Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Μεγάλη Επιστροφή Το Βασίλειο των ακηδεμόνευτων ζώων Κατερίνα Παπαποστόλου



Kάπου στα βάθη των αιώνων, εκεί περίπου στον Μεσαίωνα, στο πιο ψηλό βουνό της Καστροπολιτείας, ήταν χτισμένο το ξακουστό σε όλη την οικουμένη, Παλάτι των Ονείρων. Το βασιλικό ζεύγος, ο Λυκούργος και η Διοδώρα, οι τρεις κόρες τους αλλά και όλοι οι ένοικοι του παλατιού, ενώ φημίζονταν για πολλά χρόνια για τα βαθιά τους φιλοζωικά αισθήματα, μια μέρα ξαφνικά, αποφάσισαν να διώξουν από τις αυλές και τα δωμάτιά τους, όλα τα ζώα. Μαζί και την Πολυφήμη, την πιο αγαπημένη σκυλίτσα της Διοδώρας, την οποία τους είχαν παρατήσει, κουτάβι λίγων ημερών, έξω από το Παλάτι.

Όλα τα ζώα, με αρχηγό την Πολυφήμη, στην οποία παραχώρησε την αρχηγία ο Πύρρος το λιοντάρι, έχτισαν την πολιτεία τους στους πρόποδες του Παλατιού και την ονόμασαν το Δάσος των Ευχών, ένα όνομα φτιαγμένο από… τις ευχές όλων τους να επιστρέψουν κάποτε πίσω στο Παλάτι.
Όταν η Πολυφήμη διώχθηκε, άφησε πίσω της την Αφροδίτη, την καλύτερή της φίλη και ψυχοκόρη του Λυκούργου και της Διοδώρας, την οποία το βασιλικό ζεύγος αποφάσισε να κρατήσει, καθώς είχε αντιληφθεί πως γεννούσε πολύ όμορφα παιδιά τα οποία μπορούσαν να πουλήσουν πανάκριβα για καθαρόαιμους πρίγκιπες.

Τότε, το Παλάτι έκλεισε οριστικά τις πύλες του για όλα τα ζώα και η μοναδική που είχε κρυφά σχέση με το Δάσος των Ευχών, ώστε να μεταφέρει και τα νέα τους, ήταν η Αφροδίτη που ξεγλιστρούσε συχνά από το παράθυρό της, κρυφά τις νύχτες, περνούσε τη μυστική είσοδο που ένωνε το Παλάτι με το Δάσος και από κει έφτανε στην αγκαλιά της Πολυφήμης.

Τα χρόνια περνούσαν, η Αφροδίτη γεννούσε ασταμάτητα, και οι στρατιώτες του Παλατιού τής έκλεβαν τα παιδιά, τα οποία και αγόραζαν οι πάμπλουτοι κάτοικοι της Καστροπολιτείας, στην ετήσια δημοπρασία που γινόταν στο Παλάτι, τη νύχτα του Χορού των Ονείρων. Όμως οι περισσότεροι, όταν αντιλαμβάνονταν πως δεν αγόραζαν καθαρόαιμους πρίγκιπες και πριγκίπισσες είτε τα επέστρεφαν στο παλάτι -όπου οι στρατιώτες τα εξαφάνιζαν-, είτε τα παρατούσαν έξω από το Δάσος των Ευχών, που ήταν φημισμένο για την αγάπη με την οποία αγκάλιαζε προστατευτικά  όλους τους κατοίκους του, αλλά και τους επισκέπτες του.

Μια νύχτα πόνου, η Αφροδίτη, ανάμεσα στα ουρλιαχτά μιας ακόμη γέννας, έδωσε με όλη της τη δύναμη μια αρχαία προφητεία, για την πιο όμορφη κόρη που θα γεννούσε, την οποία όρισε υπεύθυνη να καταφέρει να επιστρέψει κάποτε πίσω, διεκδικώντας τον θρόνο, ηγέτιδα ενός πρωτάκουστου αγώνα για τα δικαιώματα όλων των ζώων.

Λίγο καιρό μετά, η Αφροδίτη, γέννησε μια πανέμορφη κόρη, που την ονόμασε Αίθρα, και θυσίασε την αγάπη της για εκείνη, ζητώντας από την Πολυφήμη, να στείλει τον καλοκάγαθο και πάνσοφο λύκο, και την πανέξυπνη Πολυμοίρα, την αλεπού, ώστε να τη φυγαδεύσουν με ασφάλεια έξω από το Παλάτι, στο Δάσος των Ευχών, προτού οι στρατιώτες αντιληφθούν την ύπαρξη της και την σκοτώσουν.

Μετά την προφητεία, το βασιλικό ζεύγος είχε τρομοκρατηθεί, και όποια πανέμορφη κόρη  γεννούσε, την εξαφάνιζαν αμέσως, βυθίζοντας στον πόνο την Αφροδίτη.
Η Αίθρα δεν είδε ποτέ ξανά τη μαμά της, την Αφροδίτη, παρά μόνο άκουγε τις ιστορίες που τη συνόδευαν, από τη γιαγιά Πολυφήμη. Η μικρούλα κατάφερε να μεγαλώσει στο Δάσος των Ευχών, παίρνοντας το πιο ξεχωριστό χάρισμα από κάθε ζώο αλλά και με τη φροντίδα της Πολυφήμης, που της μετέδωσε αξίες και ιδανικά όπως: η αγάπη, η αλληλεγγύη, η ενσυναίσθηση και η προσφορά.

Κάποια στιγμή, όπως ήταν αναμενόμενο, η Αίθρα αποφάσισε να φύγει για τη μεγάλη πόλη, αναζητώντας τη Μωβ Νεράιδα της και τους δύο βοηθούς της, ώστε να εκπληρώσει την αρχαία προφητεία, που μια νύχτα της εκμυστηρεύτηκε η Πολυφήμη!

Δυστυχώς ο αγώνας αποδείχθηκε πολύ σκληρός, όπως και η ίδια η ζωή είναι άλλωστε σκληρή! Εκεί, ήρθε αντιμέτωπη με ένα σωρό δυσκολίες και κακουχίες, που ούτε καν μπορούσε να διανοηθεί. Ήρθε αντιμέτωπη με τον ίδιο τον θάνατο και τη βαναυσότητα των ανθρώπων και λίγο πριν χάσει τη ζωή της, κατά τη διάρκεια της Μάχης με τον Δράκο, συναντήθηκε με τη Μωβ Νεράιδα, τη μαμά της, που τη βοήθησε στον αγώνα της να επιβιώσει.

Όμως και η ίδια με τη σειρά της, έμαθε στη Μωβ Νεράιδα πολλά και σημαντικά πράγματα, όπως η αγάπη, η υπομονή, η επιμονή και η πίστη ότι όλα είναι δυνατά στη ζωή, αρκεί να θέλουμε να αγγίξουμε την ευτυχία!

Η Μωβ Νεράιδα τής άλλαξε το όνομα και την ονόμασε Διώνη και βρήκαν μαζί τους δύο βοηθούς της, τον Άξελ και τον Πόθο, και μια νύχτα Χριστουγέννων, αποφάσισαν όλοι μαζί, μαζί με τη δύναμη της αγάπης, της μουσικής και των χρωμάτων, να επιστρέψουν στο Παλάτι για να χτίσουν εκεί μέσα το Νέο Σχολείο που η Διώνη οραματιζόταν, ως το πρώτο βήμα, για έναν κόσμο αρμονικής συνύπαρξης ζώων και ανθρώπων! Θα έκανε μάλιστα τη μεγάλη ανατροπή να πάρει μαζί τους και τον Δράκο! Αφού σκοπός της ήταν, η διδασκαλία της δύναμης της αγάπης και της συγχώρεσης, και όχι η εκδίκηση στο βασιλικό ζεύγος, για όλα τα δεινά που πέρασε εξαιτίας τους.

Άραγε θα καταφέρουν να επιστρέψουν όλοι μαζί στο Παλάτι και να χτίσουν τον κόσμο που έχουν οραματιστεί; Και ποιο είναι το Νέο Σχολείο, που τόσο πολύ επιθυμεί η Διώνη να χτίσει;
Ας το ανακαλύψουμε μαζί…

Ένα βιβλίο που με παραμυθένιο τρόπο περνάει πολλά μηνύματα για τον τρόπο συμπεριφοράς μας στα πιο αγαπημένα κατοικίδια τα σκυλιά. Μιλάει εύστοχα για την παράνομη εκτροφή τους καθώς και για άλλα θέματα που αφορούν το περιβάλλον και την οικολογία.  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ