Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Με αφορμή ένα Βιβλίο κάνουμε αναφορά στις γυναίκες του Άουσβιτς και στα πειράματα που υποβλήθηκαν από τους Ναζί


   Στο τελευταία το Βιβλίο της Μαρίας Γαβριελάτου "Τα σπασμένα φτερά της νιότης μου ", που κυκλοφορεί απο τις Εκδόσεις Έξη, υπάρχει ένα μικρό, αλλά σημαντικό πέρασμα απο το εφιαλτικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Με αφορμή λοιπόν την αναφορά αυτή ας πούμε λίγα πράγματα για ένα γεγονός που ίσως κάποιοι από εσάς να μην γνωρίζετε.
   Το Άουσβιτς αποτελείτο από τρία κύρια στρατόπεδα:
1. Το Άουσβιτς Ι που ήταν το αρχικό στρατόπεδο και εκεί βρίσκονταν όλη η διοίκηση.
2. Το Άουσβιτς ΙΙ Μπιρκενάου, το στρατόπεδο εξόντωσης. Βρίσκεται 1,2 χλμ απο το Άουσβιτς και εδώ έγιναν μερικά από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας.
3, Το Άουσβιτς ΙΙΙ Μόνοβιτς στρατόπεδο εργασίας.

   Το BLOCK 10 στο οποίο γίνεται αναφορά στο Βιβλίο Βρίσκονταν στο Μπιρκενάου. Ήταν το block που έγιναν τα πιο ανατριχιαστικά πειράματα των Ναζί. Είναι κλειστό για το κοινό σήμερα και δεν μπορεί να το επισκεφτεί κανείς. Ένας απο τους γιατρούς που έκαναν τα πειράματα τους επάνω στις άτυχες γυναίκες που βρέθηκαν στο πέρασμα του, ήταν ο γυναικολόγος Κάρλ Κλάουμπεργκ. Ο Συγκεκριμένος γιατρός στείρωνε τα θύματα του. Η μαζική στείρωση ήταν ένα ακόμα μέσο αφανισμού των λαών που θέλησαν να δοκιμάσουν. Πάμπολλες γυναίκες έζησαν τα επιστημονικά βασανιστήρια του δήθεν γιατρού. Ένα ενδεικτικό βασανιστήριο ήταν η έγχυση υγρού οξέως στην μήτρα.

«Στην πρώτη φάση γινόταν έγχυση στη μήτρα σκιαγραφικής ουσίας και στη δεύτερη μια καυστική ουσία που αποσκοπούσε στο κόλλημα σαλπίγγων, ακολουθούσε παρακολούθηση νέες ακτινογραφίες και έλεγχος για να διαπιστώσει εάν μακροπρόθεσμα είχε αποτέλεσμα η στείρωση. Τα θύματα υπέφεραν από φρικτούς πόνους, περιέγραφαν την ουσία ως καυτό ασβέστη, λίγες μπόρεσαν μετά την απελευθέρωση τους να κάνουν παιδιά».

Τα απόρρητα πειράματα των ναζί επάνω στην στείρωση, διήρκεσαν περίπου δύο χρόνια. Μέσα σ’ αυτό το διάστημα οι γυναίκες είχαν να αντιμετωπίσουν εκτός των πειραμάτων και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στο Μπλοκ 10. Ξυπνούσαν στις 6 αλλά οι περισσότερες ξυπνούσαν πιο νωρίς. Έπρεπε αμέσως να τρέξουν στις τουαλέτες αφού ήταν μόνο 12 για τα περίπου 400 άτομα που ζούσαν στο Μπλοκ. Μετά είχαν το πλύσιμο και το άψογο στρώσιμο του κρεβατιού, όπως σε κάθε στρατόπεδο. Ύστερα περίμεναν ποια θα καλέσει ο γιατρός. Με νεύρα σπασμένα. Διότι για καιρό δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς γίνεται αφού όλοι μιλούσαν Γερμανικά. Πολλές γυναίκες νόμιζαν ότι τις κάνουν τεχνητή γονιμοποίηση και ανησυχούσαν διπλά γιατί ήξεραν ότι εάν μείνουν έγκυες στο Άουσβιτς θα θανατώνονταν στους θαλάμους αερίων. Λίγες ήταν οι ώρες που ένιωθαν περισσότερο ανθρώπινα και ήταν κυρίως το βράδυ, όταν οι φύλακες κλείδωναν το Μπλοκ 10 και έφευγαν.
Παρά τα φρικτά πειράματα οι περισσότερες από τις γυναίκες του Μπλοκ 10 επιβίωσαν. Άλλωστε οι ναζί ήθελαν τις ήθελαν ζωντανές για να δουν τι αποτελέσματα θα είχαν τα πειράματα τους σε βάθος χρόνου. Και δυστυχώς πέτυχαν. Οι περισσότερες δεν κατάφεραν να κάνουν οικογένεια και οι μετέπειτα επισκέψεις τους στους γυναικολόγους της εποχής αποκάλυψαν το μέγεθος του εγκλήματος.

   Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα Βιβλία που γράφονται για να μας θυμίζουν την φρίκη που δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Με μόνο σκοπό να μην την ζήσει ξανά η Ανθρωπότητα.

Το Βιβλίο στο οποίο γίνεται η αναφορά σε αυτό το φρικτό γεγονός Τα σπασμένα Φτερά της Νιότης μου της Μαρίας Γαβριελάτου, θα το βρείτε στις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

Η ΚΡΙΤΙΚΗ  μου για το Βιβλίο






 
   

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ