Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κλήρωση 19 Σεπτεμβρίου Φυσάει Κάκια Ξύδη Εκδόσεις Πνοή



Κλήρωση 19 Σεπτεμβρίου Φυσάει Κάκια Ξύδη Εκδόσεις Πνοή
Ένας τυχερός θα κερδίσει αυτό το βιβλίο προσφορά των εκδόσεων
1. Κάνουμε like στην σελίδα των Εκδόσεων Πνοή
2.Απαντάμε στην ερώτηση: Τα βιβλία σας αρέσουν να έχουν αφηγηματικό χαρακτήρα ή ζητάτε να έχουν και πολλούς διαλόγους; Τί προσδίδει η αφήγηση και τί ο διάλογος σε ένα βιβλίο;
Η ερώτηση θα απαντηθεί στην ομάδα: Βιβλίο ποιό θα ήθελα να διαβάσω

Από τον εκδοτικό οίκο Πνοή κυκλοφορεί το νέο βιβλίο της καταξιωμένης συγγραφέα Κάκιας Ξύδη με τίτλο «Φυσάει» Το «Φυσάει» δεν είναι ένα συνηθισμένο βιβλίο. Είναι ένας συγκερασμός ποίησης και πεζού λόγου δομημένο ως ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα. Συγκεκριμένα πρόκειται για μια σειρά διηγημάτων που διαβάζονται αυτοτελώς, αλλά δεν σας το συνιστώ. Πρέπει να τα διαβάσετε με τη σειρά γιατί είναι αλληλένδετα και αποτελούν μέρος της ίδιας ιστορίας. Μιας ιστορίας που έχει απομονώσει μικρές, ίσως καθημερινές, στιγμές και τις έχει μεγεθύνει, τις έχει φωτίσει, για να μας δώσει σε κάθε νέο κεφάλαιο την συνέχεια της υπόθεσης που εκτυλίσσεται. Είναι ένα βιβλίο που μοιράζεται τα χαρακτηριστικά ενός μυθιστορήματος και κρατάει την πρωτοτυπία των διηγημάτων και της ποίησης που διαδέχονται το ένα το άλλο.

Η Κάκια Ξύδη γεννήθηκε στη Σελλασία Λακωνίας. Τελείωσε το Λύκειο στην Σπάρτη και το St. George College στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Το 2016 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Πνοή.
Είναι μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας και της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Επίσης, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός και διατηρεί το δικό της ιστολόγιο στη διεύθυνση: www.xidikakia.blogspot.com
Από τις εκδόσεις Οσελότος κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Ταξίδι στην ομίχλη, Σε ελεύθερη πτώση καθώς και τα παιδικά βιβλία Ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες, Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής.
Το Φυσάει είναι το πρώτο βιβλίο των εκδόσεων Πνοή.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ