Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου " Ο Αλεξιπτωτιστής ήταν δικός μας" Θοδωρής Δεύτος - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 


Ο Θοδωρής Δεύτος στο νέο του βιβλίο ο Αλεξιπτωτιστής ήταν δικός μας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Μας ταξιδεύει μέσα στον χρόνο, σε εποχές δύσκολες και τραγικές που σημάδεψαν ανθρώπους, λαούς και συνειδήσεις. Αλλά ταυτόχρονα με έναν αίσθημα ευθύνης μας παρουσιάζει το πως σε ένα πόλεμο αντιστρέφονται οι όροι του νικητή και του ηττημένου. Το πως οι άνθρωποι ακόμα και μέσα στις φλόγες του πολέμου, ακόμα και ευρισκόμενοι σε αντίπαλα στρατόπεδα μπορούν να διατηρήσουν την ανθρωπιά τους, τις ιδέες τους και να ισορροπήσουν ανάμεσα στο καθήκον, στον έρωτα και στην ευθύνη απέναντι σε αξίες που δεν χάνονται κάτω από κανένα συντρίμμι και σε κανέναν όλεθρο. Αλλά και επισημαίνοντας παράλληλα πως σε κάποιους η ιστορία και η συγχώρεση δεν έγινε μάθημα ποτέ. 

Η Ιστορία μας αρχίζει στην Κρήτη το 1937, όταν μια ομάδα μεταπτυχιακών φοιτητών από το Βερολίνο, φτάνει στην Κνωσσό για να συμμετάσχει στις ανασκαφές. Εκεί στον χώρο των ανασκαφών ο Γερμανός Αρχαιολόγος Έρικ θα γνωρίσει μια νεαρή μαθήτρια την Ροδάνθη. Θα ερωτευθούν κεραυνοβόλα και αυτούς τους δυο μήνες που θα παραμείνει ο Έρικ στην Κρήτη, θα ζήσουν ένα απόλυτο συναίσθημα. Ο Έρωτας θα τους ενώσει. Οι υποχρεώσεις και η αναγκαστική φυγή του Έρικ για την πατρίδα του θα τους χωρίσει. Ο Πόλεμος όμως όσο και αν φαντάζει περίεργο, θα τους ξαναφέρει κοντά αλλά πια με έναν πολύ περίεργο αλλά και σκληρό τρόπο. Ο Έρικ είναι πλέον ο κατακτητής, η Ροδάνδη είναι εκείνη που θα δει στα μάτια του άντρα που αγάπησε αυτόν που δεν ήρθε πλέον να της κλέψει την καρδία, αλλά να της κλέψει την πατρίδα και τα όνειρα. Το καθήκον και ο έρωτας θα δημιουργήσουν μια περίεργη αντίφαση που θα φιλτράρει συγκλονιστικά το κάθε συναίσθημα καθώς αυτό συγκρούεται με τα ραγδαία γεγονότα, τις αποκαλύψεις, τις ανατροπές, αλλά κυρίως με τα θέλω και τα πρέπει των ηρώων.  Άραγε ο έρωτας ταιριάζει στα χρόνια του Πολέμου και ειδικά ανάμεσα στον κατακτητή και τον κατακτημένο; Μπορεί να υπερπηδήσει τα εμπόδια και με μια αλχημεία συμβιβασμών να επιβιώσει; Αντιδράσεις, συναινέσεις, αποδοχή και όρια μπαίνουν ανάμεσα σε όλους για να δοκιμάσουν αντοχές και αποφάσεις. 

Μέσα από την αισθηματική ιστορία διατρέχουμε σημαντικά κομμάτια της εποχής. Η Μάχη της Κρήτης. ο μεγάλος λιμός της Αθήνας. Ο Ναυτικός αποκλεισμός του λιμανιού του Πειραιά. Η αντίσταση.  Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης που ισοπέδωσε μια πόλη Μουσείο. Και άλλα πολλά γεγονότα σχεδόν ως τα σήμερα, που πάνε παράλληλα και κόντρα με την ζωή των Πρωταγωνιστών. Κόντρα και με τα συναισθήματα τους. Ο ηρωισμός θα έρθει αντιμέτωπος με την απελπισία. Η αξιοπρέπεια με τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση. Η αντίσταση με τον δοσιλογισμό. Ταυτόχρονα οι αποφάσεις των ηρώων τους φέρνουν αναγκαστικά σε μια θέση ισχύος ή σε μια θέση μειονεκτική που έρχεται σε αντίθεση με τα την ροή των φυσικών εξελίξεων αν είχαν δράσει ή αποφασίσει αλλιώς. Η τραγικότητα όμως είναι ακόμα πιο ισχυρή εντός τους γιατί ζουν και αντιλαμβάνονται τον πόνο και την δυστυχία των άλλων μέσα από την αρχικά αλώβητη ζωή τους, αλλά και την δυστυχία και τον πόνο όταν το νόμισμα αλλάζει όψη, αλλάζει και πατρίδα. Και αρχίζει να πληρώνεται το τίμημα της αντεκδίκησης και της αντεπίθεσης. 

Η Ροδάνθη και ο Έρικ θα βρίσκονται διαρκώς ανάμεσα σε μια συγκλονιστική αντίφαση. Αντιμέτωποι εναλλάξ με τα λάθη ενός καταστροφικού πολέμου που θερίζει ζωές και στις δυο πατρίδες. Να προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στον έρωτα και στο καθήκον. Να πληρώνουν το τίμημα μιας εποχής που τους έφερε μπροστά στα χειρότερα ανθρώπινα εγκλήματα. Και να ζουν πότε σαν παρατηρητές και πότε σαν θύματα την ροή των γεγονότων. Και είναι τόσο έντονος ο τρόπος που μεταδίδεται ο παραλογισμός του πολέμου και τόσο δυνατός ο δρόμος και η πορεία μέσα από την οποία γίνεται η μετάθεση της τρέλας του από την μια πατρίδα στην άλλη, που καθηλώνει τον κάθε αναγνώστη μοναδικά. 

Ο Ερικ είναι Ελληνολάτρης, μεγαλωμένος σε μια αριστοκρατική οικογένεια, που του έχει δώσει τεράστια μόρφωση. Γράμματα και αγάπη για τον πολιτισμό τον πάνε κόντρα με αυτό που αναγκάζεται να υπηρετήσει. Τις ιδέες και τις πρακτικές του Γ Ραιχ, κάνοντας το καθήκον του για μια πατρίδα που έχει βάλει στόχο να αιματοκυλήσει όλη την Ευρώπη και εν συνεχεία τον κόσμο. Η Ροδάνθη από την άλλη είναι μια νεαρή μαθήτρια που θα έρθει ταυτόχρονα αντιμέτωπη με τον έρωτα. με τις ανατροπές που θα φέρει στην ζωή της αυτός ο έρωτας. Αλλά και με τον πόλεμο που θα την φέρει πλέον αντιμέτωπη με τον θυμό. Την προάσπιση της πατρίδας της, αλλά και τα συναισθήματα της που δεν μπορεί να τα μειώσει ούτε ο θυμός, ούτε η οργή, ούτε ο εχθρός. Ούτε το πιο ισχυρό πολεμικό ανάχωμα επάνω στην γη. Θα βιώσει κοντά και μακριά την βία στην πατρίδα της, την πείνα, τις απώλειες τον θάνατο. Ο πόνος, ο φόβος και ο έρωτας θα γίνει μέγγενη που θα απειλήσει πολλές φορές να την πνίξει. Η διέξοδος που θα ψάξει θα την φέρουν μπροστά στο αντίκρισμα μιας πραγματικότητας που θα αναδείξει τα πάντα στην σφαιρικότητα της αντίληψης ανάμεσα στους νικητές και τους ηττημένους ενός πολέμου που αλλάζει ρόλους με τραγικές συνέπειες από όλες τις πλευρές. Ο Έρικ και η Ροδάνθη θα βιώσουν την ευτυχία και την δυστυχία. Τον έρωτα και το πάθος. Την απώλεια και την καταστροφή στις δυο πατρίδες που τους ενώνουν και τους χωρίζουν. Σε ένα κύκλο ζωής που φέρνει κοντά σωστά και λάθος συναισθήματα. Δικάζει και καταδικάζει εγκλήματα. Φέρνει μπροστά σε διλλήματα και ακαριαίες επιλογές ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με αποφάσεις πολιτικές και πολεμοχαρείς. Που θέλουν να αγαπούν αντί για να μισούν. Που θέλουν να ζήσουν αντί για να πεθάνουν. 

Επίσης με έναν απόλυτα συμβατό τρόπο ο συγγραφέας φέρνει τα γεγονότα ως τα σήμερα σχεδόν για να αναδείξει και να υποδείξει πως τα λάθη του παρελθόντος δεν γίνονται μάθημα σε κάποιους που ακολουθούν εμμονικές πολιτικές ξεχνώντας το παρελθόν. Ωστόσο θα υπάρχουν πάντα εκείνοι που δεν ξεχνούν και θα παλεύουν διαρκώς για την ειρήνη και την ενότητα των λαών. Για την δικαιοσύνη και την ιστορική μνήμη που δεν πρέπει να μπαίνει ποτέ στο περιθώριο. 

Ο Αλεξιπτωτιστής ήταν δικός μας είναι ένα μυθιστόρημα που καταφέρνει να συνδυάσει πολλά και αντικρουόμενα συναισθήματα, δίνοντας ένα μάθημα μέσα από απλούς ανθρώπους, που εξαναγκάζονται να ακολουθήσουν την ροή της ιστορίας, αλλά παράλληλα να χαράξουν τους δικούς τους κανόνες επιλέγοντας να κινηθούν πότε στο παρασκήνιο και πότε στο προσκήνιο αναλαμβάνοντας τα ρίσκα των αποφάσεων τους. Άλλες φορές γίνονται οδηγοί και άλλες φορές έρμαιο της ζωής σε μια ροή που επέλεξαν άλλοι για αυτούς. Στο βιβλίο αυτό δεν υπάρχουν οι απόλυτοι ήρωες, υπάρχουν όμως εκείνοι οι αφανείς άνθρωποι που με τις επιλογές τους έζησαν τουλάχιστον το ρίσκο, τα έστω και λιγοστά ψήγματα χαράς και ελπίδας. Την συγχώνευση μιας ζωής που κρύβει επαναστάσεις κρυφές, αλλά και παραχωρήσεις εμφατικές που ενώνουν ανεπαίσθητα τα κομμάτια μιας ζωής ηθελημένης στο περιθώριο μιας ζωής που επιβάλλεται σε όλους εν καιρώ πολέμου. 

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ

Το βίντεο μας με την εκτενή παρουσίαση στο Youtube 




 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ