Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου "Ταξιδιώτες της Βροχής" Κατερίνα Γυφτάκη - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 


Η πιο ευτυχισμένη στιγμή για έναν αναγνώστη είναι η στιγμή που ανακαλύπτει πως το βιβλίο που κρατάει στα χέρια του είναι ένας θησαυρός. Ένα συγκλονιστικό βιβλίο, που το εξερευνά με απόλαυση λέξη λέξη, εικόνα εικόνα, συναίσθημα συναίσθημα. Ταξιδιώτες της Βροχής το νέο βιβλίο της Κατερίνας Γυφτάκη που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Ένα βιβλίο που μου έκλεψε την καρδιά γιατί μπόρεσε να τα συνδυάσει όλα. Ένα βιβλίο γεμάτο άγνωστες πτυχές της αντοχής. της ιστορίας, της φαντασίας και της ανθρώπινης προσπάθειας να δώσει φως σε κάθε δύσκολη στιγμή, σε κάθε εμπόδιο, σε κάθε απώλεια και σε κάθε χωρισμό. Επιβίωση, περιπέτεια, έρωτας, εναλλαγή πολιτισμών και κουλτούρας. Δυνατές σκηνές του Πολέμου, χωρίς να εστιάζει στον πόλεμο. Εξαιρετικές περιγραφές και έντονες και απρόβλεπτες διακυμάνσεις των συναισθημάτων που αυξομειώνονται διαρκώς αγγίζοντας μοναδικά την καρδιά του αναγνώστη.

Ιμαλάια 1949

Ένας άντρας βιώνει τις τελευταίες του στιγμές εγκλωβισμένος στο χιόνι, κάπου στα Ιμαλάια. Η οπτασία μιας γυναίκας του κρατά συντροφιά προσπαθώντας να διατηρήσει όσο περισσότερο ζωντανή την τελευταία ικμάδα της ανάσας του. 

Στρασβούργο 1949

Ένα πολύτιμο εύρημα θα κάνει τον Κρίστοφερ να εισχωρήσει στον μυστικό και πονεμένο κόσμο της Ναστάζια. Ένα εύρημα που θα επαναφέρει και σε αυτόν για άλλη μια φορά το βάρος των φρικτών αναμνήσεων, αλλά κυρίως το βάρος των ενοχών, που στοιχειώνουν ακόμα τους εφιάλτες του από ένα πόλεμο που άγγιξε βίαια τις ζωές όλων. 

"Πάντα αναζητούμε εκείνους που έχουν νιώσει, όπως και εμείς κάποτε, γιατί εκεί μπορούμε να είμαστε απλώς ο εαυτός μας."

Η ζωή του Κρίστοφερ και της Ναστάζια θα μπλέξει σε ένα περιπετειώδες μονοπάτι αναμνήσεων και εξιστόρησης. Που θα τους φέρει κοντά. Τους ενώνουν τα κοινά βιώματα των απωλειών και των ενοχών. Θα τους χωρίσει η ριψοκίνδυνη αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας. Έζησαν και πάλεψαν στην δίνη ενός κόσμου αβέβαιου, γεμάτο κινδύνους. Ο έρωτας τους θα γεννηθεί ελπιδοφόρα. Θα καταφέρουν όμως να είναι μαζί;

Ένα ταξίδι στον χρόνο, ένα ταξίδι σε μακρινούς πολιτισμούς. Ένα ταξίδι που θα φέρει αντιμέτωπους τους ήρωες με την μοναξιά, την θλίψη, τον αποχωρισμό. Το βάρος της ενοχής και των οικογενειακών μυστικών. Τον έρωτα, την ελευθερία, την δοκιμασία και την σκληρότητα της ζωής. 

Η συγγραφέας καταφέρνει να μεταλαμπαδεύσει εξαιρετικά συναισθήματα και εικόνες τόσο με την ρεαλιστική της γραφή, όσο και με την μεστή και απόλυτα ισορροπημένη διαχείριση της πλοκής της. Οι λέξεις, οι διάλογοι, οι σκέψεις αναδεικνύουν τις εσωτερικές πληγές των ηρώων που δεν γίνονται εύκολα ορατές. Γιατί δεν διαμαρτύρονται και δύσκολα μοιράζονται. Αλλά ταυτόχρονα κρατάνε μια στάση γενναιότητας που τους κάνει ξεχωριστούς για την δύναμη τους μέχρι τέλους. 

Το καταπληκτικό είναι το πως η δεμένη ιστορία οδηγεί σε αναπόφευκτα συμπεράσματα. Το πως ένας παράδεισος μπορεί να είναι χτισμένος επάνω σε μια κόλαση. Στην ίδια κόλαση που ζουν εκατοντάδες άνθρωποι σε ένα ή σε περισσότερα σημεία της γης την ίδια στιγμή. 

Η Κατερίνα Γυφτάκη έχει καταφέρει να κινηθεί στην σκιά του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά παράλληλα να μας φέρει κοντά σε αληθινά γεγονότα που σκίασαν κάποιες από τις στιγμές του. Ο Βομβαρδισμός της Σαγκάης το 1937 που αποτελεί ίσως την αρχή του Β Παγκοσμίου πολέμου. Ένα λουτρό αίματος και καταστροφής που περιγράφεται τόσο συγκλονιστικά. Με λέξεις και εικόνες που σφυροκοπάνε καθώς περιγράφουν την αγωνιώδη προσπάθεια διαφυγής ενώ τα ιαπωνικά αεροπλάνα ξερνάνε τις βόμβες την μια μετά την άλλη. Πόσο εύκολα άραγε συνηθίζει το μάτι στην εικόνα της ατελείωτης φρίκης; 

"Ήταν τόσο αποκαρδιωτικό, τόσο απέραντα θλιβερό να διαπιστώνει μόλις στα δέκα της χρόνια, πως το ένστικτο της επιβίωσης ήταν ικανό να ανασύρει το πιο ποταπό κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης, να μετατρέψει τα ανθρώπινα πλάσματα σε αγέλες λύκων...Η απληστία για ζωή που ξεπηδούσε μέσα από εκείνο το ανθρώπινο ποτάμι, την έκανε να νιώσει πόσο ασήμαντα και μικρά ήταν όλα."

 

Άλλο ένα αληθινό γεγονός στο οποίο κάνει αναφορά η συγγραφέας είναι η τραγική ιστορία του πλοίου SS CITY OF BENARES το οποίο τορπιλίστηκε και βυθίστηκε κάπου στον Ατλαντικό τον Σεπτέμβριο του 1940, παίρνοντας στον υγρό του τάφο ανάμεσα σε όλους τους άλλους και πάρα πολλά παιδιά που έφευγαν για να γλιτώσουν από του βομβαρδισμούς του Λονδίνου, βρίσκοντας καταφύγιο σε οικογένειες που είχαν δεχτεί να τα φιλοξενήσουν προσωρινά. 

Ένα ταξίδι μελαγχολίας και δύναμης που ενώνει τους ανθρώπους στα διάφορα σημεία του ορίζοντα. Ένα ταξίδι που άλλοτε ενώνει, άλλοτε χωρίζει και άλλοτε επανασυνδέει μοναδικά. Μέσα από ένα αινιγματικό πέπλο που ορισμένες φορές αγγίζει το μεταφυσικό. Μέσα από συμπτώσεις, μέσα από αναπόφευκτες συγκυρίες. Από παρανοήσεις, αλλά και από εσκεμμένα σκηνικά το μυθιστόρημα αυτό δεν σε αφήνει να πιστέψεις το αυτονόητο και να ακολουθήσεις το λογικό. Μέχρι την τελευταία του σελίδα ακολουθεί έναν ανατρεπτικό δρόμο αναπάντεχων εξελίξεων  

Ένα αισθηματικό δράμα, με έναν έντονο αντιπολεμικό χαρακτήρα, που ανακατεύει περίτεχνα την κοσμική μνήμη, με την μνήμη του ενστίκτου και της ανάγκης να κρατηθείς ζωντανός σε ακραίες καταστάσεις, σε σκληρούς και βίαιους αποχωρισμούς. Δεμένες οι ζωές των ανθρώπων με την μνήμη της απειροελάχιστης ανάμνησης που κρατά απεγνωσμένα δεσμούς που έχουν χαθεί στον χρόνο, αλλά δεν έχουν περάσει ποτέ τα όρια της λήθης για να χαθούν για πάντα. 

Γιατί για τους ήρωες του βιβλίου η ελπίδα για ένα σημάδι ζωής θα είναι για πάντα ο φάρος που θα φωτίζει τις σκοτεινές και μοναχικές ώρες τους. Η πυξίδα στον δρόμο της αχαρτογράφητης πορείας τους και η βαλβίδα εκτόνωσης των εγκλωβισμένων συναισθημάτων τους που μπορεί να λυτρώσει μόνο ο χρόνος και η αγάπη. Μέσα στην αγωνιώδη περιπλάνηση της διαφυγής τους με ότι τους πληγώνει και ότι τους στοιχειώνει, θα βιώσουν τις σκληρότερες, αλλά και τις ομορφότερες εκπλήξεις αυτές που μόνο η ζωή μπορεί να δημιουργήσει.


Σε αυτό το βιβλίο εγώ προσωπικά ένιωσα σαν Ροβινσώνας της Λογοτεχνίας. Διαφορετικοί τόποι, ιστορικά γεγονότα όχι τόσο γνωστά. Θρύλοι και παραδόσεις. Τόποι ειδυλλιακοί που άλλοτε κρύβουν τον όλεθρο και άλλοτε την λύτρωση. Σκαμπανεβάσματα συναισθημάτων και εναλλαγές στα αισθήματα που σου προκαλούν τα γεγονότα που αλλάζουν την ροή των πραγμάτων διαρκώς, Η συγγραφέας έχει βαθιά γνώση των περιοχών που περιγράφει και έχει σκιαγραφήσει εξαιρετικά τα ψυχογραφήματα των ηρώων της, που συμβαδίζουν απόλυτα με τα όσα έχουν βιώσει. Με οξυδέρκεια και ευγλωττία, μας προσφέρει ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα αναζήτησης  και περιπέτειας με την ίδια την ανθρώπινη φύση μας. Απλά διαβάστε το για μένα είναι ότι καλύτερο έχω διαβάσει μέχρι τώρα φέτος. 






















Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΑΡΤΙΝΗ ΠΟΛΗ

Η Playlist που έφτιαξα με τα τραγούδια που άκουγα διαβάζοντας το βιβλίο. Ακούστε την στο SPOTIFY


 

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ