Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Συνεντεύξεις με Αναγνώστες Συνομιλώ με την Ακριβή Ζορμπά

   


Την Κυρία Ακριβή Ζορμπά έχουμε την χαρά να φιλοξενούμε σήμερα στην σελίδα μας στην Mini συνέντευξη μας με αναγνώστες. Την Κυρία Ζορμπά, και εδώ είναι η πρωτοτυπία, δεν την γνωρίζω ούτε προσωπικά αλλά ούτε μέσα απο τις ομάδες του Facebook. Tην γνώρισα μέσα απο τις όμορφες απαντήσεις της και την ευχαριστώ πολύ για αυτό. Αιτία της γνωριμίας η φίλη Αγγελική Κατσιμάρδου που έχει αναλάβει να μας κάνει και τις συστάσεις.


Η κυρία Ακριβή Ζορμπά είναι η Βιβή μας. Είναι μια εργαζόμενη νοικοκυρά, μητέρα αλλά και γιαγιά, που βρίσκει, όμως, χρόνο και για τα αγαπημένα της βιβλία. Κάναμε μια χαλαρή κουβεντούλα - μιλώντας στον ενικό, φυσικά - για την ζωή και την λογοτεχνία.


1. Για να σε γνωρίσουμε καλύτερα θα ήθελα να σε ρωτήσω από πού κατάγεσαι και από ποια περιοχή της Ελλάδας μας στέλνεις την αγάπη σου;

Κατάγομαι από την Πελοπόννησο και ειδικά από την Χώρα Μεσσηνίας, μένω όμως μόνιμα Αθήνα, στα Σεπόλια.

2. Σε ποια ηλικία διάβασες το πρώτο σου Βιβλίο; Θυμάσαι ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασες;

Δεν θυμάμαι ακριβώς σε ποια ηλικία ξεκίνησα, ίσως στις αρχές του Γυμνασίου. Ούτε και τον τίτλο του πρώτου μου βιβλίου, αλλά λάτρευα τον Μενέλαο Λουντέμη και τον Νίκο Καζαντζάκη. Έχω διαβάσει τα περισσότερα βιβλία τους με αγαπημένα μου τα «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» και «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα»

3. Πες μας, τι σε ωθεί στο βιβλίο, κατά πόσο έχεις ανάγκη να διαβάσεις ένα βιβλίο;

Το βιβλίο με χαλαρώνει, με ξεκουράζει, αφήνει το μυαλό μου να ταξιδέψει και να δραπετεύσει από την πραγματικότητα. Θεωρώ ότι το βιβλίο σε διδάσκει. Καλλιεργεί την φαντασία, την εφευρετικότητα και σε μαθαίνει ακόμα και να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους και τους χαρακτήρες τους, να μπορείς να κρίνεις τα πράγματα ορθά. Τα βιβλία τα ζω, ακόμα και στα αστυνομικά έχω το μυαλό μου σε εγρήγορση και προσπαθώ να βρω τον ένοχο.

4. Τι είδους λογοτεχνία διαβάζεις πιο πολύ; Προτιμάς Έλληνες ή ξένους συγγραφείς; Γιατί επιλέγεις την ελληνική λογοτεχνία και γιατί την ξένη;

Τελευταίως επιλέγω Έλληνες. Παλιότερα διάβαζα περισσότερο ξένη, επειδή δεν κυκλοφορούσαν πολλά ελληνικά βιβλία. Το ελληνικό βιβλίο το ζω, ταξιδεύω στην Ελλάδα, που την θεωρώ πανέμορφη και την καλλίτερη χώρα στον κόσμο. Άλλα τοπία τα αναγνωρίζω, γιατί τα έχω επισκεφτεί και άλλα τα γνωρίζω τώρα. Μαθαίνω την ιστορία του τόπου μου.

5. Σε επηρεάζει η γνώμη κάποιου άλλου, όταν είναι να διαβάσεις ένα βιβλίο;

Όχι, ιδιαίτερα. Σαφέστατα μπορεί να με επηρεάσει, αφού έχω διαβάσει την περίληψη και μου κινήσει το ενδιαφέρον. Γενικώς επιλέγω να διαβάσω τα βιβλία που με κεντρίζουν.

6. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας και ποιο το αγαπημένο σου βιβλίο;
Γενικώς έχω μερικούς συγγραφείς που προτιμώ, αλλά δεν έχω έναν συγκεκριμένο αγαπημένο, έχω όμως συγκεκριμένη θεματολογία. Προτιμώ το κοινωνικό και το αστυνομικό μυθιστόρημα.

7. Αν ένα Βιβλίο δεν σου αρέσει, το αφήνεις και πάς στο επόμενο ή του δίνεις ευκαιρίες μέχρι το τέλος;

Συνήθως το αφήνω. Υπάρχουν τόσο ωραία βιβλία και ο χρόνος μου είναι περιορισμένος που το θεωρώ χάσιμο χρόνου.

8. Ποιες ώρες της ημέρας διαβάζεις; Αν θες περιέγραψε μας λίγο από το τελετουργικό που ακολουθείς στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Συνήθως διαβάζω βραδινές ώρες και σπάνια το μεσημέρι. Μου αρέσει να διαβάζω ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, λίγο πριν κοιμηθώ.

9. Ποια είναι τα Κριτήρια που κατά την γνώμη σου κάνουν ένα Βιβλίο διαχρονικό;

Θα έλεγα οι δυνατοί χαρακτήρες που κάνουν εντύπωση στον αναγνώστη και μένουν στην μνήμη του.

10. Κάνε μια ευχή για σένα και μια ευχή για όλους αυτούς που θα μας διαβάσουν.
Εύχομαι ο κόσμος να καταφέρει να ξεπεράσει τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε και ας χρησιμοποιήσουν τον φανταστικό κόσμο των βιβλίων και να πάρουν δύναμη για να ξεφύγουν από την σκληρή πραγματικότητα.

Κυρία Ακριβή σας ευχαριστούμε πολύ για τις απαντήσεις σας και σας ευχόμαστε να συνεχίζετε να διαβάζετε και να δείχνετε και σε άλλους το Καλό Παράδειγμα.

Επιμέλεια Ρετετάκου Γεωργία
Με την συνδρομή αυτή την Φορά της Αγγελικής Κατσιμάρδου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ