Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το " Ίσως την Επόμενη φορά " Κωνσταντίνος Τζαμιώτης




Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

Ίσως την επόμενη φορά ένας δυνατός τίτλος, που αφήνει αιχμές, αμφιβολίες και μια τελεσίδικη χροιά. Είναι σαν αμφιταλαντεύεται, σαν να αιωρείται ανάμεσα σε αυτό που θέλει να πει ο συγγραφέας και σε αυτό που έχει ανάγκη να φανταστεί ο αναγνώστης.Το διάλεξα ανάμεσα σε πολλά βιβλία, αποκλειστικά από τον τίτλο του. Δεν κοίταξα καν το οπισθόφυλλο για να διαβάσω την υπόθεση. Είναι κάτι που σπάνια κάνω μιας και το πρώτο πράγμα που κοιτάω σε ένα βιβλίο είναι η περίληψη του. Αυτό το βιβλίο μάλλον με επέλεξε και πολύ καλά έκανε γιατί και μου άρεσε πολύ και έβαλε στην λίστα μου έναν ακόμα συγγραφέα που θα ακολουθήσω στα επόμενα βήματα του ή θα ψάξω να βρω κάποιο προηγούμενο του κείμενο για να το εντάξω στα επόμενα αναγνώσματα μου.

Μια ξεχωριστή ερωτική ιστορία που ξεδιπλώνεται με μια ιδιόμορφη πλοκή που εστιάζει στις σκέψεις και στις εμμονές των πρωταγωνιστών. Που εμβαθύνει στις διαφορετικές προσδοκίες και φανερώνει
τις πραγματικές εγωιστικές τους προθέσεις που δημιουργούν είτε οι συνθήκες είτε οι λανθασμένοι υπολογισμοί τους. Οι συμπτώσεις και οι αναπάντεχες συγκυρίες.

Ο Πέτρος είναι ένας συγγραφέας όχι πολύ γνωστός. Μια μέρα έχει μια σημαντική υποχρέωση. Αγουροξυπνημένος και αργοπορημένος πηγαίνοντας στο Μετρό για να πάει στον προορισμό του βλέπει μια γυναίκα στην αποβάθρα να διαβάζει το βιβλίο του. Θα την ακολουθήσει, θα την γνωρίσει και θα την ερωτευθεί. Η Βασιλική αυτό είναι το όνομα της γυναίκας θα γοητευθεί απο τον Πέτρο. Θα τον βάλει στην ζωή της και θα ονειρευτεί μαζί του μια άλλη ζωή γεμάτη έρωτα.

Το Βιβλίο χωρίζεται σε δυο κομμάτια. Στην περιγραφή της γνωριμίας και της σχέσης από την πλευρά του Πέτρου. Και σε αυτή της περιγραφής του ίδιου σκηνικού από την πλευρά της Βασιλικής. Άραγε πόσο διαφορετικά μπορούν να δουν δυο άτομα που είναι τα δυο σκέλη μιας σχέσης τα ίδια γεγονότα και τα ίδια στιγμιότυπα; Πόσο διαφορετικά  μπορούν να αντιληφθούν τον έρωτα και να βιώσουν την επίδραση του; Μια εξαιρετική προσέγγιση μιας ερωτικής σχέσης που την βιώνουν με την ίδια δύναμη αλλά την διαχειρίζονται με διαφορετικό τρόπο. Η προσμονή, η αναμονή, η υπομονή ή ανοχή.  Η εσκεμμένη εξαπάτηση για να κερδίσεις τις εντυπώσεις. Η απαρχή μιας σχέσης. Μετά η έλξη, η σαρκική απόλαυση, η επιθυμία, τα όνειρα που περιορίζονται στην ατομικότητα και εκλαμβάνονται με έναν τρόπο εκ διαμέτρου αντίθετο. Και αργότερα αρκεί μια παρεξήγηση να αλλάξει τα συναισθήματα και την καθολική εικόνα που έχουμε για τον άνθρωπο που έχουμε ερωτευτεί. Μπορεί ο έρωτας να αλλάξει κάτω απο το πρίσμα μιας άλλης πραγματικότητας;

Ο συγγραφέας παρατηρεί. Ανιχνεύει και τονίζει καταστάσεις. Αλιεύει και κατευθύνει συναισθήματα, μπλοκάροντας τον αναγνώστη σε μια αλήθεια που θα ανατρέψει κάθε δικιά του σκέψη. Αναγκάζοντας τον να δει με μια άλλη οπτική τις δυο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Ξεμπροστιάζοντας τα συμπλέγματα της άνισης μάχης του εγωισμού και της ανώφελης υπεροχής. Σε ποια σχέση σωστή άραγε αξίζει να υπερέχεις;

"Από την δυσάρεστη αίσθηση πως είναι κανείς μονίμως στο λάθος μέρος, έως την ακόρεστη επιθυμία να βρίσκεται ταυτόχρονα παντού και πουθενά, μεσολαβεί ακριβώς μια συνηθισμένη ζωή "

 Η κάθε λέξη εύστοχα επιλεγμένη περιγράφει με απόλυτη ευκρίνεια την κάθε εικόνα και το κάθε συναίσθημα. Λιτό και απόλυτα προσηλωμένο στον σκοπό του δεν αναλώνεται σε περιττές περιγραφές και ανώφελα σχόλια.

   Ένα ιδιαίτερο Βιβλίο που στοχεύει αποκλειστικά στο κτίσιμο μιας ερωτικής ιστορίας και στην αντίληψη της από δυο διαφορετικές πλευρές. Αυτή του άντρα και αυτή της γυναίκας. Η ίδια ερωτική ιστορία πόσο διαφορετικά εκλαμβάνεται όταν επεξεργάζεται εντελώς διαφορετικά στο μυαλό ενός αρσενικού και ενός θηλυκού; Όταν ειδικά θα μπει ανάμεσα τους μια παρεξήγηση που ο καθένας θα την αντικρίσει με τον δικό του τρόπο. Ο καθρέπτης του μυαλού σε μια ερωτική αντιπαράθεση των δύο φύλων.

Ρεαλιστικό και απόλυτα συμβατό με την πραγματικότητα που υπάρχει σε πολλές σχέσεις σήμερα και πάντα. Παίζει με τον χρόνο και την αξία της στιγμής. Την εικόνα που μπορεί να αλλάξει απόχρωση ανάλογα με το σημείο που θα την συναντήσεις ή την συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.

Δυνατά συναισθήματα και εμφατικές αντιφάσεις συνθέτουν ένα ξεχωριστό μυθιστόρημα που εγώ το ξεχώρισα και πιστεύω πως και εσείς με την σειρά σας αξίζει να το ψάξετε και να αναζητήσετε την δικιά σας αλήθεια μέσα στις σελίδες του.

Το Βιβλίο κυκλοφορεί απο τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ