Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το "Τα σπασμένα φτερά της νιότης μου " Μαρία Γαβριελάτου



Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου


   Είναι κάποιες ιστορίες που σε παρασέρνουν τόσο πολύ με την μαγεία της επιλογής των λέξεων και των εικόνων που σε αναγκάζουν να αγκαλιάσεις με όλες τις αισθήσεις και την ψυχή σου το κείμενο καθώς αυτό γεμίζει τις σελίδες ενός βιβλίου. Διαβάζοντας το "Τα σπασμένα φτερά της νιότης μου", έζησα με όλο μου το είναι μια ιστορία Δύναμης, πυγμής, αντοχής και απόλυτης πίστης σε έναν όρκο αδιαπραγμάτευτο από την πρώτη στιγμή που αυτός δόθηκε. Μια ιστορία συγκίνησης, αδιαμφισβήτητης αγάπης και αφοσίωσης που φτάνει στα όρια της υπερδύναμης και της υπέρβασης των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Ένας ύμνος στην αδερφική αγάπη. Ένας ύμνος στην αυτοθυσία και στην αξία των υποσχέσεων.
   Και είναι από τα λίγα βιβλία που έχουν σαν κεντρικό ήρωα έναν άντρα. Έναν άντρα ήρωα που θα αγαπήσετε, θα θαυμάσετε και θα ζηλέψετε. Γιατί ποιος δεν θα ήθελε στην ζωή του, κρυφά ή φανερά έναν άντρα έτοιμο να θυσιάσει τα πάντα για εμάς;
   Παραμονή Χριστουγέννων του 1920 παιδάκι ακόμα ο Στράτος, κρατάει στα χέρια του την νεογέννητη αδελφούλα του Ειρήνη, αποχαιρετώντας με πόνο την αγαπημένη του μητέρα. Φροντίζει την αδερφή του, παρά την πολύ μικρή του ηλικία, σαν κάτι μοναδικό. Σαν να προσπαθεί να παίξει τον διπλό ρόλο μάνας και αδερφού. Για λίγο μόνο. Γιατί ενας άσπλαχνος και άκαρδος πατέρας, ο δικός τους βιολογικός πατέρας, παίρνει τα δυο του παιδιά και τα οδηγεί χωρίς καμία αναστολή στο ορφανοτροφείο. Εκεί τα δυο παιδιά χωρίζουν μέσα στους θαλάμους του ψυχρού ιδρύματος. Με τον Στράτο να ψάχνει απεγνωσμένα να την βρει για να την προστατεύσει. Ένας μικρός γίγαντας που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διατηρήσει ζωντανούς τους αδερφικούς δεσμούς. Να κρατήσει δίπλα του ή κοντά του την αγαπημένη του αδερφή.
   Η Ειρήνη δίνεται κάποια στιγμή για υιοθεσία και οι δρόμοι των δυο αδερφών χωρίζουν. Η Ειρήνη θα πάει σε μια οικογένεια που θα γνωρίσει την αγάπη, την φροντίδα την απεριόριστη προστασία. Ο Στράτος θα αναγκαστεί να φύγει και να αναζητήσει την τύχη του στην Αθήνα. Να ζήσει σαν ψυχοπαίδι στα χέρια ενός άγνωστου συγγενή. Θα δώσει όμως έναν όρκο ζωής που με πολλές παραλλαγές θα τον ακολουθεί για όλη του την ζωή. Θα ορκιστεί να βρεί την Ρηνούλα του.
   Θα έρθει στην Αθήνα μαζί με την Ροζαλία μια γυναίκα που θα του προσφέρει μια ανάσα ασφάλειας ένα διάλειμμα στον φόβο και την αβεβαιότητα. " Θα είμαι εδώ για σένα " Τα λόγια της Ροζαλίας θα τον αγγίξουν περιορίζοντας έστω και για λίγο την ανασφάλεια, την απόρριψη, την εγκατάλειψη. Στην Αθήνα, κοντά στον θείο του μαθαίνει να ζει μέσα στην σιωπή για να μην πληγώσει κανέναν. Να μην γίνει βάρος σε κανέναν. Μένει στωικά στην απομόνωση της δικιάς του προσδοκίας. Να αναμένει καρτερικά την μοίρα του, να φέρει ξανά κοντά του την γλυκιά του αδερφή. 
   Ένα παιδί που γίνεται άντρας κρατώντας πάντα μέσα του τις δικές του πληγές, τις δικές του αρχές και τις δικές του υποσχέσεις. Και όταν ο χρόνος και η μοίρα τα φέρουν έτσι ώστε οι δρόμοι του Στράτου και της Ρηνούλας να ανταμώσουν. Η ίδια η απέραντη αγάπη του για εκείνη θα τον αφήσουν λίγα μέτρα μακριά από εκείνη για μια καινούργια αναμονή. Δίπλα της και κοντά της, αλλά παράλληλα μακριά από το να βροντοφωνάξει την ολοφάνερη αλήθεια.
   Και τα χρόνια περνούν, τα γεγονότα τρέχουν.

   Οι δικές τους πράξεις. Ένας απρόβλεπτος πόλεμος που θα αφήσει στάσιμα τα όνειρα τους. Ένας αγώνας μέσα από μια διαρκή πάλη επιβίωσης. Μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που χάνεται κάθε δράμι ανθρωπιάς. Αλλά παράλληλα βρίσκεται το απόθεμα δύναμης και ψυχής για να επιτευχθεί το ακατόρθωτο. Για να μας αποδείξει την ανθρώπινη θέληση και την δύναμη της πίστης σε κάτι ιερό.
   Οι σελίδες κυλάν με αγωνία, με ένταση και παλμό. Με λέξεις που καταγράφουν εκφραστικά το κάθε συναίσθημα.  Που περιγράφουν συγκλονιστικά έναν ήρωα ατόφιο με μια τεράστια μεγαλοψυχία και τεράστια αποθέματα αντοχής. Να εμμένει παντού και πάντα στους όρκους και στις υποσχέσεις του.
   "Πιστεύεις στα Θαύματα Στράτο; "
   "Όχι, πιστεύω στην ίδια την ζωή "
   Ένα Θαύμα είναι η ζωή που φέρνει τα πάνω κάτω διαρκώς στις ζωές των ηρώων. Οι δρόμοι τους πότε συγκλίνουν και πότε αποκλίνουν. Πότε ενώνονται και πότε χωρίζουν. Όμως τίποτε δεν γίνεται τυχαία και το αποδεικνύουν αυτό οι ήρωες αυτού του βιβλίου. Θα περάσουν μέσα από συμπληγάδες, θα υπερβούν εμπόδια και όρια θεωρητικά απροσπέλαστα για να βιώσουν το ανεκπλήρωτο. Θα δοκιμάσουν ακόμα και τα όρια της γενετήσιας φύσης τους. Θα ρισκάρουν το κάθε ίχνος της αξιοπρέπειας τους. Θα έρθουν αντιμέτωποι με τους χειρότερους εφιάλτες τους. Για να αναπνεύσουν επιτέλους ελεύθεροι και να μας δώσουν έναν μεγάλο μάθημα ζωής.

   Θα ήθελα ιδιαίτερα να σταθώ στον τρόπο που είναι στημένη η ιστορία του βιβλίου. Έχουμε έναν δυνατό πρωταγωνιστή τον Στράτο, που επάνω στον χαρακτήρα του είναι βασισμένη όλη η ιστορία μας. Ο Χαρακτήρας του όμως και η δύναμη της ψυχής του συμπαρασύρει και τους δευτεραγωνιστές του βιβλίου να αναδείξουν τα δικά τους στοιχεία για να συμπαρασταθούν και να βρεθούν και εκείνοι στο φως των εξελίξεων. Φύλακες άγγελοι, από μηχανής θεοί, συμπαραστάτες άξιοι σε μια ιστορία που θα βγάλει στο φως εκτός των άλλων τις ιστορίες των αφανών ηρώων που πάλεψαν εκείνα τα πέτρινα χρόνια χωρίς να δοξαστούν και χωρίς να τιμηθούν από κανέναν. Που όμως χάραξαν με το πνεύμα τους και την αδούλωτη ψυχή τους την λέξη Ελευθερία. Πολλές φορές ακόμα και με το αίμα τους.
Χωρίς να κουράζει και να μπουκώνει τον αναγνώστη με περιττές πληροφορίες καταγράφει ιστορικά στοιχεία πολύ σημαντικά. Η αναφορά στα παιδιά που γεννήθηκαν είτε απο τα φρικτά πειράματα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και στα παιδιά που γεννήθηκαν ύστερα από τους επαίσχυντους βιασμούς.
   Τον μεγάλωνε με φόβο, γιατί δεν ήξερε τί κουβάλαγε αυτό το πλάσμα στα κύτταρα του. Ένα παιδί αγνώστου πατρός ή καλύτερα ένα παιδί αγνώστου σπέρματος. Η αγάπη όμως σκοτώνει πάντα τα κύτταρα της κακίας. Και μπορεί να αλλάξει την ψυχή και την καρδιά ενός ανθρώπου.
   Η σημαντική και καίρια λεπτομέρεια πως δεν χρειάζεται κάποιος να γεννήσει ένα παιδί για να το αγαπήσει. Πως γονιός δεν είναι αυτός που γεννάει αλλά αυτός που κατορθώνει να μεγαλώσει σωστά και με αγάπη το παιδί του ακόμα και αν αυτό δεν φέρει τα γονίδια του.
   Ένα βιβλίο που σίγουρα θα σας τραβήξει με την ισχύ των λέξεων που γίνονται πράξεις από έναν μπεσαλή και αδιαπραγμάτευτο ήρωα τον Στράτο. Έναν ήρωα που θα ταυτιστεί με την δύναμη που πρέπει να έχει κάθε αντρίκια λέξη. Απλά θα το λατρέψετε, αρκεί να συντονιστείτε σύντομα στις σελίδες του. Καλή σας ανάγνωση.





Η Βαθμολογία μου 5/5 



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ