Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου "Neko, Το καφέ των γατών" Άννα Σόλιομ - Γράφει η Γεωργία Ρετετακου


 

Μια ευχάριστη διασκεδαστική και διδακτική έκπληξη ήταν αυτό το βιβλίο. Ένα βιβλίο που την εξέλιξη του και την πλοκή του την καθορίζουν μια παρέα από γάτες που ψάχνουν τον νέο τους ιδιοκτήτη. 

Η Ναγόρε η πρωταγωνίστρια του βιβλίου βρίσκετε σε μια κατάσταση απελπιστική τόσο οικονομικά, όσο και συναισθηματικά. Στεκόμενη στην μέση μιας υπαρξιακής μαύρης τρύπας, στα πρόθυρα να εγκαταλείψει την προσπάθεια της για ένα νέο ξεκίνημα, πιάνετε από μια πρόταση για δουλειά που όμως ξυπνά μέσα της τους μεγαλύτερους φόβους της. Έχοντας αιλουροφοβία θα κληθεί να δουλέψει σε ένα cafe που φιλοξενεί γάτες. Το Neko Café είναι ένα cafe αλλιώτικο από τα άλλα. Σκοπός του είναι να φέρει σε επαφή τις γάτες που φιλοξενεί με τους θαμώνες που συχνάζουν σε αυτό ώστε να υιοθετηθούν. Το καταπληκτικό είναι πως οι γάτες είναι αυτές που επιλέγουν να προσεγγίσουν και να επιλέξουν τον νέο τους ιδιοκτήτη. 

Η ανάγκη για εργασία, θα φέρει την Ναγόρε μπροστά στο μεγαλύτερο μάθημα της ζωής της, αλλά και σε μια ιδιαίτερη πρόκληση που θα την οδηγήσει στην αυτογνωσία και στην πραγματική ουσία και το σκοπό της ύπαρξης της. 

Συντροφικότητα, ταίριασμα και συνήθεια ανάμεσα σε ανθρώπους και γάτες. Ένα φαινομενικά αταίριαστο κράμα που κατορθώνει απο τον φόβο να φέρει την αγάπη. Από την μοναχικότητα να αναδείξει την συντροφικότητα. Από τα λάθος όνειρα και τους χαμένους σκοπούς της ζωής να επαναφέρει εντός του καθένα τις αληθινές και σημαντικές προτεραιότητες του, που θα αναδείξουν τα αληθινά ταλέντα και τα μοναδικά θέλω του καθένα

Το ταίριασμα των ανθρώπων με τις γάτες και ο τρόπος που η συγγραφέας αναδεικνύει την ιδιαίτερη καθηλωτική και μοναδική προσωπικότητα των συγκεκριμένων κατοικίδιων μας οδηγεί σε ένα εξαιρετικά αισιόδοξο μάθημα αυτοπεποίθησης και να μας τονίσει πως κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το ταιριαστό του αποκούμπι. Να ξεφύγει από τον δικό του μοναδικό δρόμο που θα τον οδηγήσει στην αγάπη, στον έρωτα, στην κατανόηση και στην αυτοπραγμάτωση. 

Με λόγο απλό, κατανοητό και άμεσο, μετατρέπει μοναδικά, το ψεύτικο, το εικονικό και το κίβδηλο σε συναίσθημα καθάριο, γνήσιο και ανόθευτο για να μας επανασυνδέσει με τον αυθεντικό μας εαυτό. Αυτόν που δεν υποκρίνεται στις σχέσεις του για να αποκτήσει φίλους, να κερδίσει αναγνώριση ή να ξεγελάσει πως έχει όλα αυτά που θέλουν οι άλλοι για αυτόν και όχι αυτά που έχει πραγματικά ανάγκη. 


Αν θέλετε να διαβάσετε ένα βιβλίο που αποτυπώνει της λίγες αλλά αληθινές αξίες της ζωής διαβάστε αυτό το βιβλίο. Γιατί η ευτυχία του καθένα βρίσκεται εκεί που δεν το περιμένει και φανερώνεται μπροστά του εντελώς απροσδόκητα, αλλά πάντα την στιγμή που θα επιλέξει να απαντήσει στα θέλω του με ειλικρίνεια και αμεσότητα. 

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

Καθώς διάβαζα το βιβλίο έφτιαξα και μια playlist με τα τραγούδια που με συντρόφευσαν στην ανάγνωση. Ακούστε στο spotify

Και το video μας στο YOUTUBE




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ