Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το " Λέμον Πάι " Κωνσταντίνα Μόσχου


Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

Ένας παράξενος ιδιωτικός ερευνητής ο Στάθης Παντελιάς, μπλέκεται σε μια σύνθετη υπόθεση που ξετυλίγεται έξυπνα και μεθοδικά σε δυο επίπεδα. Απο την μία πλευρά η μυστηριώδης, σκοτεινή και σαγηνευτική Φιλίππα, που του αναθέτει να βρει ποιος την παρακολουθεί. Και από την άλλη η βοήθεια που του ζητείτε από την αστυνομία, για την ανεύρεση στοιχείων σε μια σειρά αλλεπάλληλων φόνων ατόμων που ανήκουν στην αφρόκρεμα της Ελληνικής Κοινωνίας. Μέσα σε έναν γρήγορο ρυθμό. Μέσα από μια σειρά γεγονότων που ξετυλίγονται με χιούμορ και έξυπνη φαντασία. Με την εμπλοκή ξεχωριστών και μοναδικών ηρώων που πλαισιώνουν τον Στάθη Παντελιά στην προσωπική του ζωή. Αλλά και πρόσωπα που προστίθενται στην αναζήτηση του ή στην παραπλάνηση του. Με έναν ξεχωριστό και διαφορετικό τρόπο γεμάτο από έντονες διακυμάνσεις που μας κάνουν διαρκώς να χαμογελάμε, θα ακολουθήσουμε την πορεία μιας πολύ διαφορετικής ιστορίας στον λαβύρινθο των στοιχείων δυο υποθέσεων που δεν είναι και τόσο τυχαίες.

Η Κωνσταντίνα Μόσχου σε αυτό της το βιβλίο καταφέρνει να μας παρουσιάσει ένα έξυπνο αστυνομικό μυθιστόρημα , συνδυάζοντας παράλληλα το χιούμορ, τους έξυπνους, καυστικούς και σαρκαστικούς διαλόγους περνώντας μέσα στο κείμενο της, κάποιες πολύ δυνατές αλήθειες. Έξυπνα και φρέσκα τεχνάσματα. Διαφορετικά και ξεχωριστά λογοπαίγνια. Ατάκες ή περιγραφές που μένουν και ξεχωρίζουν. Με λίγα λόγια έχει καταφέρει η συγγραφέας να πετύχει μια δικιά της μοναδική μυθιστορηματική μίξη με τέλεια αποτελέσματα. Σφιχτοδεμένη υπόθεση που βαδίζει με σκοπό προς μια κατεύθυνση χωρίς υπερβολές και φλυαρίες. Ήρωες οικείοι, καθημερινοί, προσιτοί στην σύγχρονη πραγματικότητα και τρωτοί στα προσωπικά τους πάθη. Οι συνοικίες της Αττικής, μέσα στις οποίες κινούνται οι ήρωες δημιουργούν ένα έντονο φόντο που σε κάνουν να τις αγαπήσεις βλέποντας τες με ένα διαφορετικό μάτι. 

Λιτά εύστοχη και φειδωλά δοσμένη η βία που υπάρχει στο βιβλίο. Υπάρχουν φόνοι, υπάρχει ο φόβος, ο κίνδυνος, υπάρχει η αγωνία. Η ξέφρενη δράση των ηρώων. Όλα υπάρχουν ξεκάθαρα, αλλά όλα αλλάζουν μέσα από την λογοτεχνική ευστροφία της συγγραφέως που καταφέρνει να μας αποδώσει ακόμα και τις σκηνές βίας μέσα από ένα δικό της μοναδικό φίλτρο, που δεν τρομάζει αλλά ούτε αναιρεί τις εικόνες της βίας και του θανάτου.

Ιδιότυπο μυστήριο, υποδόριο χιούμορ και εμφανής αυτοσαρκασμός σε μια εντελώς πρωτότυπη ιστορία τόσο στο στήσιμο της πλοκής, όσο και στο πλάσιμο των χαρακτήρων. Ουσιώδεις και ακριβείς οι περιγραφές των γεγονότων. Απλότητα και ωριμότητα στην διαχείριση της μυθοπλασίας, Απολαυστικά δρώμενα, τραγελαφικές σκηνές, έντονες και δυναμικές παρεμβάσεις που προσγειώνουν έστω και στιγμιαία τον αναγνώστη στην πραγματική διάσταση της υπόθεσης. Για να τον τραβήξουν όμως και πάλι στο χαλαρό και παρορμητικό ύφος στο οποίο κινείται διαρκώς το βιβλίο. Γιατί από την αρχή μέχρι το τέλος η συγγραφέας μας οδηγεί σε μια επικίνδυνα ξεχωριστή ισορροπία ανάμεσα στο τραγικό, το σατιρικό και το κωμικό. Ανάμεσα στο κυνικό και το απόλυτο, στην ευαισθησία και στον έντονο συναισθηματισμό. Την μια χαλαρώνει το σκοινί της αγωνίας και την άλλη το τραβά και το τεντώνει. Πότε γλυκό και πότε ξινό το συναίσθημα. Πότε αστείρευτα αστείο και πότε ρεαλιστικά σοβαρό. Με έναν ιδιόμορφα ξεχωριστό τρόπο πραγματικά αυτό το βιβλίο κατορθώνει να μας οδηγήσει στην δικιά του μοναδική αλήθεια. Αυτήν που αξίζει να την ανακαλύψετε ταξιδεύοντας μέσα από τις σελίδες του. 



Η συγγραφέας κατάφερε να δημιουργήσει έναν δικό της αυθεντικό και μοναδικό ήρωα που θα τον αγκαλιάσει ο κάθε αναγνώστης. Ο Στάθης Παντελιάς δεν είναι ένας τυχαίος ήρωας. Είναι αυτός ο ημιτελής πρωταγωνιστής που φτιάχνεται σιγά σιγά από τα ίδια του τα λάθη, τις γκάφες του και τις ίδιες τις ατέλειες του.

Η Κωνσταντίνα Μόσχου επίσης κατάφερε να συνδυάσει μοναδικά το αβίαστο γέλιο με την έξαρση της σκέψης και της φαντασίας. Την ίδια ώρα που ο αναγνώστης γελάει και χαμογελάει την ίδια ακριβώς στιγμή προσπαθεί να εισχωρήσει στην σκέψη και στην ψυχολογία του κάθε ήρωα. Και ταυτόχρονα να σπάσει τους κρίκους του μυστηρίου και να φτάσει μαζί με τον πρωταγωνιστή στην εξιχνίαση της υπόθεσης.

Εάν θέλετε να διαβάσετε ένα βιβλίο με έντονο και πρωτότυπο χιούμορ. Γεμάτο ένταση, αγωνία και ξεχωριστές εξελίξεις διαβάστε το με μια ανάσα. Γιατί το γλυκό και το ξινό της ζωής συμβαδίζουν σε έναν εξαιρετικό συνδυασμό μυστηρίου, έντασης και δράσης.

Το Βιβλίο θα το βρείτε από Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη σε όλα τα Βιβλιοπωλεία.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ