Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου
Ιχνηλατώντας τα βήματα της Πηνελόπης Δέλτα μέσα από συγκεκριμένες φάσεις της ζωής της, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που μεστά και ιστορικά ισορροπημένα μας παρουσιάζει όλον τον καμβά των συναισθημάτων και των ιδιαίτερων καταστάσεων που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα και την υπόσταση αυτής της σπουδαίας προσωπικότητας. Και μαθαίνουμε με ιδιαίτερο τρόπο και με έντονη έμφαση το πως ένας έρωτας ανεκπλήρωτος, καταπιεσμένος και φυλακισμένος στις προφάσεις της εποχής μπορεί να αλλάξει και να διαμορφώσει αλλιώς μια ανθρώπινη ψυχή. Το πως μπορεί να απελευθερώσει και να αφυπνίσει τα όσα βρίσκονται καλά κρυμμένα μέσα σε μια καρδιά που ως τότε αγνοούσε την δύναμη του ίδιου της του εαυτού.
Ο συγγραφέας Στέφανος Δάνδολος για άλλη μια φορά ξετυλίγει την δύναμη του λόγου και της έντεχνης γραφής. Με όπλο την τέχνη της πλοκής και με απόλυτο σεβασμό στην Ιστορία. Με προσήλωση στα πραγματικά γεγονότα, αλλά βάζοντας την δικιά του προσωπική πινελιά σε αρκετά σημεία. Τοποθετώντας την μυθοπλασία σαν υφάντρα να φτιάχνει την δικιά της ατμόσφαιρα μέσα στο κείμενο. Δίνοντας άλλο ρυθμό και ανεβάζοντας την ένταση της αγωνίας αλλά και την δύναμη με την οποία ξεχύνεται και αναβλύζει μέσα από τους ήρωες ο έρωτας αλλά και η αγάπη για την πατρίδα. Με αφηγηματική δεινότητα αλλά και πολλές δόσεις συναισθηματικής έξαρσης παρακολουθούμε ταυτόχρονα ένα μάθημα Ιστορίας. Ένα διεξοδικό ψυχογράφημα, αυτό της Πηνελόπης Δέλτα αλλά και γνωρίζουμε στην ουσία μέσα από τα μάτια της, την σκέψη της και την καρδιά της την τεράστια μορφή ενός άντρα που πολλοί Έλληνες σήμερα αγνοούμε. Του Ίωνα Δραγούμη. Γιατί η Πηνελόπη Δέλτα δεν θα μας είχε προσφέρει όλα αυτά τα διαχρονικά και γεμάτα αγάπη για την Πατρίδα βιβλία της αν δεν είχε ζήσει όλο αυτό το απαγορευμένο πάθος της για τον Ίωνα ή αν η Ιστορία της μαζί του είχε δώσει άλλο όνομα στην εξέλιξη της σχέσης τους.
Η Ιστορία χωρίζεται για μένα σε τρία μέρη. Στην αφήγηση της Πηνελόπης Δέλτα για τις τρεις ημέρες που πέρασε με τον Ίωνα στα περίχωρα της Βιέννης τότε που νοσηλεύονταν στο σανατόριο. Στις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν. Στα γεμάτα πίεση διλήμματα που βρέθηκαν. Στην απόγνωση να πάρει τις αποφάσεις της. Στα πισωγυρίσματα της. Στις αμφιβολίες της. Στην απέραντη αγάπη της αλλά και στην δύναμη εκείνου είτε να της δείξει τον δρόμο της μόνης επιλογής της να ζήσει μαζί του είτε να αποδεχτεί την απόφαση του συμβιβασμού της σε αυτό που άρμοζε στην Κοινωνική της θέση ως συζύγου και κυρίως ως μητέρα. Το δεύτερο μέρος είναι η αφήγηση που γίνεται μέσα απο τον ψυχίατρο Φρίντμαν που έχει αναλάβει την φροντίδα της Πηνελόπης στο σανατόριο. Και είναι αυτή η εξαιρετική επιλογή από τον συγγραφέα που έρχεται να εξισορροπήσει τα γεγονότα αλλά και να δώσει στην συναισθηματική αλήθεια την πραγματική της διάσταση. Γιατί μπαίνει ένα τρίτο ανεξάρτητο πρόσωπο στην αφήγηση για να τονίσει την δύναμη και την ένταση της ψυχής της Πηνελόπης καθώς βιώνει τον απελπισμένο απαγορευμένο έρωτα που δεν συμβαδίζει ηθικά με την πραγματικότητα της ζωής της. Γνωρίζουμε τον αντιδραστικό της χαρακτήρα. Όλα αυτά τα γεγονότα που χάραξαν την ζωή της πριν να γνωρίσει τον Ίωνα. Και την θύελλα της ψυχής της από την πρώτη στιγμή που τον συνάντησε και μετά μέχρι την απόφαση που θα της χαράξει τα πάντα μέσα της.
Στο τρίτο μέρος που συγχωνεύεται με τα άλλα δυο αρμονικά καθώς εναλλάσσεται η αφήγηση σε αυτά τα τρία μέρη παρακολουθούμε την Πηνελόπη λίγο πριν το τέλος της. Λίγο πριν την αυτοκτονία της. Λίγο πριν η πατρίδα χάσει όσα απέκτησε με πόνο και με αίμα. Με τους Γερμανούς στα πρόθυρα των Αθηνών. Με τους Γερμανούς μέσα στην Αθήνα. Με την παράδοση της πόλης. Στιγμή στιγμή κατανοούμε ξανά το μεγάλο ασίγαστο πάθος της για τον έρωτα της ζωή της. Την αγάπη της για την πατρίδα. Την αγωνία για την τύχη της Ελλάδας. Την άρνηση της να την δει παραδομένη στους ξένους κατακτητές. Αρνείται για μια έστω φορά να παραδοθεί σε αυτό που της επιβάλει η προσωπική της μοίρα. Αλλά και αυτό που επιβάλει η μοίρα της Ιστορίας. Η απόφαση της να αυτοκτονήσει, λίγο πριν το τέλος της πατρίδας είναι μια από τις πολλές που είχε αποφασίσει στην ζωή της. Όμως τώρα το σχέδιο της είναι στημένο έτσι ώστε να μην αποτύχει. Η τύχη της πατρίδας είναι πια συνυφασμένη με την δικιά της τύχη.
Έχοντας διαβάσει όλα σχεδόν τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα και γνωρίζοντας το τέλος της διέβλεπα μέσα στην πράξη της την αληθινή αγάπη της για την πατρίδα και την άρνηση της να την δεί σκλαβωμένη ξανά. Διαβάζοντας όμως αυτό το βιβλίο που με τόσο σεβασμό έχει σταθεί αλλά και εμβαθύνει στα γεγονότα κατάλαβα και την ανάγκη αυτής της γυναίκας να συναντήσει ξανά μέσα από τον θάνατο της αυτόν που όλα αυτά τα χρόνια της έδινε ζωή ακόμα και μέσα απο την απουσία του.
Με γοήτευσε και με καθήλωσε η τεράστια προσπάθεια αυτής της γυναίκας να ξεφύγει από το προδιαγεγραμμένο πεπρωμένο της. Το πεπρωμένο που της έφτιαξε η ηθική της εποχής και οι κανόνες του δικού της κώδικα τιμής και αφοσίωσης. Με άφησε έκπληκτη ο τρόπος διαχείρισης της ιστορικής αλήθειας και της μυθοπλασίας από τον συγγραφέα που εξισορροπούνται άψογα μέσα στο κείμενο. Ξεκλειδώνοντας ακούσια σκέψεις και συναισθήματα για στιγμές που έμειναν ανεξίτηλα γραμμένες στην πορεία της πατρίδας μας. Αλλά και στιγμές που χάραξαν την ζωή των ηρώων και που είναι αδιευκρίνιστο αν τις έζησαν ή αν η πένα του συγγραφέα είναι αυτή που τις δημιούργησε με την φαντασία του.
Βιώνουμε με έναν τρόπο κοφτό, αλλά διάχυτο όλον τον ψυχισμό αυτής της γυναίκας καθώς κορυφώνονται οι πιο σπουδαίες αλλά και τραγικές στιγμές της ζωής της. Με την δική της βαθιά εσωτερική πάλη που διογκώνει τις σκέψεις μας γινόμαστε κοινωνοί μιας απόφασης που καθόρισε στην ουσία την πορεία ζωής δυο ανθρώπων. Και που έφερε μπροστά στα μάτια μας μια στάση ζωής που πολλοί θαυμάσαμε. Και κυρίως καταλάβαμε οτι τις περισσότερες φορές αυτό που θα γίνουμε το καθορίζει μια απόφαση ή ένα γεγονός. Αλλά κυρίως η δύναμη και η ανάγκη να ζήσουμε μέσα απο την ζωντανή παρουσία κάποιου άλλου ακόμα και αν αυτός ο άλλος δεν είναι πια δίπλα μας ή μαζί μας.
«Τι γίνονται οι ψυχές όταν εγκαταλείπουν τη σάρκα; Πού κατοικούν;» λέει κάπου στο κείμενο. Και η απάντηση που δίνεται «Δεν ξέρει. Το μόνο που ξέρει είναι ότι φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο, ότι οι πατρίδες πεθαίνουν όπως ακριβώς οι άνθρωποι, και ότι οι νεκροί περιμένουν με λαχτάρα τους ζωντανούς που αγάπησαν…».
Η θύμηση ενός δυνατού έρωτα και ο τελικός απολογισμός της ζωής της λίγο πριν το τέλος. Μια δυνατή ιστορία αγάπης που ολοκληρώνεται μέσα από την διάχυτη θύμηση. Μέσα από την σκέψη και το μολύβι. Αν θέλετε να μάθετε τί ακριβώς κρύβονταν πίσω από την εξέλιξη και τον ψυχισμό της Πηνελόπης Δέλτα. Της συγγραφέως που αγάπησαν όλοι οι Έλληνες διαβάστε αυτό το υπέροχο βιβλίο. Είναι απλά και μοναδικά ένας φόρος τιμής σε αυτούς που αγάπησαν πολύ. Και δικαιώθηκαν είτε στην ζωή είτε στον Θάνατο.
Κρατήστε το μέσα σας και κάντε το φάρο σας:
Πορεύονται γενναία προς το μέλλον μόνο εκείνοι που κουβαλούν μαζί τους το παρελθόν.
Η Βαθμολογία μου για το Βιβλίο 5/5
Η Βαθμολογία μου για το Βιβλίο 5/5
Το Βιβλίο θα το βρείτε Εδώ για αγορά και πληροφορίες.
Κυρια μου ειστε εκπληκτικη.φοβερη αναλυση...δεν εχω λογια...με εχετε εντυπωσιασει.το βιβλιο-εννοειται-το εχω ηδη στα χερια μου.Να ειστε καλα...Γιωργος.Αιγαλεω.
ΑπάντησηΔιαγραφή