Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου "Μυστικές ιστορίες" Ελένη Τσαμαδού - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 



Ένα βιβλίο στο οποίο πρωταγωνιστούν άνθρωποι και γάτες. 

Ευρηματικό και έξυπνο. Σαρκαστικό και κωμικό, συνδέει συναρπαστικά στα διηγήματα του ιστορικά πρόσωπα, αλλά και άγνωστους πρωταγωνιστές με καταλυτική παρουσία δίπλα τους κάθε φορά μια πανέξυπνη γάτα. 

Η Μόνα Λίζα, η Κλεοπάτρα, ο Κολοκοτρώνης. Και άλλοι πολλοί που τους ξέρουμε; Τους ξέρουμε αλλά θα τους μάθουμε και μέσα από τα μάτια και τον λόγο της συγγραφέως που θα μας τους φέρει κοντά και πάλι φτιάχνοντας με αυτούς νέες ιστορίες γεμάτες από ευτράπελα και κωμικά στοιχεία, αλλά και από αληθινά σημεία που ενώνουν ζωές και αντιλήψεις μέσα στον χρόνο. 

Η έμπνευση της συγγραφέως να γράψει διηγήματα, καταφέρνει να μας φέρει μπροστά σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και να δώσει εναλλαγές στο ύφος. Μιας και στο κάθε διήγημα είναι διαφορετικός ο αφηγητής και φυσικά οι πρωταγωνιστές. Δημιουργεί με αυτόν τον τρόπο έναν πλουραλισμό συναισθημάτων, σκέψεων και αφηγηματικής παραλλαγής κάνοντας τον αναγνώστη να ψάξει μυθοπλασία και ιστορική αλήθεια ανάμεσα στις μυστικές ιστορίες που έχουν χαθεί μέσα στον χρόνο. 

Χιούμορ, χαλαρή διάθεση, αλλά και ρεαλισμός με την παράθεση καίριων ερωτημάτων που μέσα από τις εξελίξεις παίρνουν σημαντικές απαντήσεις. Αλλά και δίνουν μια άλλη τροπή στην γνώση μας για τις ζωές των γνωστών πρωταγωνιστών του βιβλίου. 

Ένα βιβλίο εντελώς διαφορετικό από τα άλλα της συγγραφέως που έχω διαβάσει. Ένα βιβλίο που αγάπησα για την γλαφυρότητα των συναισθημάτων του και για την ευελιξία του τρόπου που επέλεξε η συγγραφέας να συνδέσει τις ζωές τόσο διαφορετικών προσώπων σε εντελώς άλλες εποχές. Να προσαρμόσει και να φέρει στα μέτρα της μυθιστορηματικής της έμπνευσης ανθρώπους και καπάτσες, πανέξυπνες, παμπόνηρες και τρυφερές γάτες. Να ενώσει την Θεϊκή παρέμβαση και ανάγκη με την ανθρώπινη σκέψη και βούληση. Την ανθρώπινη αλαζονεία και έπαρση με την ανάγκη της ταπεινότητας και του μέτρου. Αναδεικνύοντας μέσα από αυτόν τον συνδυασμό το ασυμβίβαστο του πνεύματος. Την ελευθερία και την ανεξαρτησία αλλά και την ανάγκη προσαρμογής σε κάθε περίσταση της ζωής με την λογική και όχι μόνο με τον ενθουσιασμό μιας παρόρμησης. Ενώ το χιούμορ εναλλάσσεται με την σοβαρότητα και το υπαρκτό με το φανταστικό παρασυρόμαστε σε ένα ταξίδι που δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Επίσης ο τρόπος που φέρνει κοντά η συγγραφέας τον άνθρωπο με τα ζώα εν προκειμένω με ένα από τα πιο ασυμβίβαστα από αυτά όπως οι γάτες, φανερώνει περίτρανα τους δεσμούς που έχει ανάγκη ο άνθρωπος να έχει με αυτά ώστε να εξελιχθεί σε καλύτερο και πιο σπλαχνικό ον στην κοινωνία και στην πλάση ολόκληρη. Γιατί δεν αρκεί μόνο να σκέφτεσαι, αλλά και να νιώθεις. 

Πάντα μου άρεσε σε ένα βιβλίο ο συνδυασμός στοιχείων που δεν θα με κάνουν να βαρεθώ ακολουθώντας έναν μονότονο δρόμο είτε πλοκής είτε συνηθισμένων κλισέ με συνηθισμένους ρόλους και καθορισμένες εξελίξεις. Αυτό το βιβλίο ήταν ακριβώς αυτό που έψαχνα. Ένιωσα αγωνία και για την έκβαση της κάθε ιστορίας, αλλά και αδημονία για την επόμενη ιστορία. Γέλασα, αφέθηκα και νοστάλγησα ενώ παράλληλα προβληματίστηκα και αναλογίστηκα. Μπορεί η σοβαρότητα μιας ιστορίας να συμβαδίσει με το ευτράπελο; Μπορεί ο Λογοτεχνικός λόγος και τα βαθυστόχαστα ερωτήματα να ανακατευτούν αρμονικά με το χαλαρό πνεύμα και την διακωμώδηση καταστάσεων και σκέψεων στο βάθος του χρόνου; Και όμως γίνεται όταν ένας Λογοτέχνης με όλη την σημασία της λέξεως σαν την Ελένη Τσαμαδού έχει την ευρηματική έμπνευση να ανακατέψει πολλά υλικά μαζί αποδίδοντας μας, ένα παχύρευστο και συμπυκνωμένο αποτέλεσμα λογοτεχνικής φαντασίας που απογειώνει την κάθε λέξη και την κάθε έννοια. Την κάθε σκέψη και την κάθε βεβαιότητα. Μετατρέποντας απλά την γνώση σε μια εσωτερική και δημιουργική κατανόηση. 

 Η χημεία και η ισορροπία των προσώπων αλλά και των κωμικών και δραματικών στοιχείων είναι σε εξαιρετική αναλογία δίνοντας μας ένα εξαίσιο αναγνωστικό αποτέλεσμα που μας καλεί να το απολαύσουμε.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ