Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το "Ευτόπια - Τα χρόνια του Μανιφέστου" Άννη Παπαθεοδώρου



 

   Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου


   Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε πολλές και έντονες καταστάσεις μέσα στα χρόνια της κρίσης. Ζούμε πράγματα που τα αντιλαμβανόμαστε, αλλά νιώθουμε ανίκανοι να τα αλλάξουμε και πράγματα που δεν θα τα καταλαβαίνουμε μιας και υπόγεια και μεθοδικά έχουν κατακλύσει κάθε ίνα της ψυχής μας υπνωτίζοντας μας και φέρνοντας μας μπροστά σε πολλές τετελεσμένες καταστάσεις. Καταστάσεις που μας οδηγούν τελικά στην απώλεια κάθε ίχνους ελευθερίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
   Λέμε ότι ξέρουμε τι μας συμβαίνει. Λέμε ότι καταλαβαίνουμε όλες τις αλλαγές στην ζωή μας. Λέμε πως αυτό που βιώνουμε είναι απλά το άλμα προς το μέλλον που έχει μόνο μερικές υποχρεωτικές στερήσεις και δεδομένες απώλειες στην ζωή μας. Λέμε πως μπόρα είναι θα περάσει, και σε λίγο θα έρθει το πολυπόθητο ουράνιο τόξο, που θα φωτίσει και πάλι την ζωή μας.  Λέμε ότι ελέγχουμε την κατάσταση με την ανεξάντλητη υπομονή και την απόλυτη αφοσίωση στο σύστημα που έχει αναλάβει να μας βγάλει απο το τούνελ της κρίσης, Είναι όμως έτσι; Όλοι μας υποσυνείδητα γνωρίζουμε πως η άβουλη στάση μας απέναντι στο κύμα της συσσωρευμένης και βίαιας αλλαγής στον τρόπο ζωής μας θα έχει ανυπολόγιστα αρνητικά αποτελέσματα στην πορεία της δικιάς μας ζωής και στο μέλλον των παιδιών μας που αγνοούν το αύριο που τους κτίζει η δικιά μας απάθεια. Μια ζωή σε καταστολή και σε μια εκούσια υποβοηθούμενη και εικονική  πραγματικότητα, που μας δίνει λίγες στοχευμένες  ανάσες πριν απο το προδιαγεγραμμένο τέλος μας. Και εδώ έρχεται να αλλάξει την ροή της κατάστασης ένα Βιβλίο. Γιατί τα βιβλία αλλάζουν την σκέψη και μπορούν να αλλάξουν την πορεία της ίδιας της ζωής.
   Το Βιβλίο που σας προτείνω με χίλια να διαβάσετε είναι Ένα Βιβλίο καταγραφής της τραγικής πραγματικότητας που αρνούμαστε να δούμε ρεαλιστικά. Και ένα ξυπνητήρι αναγκαίας αφύπνισης που έχει σκοπό να μην μας αφήσει να μπούμε στο κλουβί που έχει σχεδιάσει το μυαλό της δικιάς μας ανύπαρκτης αντίστασης.  Η συγγραφέας Άννη Παπαθεοδώρου με το Βιβλίο της ΕΥΤΟΠΙΑ - Τα χρόνια του Μανιφέστου, που αποτελεί το πρώτο Βιβλίο της Τριλογίας, εντοπίζει και τονίζει με ένα διαφορετικό και ευφάνταστο τρόπο όλα εκείνα τα σημεία που συλλέγοντας τα και αναλύοντας τα, οδηγεί τον αναγνώστη σε μια γόνιμη αναζήτηση. Σε μια αναθεώρηση και σε μια επανεκκίνηση της ίδιας του της σκέψης.
   Μέσα από μια τυπική οικογένεια, που είναι δεμένη με ισχυρούς δεσμούς αγάπης, αλλά και διαφορετικές οπτικές στα ίδια ζητήματα που την απασχολούν, βιώνουμε μια ιστορία που μας πάει κάπου 40 χρόνια μπροστά. Στο μακρινό μέλλον που όμως δεν είναι και τόσο μακρινό. Τα μέλη της οικογένειας μέσα από τα όσα έχουν βιώσει και αποδεχτεί ύστερα από την επιβολή του Μανιφέστου κάνουν έναν απολογισμό της κατάστασης που έχει αλλάξει ριζικά την ζωή τους. Με λογική ευαισθησία και με μια ξεχωριστή αντικειμενική στάση η συγγραφέας κατορθώνει να γεφυρώσει το χάσμα που φαινομενικά χωρίζει την ιστορία μας από το σήμερα, ρίχνοντας εσκεμμένα τον σπόρο της σκέψης της και τα ψήγματα της κατασταλλαγμένης θεωρίας της σε όλα αυτά που βιώνουμε και αρνούμαστε να δούμε ακολουθώντας σαν πρόβατα τις νόρμες της Παγκόσμιας εξουσίας. Με  όμορφο και κατανοητό λόγο. Με προσεγμένη προσέγγιση των καταστάσεων. Με μεθοδικό και διεισδυτικό τρόπο. Με εύστοχους προβληματισμούς και σωστές επισημάνσεις μας οδηγεί στο κέντρο του προβλήματος και στην ουσία της κατάστασης που βιώνουμε και αρνούμαστε να αντιστρέψουμε θεωρώντας ανίκανους τους εαυτούς μας ή περιμένοντας τις λύσεις από άλλους.  Μας αναγκάζει να δούμε κατάματα τα σημάδια, να τα αναγνωρίσουμε πλέον και να βγούμε πανηγυρικά από την παρατεταμένη αυταπάτη. Γιατί τι κάνουμε όλοι εμείς τώρα; Ζούμε σε έναν λήθαργο και ακολουθούμε απλά το σχέδιο που άλλοι  έχουν χαράξει για μας.
   Αλλάζουμε ονόματα σε καταστάσεις. Καμουφλάρουμε συναισθήματα ακολουθώντας το τέλειο σχέδιο που σκοπεύει να κατευνάσει και να υπνώσει την κάθε αντίδραση μας με ήπιο τρόπο. Και έτσι εύκολα παγιώνεται η νέα κατάσταση Και μετά αυτή η κατάσταση νομιμοποιείται και μετά συνηθίζεται και μετά γίνεται τρόπος ζωής που τον ακολουθούν οι επόμενες γενιές με αποτέλεσμα μια προσωρινή κατάσταση να γίνει τελικά κατεστημένο και κεκτημένο του συστήματος. Και κανείς δεν παρακάμπτει το κεκτημένο. Κανείς δεν το τολμά να αλλάξει μια πάγια κατάσταση ακόμα και αν αυτή είναι προγραμματισμένη να τον οδηγήσει στην αλλοτρίωση του ίδιου του, του εαυτού.
   Ο Μάνος και η Άννα η Χαρά και η Γιολάντα ο Σάββας, ο Στέλιος, ο Λουκάς. Ρόλοι ενός βιβλίου Φανταστικής και Επιστημονικής Φαντασίας. Ρόλοι όμως που αγγίζουν την δικιά μας πραγματική υπόσταση. Που φανερώνουν την οικειότητα τους για να προσεγγίσουν  το δικό μας πραγματικό και δυσθεώρητο πρόβλημα: την άρνηση μας να καταλάβουμε πως έχουμε βρεθεί σε μια κατάσταση που έχει καταλύσει κάθε στοιχείο προσωπικής επιλογής. Με σωστά ειπωμένες λέξεις. Με συγκλονιστικές εικόνες και συμβολικές παρομοιώσεις η συγγραφέας έχει συλλάβει και έχει καταγράψει όλα εκείνα τα αγκάθια που μας κρατάνε καθηλωμένους σε μια αναπόδραστη πραγματικότητα. Και με την μαγεία της πένας της αλλά και την αστείρευτη ποικιλία της σκέψης της μας γεννάει τρόπους διαφυγής και απόδρασης από όσα έχουν μπλοκάρει το μυαλό μας και από όσα έχουν περιορίσει τις κινήσεις μας.
   Πόσο αληθινό, πόσο προσιτό και πόσο σκόπιμα καταιγιστικό. Πόσο απρόκλητα αληθινό αφήνει το δικό του αποτύπωμα στην ψυχή μας. Μας δίνει το στίγμα πως είμαστε ακόμα ζωντανοί και πρέπει να βρούμε την θέληση να σκάψουμε στο παρελθόν, να βρούμε την αλήθεια και να φέρουμε στην επιφάνεια το νήμα που μας ενώνει με τον πραγματικό μας εαυτό. Στην εποχή που περιγράφει το βιβλίο δεν υπάρχει ιστορική γνώση.  Υπάρχουν μόνο περιορισμοί και καθορισμένες πράξεις και κινήσεις. Οι γεννήσεις ελεγχόμενες, οι θάνατοι και αυτοί ελεγχόμενοι με μια διαδικασία προκλητική απέναντι στην ουσία της ίδιας της ζωής και της ελευθερίας που πηγάζει από αυτή. Τα επαγγέλματα αυστηρά καθορισμένα. Οι μετακινήσεις σχεδόν ανύπαρκτες. Μια ζωή που την διέπουν μόνο κανόνες.
   Η συγγραφέας χωρίς να το καταλάβουμε και χωρίς να μπορέσουμε να το ελέγξουμε μας φέρνει απέναντι στις ίδιες τις προσωπικές μας ευθύνες. Γιατί Εμείς στο τώρα διαβάζοντας αυτό το βιβλίο πρέπει να βρούμε την διέξοδο σε μια αναζήτηση του μυαλού που θα μας βγάλει από την ατελείωτη πλάνη της νωθρότητας και της αδράνειας. Καταγράφοντας μια εφιαλτική πραγματικότητα στο άμεσο μέλλον μας βάζει στην διαδικασία να αναγνωρίσουμε τα λάθη που καταγράφουν οι κινήσεις μας στο σήμερα. Γιατί σήμερα ξεσπάμε τον θυμό μας στα θύματα και όχι στους θύτες. Αναγνωρίζουμε λάθος τα σημάδια και δεν καταλαβαίνουμε τις διαστάσεις που μπορεί να πάρει η αναβλητικότητα μας και η απαθής στάση μας στο μέλλον. Και το μέλλον δεν ανήκει μόνο σε μας αλλά ανήκει κυρίως και στους απογόνους μας. Μέσα από έναν κόσμο που γεννιέται ξανά. Μέσα από μια Παράλληλη αλήθεια που αναβιώνει στα κρυφά. Που τολμά να ξεφύγει από τις εντολές και τις επιτακτικές συμβουλές. Με έναν μεθοδικό και μοναδικό τρόπο καταφέρνει να ενεργοποιήσει τα κέντρα της σκέψης μας και να ξαναφέρει στην επιφάνεια την κοιμισμένη νοημοσύνη μας. Μια παραμυθένια εξιστόρηση, μιας εφιαλτικής διάστασης που μπορούν να πάρουν οι ίδιες οι πράξεις μας. Που ιχνηλατεί, ακροβατεί και πειραματίζεται στα σημεία των καιρών. Με μάγεψε, με καθήλωσε και με δίδαξε αφήνοντας το δικό του προσωπικό στίγμα στον τρόπο σκέψης μου. Ένα βιβλίο σχεδόν 500 σελίδων που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αναβλητικότητα και εφησυχασμό και το σημαντικότερο αφήνει ένα γεμάτο αγωνία κενό για την συνέχεια του που θα μας δώσει ακόμα περισσότερη τροφή για σκέψη και για περισυλλογή απέναντι στο προσωπικό μερίδιο της ευθύνης μας έναντι της ανθρωπότητας και της εξέλιξης της.

   Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσουμε όλοι για να ξυπνήσουμε επιτέλους από τον λήθαργο της αναβλητικότητας μας!!!!!

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ