Η Κριτική μου για το "Άνθρωπος, αυτός ο δρομέας" Γιώργος Κατσούλας

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου
   Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί με την προέλαση της τεχνολογίας στην ζωή μας, πως θα ήταν οι συνθήκες διαβίωσης όταν το ανθρώπινο δυναμικό αντικατασταθεί πλήρως από ευφυή ρομπότ και υπολογιστές; Αλυσιδωτές αντιδράσεις θα προκύψουν που θα διαταράξουν βίαια την επιβίωση και θα κοστολογήσουν διαφορετικά την ανθρώπινη υπόσταση. Μπορούν άραγε τα πάντα να αντικατασταθούν απο ηλεκτρονικά σκεφτόμενες μηχανές; Μπορούν τα πάντα να παρακάμψουν την ανθρώπινη ευρηματικότητα σε καταστάσεις που δεν έχει προβλέψει ο κατασκευαστής της οποιαδήποτε υπερσύγχρονης υπολογιστικής μηχανής;
   Αυτό το δίλημμα και άλλα πολλά που θα προκύψουν στην πορεία αποφάσισε ο συγγραφέας να αναλύσει μέσα απο την νουβέλα του αυτή.
    Ένας αγώνας Αντοχής, ένας αγώνας δρόμου μέσα απο πολλά εμπόδια και σκληρές κλιματολογικές συνθήκες ξεκινάει. Ένας αγώνας κάτι σαν στοίχημα, που θα κρίνει πολλά για την καθολική ή όχι επιβολή της τεχνολογίας στην ζωή.
   Στην μια πλευρά μια μηχανή. Επίτευγμα μιας εταιρείας. Εξοπλισμένη με τα τελειότερα ηλεκτρονικά συστήματα. Φτιαγμένη με ανθεκτικά υλικά. Οι μηχανικοί της εταιρείας για να την κάνουν πιο ελκυστική, εξωτερικά την έκαναν να μοιάζει με άνθρωπο. Έναν άνθρωπο μηχανή που δεν πονάει, δεν φοβάται, δεν αισθάνεται. Στην άλλη πλευρά ο άνθρωπος, ένας απο εμάς με τα προβλήματα και τις αδυναμίες του. Με προδιαγεγραμμένες αντοχές και περιορισμένη ανθεκτικότητα κάτω απο σκληρές και αντίξοες καιρικές συνθήκες. Το κρύο, η ζέστη, ο φόβος οι εξωτερικοί εχθροί που θα συναντήσει τον καθιστούν ευάλωτο και τρωτό απο την πρώτη στιγμή.
   Παρατηρητές σε όλο αυτό, χωρισμένοι σε δυο στρατόπεδα οι υποστηρικτές της μηχανής και ταυτόχρονα αυτοί που θα μπορούσαμε να τους αποκαλέσουμε εκσυγχρονιστές και οι υποστηρικτές του ανθρώπου, οι ρομαντικοί αλλά και αυτοί που πιστεύουν ακράδαντα στην ανθρώπινη ευφυΐα και στον πολυμήχανο χαρακτήρα της σκέψης που ελίσσεται σε κάθε νέο δεδομένο.
   Στην εκκίνηση και οι δυο πλευρές έχουν τον ίδιο ενθουσιασμό και ο καθένας τις δικές του προσδοκίες. Στην πορεία και καθώς ο αγώνας προχωράει οι ισορροπίες θα χαθούν. Τα συναισθήματα θα ταλαντευτούν. Οι υποστηριχτές θα αλλάξουν στρατόπεδα ανάλογα με την έκβαση και την εξέλιξη της σκληρής διαμάχης.
   Σε αυτή την μεγάλη μάχη που κόβει την ανάσα θα δούμε παράλληλα το πως ο κάθε ένας απο τους αντιπάλους θα προσαρμόσει τα δεδομένα στις συνθήκες που θα συναντήσει. Η μηχανή προγραμματισμένη για σκληρές συνθήκες, αλλά με λιγοστά περιθώρια βελτίωσης σε συνθήκες απρόβλεπτες Ο άνθρωπος δύσκολο να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες που ξέρει ότι θα συναντήσει, αλλά με την δύναμη του μυαλού έχει την δύναμη να αλλάξει πολλά πράγματα στην πορεία του.
   Με έξυπνο και όμορφο τρόπο αναλύει όλα τα δεδομένα, τις σκέψεις και τις εναλλαγές των συναισθημάτων καθώς ο αγώνας δρόμου και αντοχής των δυο ανταγωνιστών κορυφώνεται με αμφίρροπη κατάληξη. Πόσο ευάλωτος είναι ο άνθρωπος μπροστά στην διαφαινόμενη αποτυχία; Πόση δύναμη ψυχής μπορεί να έχει κάποιος που επάνω του στηρίζεται το μέλλον των ανθρώπων που υπερασπίζεται; Μια άτρωτη προγραμματισμένη μηχανή απέναντι σε έναν τρωτό αλλά ενεργά σκεπτόμενο άνθρωπο. Μια ανελέητη μάχη που θα μεταδώσει πολλά φανερά και κρυφά μηνύματα με σκοπό να καταλάβουμε την διακριτή αλλά σημαντική διαφορά ανάμεσα στην Τεχνολογία και την Ανθρώπινη σκέψη. Γιατί η πραγματικότητα είναι πως η Τεχνολογία εξελίσσεται μόνο μέσα απο την ανθρώπινη σκέψη και την δύναμη της Ψυχής.
   Καμιά φορά τα ολιγοσέλιδα βιβλία κρύβουν τόση σοφία και τόσο περιεκτικό λόγο που σε κάνουν να νιώσεις πραγματικά πόσο λάθος κάνεις όταν τα απορρίπτεις μόνο και μόνο για τον μικρό όγκο τους.

Περιγραφή απο το Οπισθόφυλλο 

Μόνο µια διάνοια θα µπορούσε να χωρέσει χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ύπαρξης σε λίγες µόνο σελίδες και να δηµιουργήσει ένα πραγµατικό έπος σε 5 µόνο µέρες. Ένα ανθρώπινο έπος, µια καταιγιστική περιπέτεια για την αιώνια µάχη µεταξύ ανθρώπου και µηχανής.

Εµπνευσµένος από τη θρυλική µονοµαχία στο σκάκι του Γκάρι Γκασπάρωφ µε έναν υπερεξελιγµένο υπολογιστή, τα κατορθώµατα του υπερµαραθωνοδρόµου Κωσταντίνου Καρνάζη και την ταινία ο «Εξολοθρευτής», ο «πολεµοχαρής» συγγραφέας βρίσκει την αφορµή για να περιγράψει µια ακόµη µεγάλη µάχη ανάµεσα σε δύο αντίπαλους που αρνούνται να το βάλουν κάτω για τον οποιοδήποτε λόγο.

Τίποτα σε αυτό το συγκλονιστικό έργο δεν είναι µε µέτρο. Πρόκειται για ένα ανεπανάληπτο τσουνάµι υπερβολής σε µια υπερπεριπέτεια, για έναν υπεραγώνα δύο υπεραντιπάλων που υπερµονοµαχούν µέσα από µια υπερσυγκηνιτική, υπερηρωική, υπερεπική, υπερφαντασµαγορική, υπερπεριγραφική, υπεραναµέτρηση.

Μπροστά σε αυτήν την υπερεπίθεση, όλες οι άµυνες του αναγνώστη υπερσαρώνονται. Ο ίδιος µπαίνει «µε τα χίλια» µέσα στην ιστορία και ζει το κάθε δευτερόλεπτο, νιώθει την κάθε αγωνία, δίνει κι αυτός το αίµα του, χύνει και αυτός τον ιδρώτα του χωρίς να πάρει την παραµικρή ανάσα. Ο συγγραφέας τον κάνει έρµαιό του, του παίρνει το µυαλό και την ψυχή, αλλά στο τέλος του τα δίνει όλα πίσω στο δεκαπλάσιο.