Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου "Δέκα αλήθειες" Κατερίνα Κουτουκάκη - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 


Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω βιβλίο της Κατερίνας Κουτουκάκη και ομολογώ πως με εξέπληξε ευχάριστα. Ένα καθαρόαιμο κοινωνικό μυθιστόρημα που αγγίζει με ευαισθησία και προσοχή τόσο τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και τις οικογένειες που τα μεγαλώνουν όσο και τις ανθρώπινες σχέσεις που δοκιμάζονται από εγωισμούς, από αποστάσεις και λάθος προσεγγίσεις. Με έναν καταπληκτικό τρόπο η συγγραφέας μας φέρνει μπροστά σε μια πραγματικότητα που απασχολεί πολλούς ανθρώπους του σήμερα. Που ενώ υπάρχουν πράγματα που τους ενώνουν, εκείνοι πατάνε σε πράγματα που τους χωρίζουν. Που θέλουν να αποφύγουν τις δυσκολίες, αλλά βαλτώνουν ακόμα περισσότερο στα απόνερα της φυγής τους και κάνουν ακόμα πιο ισχυρή την αναγνώριση των λαθών τους. Γιατί αργά ή γρήγορα πάντα όλοι μας ερχόμαστε κατα πρόσωπο με τις λάθος σκέψεις μας, με τις λάθος αποφάσεις μας και τις λάθος αντιλήψεις μας. Με γνώμονα την αυτογνωσία, την αποδοχή και την συγχώρεση η Κατερίνα Κουτουκάκη στήνει ένα διδακτικό μυθιστόρημα που μέσα από την ευέλικτη ιστορία της, αλλά και την ιδιαίτερη εξιστόρηση της, οδηγεί και τους ήρωες και τους αναγνώστες στην προσωπική τους λύτρωση. 

Η Φωτεινή Αρχοντάκη είναι μια νέα κοπέλα, από καλή και εύρωστη οικογένεια. Γεμάτη όνειρα και προσδοκίες που φιλοδοξεί να διεκδικήσει και να κερδίσει. Μέσα από τις γνώσεις τις σπουδές της. Την φιλία, των έρωτα, την μητρότητα. Θα τα κερδίσει όλα αυτά; Και με ποιό τίμημα; Ποιο είναι το σκληρό πρόσωπο της ζωής που θα την κάνει να ορίσει προτεραιότητες και να βάλει στην άκρη ότι δεν έχει να κάνει με αυτές; Πως θα παλέψει και ποιος θα της σταθεί πλάι και κόντρα; Πώς δένει η ιστορία με την αυτοκτονία μιας μητέρας που συμπαρασύρει στο χάος της ψυχής της και το ίδιο της το παιδί; 

Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που εμβαθύνει στις ανθρώπινες σχέσεις με απόλυτο ρεαλισμό, ευαισθησία και με μια ιδιαίτερη προσέγγιση στα παιδιά με ιδιαίτερες ανάγκες. Μια προσέγγιση που κινεί όλες τις εξελίξεις και ξεδιπλώνει όλους τους χαρακτήρες δυνατούς και αδύναμους. Και βγάζει από μέσα τους κάθε απωθημένο, κάθε βαθύτερη σκέψη ενοχική και αληθινή. Κάθε πραγματική πρόθεση που είναι καλά κρυμμένη σε προφάσεις και σε αγκυλώσεις είτε κοινωνικές είτε εγωιστικές. Ανασυντάσσει και επαναδιατυπωνει συμπεριφορές με σκοπό να φτάσει στην αλήθεια του κάθε χαρακτήρα, όχι την ορατή μόνο αλήθεια του, αλλά και την κρυφή του αλήθεια και τον τρόπο που αυτή η αλήθεια έχει ριζώσει μέσα του. Ορισμένη και προσδιορισμένη από τα βιώματα του και τις βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις του. 

Η ελπίδα παλεύει με την απελπισία. Το άγνωστο που ξημερώνει με το παρελθόν. Ο θάνατος των προσδοκιών και των ισχυρών δεδομένων, ψάχνει ζωή μέσα από κάτι καινούργιο, απροσδιόριστο, που φέρνει τους ήρωες κάτω από μια νέα σκληρή πραγματικότητα που τους διχάζει αλλά γίνεται στην ουσία η αφορμή να τους συμφιλιώσει αρχικά με τον εαυτό τους και έπειτα με τους άλλους. Η σύγκρουση με τις αλήθειες τους και τις αλήθειες των άλλων τους φτάνει στα όρια τους και τους δοκιμάζει. Τους φτάνει στον πάτο των συναισθημάτων τους για να τους αναγκάσει να αναδυθούν στην επιφάνεια με κατευνασμένη ψυχή απαλλαγμένη απο τα βαρίδια της αλαζονείας και της εγωπάθειας. Κερδίζοντας τελικά τον ίδιο τον εαυτό τους στην μάχη της αυτογνωσίας. Αγωνίζονται με τα ίδια τα ψεγάδια τους για να Αποδεχτούν και να Αναγνωρίσουν τα λάθη τους και να υπερνικήσουν τελικά τα ίδια τα πάθη τους. 



Μου άρεσε πολύ η δομή της ιστορίας που από την αρχή δεν μπορούσες να μαντέψεις που θα σε πάει. Που ενώ προσπαθούσες να ταιριάξεις τα κομμάτια ενός παζλ που σου δίνονταν σταδιακά και προσπαθούσες να ενώσεις τις άκρες των γεωμετρικών σχημάτων που ορίζει η ψυχή του κάθε ανθρώπου ανάμεσα στα θέλω του, στα θέλω των άλλων ανθρώπων που θα συναναστραφεί και σε αυτά που τελικά μπορεί να κατακτήσει μόνο μέσα από την χημεία της ίδιας της ζωής και το συνταίριασμα των ανθρώπινων σχέσεων. 

Μου άρεσε η νοερή ισορροπία που έχει κρατήσει η συγγραφέας ανάμεσα στα δίκια και στα άδικα των ηρώων της που δεν φανερώνονται μέσα από τις απόψεις τους και την στάση της ζωής τους. Αλλά την σταδιακή αλλά και ηχηρή μεταστροφή τους  που έρχεται μέσα από την κατανόηση και την αποδοχή των λαθών τους, αλλά και την μίξη των συναισθημάτων τους με τους άλλους πόλους της ζωής τους. Μέχρι να κατανοήσουν το μέγεθος των ψευδαισθήσεων τους επάνω στις σαθρές θεωρίες τους. Σαν την φυγόκεντρο δύναμη που δημιουργεί την ψευδή αίσθηση μιας δύναμης που αναγκάζει ένα σώμα να κάνει μια κυκλική κίνηση. Σε έναν κύκλο ζωής που θα φέρει τους πρωταγωνιστές αντιμέτωπους με πολλές εμπειρίες και βιώματα με πολλά διλλήματα, που τους παιδεύουν και τους εκπαιδεύουν μέχρι να κατανοήσουν το μέγεθος και την αξία της ζωής μέσα από τις δυσκολίες της και το καταστάλαγμα του θυμού, του εγωισμού και της υπεροψίας.

Ένα βιβλίο γεμάτο ανατροπές και συγκίνηση που αξίζει να διαβάσετε. 

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗΣ

Διαβάζοντας το βιβλίο άκουγα Μουσική. Μάζεψα τα τραγούδια λοιπόν σε μια Playlist στο Spotify ΔΕΚΑ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Το video που έφτιαξα για το βιβλίο που περιέχει κάποια επιλεγμένα αποσπάσματα από αυτό





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ