Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η δολοφονία του σουλτάνου Έρωτας και θάνατος στον λαβύρινθο της Πόλης Αχμετ Ουμίτ


Ένας άντρας που επί χρόνια περιµένει την ίδια γυναίκα. Ο ΜουστάκΣερχαζίν, ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας Σερχαζίν. Μια ζωή που θυσιάστηκε σ’ έναν υπέροχο έρωτα. Και µία φιλόδοξη γυναίκα που αφιέρωσε τη ζωή της στην οθωµανική ιστορία. Μια καριέρα γεµάτη επιτυχίες. Μία καθηγήτρια που δολοφονείται µ’ έναν χαρτοκόπτη, στου οποίου τη λαβή είναι χαραγµένη η βούλα του Μωάµεθ του Πορθητή. Μια δολοφονία µε ερωτικά κίνητρα; Ή µήπως µια µηχανορραφία που τα πλοκάµια της εκτείνονται µέχρι τον ύποπτο θάνατο του µεγάλουηγεµόνα; Ένα ασυνήθιστο ταξίδι στην εποχή που το οθωµανικό κράτος µετατρέπεται σε αυτοκρατορία, στις ηµέρες που είναι γεµάτεςθριάµβους και προδοσίες. Και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού η προαιώνια ερώτηση που διαρκώς ηχεί στα αυτιά µας: Ιστορία είναι ό,τι βιώθηκε στο παρελθόν ή αυτά που διηγούνται οι ιστορικοί;

Και ο σουλτάνος Μωάµεθ ο Πορθητής. Ο άρχοντας Μουράτ, υιός Μωάµεθ και ο άρχοντας Μωάµεθ, υιός Μουράτ, η κυριαρχία του οποίου απλώνεται σε δύο θάλασσες και δύο στεριές. Η σκιά του Δηµιουργού επί της γης. Ο σουλτάνος που κυρίευσε την Κωνσταντινούπολη, ο φυσικός κληρονόµος του Βυζαντίου· ένας ισχυρός ηγεµόνας που φλέγεται από τη λαχτάρα να δηµιουργήσει ένα νέο έθνος, το οποίο αποτελείται από διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικές φυλές. Έφιπποι που καλπάζουν στις απέραντες πεδιάδες. Κλαγγές σπαθιών, πολεµικές ιαχές, κραυγές τρόµου. Πόλεις που κυριεύονται η µία πίσω από την άλλη, κράτη που καταρρέουν το ένα πίσω από το άλλο, πύργοι ατελείωτοι που συνεχώς αλλάζουν χέρια. Και το πεπρωµένο που δεν αλλάζει ποτέ. Ο άνθρωπος που πίνει το ηδύποτο του θανάτου. Και ο ύποπτος θάνατος του Μωάµεθ του Πορθητή. Και οι δύο πρίγκιπες γιοι του. Το παλάτι που χωρίζεται στα δύο, το κράτος που χωρίζεται στα δύο και ο λαός που δεν ξέρει τίποτε απ’ όλα αυτά. Και καθώς διαρκεί ο αιµατηρόςαλληλοσπαραγµός των δύο πριγκίπων, το νεκρό σώµα του σουλτάνου που λησµονιέται σ’ ένα δωµάτιο του παλατιού...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ