Βιβλίων Έργα Προτάσεις Βιβλίων

 Σήμερα σας επέλεξα δέκα βιβλία. Βιβλία που αξίζει να ανακαλύψετε. Αν επιλέξετε κάποιο από αυτά καλή σας ανάγνωση και περιμένουμε τα σχόλια σας. Αν θέλετε να διαβάσετε κάποιο από αυτά τα βιβλία δηλωστε μια και μόνη επιλογή στην ΑΝΑΡΤΗΣΗ της ομάδας μας στο Facebook Κάποιες από τις αναρτήσεις μας θα κρύβουν εκπλήρωση αναγνωστικών σας επιθυμιών. 

1. Ο Οράτιος, το μούτρο κι ένα έγκλημα Βασίλης Καραναστασης Εκδόσεις Πνοή

 Ο Οράτιος Χ. είναι ένας ιδιωτικός ερευνητής με αρκετά υποκείμενα ψυχικά νοσήματα, όπως μεταιχμιακό σύνδρομο συναισθηματικής αστάθειας. Αναλαμβάνει την παρακολούθηση νεαρής φοιτήτριας κατ’ εντολή του πατέρα της, του κυρ Παντελή, όμως η ζωή τα φέρνει έτσι και καταλήγει να προσπαθεί να διαλευκάνει τη δολοφονία μιας κοπέλας που εργαζόταν σε κλαμπ. Αυτό το βιβλίο μπορεί να παρομοιαστεί με αυτοκίνητο, και μάλιστα υβριδικό. Καταρχάς στηρίζεται στο σασί του «Έγκλημα και ταλαιπωρία», με πρωταγωνιστή τον Οράτιο Χ. Ωστόσο, παρότι η βασική ιστορία του είναι αστυνομική, έχει κοινωνικές και πολιτικές αναφορές. Ένα βιβλίο με πλοκή, σασπένς, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και πάνω απ’ όλα με χιούμορ.

 

2. Οι επιβάτες της αποβάθρας 5 Clare Pooley Εκδοσεις Μεταίχμιο

 

Ποτέ δεν μιλάμε σε αγνώστους στο τρένο. Αυτός είναι ο κανόνας. Τι θα γινόταν όμως αν τον παραβαίναμε;

Κάθε πρωί στις 8:05, η Iona Iverson παίρνει το τρένο για να πάει στη δουλειά. Κάθε μέρα, βλέπει τους ίδιους ανθρώπους και κάνει εικασίες γι’ αυτούς – τους δίνει ακόμα και παρατσούκλια. Ποτέ όμως δεν μιλάνε. Προφανώς.

Έπειτα, ένα πρωί, ο Έξυπνος-μα-σεξιστής Surbiton στραβοκαταπίνει μια ρώγα σταφυλιού μπροστά στα μάτια της Iona και πνίγεται. Όταν ένας άλλος επιβάτης επεμβαίνει και του σώζει τη ζωή, προκαλείται μια αλυσιδωτή αντίδραση. Μια ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων με μόνο κοινό το ότι παίρνουν το ίδιο τρένο μαθαίνουν ότι οι εικασίες που κάνουμε για τους άλλους δεν συνάδουν με την πραγματικότητα. Όταν όμως η ζωή της Iona αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα, θα τη συντρέξουν αυτοί οι καινούργιοι φίλοι;

3. Ένοχη συνείδηση Έλενα Κορδέλλα Εκδόσεις Μίνωας

«Το έχω πει και θα το ξαναπώ: εάν δεν σε τιμωρήσει η δικαιοσύνη για τις πράξεις σου, θα φροντίσει να το κάνει η ίδια σου η συνείδηση. Και σε περίπτωση που αποτύχει κι αυτή, τότε υπάρχει η Θεία Δίκη. Και από αυτήν, φίλε μου, δεν ξεφεύγει κανείς…»

Δώδεκα χρόνια πριν, τρία αποτρόπαια εγκλήματα, σε ένα ορεινό χωριό της Βόρειας Ελλάδας, συνταράσσουν το πανελλήνιο. Τα στοιχεία που ανακαλύπτει η ομάδα του Δημήτρη Χατζηλαδά είναι αδιάσειστα και η σύλληψη του ενόχου, λίγες μέρες αργότερα, ανακούφιση για όλους.

Σήμερα, στην Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης επικρατεί αναβρασμός όταν η Παρασκευή Μαραγκού δραπετεύει από το Ειδικό Ψυχιατρείο Θεσσαλονίκης όπου κρατείται.

Παλιοί και νέοι αστυνομικοί καλούνται να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να την εντοπίσουν.

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Και τι είδους δικαιοσύνη μπορεί να αποδοθεί όταν ο πραγματικός ένοχος έχει ήδη τιμωρηθεί;

4. Το τελευταίο σπίτι της οδού Νίντλες Catriona Ward Εκδόσεις Μεταίχμιο

Αυτή είναι η ιστορία ενός δολοφόνου. Ενός κλεμμένου παιδιού. Μια ιστορία εκδίκησης. Θανάτου. Η ιστορία του Τεντ που μένει μαζί με την κόρη του Λόρεν και τη γάτα του Ολίβια σε ένα συνηθισμένο σπίτι στο τέλος ενός συνηθισμένου δρόμου.

Όλα τα παραπάνω είναι αλήθεια. Κι ωστόσο κάποια είναι ψέματα…

5. Ο Ανήφορος Νίκος Καζαντζάκης Εκδόσεις Διόπτρα

Στα μέσα της δεκαετίας του ’40, αμέσως μετά τον Ζορμπά, ο Καζαντζάκης γράφει τον Ανήφορο, ένα κείμενο εσωτερικό, που το διακρίνει μελαγχολία βαθιά και λυτρωτική.

Η δράση του εκτυλίσσεται αμέσως μετά τον πόλεμο, σε Κρήτη και Αγγλία.

Ο Κοσμάς, έπειτα από απουσία είκοσι χρόνων και την ενεργή συμμετοχή του στον πόλεμο, επιστρέφει στην πατρίδα του, το Μεγάλο Κάστρο, μαζί με την Εβραία γυναίκα του, τη Νοεμή, η οποία κουβαλάει την πανανθρώπινη μνήμη του Ολοκαυτώματος, και μαζί της την ερώτηση για την αξία της ζωής.

Έχουν περάσει μόλις μερικές μέρες από τον θάνατο του πατέρα του κι η Κρήτη μετράει τις πληγές της αναβιώνοντας προσωπικές ιστορίες θάρρους και πόνου.

Ο άνθρωπος που βγαίνει από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να στοχαστεί, ένας άνθρωπος που δεν έχει σωθεί, που κινδυνεύει, και ο Κοσμάς μεταβαίνει στη μεταπολεμική Αγγλία για να τον σώσει.

Το προσωπικό κόστος της επιλογής του είναι τεράστιο.

Όμως αυτό είναι το χρέος, αυτός είναι ο ανήφορος που όλοι πρέπει να διαβούμε.

Ο Ανήφορος, το ανέκδοτο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, είναι ένα κλασικό έργο που θέτει ερωτήματα που διαρκώς κατατρέχουν τον άνθρωπο, δεν αποτελεί απλώς μια πολύ μεγάλη λογοτεχνική στιγμή για τη χώρα μας αλλά και ένα πολιτιστικό γεγονός.

«Δε με νοιάζει ο θάνατος», συλλογίζουνταν, «με νοιάζει η φθορά, αυτή εξευτελίζει τον άνθρωπο. Αυτήν πρέπει να νικήσω…» Είχε γεράσει η πολιτεία της παιδικής του ηλικίας και της νιότης, θρύβουνταν κι αυτή, άρχιζε να γίνεται κουρνιαχτός και να σκορπίζεται στον άνεμο. Μπορούσε άλλη πολιτεία να χτιστεί αποπάνω της μα δε θα ’ταν η δική του, θα ξαναγέμιζαν πάλι οι δρόμοι με νέους μα δε θα ’ταν η δική του νιότη… «Αγαπημένο Κάστρο», μουρμούριζε κοιτάζοντάς το με τρυφερότητα, «γεράσαμε...»

6. Μικρά Ασία Το τραγούδι του αποχωρισμού Θοδωρής Παπαθεοδώρου Εκδόσεις Ψυχογιός

Αχ αμάν αμάν, σεκερίμ αμάν…

Αυτό το παθιάρικο, ερωτικό τραγούδι έρχεται στα χείλη μου καθώς η λεπίδα χαρακώνει το λαρύγγι μου. Το μαυριδερό, λιγδιασμένο χέρι του τσέτη που την κρατάει φέρνει τις τουρκικές λέξεις στον νου μου. Παντού γύρω μου νιώθω τον αχό της λυσσασμένης Τουρκιάς κι ακούω βλαστήμιες για τους γκιαούρηδες.

Βάι βάι, ζαβαλίμ βάι…

Το ερωτικό τραγούδι γίνεται σπαρακτικό μοιρολόι καθώς η τραχιά, σερνική φωνή πίσω μου με προστάζει να κάνω την προσευχή μου. Καταπώς λένε, η ζωή μου όλη διαβαίνει μπρος απ’ τα σφαλισμένα βλέφαρά μου.

Το σπίτι μας στη Φώκαια, η σφαγή κι ο καταδιωγμός, το φραγκομονάστηρο και το σκλαβοπάζαρο, το καφέ σαντάν και το μπορντέλο της κιορ Ταρούς, το καφέ αμάν κι ο Νεντίμ πασάς, η σκλαβιά κι η λευτεριά, η Σμύρνη, η Κόνια, η Καππαδοκία, το Αϊβαλί, το Αϊδίνι. Κι ο Γιάννος μου που με κοιτά κατάβαθα, με μάτια βουρκωμένα.

Εγώ όμως δε βουρκώνω τώρα, δεν προσεύχομαι, δεν ικετεύω. Στέκω απλώς και καρτεράω, καθώς το μαχαίρι του ματώνει το πετσί μου. Από φοβέρες έχω χορτάσει πια, λίγα τα χρόνια μου, αμά πολλές φορές ανταμώθηκα καρσί καρσί με τον χάρο.

Εγώ, η Αννιώ, η Αννέτ, η Αϊνούρ, η Άννα Παπάζογλου.

7. Ο Φάρος του Κένεμπεκ Σαουλίδου Σόνια Εκδόσεις Bell

Υπάρχει ένα νησί όπου οι νεκροί κινούνται ανάμεσα στους ζωντανούς! Εδώ βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο

Μία εβδομάδα στο νησί και δεν έχω παρατηρήσει την παραμικρή κίνηση πέρα απ’ αυτές των ζώων και των πτηνών που κουρνιάζουν στη μυστικιστική αγκαλιά της Φύσης. Ακούω τα πουλιά, αφουγκράζομαι τους υπόκωφους ήχους του δάσους, παρατηρώ την ορμή του ποταμού και τις εναλλαγές του καιρού, όμως από ανθρώπινη ζωή το νησί του Κένεμπεκ μοιάζει λειψό.

Εδώ δεν υπάρχει τίποτα να κάνει κάποιος. Δεν υπάρχουν μαγαζιά, δεν υπάρχει εκκλησία, δεν υπάρχει ταχυδρομείο, δεν υπάρχει τίποτα. Υπάρχουν μόνο τα λιγοστά σπίτια που στέκουν σαν κουφάρια. Ένας παλιός φάρος σαν γέρος ερημίτης. Κι ένα νεκροταφείο, που σε βαθιές τρύπες μέσα στο νοτισμένο χώμα του είναι θαμμένοι όλοι οι πρώτοι κάτοικοι. Παλιοί κάτοικοι που άφησαν τα κόκαλά τους σ’ αυτό το νησί, μα –κάπου διάβασα– οι ψυχές τους δραπέτευσαν από τους τάφους και σκόρπισαν παντού σαν ομίχλη. Ένα σωρό υπερβολές για αλλόκοτες λευκές σκιές από ψυχές του άλλου κόσμου που πότε χορεύουν μες στο πυκνό δάσος και πότε αιωρούνται πάνω απ’ τον ποταμό δημιουργώντας παράξενους αντικατοπτρισμούς στο νερό.

Σ’ αυτή την απομονωμένη γη αγοράσαμε το καινούργιο μας σπίτι. Εγώ για να απομακρυνθώ από τις τραγικές μνήμες της απαγωγής του μωρού μας κι ο άντρας μου… από την πρώην ερωμένη του. Την Έμμα. Τη γλυκιά μου Έμμα…

8. Βαγόνι τρίτης θέσης Πασχάλης Πραντζιος Εκδόσεις Πηγή 

Μια σπονδυλωτή µυθιστορηµατική αφήγηση που αφορά τη ζωή τριών γενιών καλλιτεχνών: Το Λενάκι που το σκάει απ’ τη Ροδίτσα Φθιώτιδος µ’ έναν µπουλουκτσή, για να τραγουδήσει στα θεατρικά µπουλούκια, η κόρη της, Κάλλι, που γίνεται µεγάλη ηθοποιός του θεάτρου, και η εγγονή της, η Ελένη, ηθοποιός των ηµερών µας.

Η πορεία που ακολούθησε η Ελλάδα από το Μεσοπόλεµο και την Κατοχή έως τη Χούντα και τη Μεταπολίτευση ζωντανεύει µέσα από τον κόσµο της Τέχνης, µε όχηµα την ιστορία ενός µπουλουκιού, του σχήµατος εκείνου που άφησε ιστορία στην ελληνική πολιτιστική ζωή και µοιάζει ξεχασµένο στις µέρες µας. Η σύγχρονη πολιτική ιστορία του 20ού αιώνα ξεδιπλώνεται πάνω στο σανίδι του θεάτρου σε µια παράσταση γεµάτη ίντριγκες, δράµα και άφθονο χιούµορ, γεµάτη ελπίδα για ένα καλύτερο µέλλον.

Ένα µυθιστορηµατικό ταξίδι µε ξύλινο βαγόνι τρίτης θέσης, σαν τα βαγόνια που ταξίδευαν τα θεατρικά µπουλούκια τον περασµένο αιώνα…

9.Οι θριαμβεύτριες  Laetitia Colombani Εκδόσεις Πατάκης

Η σαραντάχρονη Σολέν, εξαιρετικά επιτυχημένη δικηγόρος, προσπαθεί, μετά από ένα τραγικό περιστατικό, να ξεπεράσει την κατάθλιψη προσφέροντας εθελοντικά τις υπηρεσίες της σε μια εστία στο Παρίσι που φιλοξενεί γυναίκες που χρειάζονται βοήθεια. Εκεί αναλαμβάνει καθήκοντα δημόσιου γραφέα, εξυπηρετώντας όσες δεν είναι σε θέση να συντάξουν μόνες τους μια επιστολή. 

Άστεγες, μετανάστριες, κακοποιημένες, εξαρτημένες από ουσίες, προερχόμενες από χαμηλά κοινωνικά στρώματα κι έχοντας ζήσει στο περιθώριο της κοινωνίας, οι γυναίκες αυτές αντιμετωπίζουν τη Σολέν με δυσπιστία. Θα χρειαστεί να παλέψει για να βρει μια θέση ανάμεσά τους, προσεγγίζοντας ταυτόχρονα κόσμους που ως τότε γνώριζε μονάχα θεωρητικά. Περίπου έναν αιώνα νωρίτερα, η Μπλανς Περόν, η τότε επικεφαλής του Στρατού της Σωτηρίας, είχε δώσει τη δική της μάχη προκειμένου η εστία αυτή, το Μέγαρο των Γυναικών, να μπορέσει να υπάρξει και να λειτουργήσει, προσφέροντας ένα τεράστιο ανθρωπιστικό έργο. 

Αφηγούμενη παράλληλα τις δύο αυτές ιστορίες, εκ των οποίων εκείνη της Μπλανς Περόν είναι πραγματική, η Λετισιά Κολομπανί προσεγγίζει με ευαισθησία τις σκληρές ζωές των περιθωριοποιημένων γυναικών της εστίας, που πολεμούν με τις αντιξοότητες προσπαθώντας να υπερνικήσουν τις δυσκολίες και να βγουν θριαμβεύτριες από τον δύσκολο και άνισο αυτό αγώνα. Άλλες θα τα καταφέρουν κι άλλες όχι, το πιο σημαντικό όμως είναι ο ίδιος ο αγώνας, ο αγώνας για τη ζωή. 

10. Οι καθαροί Φραντζέσκα Μανγγελ Εκδόσεις Μίνωας

«Ξέρεις τι σημαίνει το σημάδι; Έχεις ιδέα;»
Το δάχτυλό της, πιο κίτρινο απ’ τη σελίδα, διέτρεξε έναν πίνακα με σύμβολα.
«Διάβασε καλά τι γράφει! Διάβασε τον ορισμό! Στίγμα! Απ’ το αρχαίο ρήμα στίζω. Χαράζω τατουάζ. Πρώτα σου σημάδευαν τα χαρτιά για τις πολιτικές σου πεποιθήσεις, τώρα για έναν βαθμό μυωπίας. Αυτό σκόπευαν εξαρχής. Να μας υποβαθμίσουν. Να διαχωρίσουν τους άρτιους απ’ τους δήθεν ελαττωματικούς. Τα τέρατα».

Σε μια ολοκληρωτική κοινωνία όπου η σωματική τελειότητα αποτελεί προϋπόθεση για το δικαίωμα στην ελευθερία, οι Καθαροί πολίτες απολαμβάνουν όσα στερούνται οι υπόλοιποι. Η Κλόι, ανθρωπολόγος σε ένα κέντρο ερευνών, παλεύει για τον άνθρωπο, ενώ η αξία της ανθρώπινης ζωής ολοένα και φθίνει. Σε αυτό το απολυταρχικό περιβάλλον προστίθεται ο εφιάλτης του πολέμου. Καθώς οι σειρήνες ουρλιάζουν, τα τρόφιμα λιγοστεύουν και οι νεκροί αυξάνονται, οι αντοχές των ηρώων φτάνουν στα άκρα. Μοναδικό στήριγμα για την Κλόι στις πιο σκοτεινές ώρες η φίλη της Ντάρια. Όταν η τελευταία εξαφανίζεται, η ηρωίδα βάζει στόχο ζωής να τη βρει. Δεν φαντάζεται όμως τι την περιμένει εκεί έξω.

Οι Καθαροί θα μπορούσαν να είναι ένα δυστοπικό μυθιστόρημα του σήμερα. Θα μπορούσαν. Αν το πιο εφιαλτικό κομμάτι τους δεν είχε στιγματίσει την ανθρωπότητα έναν αιώνα πίσω.

Ένα βιβλίο εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα. Μια συνταρακτική ιστορία επιβίωσης. Μια μάχη εν καιρώ πολέμου ενάντια στο πιο παρανοϊκό πρόσωπο της ανθρώπινης φύσης με μόνα όπλα το θάρρος και την αγάπη.