Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το " Οδός Ελπίδος " Άννα Σάγου Βακαλούδη

Odos Elpidos
Οδός Ελπίδος 


Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

Οδός Ελπίδος ο δρόμος μιας όμορφης φτωχογειτονιάς, κοντά στα γραφικά Κάστρα της Θεσσαλονίκης στην Άνω Πόλη, θα γίνει το απάγκιο, για την οικογένεια της Ελένης και του Ηλία. Δυο νέων που έχοντας περάσει πολλά στην ζωή τους θα δέσουν την κοινή τους μοίρα σε ένα μέλλον που η αρχή τουλάχιστον δείχνει να έχει όλα τα συστατικά μιας κοινής και ευτυχισμένης πορείας.

Εκείνη έχοντας χάσει και τους δυο γονείς της στα μόλις δεκαπέντε της χρόνια, βίωσε από νωρίς την απώλεια και την επιτακτική ανάγκη για μεροκάματο. Για εκείνη δεν υπήρχε πλέον χρόνος για ανεμελιά. Υπήρχε μόνο αγώνας για επιβίωση. Με πολύ δουλειά, καλή θέληση και πολύ ταλέντο θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του κυρίου Ζακό του Σεφαραδίτη Εβραίου αφεντικού της και σε πολύ σύντομο διάστημα θα γίνει η Αρχιμοδίστρα του ραφείου. Σε μια από τις συνηθισμένες γεμάτες τρέξιμο και υποχρεώσεις μέρες της τον Μάϊο του 1936 θα πέσει επάνω σε μια διαδήλωση των Καπνεργατών. Όταν οι χωροφύλακες θα ανοίξουν απρόκλητα πυρ ο πανικός θα κατακλύσει τον χώρο της διαδήλωσης και θα ξετυλίξει για την Ελένη μια απίστευτη μοίρα. Το χέρι που θα την αρπάξει για να την σώσει το χέρι του Ηλία, θα δέσει την ζωή της και την πορείας της με δυνατές και γεμάτες αντίφαση καταστάσεις. Αγάπη ευτυχία οικογένεια θα μπούν από το πουθενά στην ζωή της και θα γεμίζουν τις στιγμές της ελπίδα και προσδοκία. Θα στηριχτεί στον Ηλία και θα τον αγαπήσει με όλες τις δυνάμεις της. Εκείνος μοναχοπαίδι προσφύγων της Σμύρνης θα βρεθεί στην Θεσσαλονίκη ακολουθώντας την μοίρα χιλιάδων ανθρώπων του ξεριζωμού, σε μια άγνωστη πατρίδα. Με μόνη του παρακαταθήκη τις φλόγες, την στάχτη την φωτιά και το μπαρούτι. Χάνοντας και αυτός τους γονείς του τον έναν μετά τον άλλον θα βρεθεί να αντιμετωπίσει μόνος πλεον τις απαιτήσεις της ζωής. Χωρίς να φοβάται την δουλειά και χωρίς ο χρόνος να του δίνει περιθώρια να καθίσει άπραγος πιάνει δουλειά σε ένα καπνεργοστάσιο. Η έφεση του για μάθηση, η εξυπνάδα του και η αγωνιστικότητα του, θα τον εντάξουν πρωτεργάτη στα συνδικαλιστικά του κλάδου και κάπως έτσι θα βρεθεί στην μεγάλη διαδήλωση όπου θα συναντήσει την Ελένη. Οι δύο νέοι δεν θα αργήσουν να δεθούν και η σχέση τους αυτή να οδηγήσει σε γάμο.

Με όνειρα και πολλές ελπίδες θα ξεκινήσουν όμορφα την ζωή τους στην Οδό Ελπίδος. Εκεί στην ίδια γειτονιά στο διπλανό σπίτι ζεί με τον άντρα της και τον μοναχογιό της η Αννίκα. Η γλυκιά γυναίκα με την μεγάλη ψυχή γίνεται από την πρώτη στιγμή η φίλη της Ελένης που θα μοιραστούν πολλές καταστάσεις. Ειδικά όταν μετά από τα πρώτα ευτυχισμένα χρόνια και ενώ στην ζωή της Ελένης και του Ηλία υπάρχουν πια και 2 παιδιά, ο Ηλίας αλλάζει. Γίνεται οξύθυμος βίαιος νευρικός. Η ανεργία και οι δύσκολες καταστάσεις των καιρών έχουν αντίχτυπο στην ψυχοσύνθεση του. Η Ελένη προσπαθεί μόνη της να ισορροπήσει την κατάσταση, να πάρει κουράγιο και να συνεχίσει. Η Αννίκα η καρδιακή πια φίλη της θα είναι εκεί και θα της σταθεί σαν αδερφή.

Η ελπίδα χτυπάει την πόρτα της Ελένης. Μια χαρμόσυνη είδηση που δεν προλαβαίνει να την μοιραστεί με τον Ηλία. Την προλαβαίνουν τα γεγονότα που κλυδωνίζουν την χώρα και η αδιαλλαξία του αδιάφορου Ηλία. 28 Οκτωβρίου 1940 ένας πόλεμος ξεκινάει για την Ελλάδα, ένας πόλεμος και στην ψυχή της Ελένης που ξεγυμνώνει στα μάτια της την απόλυτη πραγματικότητα. Ειδικά όταν ο Ηλίας επιστρέφει από το μέτωπο και την αμφισβητεί με τρόπο υποτιμητικό και προσβλητικό! Η αποδοχή της αλήθειας δύσκολη και ο Γολγοθάς που πρέπει να ανέβει μόνη της πια δύσβατος. Η ελπίδα της ζωής της γίνεται δίκοπο μαχαίρι που την πιέζει ανυπόφορα, βασανιστικά! Οι αποφάσεις που πρέπει να πάρει την ταλανίζουν, την καταβάλουν! Μοναδικό στήριγμα της η Αννίκα που όταν θα έρθει η ώρα θα της προσφέρει μια λύση σκληρή. Λύση όμως που θα λυτρώσει και θα δώσει ελπίδα σε ένα κομμάτι του εαυτού της. Και ενώ η ζωή με την εισβολή των Γερμανών στην Θεσσαλονίκη γίνεται όλο και πιο δύσκολη και πιο επικίνδυνη. Κυνήγι, φόβος, αποχωρισμοί, χαμένα ίχνη , πείνα και ανέχεια! Μέσα σε αυτή την δίνη οι δρόμοι των ηρώων μας θα χαθούν, θα μπερδευτούν μέσα στην αναμπουμπούλα των γεγονότων και των εξελίξεων. Μεγάλα μυστικά, κρυμμένες αλήθειες. Ενοχές και εξαναγκαστικές αποφάσεις θα μείνουν καταχωνιασμένες στον χρόνο, μέχρι να έρθει η ώρα που θα ξυπνήσουν για να βρούν τους αποδέκτες μιας αλήθειας που θα μείνει για χρόνια καλά κρυμμένη.

1996 Θεσσαλονίκη η τυχαία συνάντηση του Τζώτζη και της Άννας θα έρθει να δέσει με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο τις άκρες του νήματος που είχαν χαθεί χρόνια πριν. Οι δύο νέοι θα συναντηθούν καρμικά και θα ερωτευτούν. Θα γίνουν κομμάτι ο ένας του άλλου. Όταν θα έρθει η ώρα να συναντήσει η γιαγιά της Άννας την μητέρα του Τζώρτζη το παρελθόν σαν στρόβιλος θα συναντήσει το παρόν και οι αποκαλύψεις θα ανατρέψουν κάθε γνώση και κάθε λογική. Από κεί και πέρα θα ξεκινήσει μια έρευνα που θα δώσει σε όλους απαντήσεις σε ερωτήματα αναπάντητα και θα επανασυνδέσει ζωές που έλπιζαν να μάθουν κάποτε την αλήθεια και να λυτρωθούν.

Η ιστορία του βιβλίου διαδραματίζεται σε τρείς χρόνους . Στο χθές στο σήμερα και στα ενδιάμεσα γεγονότα που μεσολάβησαν ώστε ο αναγνώστης να δέσει τις ιστορίες μέσα από τις αφηγήσεις των ηρώων.

Χωρίς συναισθηματικές υπερβολές και μεγαλόστομες εκφράσεις. Με γλώσσα απλή και ρεαλιστική το βιβλίο αυτό σε αγγίζει, σε συγκινεί σε μαγεύει! Οι περιγραφές των γεγονότων της ιστορίας και των συναισθημάτων που κουβαλούν οι ήρωες εμφατικές και καίριες. Τα ιστορικά στοιχεία επιλεγμένα και τοποθετημένα σωστά στο κείμενο. Δεν κουράζουν αλλά δίνουν υπόσταση στα όσα θα ζήσουν οι πρωταγωνιστές του βιβλίου, δίνουν ζωή και αξία σε όσα αγνοούσαμε για την πολυποίκιλη ιστορία της Θεσσαλονίκης. Μικρά αλλά χαρακτηριστικά περιστατικά εμπεριέχουν στοιχεία που σημάδεψαν αυτήν την πόλη.

 Ένα λιτό οδοιπορικό που θα λατρέψετε στους δρόμους της αγαπημένης πόλης που αγκάλιασε ντόπιους, ,μικρασιάτες πρόσφυγες Αρμένιους Μουσουλμάνους και Εβραίους . Με σφιχτοδεμένη και καλοστημένη πλοκή με ανατροπές και ένταση, Με εναλλαγές συναισθημάτων που προκαλεί η αμεσότητα του λόγου και η φωτογραφική απεικόνιση των γεγονότων είναι σαν να τα ζείς, σαν να τα αναπνέεις! Ζεις αυτούσια τα βιώματα των ηρώων και δεν παρακολουθείς απλά τις ζωές κάποιων ανθρώπων μέσα από τα μάτια της συγγραφέως. Ζείς και νιώθεις τους παλμούς και την ζωντάνια των περιγραφών.

Με χαρακτήρες δυνατούς αλλά και χαρακτήρες που παρασύρονται από τις αδυναμίες τους. Σε μια δύσκολη εποχή αναδεικνύεται η δύναμη της θέλησης, της αγάπης ,της φιλίας και της υπομονής. Το δόσιμο της ψυχής και η δύναμη της ανάγκης, Το νέο που έρχεται να γεφυρώσει το παλιό να δώσει εξιλέωση, συγχώρεση και ελπίδα σε ένα αύριο που θα προσπαθήσει να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο και τις ανολοκλήρωτες προσδοκίες. Να δώσει Οδό Ελπίδος σε όνειρα που έμειναν μισά και στερημένα!

Με μικρές αλλά και τόσο σημαντικές περιγραφικές πινελιές τόπου χρόνου και ιστορίας. Ο λόγος τόσο μεστός και τόσο εύστοχος. Λιτός, αλλά συνάμα γεμάτος. Σε αναγκάζει να απολαύσεις ένα ταξίδι στον χρόνο. Να μάθεις και να διδαχθείς. Να περπατήσεις και να νιώσεις . Να θελήσεις να γευθείς το κάθε τι που περικλείει αυτό το τόσο όμορφο μυθιστόρημα. Ελένη Αννικα Πηνελόπη, Μαίρη Τζώρτζης στροβιλίζονται σε ένα πεπρωμένο που καθηλώνει. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ