Τα "Παγωμένα πέλματα" του Βαγγέλη Μπέκα από τις Εκδόσεις Ψυχογιός είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που εστιάζει στα προσωπικά βιώματα και στις ανθρώπινες σχέσεις, αναδεικνύοντας πολλά από τα κακώς κείμενα της σύγχρονης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που κρύβεται μέσα στον υπόκοσμο, το μαύρο χρήμα, στο ψέμα και στην καλά κεκαλυμμένη νομιμότητα μιας ανδροκρατούμενης αλλά και νομιμοφανούς κυριαρχίας.
Η Σοφία είναι μια νεαρή αστυνομικός που βλέπει ένα από τα όνειρα της να γίνεται πραγματικότητα. Η μετάθεση της στο Ανθρωποκτονιών, έρχεται να επιστεγάσει τους κόπους της και να την βγάλει επίσης από τον εφιάλτη του επώδυνου χωρισμού της. Η σύγκρουση της όμως με το πραγματικό κατεστημένο θα την προσγειώσει απότομα και οδυνηρά. Οι ισορροπίες που πρέπει να κρατήσει λεπτές. Η υπόθεση που θα αναλάβει, αλλά και ο τρόπος που θα αντιμετωπιστεί στην υπηρεσία της, θα την φέρει σε πρόσκρουση με τις αναμνήσεις που τόσο καλά νόμιζε πως είχε καταχωνιάσει μέσα της.
Ο Θωμάς είναι ένας άνεργος δημοσιογράφος που αναγκάζεται να δουλέψει σαν ιδιωτικός ερευνητής σε ένα δικηγορικό γραφείο, προκειμένου να φύγει από το φάσμα της ανεργίας και να νιώσει και πάλι χρήσιμος στην οικογένεια του. Θα κολυμπήσει σε αχαρτογράφητα νερά και σε σκοτεινές υποθέσεις. Θα έρθει αντιμέτωπος τελικά με έναν εφιάλτη που δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί και μπροστά σε αλήθειες που αγνοούσε ή τις είχε πολύ βαθιά θαμμένες μέσα του.
Μια σειρά θανάτων γυναικών που μοιάζουν σαν αυτοκτονία. Μια απαγωγή και μια συγκάλυψη, θα δώσουν το έναυσμα για μια σειρά γεγονότων, σε ένα παιχνίδι με τον χρόνο και τις σκληρές αλήθειες του.
Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από την αφήγηση του Θωμά και της Σοφίας, με μια αφήγηση όμως έτσι τοποθετημένη ώστε να αλληλοσυμπληρώνει τα στοιχεία της υπόθεσης μέσα από τους εντελώς διαφορετικούς χαρακτήρες τόσο του Θωμά και της Σοφίας όσο και των άλλων πρωταγωνιστών. Μέσα από μικρά κεφάλαια που εναλλάσσονται για να αλλάξουν το ύφος και την προσέγγιση της κάθε εξέλιξης, αλλά και να δώσουν διαφορετικό ρυθμό και φως ανάμεσα σε αυτά που βιώνει ο Θωμάς και σε αυτά που βιώνει η Σοφία. Η αλήθειες τους βρίσκονται κρυμμένες μέσα σε αυτούς που αγοράζουν ηδονή. Που αγοράζουν εξουσία. Που αγοράζουν δικαιοσύνη. Πρέπει να πέσουν στον βούρκο και στο σκοτάδι να τους βρουν και να τους ξεμπροστιάσουν και παράλληλα να αποδεχτούν όλες τις σκληρές διαπιστώσεις και τα νέα δεδομένα σε αυτά που έζησαν τόσο έντονα σε τόσο λίγο χρόνο.
Κοφτές λέξεις. Κοφτά συναισθήματα. Έρχονται σε αντίθεση με τον γλαφυρό και έντονα διεισδυτικό τρόπο που περιγράφονται οι κλειστοί συναισθηματικά χαρακτήρες. Που κουβαλούν τα δικά τους αγκάθια, τις δικές τους αμαρτίες και τα προσωπικά τους απωθημένα. Ένας άντρας και μια γυναίκα στόχοι μιας κοινωνίας που θέλει να επιβάλει τα δικά της πρότυπα. Στόχοι και παράλληλα δολώματα που τους τυλίγουν σε ένα δίχτυ πάλης με τον ίδιος τους τον εαυτό για τους ήρωες του βιβλίου, αλλά και τον αναγνώστη σε ένα καταπληκτικό ταξίδι αποτύπωσης μιας πραγματικότητας που γνωρίζουμε αλλά ταυτόχρονα την προσπερνάμε αδιάφορα.
Λόγος καυστικός, ειρωνικός και άκρως εκφραστικός. Πατάει επάνω στην πραγματική ψυχολογία των ηρώων, που βάλλονται από τα προσωπικά τους προβλήματα, τις βαλτωμένες σχέσεις και τις απεγνωσμένες αναζητήσεις. Εμβρόντητοι παρακολουθούν την ζωή τους να αλλάζει και να επαναπροσδιορίζεται μέσα όχι από τις δικές τους συμπεριφορές, αλλά από τις συμπεριφορές και τις προκλήσεις των άλλων.
Σκοτεινά σχέδια. Ηθικοί αυτουργοί. Αθώα θύματα. Αντιφάσεις και αντιθέσεις σε ένα παιχνίδι αποπροσανατολισμού στοιχείων, αλλά και συναισθημάτων που βρίσκονται καλά εγκλωβισμένα σε ένα υποσυνείδητο, που το ανασύρουν βίαια οι εξελίξεις.
Ο κάθε δευτεραγωνιστής γίνεται το πασπαρτού που ανοίγει τον δρόμο για τα στοιχεία που προκύπτουν, τις εικασίες, αλλά και τις ανατροπές. Ταυτόχρονα οι δεύτεροι ρόλοι αποτελούν και το αντικλείδι που ανοίγει διάπλατα τις ψυχές και το παρελθόν των δυο πρωταγωνιστών βγάζοντας τους σχεδόν εκβιαστικά προς τα έξω όλα τα καλά κρυμμένα συναισθήματα, αλλά και τους ανομολόγητους φόβους.
Το βιβλίο έχει τα χαρακτηριστικά τόσο του νουάρ όσο και του ψυχολογικού θρίλερ. Με αστυνομική πλοκή και κοινωνικές προεκτάσεις. Όπως η διαφθορά, η ανδροκρατούμενη κοινωνία, οι γυναικοκτονίες. Αλλά και γενικότερα οι ανθρώπινες σχέσεις. Όπως σχέση μάνας κόρης, πατέρα γιού. Συζυγικές σχέσεις, φιλικές σχέσεις και σχέσεις των δύο φίλων. Ο συγγραφέας επέλεξε οι αφηγητές να είναι ένας άντρας και μια γυναίκα σκόπιμα για να τονίσει τις αντιθέσεις, αλλά και τα σημεία εκείνα που ενώνουν και τέμνουν τις σκέψεις τους, τις σχέσεις τους αλλά καθορίζουν κυρίως την θέση των δυο φύλων μέσα στην κοινωνία. Με την αλληλοσυμπλήρωση, των κινήσεων, των σκέψεων και των επιλογών των δυο πρωταγωνιστών-αφηγητών οδηγούμαστε σε ένα εξαιρετικό φινάλε που αποδίδει την αλήθεια σε όλο της το μέγεθος όχι απαραίτητα με την πλήρη δικαίωση, αλλά με μια καθαρτήρια απαλλαγή από ενοχές και βαρίδια που τους κρατούσαν δεμένους. Παράλληλα αφήνει το ενδεχόμενο να ξανασυναντήσουμε το δίδυμο Σοφίας και Θωμά μιας και έχουν αφήσει ανοικτούς λογαριασμούς, αλλά και αποτελούν ένα δίδυμο που απέκτησε μια εξαιρετική χημεία που έχει να δώσει πολλά στην συνέχεια.
Ένα βιβλίο εξαιρετικό από τα καλύτερα που διάβασα φέτος. Το προτείνω λοιπόν και σε σας να το ανακαλύψετε.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ
"Αχιλλέας, ο ξεναγός μου στον εφιάλτη..."
"Ο άνθρωπος που με έχωσε στον βούρκο, μου άνοιξε τα μάτια..."
"Δεν σε ένοιαζε η αλήθεια στο σκοτάδι σου. Να ζήσεις μόνο ήθελες. Να ζήσεις καλά."
"Τότε τους είδα για πρώτη φορά. Ιδέα δεν είχα ποιοι ήταν ακόμα. Μπροστά απ' όλους, ο ομορφάντρας, ο μαυροπουκαμισάς. Μπήκε στη θέση του οδηγού στο Citroën, ο κυριλάτος δίπλα του και πίσω τους βιαζόταν να τους προφτάσει η Σοφία.
Ανάμεσα στις παλιές πολυκατοικίες και τις νεραντζιές είδα για πρώτη φορά εκείνο το παράξενο κορίτσι με τα καστανοκόκκινα μαλλιά και τις ανεπαίσθητες φακίδες. Η Σοφία έχει κάτι που ξεχωρίζει. Είναι τα μαλλιά και τα μάτια της, τα μάτια του μελιού, που γύρισαν σπινθηροβόλα και με κοίταξαν. Κοντοστάθηκε δίπλα στο αμάξι κοιτώντας με επίμονα, ενώ κρατούσε ακόμα την πόρτα ανοιχτή. Σαν να είχε κοκαλώσει που με είδε.
Κάτι της είπαν από μέσα, βιάστηκε να μπει. Κάθισε στο πίσω κάθισμα, μα αμέσως γύρισε πάλι, με κοίταξε με τα μάτια της που έλαμπαν από το πίσω τζάμι. Τι παράξενο κορίτσι, σκέφτηκα. Με κοιτούσε με έναν τρόπο που ποτέ δε με είχε ξανακοιτάξει γυναίκα, κι αυτό με έκανε να νιώσω αλλόκοτα. Ιδέα δεν είχα ακόμα πως ήταν αστυνομικός."
"Εστίασες το μεγάλο, έχασες το μικρό. Κρυβόσουν για χρόνια πίσω απ' τις αλήθειες των πολλών και τώρα νιώθεις προδομένος. Από τη Μαίρη, τον Στάθη, απ' όλη σου τη ζωή... Τουλάχιστον, δεν είσαι πλέον αυτός που ήσουν. Άλλαξες. Έγινες λίγο σαν κι αυτούς. Κολυμπάς στο ψέμα. Κι έχεις κρυμμένο το πιστόλι....."
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου