Το λουλουδι της Θάλασσας. Το τρίτο μυθιστόρημα τη Νάγιας Δαλακούρα που κυκλοφορεί και αυτό από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.
Άλλο ένα μικρό διαμάντι που εισχωρεί σε εποχές μακρινές και σε πολιτισμούς ανέγγιχτους από την Λογοτεχνία. Ένα βιβλίο που τα έχει όλα. Περιπέτεια, έρωτα, εκπληρωμένα και ανεκπλήρωτα όνειρα. Διαφορετικούς πολιτισμούς, ιστορία. Αρκτικό τοπίο και μια πρωτόγονη ατμόσφαιρα γεμάτη αντιθέσεις με την Αγγλική Κουλτούρα της Αριστοκρατίας να έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την Κουλτούρα των ιθαγενών της Αρκτικής.
Ο Τζειμς είναι ένας Άγγλος αριστοκράτης που παρασυρμένος από το αστείρευτο του όνειρο για περιπέτειες θα ακολουθήσει την ερευνητική ναυτική αποστολή ανίχνευσης των πλοίων Terror και Erebus που τα ίχνη τους χάθηκαν πριν χρόνια κάπου στην Αρκτική. Μια ναυτική περιπέτεια θα ξεκινήσει για τον ίδιο,που θα του αλλάξει εντελώς και την κοσμοθεωρία της ζωής του, αλλά θα τον φέρει αντιμέτωπο και με τις ίδιες τις αντοχές του. Θα τον φέρει κοντά στην φύση, σε ακραίες συνθήκες επιβίωσης, ανάμεσα σε ανθρώπους με άγνωστα ήθη και άγνωρες δοξασίες. Ο Έρωτας και η απόλυτη ελευθερία. Το καθήκον, το πεπρωμένο, αλλά και οι άγραφοι νόμοι των παράταιρων πολιτισμών που χωρίζουν τα πρέπει από τα θέλω θα θέσουν εμπόδια, διλήμματα και θα φέρουν τα πάνω κάτω στις ζωές των πρωταγωνιστών μιας ιστορίας που καθηλώνει από την πρώτη ως την τελευταία λέξη.
«ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ σας ανακοινώνω ότι η φετινή αποστολή στο Πέρασμα της Βικτόριας έλυσε ένα από τα με γαλύτερα μυστήρια του Καναδά, με την ανακάλυψη του ενός εκ των δύο πλοίων της αποστολής του Φράνκλιν που χάθηκαν το 1846. Παρ' όλο που δεν γνωρίζουμε αν πρόκει ται για το HMS “Erebus” ή για το HMS “Terror”, είμαστε σί γουροι για την αυθεντικότητά του. Το εύρημα επιβεβαιώ θηκε την Κυριακή, 7 Σεπτεμβρίου 2014, με τη χρήση τηλε κατευθυνόμενου υποβρύχιου οχήματος
Η συγγραφέας έχει κάνει μια καταπληκτική δουλειά σε όλα τα επίπεδα. "Το λουλούδι της θάλασσας" δεν είναι μόνο ένα μυθιστόρημα εποχής βασισμένο σε ένα αληθινό γεγονός, είναι ένα βαθύ και ανεξίτηλο άγγιγμα επάνω σε δύο εντελώς διαφορετικούς πολιτισμούς και τους ανθρώπους του. Ένα βαθύ και ανεξάλειπτο χάραγμα επάνω στα καλά κρυμμένα συναισθήματα. που βρίσκουν καταφύγιο πίσω από οδυνηρές εκφράσεις. Πίσω από τις απεγνωσμένες κινήσεις. Πίσω από τις αναγκαστικές πράξεις, αλλά και τις πράξεις φυγής και απελευθέρωσης από κάθε ταξικό βαρίδι.
Εγκλωβισμένη σε ένα σπίτι από πάγο. Σε μια χώρα που εκείνος βίωσε την ελευθερία
Πόσο καταπληκτικά αναμειγνύονται τα ιστορικά και πολιτιστικά στοιχεία! Πόσο εμπεριστατωμένα στοιχειοθετείται το ιστορικό πλαίσιο της μυθοπλασίας! Πόσο έξυπνα αντιπαραβάλλονται οι συμπεριφορές των ανθρώπων στον πολιτισμένο κόσμο και στον κόσμο που τον περιβάλει ακόμα το Αρχέγονο πέπλο της πρωτόγονης διαβίωσης!
Η Νάγια Δαλακούρα έχει καταφέρει να μπει στο πετσί των ρόλων που περιγράφει. Λάτρης της μυθολογίας και της παράδοσης έχει κατορθώσει να αποδώσει με πληρότητα την εθνογραφία της φυλής των Ινουιτ. Να φέρει σε μια πλήρη αντιπαράθεση τον δήθεν πολιτισμένο κόσμο που έχει αποκοπεί από την φύση, με τον πολιτισμό των Ιθαγενών της Αρκτικής που έχουν κρατήσει ζωντανό το παρελθόν τους, μέσα από τα έθιμα τους και τον τρόπο ζωής τους που είναι συνδεδεμένος με την μητέρα γη. Η Αρχέγονη αυθεντική ηδονή που έχει εξάρτηση μόνο από την φύση και η φτιασιδωμένη γεμάτη κανόνες ανθρώπων που χωρίζουν ανθρώπους σε τάξεις, έχει εξάρτηση μόνο από το χρήμα και την καταγωγή.
Ο ευέλικτος χειρισμός της γλώσσας και της βαθιάς γνώσης των πολιτισμών, ανοίγει έναν εκπληκτικό δίαυλο επικοινωνίας που οδηγεί τον αναγνώστη στην απόλυτη κατανόηση της εξαιρετικής ιστορίας. Παίρνοντας μέρος σε ένα εξαιρετικό οδοιπορικό αναζήτησης και ανίχνευσης του ίδιου του, του εαυτού. Γιατί:
"Το λουλούδι της θάλασσας" είναι μια καταβύθιση στο άγνωστο και στο απροσδιόριστο της ανθρώπινης ψυχής. Μια περιπετειώδης αναζήτηση των ορίων της ανθρώπινης δύναμης και αντοχής.
Μας αποκαλύπτει αρχικά τον εγκλωβισμένο τρόπο ζωής για να αναδείξει την απελευθέρωση δια μέσου της φύσης, του έρωτα και της εξοικείωσης με το φυσικό μας περιβάλλον χωρίς τις τεχνητές του προσθήκες.
Άγρια φύση που δεν συγχωρεί. Εγωιστικά και ανθρωποφάγα ένστικτα που δοκιμάζουν και διδάσκουν. Μέσα στον προηγμένο πολιτισμό της εποχής και στον ακατέργαστο πολιτισμό μιας απροσπέλαστης από πολλούς φυλής, σαν την φυλή των Ινουίτ. Τοπικές δοξασίες, τρόπος ζωής και ένα συνονθύλευμα διαφορετικών λαών και πολιτισμών. Που τους ενώνει όμως κάτι...αυτό το κάτι του έρωτα που σπάει και ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμα του.
Παράλληλα κατά την διάρκεια όλης της Ναυτικής περιπέτειας του πληρώματος του Sea Flower βιώνουμε μια εντελώς κινηματογραφική αποτύπωση των συνθηκών ενός τόσο δύσκολου ταξιδιού την εποχή εκείνη (1848). Μάχη με τις συνθήκες διαβίωσης μέσα στο πλοίο. Τις αρρώστιες, τις επιδημίες τις ελλείψεις τροφίμων και βασικών συστατικών. Μάχη με τα καιρικά φαινόμενα και τις άγνωστες αχαρτογράφητες θάλασσες και περάσματα. Κρίσιμες αποφάσεις που θέτουν σε αμφισβήτηση τις προθέσεις και οριοθετούν το ηθικόν από το πρέπον, Έθιμα ταφής σε ένα εν πλω ταξίδι και πολλά άλλα.
Στη συνέχεια το σαβανωμένο σώμα του ξυλουργού βυθίστηκε στα έγκατα της θάλασσας και στον αφρό απέμειναν να πλέουν δεκάδες σανίδες με γυναικεία ονόματα. Οι θλιμμένοι ναύτες, μ' έναν απαλό σιρόκο να φυσάει τις πλάτες τους, μουρμούρισαν βραχνά τις προσευχές τους και ο ιερέας τον ευλόγησε ψελλίζοντας: «Κύριε όλων των θαλασσών, Σου παραδίδουμε τον δούλο Σου». Λίγοι γνώριζαν ότι και τα εξήντα χρόνια που πέρασε στη θάλασσα ο άλιος γέρων, κουβαλούσε πάντοτε μαζί του ένα μπουκαλάκι με χώμα απ' την πατρίδα του.
Ένα βιβλίο κόσμημα της Ελληνικής Λογοτεχνίας κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ
«Αυτός που γυρεύεις, νεαρέ, σε παρακολουθεί από την ώρα που μπήκες μέσα στο μαγαζί μου. Αν θες να επιζήσεις στη σκυλοπνίχτρα τη θάλασσα, θα πρέπει να μάθεις να βλέπεις τα σημάδια των ανθρώπων της. Άντρες σαν και του λόγου σου δεν έχουν τύχη στον ωκεανό, να το ξέρεις αυτό και να το θυμάσαι», του είπε ο ιδιοκτήτης, ένας μαραζωμένος γεροντάκος, και κατέβασε από το ξεχαρβαλωμένο ράφι ένα βρώμικο φλασκί με τζιν.
Τα θολά νερά του Τάμεση αποτελούν πλέον ανάμνηση, τώρα πλέουμε σε νερά του Βορρά, ακολουθούμε τα βήματα ατρόμητων εξερευνητών. Αναζητούμε τον τόπο που στην αρχαιότητα περιέγραψε ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης, ένας σπουδαίος Έλληνας γεωγράφος, ως πολικό πάγο. Πλέουμε πια στην ίδια πορεία που χάραξαν οι φιλοπόλεμοι Βόρειοι Άνθρωποι.
Οι Ινουίτ ζούνε σε απόλυτη αρμονία με το υπερφυσικό, γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να επιζήσουν χωρίς τη βοή θεια των ζώων και φοβούνται τις αόρατες δυνάμεις της φύσης, γιατί ξέρουν πως μια κακοτυχία πιθανόν να κατταστρέψει μια ολόκληρη κοινότητα. Πάνω στα έλκηθρα, που τα σέρνουν δυνατά σκυλιά, ταξιδεύουν οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά, δίπλα τους ακολουθούν οι γυναίκες και μπροστά προπορεύονται οι δυνατοί άντρες της ομάδας, χτυπώντας κάθε τόσο τα ραβδιά τους για να ελέγξουν τη σύσταση του πάγου. Κατά τη διάρκεια της ημέρας η με τακίνηση συνεχίζεται αδιάκοπα, με τον ήλιο να φωτίζει έντονα τα πρόσωπά τους χαρίζοντας στο δέρμα τους το σκούρο χρώμα της σέπιας. Τα βράδια διανυκτερεύουν σε πρόχειρους καταυλισμούς στήνοντας βιαστικά μεγάλες σκηνές. Τρέφονται άλλοτε με το κρέας πουλιών που φύλασσαν μέσα σε δέρματα φώκιας όλο τον χειμώνα και άλλοτε με αποξηραμένα κομμάτια καριμπού. Κάποιες φορές, αν τους ευνοήσει η τύχη, δροσίζουν το στόμα τους με το ωμό κρέας κάποιου άτυχου θηλαστικού. Συγκεντρωμένοι γύρω από τη φωτιά, μέσα σε πρόχειρες σκηνές καμωμένες από πολλές στρώσεις δερμάτων, οι Ινουίτ αποφεύγουν να σκεφτούν την πείνα τους και αφουγκράζονται τη φύση που προετοιμάζεται να δεχτεί την επιστροφή της άνοιξης. Ελπίζουν πως, αν σταθούν τυχεροί, η θεά Σέντνα θα οδηγήσει τις φώκιες σ' εκείνους.
Ίσως δεν πρόκειται για αστέρια, αλλά για ανοίγματα στον ουρανό απ' όπου η αγάπη των χαμένων δικών μας διοχετεύεται και λάμπει πάνω μας για να μας πουν ότι είναι ευτυχισμένοι.
Απόφθεγμα των Ινουίτ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου