Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το " Ευτυχία θα πει... " Μαρία Τζιρίτα- Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

Μαρία Τζιρίτα

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

Είχα πολύ καιρό να διαβάσω κάποιο βιβλίο της Μαρίας Τζιρίτα. Έτσι όταν είδα πως το τελευταίο της βιβλίο αναφέρεται στην τρίτη ηλικία, επέλεξα να το διαβάσω, γιατί πάντα μου αρέσουν οι ιστορίες που αναφέρονται σε αυτή την τόσο μεστή και τόσο τρυφερή ηλικία.  Το βιβλίο "Ευτυχία θα πει..." είναι αφιερωμένο στην τρίτη ηλικία, που με τις εμπειρίες την σοφία και την συσσωρευμένη γνώση των χρόνων που κουβαλούν οι εκπρόσωποι της, αποτελεί έναν οδηγό για εμάς τους νεώτερους.

Έχουμε μάθει να ακούμε για την μοναξιά των ηλικιωμένων. Για τον παραγκωνισμό και τον παροπλισμό τους, πολλές φορές σε κάποιον οίκο ευγηρίας. Το λέμε και εκλεπτυσμένα πολλές φορές έτσι για να μην το αποκαλέσουμε γηροκομείο που δεν είναι εύηχη λέξη. Η Μαρία Τζιρίτα τοποθετεί την ιστορία της σε κάτι εντελώς διαφορετικό, Σε μια εναλλακτική και πρωτότυπη κατοικία στήριξης ηλικιωμένων με την ονομασία "Βίλα Ευτυχία". Ιδιοκτήτρια της βίλας η Ευτυχία, μια αντιφατική, εκκεντρική και μυστήρια γυναίκα. Στο σπίτι μαζί της διαμένουν άλλοι έξι ηλικιωμένοι. Τρεις γυναίκες και τρεις άντρες. Όλοι επιτυχημένοι επαγγελματικά, αλλά με αρκετά σκοτεινά συναισθηματικά σημεία ή κενά στο βάθος της ψυχής τους.

Όταν στην βίλα θα κάνει την εμφάνιση της η Μελίνα Γκρέυ για να αναλάβει δοκιμαστικά την θέση του γιατρού, θα αποτελέσει τον καταλύτη της ψυχολογίας των ηλικιωμένων. Το ελιξίριο της χαμένης νιότης και της ξεχασμένης νεότητας τους. Αλλά και για την Μελίνα η επαφή της με τους ηλικιωμένους θα αποτελέσει μια άκρως ωφέλιμη επαφή που θα την λυτρώσει ανατρεπτικά από το παρελθόν που την καταδιώκει. Προσφέροντας της αρχικά την ασφάλεια και σταδιακά την γνώση μιας αλήθειας που έρχεται αναπάντεχα να της φανερωθεί για να της αλλάξει για πάντα την ζωή.

Ο κάθε ένοικος της βίλας κρύβει και από ένα μυστήριο. Με προσωπικές εκμυστηρεύσεις ή με αναδρομές, μαθαίνουμε για τις ζωές των ηλικιωμένων. Μαθαίνουμε παράλληλα και για την ζωή της Μελίνας.

Μέσα από παραλλαγμένες εικόνες για να τονιστεί η αντίθεση στην αρχή της ιστορίας και η μεταμόρφωση τους στο τέλος, Οι ήρωες αναλαμβάνουν έναν πρωτότυπο ρόλο να καυτηριάσουν τα ίδια τα λάθη τους και τις ίδιες τις παραλήψεις τους, Για αυτό αλλιώς τους βλέπουμε στην αρχή και αλλιώς τους νιώθουμε καθώς μαθαίνουμε την προσωπική ιστορία του καθένα. Για να βιώσουμε τελικά την οριστική αλλαγή τους στο τέλος της ιστορίας. Και αυτό είναι το κλειδί της εξέλιξης της αφήγησης και της πλοκής. Η ομαλή και ουσιαστική μεταστροφή των ηρώων καθώς ξαναζούν τα ζωτικά σημεία της ζωής τους μέσα απο το φίλτρο πλέον της Μελίνας και αντίστροφα.

Η συγγραφέας ανιχνεύει τις ιδιόρρυθμες ανθρώπινες σχέσεις. Ξεκλειδώνει τα στόματα και ανοίγει τις κρυφές πτυχές της καρδιάς και της ψυχής των ηρώων της. Φανερώνει τα μη ειπωμένα μυστικά χρόνων. Τα προσωπικά αγκάθια και τις οδυνηρές απώλειες μιας ολόκληρης ζωής. Αποδεικνύει πως η ζωή δεν τελειώνει ποτέ πριν το αποφασίσει η καρδιά. Και πως το μυαλό θέλει μια απλή επανεκκίνηση. Ένα επιτακτικό κέντρισμα από την ανθρωπιά, το νοιάξιμο και το ενδιαφέρον από κάποιον κοντινό μας άνθρωπο. Είτε κάποιον άγνωστο που πολλές φορές μπορεί να γίνει καλύτερος ακροατής μιας και είναι αποστασιοποιημένος από την προσωπική μας  εικόνα.

Έτσι λοιπόν σταδιακά, μέσα από τον διάλογο, τις διηγήσεις και την καταλυτική επαφή αυτών των τόσο διαφορετικών ανθρώπων, βλέπουμε: Την αυτογνωσία να επιστρέφει. Τα λάθη να αναγνωρίζονται. Τα απωθημένα να εκπληρώνονται. Τα κομμάτια που χωρίστηκαν βρώμικα και σκόπιμα επανενώνονται σε μια μοιραία συνάντηση που αλλάζει τις ισορροπίες. Με έναν συγκινητικό τρόπο η χημεία αυτών των παράταιρων φαινομενικά ανθρώπων ενώνεται σε ένα συμπαγές κράμα για να μας αποδείξει πως Ευτυχία θα πει...να μοιράζεσαι, να απολογείσαι, να επαναπροσδιορίζεις την ζωή σου ακόμα και αν θεωρητικά τα ηλικιακά σου δεδομένα δεν το επιτρέπουν. Η αγάπη και ο Έρωτας δεν έχουν ηλικία. Ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξεις την πορεία της ζωής σου. Να ακυρώσεις τις σκέψεις και τα λάθη σου και να επικυρώσεις τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις σου.



Το βιβλίο αυτό ήταν για μένα ένα μεγάλο μάθημα για το πως μπορεί να δέσει η σοφία και η εμπειρία με την δύναμη της νεότητας και τον αυθορμητισμό της απειρίας. Εστιάζει στην υπερβολή στα συναισθήματα των νέων, Στην γήινη και μεστή σκέψη και προσέγγιση των ηλικιωμένων. Μια ηλικιακή αντιπαράθεση σκέψεων και γεγονότων θα γεφυρώσει ένα χάσμα που στην ουσία δεν υπάρχει. Η συνεργασία και το απόλυτο δέσιμο των πρωταγωνιστών και των δευτεραγωνιστών αυτής της ιστορίας θα μας οδηγήσει στην κάθαρση και στην αλήθεια της ζωής που είχε μπλοκάρει τα συναισθήματα και τα πραγματικά θέλω τους.  Είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που με τρυφερότητα και σεβασμό άγγιξε την Τρίτη ηλικία και έβαλε τους ηλικιωμένους ήρωες να γίνουν πρωταγωνιστές σε μια ιστορία που διδάσκει όχι μέσα απο τα κατορθώματα τους, αλλά μέσα από τα λάθη τους και κυρίως μέσα από την αναγνώριση αυτών των λαθών.


Ανάμεσα στην πλοκή και στην δράση, παρουσιάζονται εύστοχα και λιτά θέματα όπως η ενδοοικογενειακή βία, η κατάθλιψη, η στέρηση της μητρότητας, Η υποκρισία, η προδοσία, η φιλία.  Μέσα από την Ιστορία του κάθε ήρωα παίρνουμε μια σταγόνα διδαχής επάνω στο τι θα μπορούσε να κάνει ο κάθε ήρωας στην ζωή του. Στο τι στερήθηκε ή το τι κέρδισε με την συγκεκριμένη του επιλογή, Και κυρίως με τον τρόπο που αντέδρασε τελικά όταν είδε μέσα απο τα ίδια του τα λάθη το μέγεθός και την σημασία των πράξεων του. Αυτή η αλλαγή και η λύτρωση μέσα απο την ανασκόπηση της ίδιας της προσωπικής ζωής είναι η αναγέννηση και η ανασύνταξη της ίδιας της ψυχής. Οι ήρωες ξεκινούν την ζωή τους ξανά και το υπόλοιπο της θα το ζήσουν έστω και ετεροχρονισμένα έτσι όπως θα ήθελαν να το ζήσουν. Γιατί η Ευτυχία δεν έχει όρια ηλικίας και μπορεί να έρθει στην ζωή σου ανά πάσα στιγμή για να αποδείξει πως ακόμα και ένας χρόνος απόλυτης ευτυχίας είναι αρκετός για να σβήσει τα πολλά πολλά χρόνια μιας μίζερης και μονότονης ζωής.

Το Βιβλίο κυκλοφορεί απο τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ