Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δούρειος ίππος Κώστας Κρομμυδας

 


Το Αιγαίο είναι ένα καζάνι που βράζει, με Ελλάδα και Τουρκία να παίζουν το πιο ριψοκίνδυνο παιχνίδι εξουσίας ως τώρα.

Η Ισιδώρα τρέχει στην κόψη του χρόνου να μεταφέρει μια σημαντική πληροφορία στα υπόγεια της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, θέτοντας σε κίνδυνο όχι μόνο τη ζωή της, αλλά και την ειρήνη στην περιοχή.

Θανατηφόρες παραπλανήσεις και επτασφράγιστα μυστικά σε μια ιστορία όπου η εμπιστοσύνη, η προδοσία, τα μυστικά και ο έρωτας ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί.

Η Ισιδώρα στο πρόσωπο και στον έρωτα ενός άνδρα αναζητά την αλήθεια, αγνοώντας πως κάθε προσπάθεια να αποφύγει το πεπρωμένο της την οδηγεί να το συναντήσει.

Στο τέλος καταλαβαίνει ότι ο Δούρειος Ίππος κάθε ανθρώπου είναι όσα κρύβει στην καρδιά του.

Φυσικά το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα


Έγραψαν για το βιβλίο:

Πάνος Τουρλης Βιβλιοκριτικές

Καλλιόπη Γιακουμή Κουγιωνη Βιβλίων Ορίζοντες



Το ανεπανάληπτο συγγραφικό ταξίδι  στις σελίδες του βιβλίου «Δούρειος Ίππος» με συνταξίδεψε για δυο ολόκληρες ημέρες παρέα με τους ήρωες του, διαβαίνοντας μαζί τους επικίνδυνα μονοπάτια, ζώντας τις σκηνές με αγωνία ενώ συνάμα ξαπλωμένη και εγώ στο καΐκι της φαντασίας μου απολάμβανα την Ανατολή στα Ασπρονησια! Έβαλα πλώρη για τους Λειψούς, το Μαραθι, Αρκιοι, και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου και μια γαλήνη από την περιγραφή!

Νιώθω όμορφα μετά το τέλος του Δούρειος Ίππος  γιατί ο συγγραφέας καταφέρνει  πάντα με την συγγραφή του να ζωγραφίσει στα πρόσωπα μας κάτι όμορφο και μαγευτικό μέσα από το συναρπαστικό κόσμο των βιβλίων του

Σας ευχαριστούμε πολύ 🥰

Αναγνωστρια

Ανάρτηση στην ομάδα μας στο Facebook


Διαβάστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου Δούρειος ίππος


Καμμία νιφάδα χιονιού δεν πέφτει σε λάθος μέρος.

 Μπείτε στην ομάδα μας Βιβλίων Έργα στο Facebook και απαντήστε στην Δημοσκόπηση για το βιβλίο

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ