Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου "Ψυχής Κλωστή" Βασιλική Διαμαντή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου





Αυτό το βιβλίο είναι το τέταρτο βιβλίο της Βασιλικής Διαμαντή που διαβάζω. Ένα βιβλίο έκπληξη. Ένα βιβλίο υπερβατικό που σε βάζει σε σκέψεις. Σου στέλνει μηνύματα και κυρίως σου μεταδίδει απεριόριστη και άπλετη ελπίδα. Ελπίδα που προέρχεται μέσα από τα λάθη. Μέσα από τις δυσκολίες και μέσα από την προσωπική μάχη του καθένα με τα φαντάσματα του παρελθόντος στην κόντρα του με τα ίδια τα απωθημένα του, τις εμμονές του και τις μικρές επαναστάσεις του απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό. 

Η Αλεξία και ο Γιάννης είναι δύο νέα παιδιά που τους ενώνει ο έρωτας αλλά τους χωρίζει μια ένοχη κληρονομιά που τους έκτισαν άλλοι. Οι δύο άλλες ιστορίες που εξελίσσονται παράλληλα και φαινομενικά δεν συνδέονται πουθενά μας οδηγούν σιγά σιγά στα χνάρια μιας ιστορίας γεμάτης με έντονες ενοχές, φόβους και στίγματα. Σε μια πορεία Κοινωνικής κατακραυγής, κοινωνικής καθοδήγησης και Κοινωνικής απομόνωσης. Σωματικής ή ψυχικής αναπηρίας που ορίζει, καθορίζει αλλά και ξεδιαλύνει τα ψεγάδια της πραγματικότητας και της ψευδαίσθησης μέσα από την αποδοχή της αλήθειας και της λανθασμένης αντίληψης. 

Η λεπτή κλωστή που κρατά σε αρμονική ισορροπία το μυαλό με την ψυχή πόσο εύκολο είναι σπάσει; Και όταν αυτή η κλωστή σπάσει πόσο εύκολο είναι να πιάσεις το νήμα από την αρχή για να μπαλώσεις και να προσθέσεις εκείνα τα κομμάτια που έχασες; Να ράψεις τα τραύματα από τις πληγές μιας κληρονομιάς που δεν διάλεξες; Να αναπληρώσεις τα κενά της παιδικής σου ηλικίας και να δώσεις στις μνήμες σου μια άλλη διάσταση από αυτή που έχει χαραχτεί βαθιά στην ψυχή σου;

Το βιβλίο αυτό έχει πολλές διακλαδώσεις συναισθημάτων που στην πορεία της εξέλιξης σε καθηλώνουν μοναδικά. Είναι ένα σύγχρονο ψυχογράφημα που εντοπίζει καίρια ερωτήματα της εποχής, αλλά και πάντα επίκαιρες ψυχολογικές εξαρτήσεις που χάνονται μέσα στον φόβο και στην θλίψη. Με την υπέροχη πρωτοπρόσωπη γραφή εισχωρεί με αμεσότητα εντός των χαρακτήρων και αναλύει το κάθε συναίσθημα και την προέλευση της ρίζας του καθώς τα κομμάτια των παράλληλων ιστοριών αρχίζουν να συνδέονται. 

Πάντα ξεχωρίζω τα βιβλία που δεν μπαίνουν σε καλούπια. Τα βιβλία που έχουν τον δικό τους μαγικό τρόπο να ελίσσονται και να ανατρέπουν τα πάντα στο γύρισμα της κάθε σελίδας τους. Τα έξυπνα βιβλία αυτά που παίζουν με το μυαλό και την ψυχή του αναγνώστη βάζοντας τον σε έναν τρόπο σκέψης που συνεχώς αλλάζει, για να αλλάξει στο επόμενο βήμα και η ίδια η θεώρηση της αντίληψης και της προσέγγισης κάποιων πραγμάτων μέσα ακόμα και από όλα αυτά που θεωρούμε εντελώς δεδομένα στην ζωή μας. Ψυχής κλωστή και η συγγραφέας Βασιλική Διαμαντή στήνει ένα παιχνίδι μυαλού και ψυχής από μια συστάδα ανθρώπων που κινούν τα νήματα ασυναίσθητα και ακούσια δημιουργώντας ένα ντόμινο εξελίξεων της ζωής μέσα στην ίδια την ζωή. Οι ήρωες είναι ταυτόχρονα οι υποκινητές των πράξεων αλλά και οι μοιραίοι αποδέκτες των θραυσμάτων μιας έκρηξης συναισθημάτων αρνητικών η θετικών που πυροδοτούνται από την κάθε πράξη σαν ένα ντόμινο που παρασέρνει την μια μετά την άλλη επόμενη κίνηση. Ο κάθε ήρωας κουβαλά χωρίς να το γνωρίζει τα μοιραία λάθη κάποιου άλλου συνεχίζοντας ένα αέναο ακούσιο παιχνίδι μέχρι την λύτρωση. Με λόγο αιχμηρό και αληθινό. Κυνικό και ατόφια ρεαλιστικό αποτυπώνονται όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης πλεονεξίας και του ατίθασου εγωισμού. Αλλά και τα αποτελέσματα της παραίτησης και της αποδοχής. Της στέρησης του να έχει ο κάθε άνθρωπος λόγο στην δικιά του ζωή, λόγο και απόφαση απογυμνωμένα από τα πρέπει των άλλων. Η συγγραφέας φτιάχνει μια κόντρα ανάμεσα στο θεμιτό και στο αθέμιτο. Στο ηθελημένο και στο καταπιεστικό. Δημιουργώντας μια χημική ένωση η αντίδραση της οποίας δείχνει τις συνέπειες των πράξεων μας μέσα στην ζωή. Γιατί η κάθε απόφαση δεν ελέγχει μόνο την δικιά μας ζωή αλλά και την ζωή των άλλων σε μια σχέση εξάρτησης παρελθόντος παρόντος και μέλλοντος.

Ένα βιβλίο καταπληκτικό που αναπνέει μέσα από τους ίδιους του τους ήρωες και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν ζωή και προκλήσεις. Δείχνουν παραιτημένοι μέσα στην τρέλα, στην απογοήτευση, τον θυμό. Δίνουν όμως μάχη για να βγουν στο φως και να βιώσουν επιτέλους κάτι αληθινά δικό τους. Η εξάρτηση από τα πάθη, από τους στιγματισμούς της κοινωνίας και τους αποκλεισμούς της ζωής γίνονται η παγίδα που τους αυτοκαταστρέφει, αλλά παράλληλα και η ενοχή που τους επαναφέρει απέναντι στα τραγικά λάθη της υπεροπτικής ή εκδικητικής τους συμπεριφοράς που επηρεάζουν άθελα τους, άλλες ζωές και άλλους ανθρώπους.

Τα κομμάτια της ζωής τους τα ακούσια και τα εκούσια συμπλέκουν με την παγίδα του έρωτα. Του έρωτα στον οποίο δεν χωράνε ούτε δεσμεύσεις, ούτε περιορισμοί, παρά μόνο ελευθερία. Μόνο ο έρωτας μπορεί να επαναφέρει στα πάντα την αληθινή τους όψη και να ξαναφτιάξει από την αρχή τις  σχέσεις και να θέσει σε νέα βάση τα λάθη των ανθρώπων. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι τα σφάλματα που κάνουν οι άνθρωποι, αλλά η άρνηση από την μια να τα αποδεχτούν και η αδυναμία των άλλων να τα συγχωρήσουν.


Το μυθιστόρημα διακατέχεται από αντιφάσεις ισχυρές που τονίζουν την δύναμη της πάλης και την ανάγκη των ηρώων να ξεφύγουν από το σκοτάδι και να επανέλθουν στο φώς. Με θετική σκέψη σε κόντρα των αρνητικών συναισθημάτων που ξεσπούν απείθαρχα. Που κατρακυλούν άτακτα. Οι επιθυμίες και οι ανάγκες που γίνονται κόμποι που μπλέκουν σαν γόρδιος δεσμός στην ανάγκη τους να πραγματωθούν. Που γίνονται όμως αυταπάτες που χάνονται μέσα σε μάταιες ψευδαισθήσεις και επιτακτικές εμμονές. Ο φόβος που διατρέχει κάθε ίνα σκέψης και σώματος δίνει την θέση του σε μια πεισματική αναγέννηση που έρχεται μέσα από το παίδεμα και την αναμόχλευση των τραυματικών βιωμάτων. Η ψυχολογική κατάρρευση δίνει την θέση της στην ψυχική ανάταση σε μια πορεία από το σκοτάδι στο φως. Τα θαύματα παίρνουν μορφή και οντότητα ύπαρξης μέσα από τις μετανοημένες  ανθρώπινες πράξεις αλλά και την αναθεώρηση μιας ζωής κάτω από το πρίσμα της αποδοχής και της συγχώρεσης.

Γιατί στην ζωή τίποτα δεν είναι αξεπέραστο. Ο πάτος υπάρχει για να μας δώσει ώθηση να ανέβουμε. Όταν φτάνεις στον πάτο μόνο τότε καταλαβαίνεις πόσο ανάγκη έχεις να σηκωθείς.

Έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία της Βασιλικής Διαμαντή θεωρώ πως αυτό είναι το εξαιρετικότερο δείγμα γραφής της. Ευέλικτο και αληθινό. Ένα συγκλονιστικό αποτύπωμα της ζωής μέσα από το βάρος της κάθε σκέψης μας και της κάθε απόφασης μας. Ένα ψυχογράφημα που αγκαλιάζει λάθη, σφάλματα, πτώσεις και αναστάσεις μέσα στο πλαίσιο μιας εποχής που όλα γύρω μας μέσα από την κατάρρευση τους, μας δίνουν ώθηση στο να αναζητήσουμε και να βρούμε την δύναμη και τις αντοχές να βγούμε αλώβητοι στην μάχη της ζωής.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Λέγε με Ισμαήλ" Τέσυ Μπαϊλα Εκδόσεις Ψυχογιός - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

  Η Τέσυ Μπάϊλα είναι μια συγγραφέας που ακολουθώ από την πρώτη στιγμή που διάβασα δικό της βιβλίο. Έχει έναν δικό της προσωπικό στίγμα στην λογοτεχνία και ένα ιδιαίτερο τρόπο να σε κάνει να κατανοείς και τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά κυρίως τις ανθρώπινες πράξεις φτάνοντας κατευθείαν στις αιτίες οι οποίες και τις κατευθύνουν, αλλά και μπορούν να τις αλλάξουν. Το μυθιστόρημα κινείται χρονικά ανάμεσα στα γεγονότα του 1955 στα Σεπτεμβριανά και στην απέλαση την Ελλήνων υπηκόων το 1964. Η Κωνσταντινούπολη γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει και ανακατεύει αρμονικά συναισθήματα, βιώματα και συνήθειες και παράλληλα γίνεται το μήλο της έριδας για μίση, για αντιπαλότητες και διεκδικήσεις που γεννά η ανθρώπινη απληστία, και τα πολιτικά συμφέροντα.  Τόπος εξέλιξης της ιστορίας μια γειτονιά στο Πέρα, που κινούνται και πρωταγωνιστούν χαρακτήρες που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένοι στο μυαλό του αναγνώστη γιατί ο καθένας από αυτούς κουβαλά την δικιά του ξεχωριστή ιστορία. Ο Ισμαήλ ο Tούρκος καφετζή