Επιλέγοντας να διαβάζω πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο της Γιώτας Καλαμαρά " Τα βλέπω ". Μια νουβέλα που προσεγγίζει και εμβαθύνει στην ενδοοικογενειακή βία, στους εθισμούς της χαρτοπαιξίας και του αλκοολισμού καθώς και στα επικίνδυνα μονοπάτια της εκδίκησης, στα λυτρωτικά πλοκάμια της Θείας δίκης και στα ενοχικά πατήματα της συνείδησης που από την ανυπαρξία οδηγείται στο ξαφνικό και απότομο ξύπνημα της. Κλειδί για όλα αυτά η ατμόσφαιρα μυστηρίου και η αύρα του μεταφυσικού που οδηγεί αδιόρατα τα νήμα της δικαίωσης, της τιμωρίας και της λύτρωσης.
Πρωταγωνιστής της ιστορίας ο Δημήτρης ένας άντρας που κρύβει εντός του βίαιες συμπεριφορές, σκοτεινά συναισθήματα και βρίσκεται εθισμένος στο αλκοόλ και στον τζόγο. Όταν θα συναντηθεί με τον Νίκο η ζωή του θα μπει σε έναν άλλο δρόμο. Θα δει στο πρόσωπο του, τον ίδιο του τον εαυτό και τα κομμάτια εκείνα που θα τον οδηγήσουν σε ένα ρίσκο που θα τολμήσει να πάρει δια μέσου ενός Τουρνουά Πόκερ. Η έντονη ψυχολογία που δημιουργεί η κάθε παρτίδα οδηγεί σε ένα μπαράζ αδρεναλίνης, αλλά και καταστροφής. Γιατί το πόκερ είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής και μυαλού. Είναι όμως και ένα παιχνίδι που εργαλειοποιεί το χαρτοπαικτικό πάθος οδηγώντας στο ευκαιριακό κέρδος ή στην οικονομική καταστροφή. Στην περίπτωση του βιβλίου αποτελεί και τον συνδετικό κρίκο που ενώνει σφάλματα και συνειδήσεις σε μια ανελέητη τιμωρία.
Το θέμα είναι κοινωνικό και πανανθρώπινο. Το αίσθημα που αφήνεται αποτυπωμένο στις γυναίκες που δέχονται επανειλημμένα την βία. Το χνάρι της βιαιοπραγίας που μένει ανεξίτηλο στην παιδική ψυχή. Οι συνέπειες του αλκοόλ στην ψυχολογία και στην συμπεριφορά των ανθρώπων. Κάτι που γίνεται πιο απόλυτα συνειδητό και κατανοητό από την επιλογή της περιγραφής στην ουσία από ένα τρίτο πρόσωπο που είναι σαν να παρατηρεί συμπεριφορές και να ξεδιαλέγει συναισθήματα δίνοντας στον αναγνώστη την σφαιρική αντίληψη μιας ουσιαστικής εικόνας απέναντι στους θύτες και στα θύματα της βίας και των εξαρτήσεων.
Ένα δραματικό κείμενο. Ένα τρίπτυχο αλήθειας, αληθοφάνειας και οφθαλμαπάτης. Ένας συνδυασμός αλκοόλ, βίας και χαρτοπαιξίας. Ανεπαίσθητου εγωισμού και ανταγωνισμού. Μια μάχη που βγάζει στο φως όλα τα ένστιχτα των ανθρώπων που εκτροχιάζονται από τα πάθη τους και ξεχνάνε κάθε θετικό συναίσθημα και κάθε ηθική αξία. Στο ενδιάμεσο μέσα από το σκοτεινό πρόσωπο μιας αδιόρατης πραγματικότητας. Από την σκιώδη παρουσία μιας άγνωστης μορφής, η Νέμεσης ενδύεται την μορφή του απωθημένου για να αποδώσει μια ετεροχρονισμένη δικαιοσύνη και να καλύψει όλα εκείνα τα κενά μιας ζωής που είχε μάθει να ζει στην άβυσσο της βίας και του εξαναγκασμού.
Κακοποίηση, ψυχολογική και σωματική βία, εξαρτήσεις, καταναγκαστικές συμπεριφορές. Τραυματικές εμπειρίες που συνοδεύονται με γερές δόσεις αντίφασης στις αντιδράσεις- ορισμένες φορές- με σκοπό να βγει στην επιφάνεια λίγο από το φως του ήρωα που έχει θαφτεί γερά μέσα στα σάπια θεμέλια του. Αλλά και να αναδείξει την γονική επιρροή στο κτίσιμο ενός χαρακτήρα.
Μέσα από την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν τα θύματα, αλλά και την επιβλητική και αμετανόητη επανάληψη καταπιεστικών επιθέσεων βιώνουμε αυτή την αέναη μάχη έναντι της ασκούμενης βία. Απέναντι στις ασυγχώρητες και διαδοχικές σκηνές της ανδρικής επιβολής απέναντι στην οικογένεια η οποία λαμβάνει ρόλο κατάκτησης. Τα λάφυρα είναι οι πληγές στα σώματα. Και τα συναισθηματικά κενά στις ψυχές. Με λόγο απλό αλλά και έντονο φανερώνονται όλα τα ψυχικά απομεινάρια των θυμάτων. Αλλά και όλες οι επάρσεις των θυτών που σηκώνουν σαν τρόπαια ανδρισμού την επικράτηση τους στα ανυπεράσπιστά θύματα τους.
Μια παρτίδα Πόκερ στην τελική αναμέτρηση, αμφίρροπη και δραματική καραδοκεί να διεκδικήσει το τίμημα μιας ολόκληρης ζωής βυθισμένης στο ψέμα, στην υποκρισία και στην δύναμη της αντρικής πυγμής που κομματιάζει ψυχές και σώματα. Με ένα κρεσέντο εναλλαγών και ανατροπών προς το τέλος οδηγούμαστε μέσα από ένα αχνό πέπλο μίσους, εμπάθειας, ζήλειας και αδικίας σε μια οριακή κατάσταση εικονικής επιβράβευσης, αλλά και επικείμενης τιμωρίας. Μέσα από έναν χείμαρρο τύψεων, ενοχών και εκδίκησης και μιας θείας δίκης που έρχεται μέσα από το συνειδητό αλλά και το ασυνείδητο των επιλογών και των πράξεων, φτάνουμε στην αλήθεια που κρύβεται σαν ψευδαίσθηση που σκεπάζει τα πάντα.
"Δίπλα στο ακίνητο σώμα του Δημήτρη, στέκονταν η σκιά. Είχε ακούσει κάθε λέξη, είχε δει κάθε χτύπημα, είχε αφουγκραστεί κάθε βογκητό πόνου. Είχε καταγράψει όλο το σκηνικό μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Η λίστα μεγάλωνε συνεχώς..."
Το πρώτο αυτό βιβλίο της Γιώτας Καλαμαρά δείχνει μια συγγραφική προσπάθεια που έχει την δυνατότητα να έχει μέλλον και συνέχεια στα Λογοτεχνικά μας πεπραγμένα. Μπλέκει πολύ όμορφα την πραγματικότητα με τα κομμάτια μιας ιδιαίτερης έκτης αίσθησης για να αποδώσει είτε δικαιοσύνη. Είτε να δέσει συμπεριφορές και εσωτερικές συναισθηματικές διεργασίες. Είτε να μας φέρει κοντά με το παρελθόν και το παρόν του κεντρικού ήρωα που στην ουσία παλεύει με τον δικό του προσωπικό κόσμο αυτόν που έκτισε μέσα από τον ακραίο χαρακτήρα του. Και αυτός ειδικά ο ιδιαίτερα ευέλικτος τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας αποφάσισε να μας παρουσιάσει τον κεντρικό της χαρακτήρα, κινούμενος ανάμεσα στην πραγματικότητα, την ψευδαίσθηση και την ενδιάμεση οδό της συνείδησης που ξεπετάγεται ακάλεστη πολλές φορές, μας δείχνει πως ο άνθρωπος μπορεί πολλές φορές να ξεφύγει από την αλήθεια και τις κακοτοπιές. Δεν μπορεί εύκολα να ξεφύγει από την συνείδηση του όσο καλά και αν έχει θαφτεί αυτή, όσο και από την Θεία δίκη που καραδοκεί να τιμωρήσει κάθε ανθρώπινη ύβρη αργά ή γρήγορα.
Το Βιβλίο Κυκλοφορεί από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΡΑΦΗΜΑ
Η Γιώτα Καλαμαρά συνομίλησε μαζί μου σε συνέντευξη βασισμένη αποκλειστικά στο βιβλίο ΤΑ ΒΛΕΠΩ
Μείνετε συντονισμένοι και στο κανάλι της Σελίδας μου στο YOU TUBE Για να παρακολουθήσετε την Δευτέρα 12 Απριλίου το βίντεο που σας ετοίμασα για το βιβλίο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου