Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

7 Χρόνια Βιβλίων Έργα - Ξεκινώντας τον Απολογισμό των 7 χρόνων λειτουργίας της ομάδας μας στο Facebook

 


Σεπτέμβριος 2020 και κλείνουμε 7 χρόνια συντροφιάς. 7 Χρόνια με αγαπημένα βιβλία, με όμορφες συζητήσεις,  με ωραίες αλλά και άσχημες στιγμές.  Πιάνοντας τον μίτο της ιστορίας της δημιουργίας αυτής της ομάδος και της εξέλιξης της μέσα στον χρόνο, θα σας διηγηθώ, αλλά και θα σας θυμίσω ορισμένα από τα σημεία που την σημάδεψαν. Άλλα κυρίως για σημεία θετικά και αρνητικά που συνάντησα κατάλαβα και κατανόησα στο πέρασμα του χρόνου με την βοήθεια σας αλλά και την ωριμότητα που απέκτησα μέσα από την διαχείριση της ομάδας. Θα αρχίσω με λίγα λόγια για το πως στήθηκε η ιδέα της δημιουργίας αυτής της ομάδας. 

Διαβάζω από την ηλικία των 8 χρόνων. Το πρώτο μου βιβλίο ήταν ο Γεροστάθης του Λέοντα Μελά. Δώρο του μπαμπά μου. Μετά στην Τρίτη Δημοτικού ο καινούργιος μας δάσκαλος ήταν λάτρης της Λογοτεχνίας, της ιστορίας και γενικότερα της εκπαίδευσης που ξεφεύγει απο το στενό περιθώριο των σχολικών βιβλίων. Για πρώτη φορά έρχομαι σε επαφή με βιβλία του Ιουλίου Βερν. Βιβλία της Άλκης Ζέη, της Ζωρζ Σαρρή. Το σαράκι αρχίζει να μπαίνει σιγά σιγά μέσα μου. Η δανειστική βιβλιοθήκη που φτιάχνουμε στο δημοτικό σχολείο με την βοήθεια του δασκάλου. Η δανειστική βιβλιοθήκη της λέσχης του Δήμου Αθηναίων της γειτονιάς μου (Επί Δημαρχίας Δημήτρη Μπέη στον Δήμο Αθηναίων είχαν γίνει σπουδαία έργα, ανάμεσα τους και αυτή η βιβλιοθήκη) και η βοήθεια των γονιών μου απο εκεί και πέρα με έκαναν να αγαπήσω την Λογοτεχνία. 

Μέχρι τα 22 μου διαβάζω ανελλιπώς κυρίως Κλασσική Λογοτεχνία Ελληνική και Ξένη. Πιάνοντας δουλειά και μην έχοντας πια τόσο χρόνο, σταματάω να διαβάζω με τον ίδιο ρυθμό και σιγά σιγά απομακρύνομαι τελείως από την ανάγνωση βιβλίων. Διαβάζω ελάχιστα πια. Στον ελεύθερο χρόνο μου πια βάζω φίλους, ταξίδια, αθλητισμό και άλλες ασχολίες διαφορετικές. Μέχρι το Καλοκαίρι του 2012 που εκεί αρχίζει να επανέρχεται ο παλιός έρωτας για την λογοτεχνία έστω και ανεπαίσθητα.

Καλοκαίρι λοιπόν του 2012 και διακοπές στην Αλόννησο. Εκείνη την χρονιά λέω στον εαυτό μου μιας και έχω ξαναπάει στο νησί να καθίσω και απλά να κάνω διακοπές. Να ξεκουραστώ να χαλαρώσω και να σταματήσω τις πεζοπορίες, τις γύρες από παραλία σε παραλία και τις εξορμήσεις σε άλλα νησιά. Να αράξω σε μια παραλία και να απολαύσω παραλία καλό φαγητό ε και ένα καλό βιβλίο μετά από πολύ πολύ καιρό. Έχω πάρει μαζί μου δυο βιβλία δώρο απο έναν συνάδερφο στην δουλειά. Είναι τα πρώτα βιβλία που διαβάζω ΄ύστερα από καιρό και μάλιστα βιβλία σύγχρονης Λογοτεχνίας. Στο λιμάνι της Αλοννήσου το Πατητήρι εκείνη την χρονιά κάθε βράδυ έχει έναν πάγκο με βιβλία και κάνοντας βόλτα διαπιστώνω πως ελάχιστους συγγραφείς γνωρίζω. Παίρνω ένα βιβλίο στην τύχη και το διαβάζω και αυτό στο υπόλοιπο των διακοπών μου. 

Φτάνει η επόμενη χρονιά το 2013 και είναι η πρώτη φορά που βγαίνω σε άδεια Ιούλιο λόγω κάποιας ανακαίνισης στην εταιρία που εργαζόμουν. Μην έχοντας κλείσει κάπου να πάω και μην γνωρίζοντας πόσες μέρες θα διαρκέσει η άδεια μου (στον ιδιωτικό τομέα σου δίνουν όποτε τους καπνίσει την άδεια σου και όποτε τους καπνίσει επίσης σου ζητάνε να γυρίσεις πίσω), αποφασίζω να πάω κάθε μέρα στην αγαπημένη μου παραλία από το πρωί ως το βράδυ να κολυμπάω και να διαβάζω. Προμηθεύομαι απο το βιβλιοπωλείο λοιπόν καμιά δεκαριά βιβλία και οι πιο περίεργες διακοπές της ζωής μου ξεκινάνε. Άλλα βιβλία μου άρεσαν πολύ, άλλα δεν μου άρεσαν καθόλου. Αλλά με έκαναν να διαπιστώσω δυο πράγματα. Πως εγώ δεν ήξερα τίποτα από την σύγχρονη λογοτεχνία ελληνική και ξένη αλλά και πως το βιβλιοπωλείο από το οποίο προμηθεύτηκα τα βιβλία οι πωλητές του δηλαδή είχαν άγνοια σε πολλά πράγματα. Το βιβλιοπωλείο είναι απο τα μεγαλύτερα στην Αθήνα και υφίσταται ακόμα να σημειώσω.   

Εκείνο το καλοκαίρι λοιπόν του 2013 είναι το πρωτο καλοκαίρι στην ζωή μου που δεν φεύγω για διακοπές εκτός Αθηνών και περνώ τέλεια γιατί διαπιστώνω πως μπορείς να κάνεις όμορφες διακοπές και στην Αττική αρκεί να έχεις καλή διάθεση. Βρίσκω χρόνο έχοντας σαν έδρα το σπίτι μου να ασχοληθώ με τo Facebook και να αναζητήσω ομάδες που έχουν σχέση με βιβλία. Και μπαίνω σε μα ομάδα ανταλλαγών βιβλίων. Και εκεί αρχίζει ή πρόκληση.  Οι ομάδες με αντικείμενο την λογοτεχνία ήταν ελάχιστες τότε και οι ομάδα των ανταλλαγών σου έδινε την ευκαιρία να μαθαίνεις για προτάσεις βιβλίων από άλλα μέλη, αλλά και να έρχονται στα χέρια σου βιβλία μεταχειρισμένα μεν, αλλά με ελάχιστο κόστος. Θεωρώ πως η ανταλλαγή τότε και τώρα έχει βοηθήσει την διάδοση της Λογοτεχνίας και συνεκδοχικά τις πωλήσεις των βιβλίων. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο και μοναδικό εκείνη την εποχή και για μένα τουλάχιστον αποτέλεσε κομβικό σημείο και επαναφοράς μου στην λογοτεχνία και ευκαιρίας να ζήσω κάτι μοναδικό και ιδιαίτερο. Να καταλάβω ποιο ήταν αυτό που μου άρεσε περισσότερο από το κάθε τι στην ζωή μου, αλλά και να ξεκινήσω ένα υπέροχο ταξίδι που στον δρόμο του είχε υπέροχους ανθρώπους, καταπληκτικές γνωριμίες. Μεγάλους σταθμούς αλλά και παρεξηγήσεις και τσακωμούς και διαγραφές και πολλά άλλα τα οποία σιγά σιγά θα σας τα επισημάνω.

Είναι Σεπτέμβρης λοιπόν του 2013 και θέλοντας να πάρω ιδέες από βιβλία Ελληνικής και Ξένης σύγχρονης Λογοτεχνίας κυρίως αποφασίζω να φτιάξω εγώ ένα Group στο οποίο θα μιλάμε για τίτλους βιβλίων που διαβάσαμε και μας άρεσαν ή δεν μας άρεσαν για να παίρνουμε ιδέες για τα επόμενα αναγνωστικά μας ταξίδια. Να σημειώσω πως εγώ τότε ήμουν σχετικά άσχετη με το Facebook. Τώρα σας ζαλίζω συνέχεια με τις απόψεις μου και τις πολιτικές μου θέσεις. Άλλα το 2013 ασχολούμουν πολύ πολύ λίνο.   Ξεκινάω λοιπόν εντελώς ξαφνικά και αυθόρμητα την ομάδα που για τους παλιούς που θυμούνται έφερε το όνομα " ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΙΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ". Για να παίρνω εγώ και τα μέλη ιδέες για επόμενα αναγνώσματα. Για αυτό και επέλεξα τον συγκεκριμένο τίτλο για την ομάδα. Δεν ήξερα από διαχείριση ομάδων, δεν ήξερα για ανταγωνισμούς δεν ήξερα τον τρόπο που θα εξελισσόταν αυτός ο αυθορμητισμός μου μέσα από τα social media όταν ξεκίνησα να την κτίζω. Και πιστέψτε με πως μέσα σε αυτά τα χρόνια αλλάξανε πολλά σε πολλά επίπεδα και σε πολλές διαστάσεις. Υπήρξαν υπέροχες στιγμές και θετικά σημεία. Υπήρξαν όμως και δυσάρεστες στιγμές και πολλά αρνητικά σημεία, που δυστυχώς σήμερα οδηγούν σε παρακμή και κορεσμό σε πολλά επίπεδα και τους αναγνώστες αλλά και τους διαχειριστές ομάδων που πλέον έχουν πολλαπλασιαστεί σε βαθμό που προκαλεί βαρεμάρα.  Κλείνοντας η ομάδα τα επτά της χρόνια τον Σεπτέμβρη. Αν με ρωτήσετε ακριβή ημερομηνία δεν θυμάμαι. Αποφάσισα να μιλήσω για όλα τα σημαντικά κομμάτια και της ομάδας της δικιάς μας, αλλά και γενικότερα για όλον τον χώρο των βιβλιομάδων. Θα μιλήσω όμως και για τα θετικά. αλλά και για τα αρνητικά. Θα θίξω καταστάσεις, αλλά όχι πρόσωπα. Θα ζητήσω βελτιώσεις και θα προσπαθήσω μέσα από το κείμενο μου να πετύχω καλύτερο και ποιοτικότερο ρόλο στην διάδοση της Λογοτεχνίας. Εμπορικής ή αληθινής. Αληθινής ή εμπορικής γιατί το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Αυτό που χαρακτηρίζει την λογοτεχνία σε βάθος χρόνου είναι η διαχρονικότητας της. Οπότε ότι και αν διαβάζει κανείς θα το κρίνει σε βάθος χρόνου η μνήμη και η σκέψη του αναγνώστη. Που χρόνια μετά θα μπορεί να το θυμάται και να το προτείνει με την ίδια δύναμη και την ίδια ψυχή. 
Θα χωρίσω το κείμενο μου σε θετικά και αρνητικά σημεία που έχω επισημάνει. αλλά έχετε τονίσει και εσείς σε δικές σας αναρτήσεις ή σχόλια σας.  Σκοπός μου να γίνουμε όλοι ή όσοι μπορούμε ακόμα καλύτεροι. Γιατί οι Βιβλιοφιλικές ομάδες έχουν αλλάξει πάρα πολύ το σύμπαν του βιβλίου, αλλά έχουν δημιουργήσει και πολλά προβλήματα που βάζουν εμπόδια και δημιουργούν αρνητικά αποτελέσματα στους αναγνώστες. 

Όταν ξεκίνησα την ομάδα δεν περίμενα με τίποτα την απήχηση που απέκτησε ξαφνικά. Απο το πουθενά ήταν σαν χείμαρρος. Δεν περίμενα με τίποτα να έχει τόσο πολύ ανάγκη ο κόσμος να μιλήσει για βιβλία και να ανταλλάξει απόψεις. Την είχε όμως και νιώθω ακόμα και τώρα υπεύθυνη για κάθε λέξη που θα πω και για κάθε πρόταση βιβλίου που θα δώσω. Όταν ξεκίνησα δεν είχα σκοπό να γράφω αναλυτικά για βιβλία, αλλά στην πορεία ένιωσα την ανάγκη να το κάνω και κατάλαβα πως το να γράφεις και να καταθέτεις το συναίσθημα σου για τα βιβλία που διάβασες είναι κάτι μοναδικό όχι μόνο για σένα, αλλά και για κάποιον άλλον ωστόσο που σε διαβάζει. Αυτή η ανταλλαγή είναι μοναδική και δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει. Επτά χρόνια μετά λοιπόν ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για όλα.

Το επόμενο άρθρο μου θα είναι εστιασμένο στα θετικά στοιχεία που έχουν φέρει στην ζωή μας οι Βιβλιοομάδες. Και το μεθεπόμενο τα αρνητικά στοιχεία. Θα είναι και δικές σας επισημάνσεις αλλά και δικές μου διαπιστώσεις απο τα τεκταινόμενα αυτά τα επτά χρόνια.

Γράψτε και εσείς τις αληθινές σας σκέψεις, γιατί βρίσκοντας τα ψεγάδια μας και όλοι θα γίνουμε καλύτεροι, αλλά και η Λογοτεχνία θα πάει μπροστά.
 

  

  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ