Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου " Καρτ Ποστάλ " Victoria Hislop - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 


Κάποια βιβλία τελικά έρχονται στα χέρια μου καρμικά. Εδώ και καιρό είχα σταμπάρει την σειρά που θα ξεκινούσε στην ΕΡΤ με τον ομώνυμο τίτλο. Με είχε εξιτάρει από τα τρέιλερ και είχα σκοπό να την δω. Συνήθως δεν βλέπω σειρές πριν διαβάσω το βιβλίο. Όμως επειδή το βιβλίο δεν το είχα στην βιβλιοθήκη μου και επειδή στην πρώτη του έκδοση δεν είχα ακούσει τόσο καλά σχόλια, δεν είχα σκοπό να το αγοράσω άμεσα, οπότε είχα κανονίσει να ξεκινήσω την σειρά. Εντελώς ξαφνικά και από το πουθενά όμως το βιβλίο ήρθε στο σπίτι μου σαν δώρο και δεν υπήρχε περίπτωση να μην το ξεκινήσω άμεσα. Για να αποδειχτεί για άλλη μια φορά η σοφή φράση του Αντρέι Ταρκόφσκι "Ένα βιβλίο διαβασμένο από χίλιους διαφορετικούς ανθρώπους, είναι χίλια διαφορετικά βιβλία. Και το λέω αυτό γιατί όχι μόνο το βρήκα εξαιρετικό σαν ιδέα, σαν πλοκή και σαν σύνολο. Αλλά και καταπληκτικό στον τρόπο που μπόρεσε η συγγραφέας να ενώσει ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς, αλλά και τις ιστορίες που αφηγείται να τις συνδέσει με την πορεία της ψυχοσύνθεσης του κεντρικού ήρωα. 

Το βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία ενός Άγγλου του Άντονι, ο οποίος περιμένει με λαχτάρα στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας, την αγαπημένη του. Στην τσέπη του έχει ένα μονόπετρο δακτυλίδι και σκοπεύει να της κάνει πρόταση γάμου. Μόνο που τελικά η κοπέλα δεν θα έρθει ποτέ στην Ελλάδα, στέλνοντας του απλά ένα μήνυμα στο κινητό του, ανακοινώνοντας του τον χωρισμό τους. Η γη χάνεται κάτω από τα πόδια του. Η θλίψη, ο θυμός και η απόγνωση γεμίζει την ψυχή του. Οι ισορροπίες του χάνονται και ζει μετέωρος προσπαθώντας να ξανάρθει στα ίσια του. 

Αρχίζει να ταξιδεύει από πόλη σε πόλη της Ελλάδας και να στέλνει Καρτ Ποσταλ από κάθε πόλη που επισκέπτεται, στην διεύθυνση που του είχε δώσει η αγαπημένη του στην Βρετανία. Μόνο που αυτές οι καρτ ποσταλ φτάνουν στην Ελι. Ένα κορίτσι που ψάχνει να βρει τον εαυτό του στην μουντή λονδρέζικη καθημερινότητα του. Μια κάρτα κάθε εβδομάδα δίνουν ρυθμό και έντονη περιέργεια για τον άγνωστο αποστολέα και την μυστηριώδη ιστορία που κουβαλά. 

Παρασυρμένη από τις εικόνες μιας άγνωστης χώρας και την ομορφιά και την έλξη που εκπέμπουν, η Έλι θα αποφασίσει να κάνει ένα ταξίδι στην Ελλάδα για να γνωρίσει από κοντά αυτόν τον μαγευτικό τόπο. Την ημέρα που φεύγει βρίσκει και ένα σημειωματάριο με τις σκέψεις και τις σημειώσεις του άγνωστου αποστολέα. Έτσι λοιπόν αυτή η άγνωστη χώρα, που δεν είχε ποτέ επισκεφτεί: θα γίνονταν κομμάτι της ζωής της ή ένα διάλειμμα στην μονότονη πορεία της; Οδηγός της οι καρτ ποσταλ, αλλά κυρίως οι σημειώσεις με την εθιστική επιρροή ενός άγνωστου μέχρι εκείνη την στιγμή άντρα.

Από την άλλη πλευρά η περιπλάνηση του Άντονι με τις σκηνές που διαδραματίζονται με μηδαμινή στην ουσία επικοινωνία, είναι σαν να συνεχίζει μονόπλευρα την διαδικασία που τον καλεί να σπάσει την σιωπή και τον προσωπικό του εγκλεισμό σε ένα καβούκι που δεν είναι εύκολο να ραγίσει. Αλλά και να δώσει το έναυσμα ώστε να ενωθεί η αλήθεια της ιστορίας με το άλλο μισό της που μπορεί να είναι άλλο ακόμα και από αυτό που υπολόγιζε.

"Δεν μπορούσα να είμαι ο άνθρωπος που έπαιζε με ένα κινητό, ώστε να μοιάζει πως έχει φίλους και ραντεβού, αλλά μπορούσα να είμαι ο άνθρωπος που ασχολείται με το να γράφει μια κάρτα και να ψάχνει ένα γραμματόσημο."


Είναι εξαιρετικός ο τρόπος που η συγγραφέας μέσα από τις κάρτες και τις σημειώσεις δημιουργεί την αίσθηση ενός εσωτερικού μονόλογου που γίνεται πολλές φορές διάλογος μέσα από τις ίδιες τις ιστορίες της διήγησης. Ιστορίες εντελώς ασύνδετες μεταξύ τους, που όμως αποτελούν στην ουσία τα κομμάτια και τα βήματα της ανασύνθεσης της ψυχολογίας του πρωταγωνιστή καθώς προσπαθεί να συνέλθει από την ερωτική απογοήτευση, την θλίψη και τον λογικό ή παράλογο θυμό. Είναι ένα ταξίδι ενστίκτου ή πεπρωμένου που αποκαλύπτει τα πραγματικά όρια του πρωταγωνιστή, αλλά και τα πραγματικά όρια της ίδιας της ζωής. 

Ο ένας ήρωας εισέρχεται νοερά μέσα στον άλλον ήρωα δημιουργώντας μια αλυσίδα γεγονότων και συναισθημάτων, που φέρνουν στην επιφάνεια όλα τα ανθρώπινα κατάλοιπα. Όλα τα απωθημένα και τις προσδοκίες. Η αγωνία μέσα από την διήγηση των ιστοριών, βγάζει προς τα έξω την προσμονή που έχει ο πρωταγωνιστής αλλά και όλοι μας. Να κερδίσει τον χαμένο χρόνο, να ζήσει αυτό που έχασε ή να βιώσει αυτό που δεν έζησε ακόμα.

Εξαιρετική η αντίθεση ανάμεσα στις περιγραφές των τοπίων με την αντίστοιχη ψυχολογική διάθεση του Κεντρικού ήρωα, που περνάει από δεκάδες κύματα διακύμανσης και χρωματισμού. Ζήλεια, αναμονή, ελπίδα. Εκδίκηση, ταπείνωση, αναθεώρηση, συμβιβασμός και αναγέννηση. Αλλά και η συναισθηματική ανηφόρα του Άντονι, που κοντράρεται με τα προβλήματα και τις ιστορίες των ντόπιων που ανήκουν είτε στο παρελθόν είτε στο παρόν και προσπαθούν να ενωθούν σε ένα κεντρικό συμπέρασμα οδηγό για το μέλλον. Η απληστία, ο ανταγωνισμός, η δοκιμασία, η αδικία. Ο Έρωτας και η Ευτυχία που παρουσιάζεται μέσα από διαφορετικές εκφάνσεις τόσο παίζοντας με τον χρόνο, όσο και προκαλώντας με τις στιγμές. Γιατί και η ευτυχία και ο έρωτας χαρακτηρίζονται νοερά από την παροδικότητα του χρόνου. Αλλά και από την δύναμη και την ισχύ του κάθε συναισθήματος ή της κάθε επιλογής. 

Με καθήλωσε η πάλη ανάμεσα στον έρωτα, στην πίστη, στην ευτυχία και η εσωτερική σύγκρουση ανθρώπων με τα τυχαία και και ξαφνικά συναισθήματα τους σε ένα πεδίο μάχης με την ίδια την ψυχή τους. Με άγγιξε η ξεχωριστή προσέγγιση της κάθε ιστορίας που όμως είχε ένα κοινό σκοπό και έναν συγκεκριμένο ρόλο. Να νουθετήσει τους ήρωες και να τους διδάξει πως η ουσία της ζωής δεν είναι ο προορισμός αλλά το ταξίδι. Πως δεν είναι η Ιθάκη ο σκοπός αλλά η Οδύσσεια του καθενός μας που πρέπει να πάθει για να μάθει. Να μάθει πως η σύγκρουση με τις εμπειρίες της ζωής θα δείξει τον δρόμο της ολοκλήρωσης και της πλήρωσης της ψυχής. 

Ρομαντικό και ταυτόχρονα κλασσικό. Ιστορίες του χθες και ιστορίες του σήμερα συνδέονται μαγικά αναδεικνύοντας ταυτόχρονα όλα τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας μας, που είναι βαθιά ριζωμένα μέσα μας και αποτελούν το σήμα κατατεθέν της ταυτότητας μας σαν λαός. Άλλα θετικά και άλλα αρνητικά. Άλλα όμορφα και άλλα άσχημα. Συμβολισμοί και αξίες που μόνο εμείς μπορούμε να καταλάβουμε. Η Φιλοξενία και ο τόπος που από μόνος του κάποιες φορές είναι ικανός να διώξει την λύπη. Δεισιδαιμονίες  αλλά και ξεχωριστός πολιτισμός. Μια νοοτροπία που μας κάνει να διαφέρουμε αλλά και μας κάνει να ξεχωρίζουμε. Ένα βιβλίο που μυρίζει Ελλάδα, ελπίδα και προσδοκία. Σε ένα ταξίδι περιπλάνησης αναζητώντας τα κομμάτια του ίδιου μας του εαυτού. 



Για μένα ένα απο τα βιβλία που ξεχώρισαν φέτος. Θα προτείνω όπως πάντα κάνω. Διαβάστε πρώτα το βιβλίο και μετά δείτε την σειρά. Όταν λειτουργείτε καθαυτό τον τρόπο ζείτε διαφορετικά την αίσθηση της φαντασίας της γραφής της πλοκής ανάμεσα στην εικόνα και στις λέξεις.  Εγώ τώρα πάω να δω την σειρά....

Το βιβλίο κυκλοφορεί σε νέα αναθεωρημένη έκδοση με αφορμή την ομώνυμη σειρά της ΕΡΤ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ   

Δείτε και το βίντεο που έφτιαξα περιέχει και αποσπάσματα από το Βιβλίο.


Και σε μορφή PODCAST


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και...

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α...

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ...