κάνει πράξη τις πιο σκοτεινές του σκέψεις , αρκεί να του δοθεί η αφορμή να τις δικαιολογήσει.

Οργή και μια ανεξήγητη αγάπη. Μίσος και στοργή. Θυμός και μια ανεξάντλητη και ανεξέλεγκτη φυγή που λειτουργεί πάντα κάτω από την ασφυκτική πίεση του φόβου. Η συγγραφέας με λόγο απλό, λιτό, αλλά και έντονα περιγραφικό μας αποδίδει μια ιστορία που έχει καλά κρυμμένα μυστικά και απρόοπτες εξελίξεις, μέχρι την τελευταία του σελίδα. 

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

Δείτε το βίντεο που έχω φτιάξει για το βιβλίο στο Youtube και αν σας άρεσε κάντε ένα like και εγγραφή στο κανάλι. Πατήστε το κουδουνάκι ώστε να λαμβάνετε ειδοποίηση για κάθε νέο βίντεο που ανεβαίνει. Στο βίντεο θα βρείτε αποσπάσματα από το βιβλίο αλλά και έναν μικρό σχολιασμό.



Καθώς διάβαζα αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα έφτιαξα και μια Playlist στο SPOTIFY με τα τραγούδια που μου κράτησαν συντροφιά διαβάζοντας το.

Spotify – Ο δρόμος της Πεταλούδας

Επίσης για τους λάτρεις των Podcast μπορείτε να βρείτε και το επεισόδιο του βιβλίου στο Anchor καθώς και επίσης σε όλες τις γνωστές πλατφόρμες με Podcast στην σελίδα Βιβλίων Έργα. Όπου θα βρείτε και πολλά άλλα επεισόδια.

Συζήτηση για το Βιβλίο μπορούμε να κάνουμε στην ομάδα μας στο Facebook ΒΙΒΛΙΩΝ ΕΡΓΑ που αν δεν είστε μέλος μπορείτε εύκολα να γίνετε. 


 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ