Στο μεταιχμιακό σύμπαν του Κόκκινου Ουρανοξύστη μιας εξαϋλωμένης ουτοπικής πόλης, ζουν κάποιοι που δεν χωρούν πουθενά. Σ' αυτό το πεδίο των απροσδόκητων συναντήσεων και αισθητηριακών εμπειριών, η γυναίκα που τους φροντίζει σαγηνεύεται απ' αυτούς και δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς με όλους τους ενοίκους των ορόφων του Επανασχεδιασμού, των Τραυμάτων, των Αυτοκτονιών, της Εντροπίας, του Τίποτε, του Παιδικού Εαυτού, των Πειραμάτων, μέχρι και του Ρετιρέ της Λήθης. Με βοηθούς δύο παράξενους επιστάτες, που συνεχώς μεταμορφώνονται ρουφώντας κάθε σταγόνα δανεικών ζωών, συμβιώνει με τον Μπόουι, τον Λένιν, τον Προυστ, τη Νίνου, τον Μπέρνχαρντ, τον Αϊνστάιν, τον Βάρναλη, τη Γουάινχαουζ, τον Σιδηρόπουλο, τον Χόκινγκ, τον Βέγγο, τον Κομπέιν, τον Μπαρτ, την Κέιν, τον Πικάσο, τη Μονρόε και άλλους. Θα καταφέρει τελικά ο παράδοξος κόσμος των Απείθαρχων, να πάρει μια καθοριστική απόφαση για τη Μνήμη του Κόσμου;
Το ολοκληρώνω σε λίγο και είναι φανταστικό βιβλίο. Η συγγραφέας έχει καταφέρει να χωρέσει σε ένα παράλληλο και αντικρουόμενο σύμπαν μεγάλες προσωπικότητες με την ιστορία που κουβαλάνε. Να περάσει μνήματα και να αναστήσει αξίες. Είναι ένα βιβλίο που η θεματολογία του και η ιδιαίτερη σύλληψη του μας δείχνει πως η Λογοτεχνία δεν πρέπει να έχει όρια περιχαρακωμένα στο υπαρκτό το γνωστό το αληθινό και το συμβατό αλλά να περνά τα σύνορα της φαντασίας δημιουργώντας ανέφικτους στην ουσία συνδυασμούς και προσεγγίσεις, προσώπων ,ιδεών, αντιλήψεων και προσδοκιών. Κάνοντας την υπέρβαση και φέρνοντας κοντά στην ουσία το εφικτό με το ανέφικτο σαν μια εικονική μηχανή του χρόνου.
Αναλυτικά σε άλλο άρθρο θα σας μιλήσω αλλά είναι ένα βιβλίο που παίρνει άριστα για μένα. Άλλο ένα δυστοπικό βιβλίο φαντασίας που ανοίγει τον δρόμο για να μπουν και οι Έλληνες συγγραφείς στο είδος που διαπρέπουν άλλοι συγγραφείς στο εξωτερικό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου