Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Συνέντευξη με την Μαρία Γαβριελάτου - Μιλάμε για το Βιβλίο της " Τα σπασμένα φτερά της νιότης μου "



Επιμέλεια συνέντευξης Ρετετάκου Γεωργία


   Τα σπασμένα φτερά της Νιότης μου είναι το πρόσφατο βιβλίο της Μαρίας Γαβριελάτου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη. Έχουμε μαζί μας λοιπόν την Μαρία για να μιλήσουμε για το Βιβλίο και να πάρουμε απαντήσεις επάνω σε κάποια πράγματα που το αφορούν. Ένα βιβλίο από τα λίγα βιβλία που έχουν σαν κεντρικό ήρωα έναν άντρα. Έναν άντρα ήρωα που θα αγαπήσετε, θα θαυμάσετε και θα ζηλέψετε. Γιατί ποιος δεν θα ήθελε στην ζωή του, κρυφά ή φανερά έναν άντρα έτοιμο να θυσιάσει τα πάντα για εμάς;


1. Από που εμπνεύστηκες την Ιστορία του Βιβλίου σου και ποιο είναι το μεγαλύτερο μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα από τις σελίδες του;


Η έμπνευση ήρθε από την προσωπική ιστορία του παππού μου και το μεγαλύτερο μήνυμα που πιστεύω ότι περνάει είναι η θέληση για ζωή.

2. Ο Βασικός κορμός του Βιβλίου εστιάζει στην ψυχοσύνθεση και την συναισθηματική εξέλιξη ενός άντρα, του Στράτου. Γιατί επέλεξες να βασίσεις το βιβλίο σου σε ένα αντρικό πρότυπο;


Είχα τεράστια επιθυμία να γράψω ένα βιβλίο με βασικό ήρωα άντρα. Ήθελα να μπω, να δουλέψω και να αποδώσω όσο μπορώ την ψυχοσύνθεση ενός άντρα. Ήταν απλά μια πρόκληση για μένα η δημιουργία του Στράτου.

3. Ποιον άλλον ήρωα σου αγάπησες μέσα απο τις σελίδες του Βιβλίου εκτός φυσικά από τον Βασικό Πρωταγωνιστή τον Στράτο;


Την Βέρα νομίζω γιατί της έριξα το φορτίο της υπομονής και τον ρόλο της σκιάς στην ζωή του Στράτου. Όμως στην πορεία ,πιστεύω πως την ανακούφισα μέσα από την δυνατή αγάπη που είχε εκείνος για κείνη.

4. Στο Βιβλίο βασικό ρόλο στην ζωή των ηρώων, παίζει ένας φύλακας άγγελος ή ένας από μηχανής Θεός. Εσύ πιστεύεις πως υπάρχει στην ζωή μας μια κρυφή δύναμη που μας προστατεύει; Και αν ναί απο που αντλεί την ενέργεια της;


Όλοι μας έχουμε έναν φύλακα άγγελο στην ζωή μας και στην πορεία αυτής σίγουρα ένας από μηχανής Θεός μας βγάζει από μια δυσάρεστη κατάσταση. Ένας φύλακας άγγελος ή ένας από μηχανής Θεός αντλεί δύναμη πιστεύω, από τα δικά μας "θέλω".

5. Γράφεις με μεγάλη πειστικότητα για το μεγαλείο και την δύναμη της Θυσίας. Εσύ σαν άτομο θα θυσίαζες πράγματα από την ζωή σου; Και για ποια αξία ή για ποιο άτομο θα ήσουν διατεθειμένη να θυσιαστείς;


Έχω θυσιάσει πολλά πράγματα στην ζωή μου μόνο για τα παιδιά μου και γι' αυτά και μόνο όταν χρειαστεί θα θυσιάσω ξανά δικές μου επιθυμίες ή οτιδήποτε άλλο γιατί απλά είναι ότι ωραιότερο έχω δημιουργήσει στην ζωή μου και για μένα στην θέση της θυσίας απέναντι σε αυτά ίσον Αγάπη.


6. Η τοποθεσία που έχεις επιλέξει να εξελιχθεί η υπόθεση του Βιβλίου σου είναι οι Αμπελόκηποι. Φαίνεται καθαρά η αγάπη σου μέσα από τις λέξεις σου, για την περιοχή που μεγάλωσες. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μια ιδιαίτερη παιδική σου ανάμνηση άπω την περιοχή που τόσο φανερά αγαπάς;


Η γενιά η δική μου στάθηκε τυχερή γιατί έπαιξε στους δρόμους χωρίς φόβο. Γέμιζε τις πλατείες με παιδικές παρουσίες και φωνές κάτι που οι σημερινές γενιές δεν έχουν την ευκαιρία να ζήσουν. Οι αναμνήσεις πολλές και γλυκές μία από τις ωραιότερες είναι: Όταν είχαμε στήσει θέατρο σκιών με τον αδερφό μου. Μόλις στήσαμε με τον αδερφό μου τις φιγούρες του Καραγκιόζη και των υπολοίπων κατεβήκαμε στο μαγαζί του πατέρα μου. Βρισκόταν στην οδό Πανόρμου, τα σκαλιά του μαγαζιού είχαν ένα περίεργο σχέδιο οπότε ήταν ότι πρέπει για τους "θεατές", ιδανικό για να ανεβάσουμε την δική μας παράσταση. Είχαμε πάρει κρυφά ένα σεντόνι από την μητέρα μας και με το τίποτα σχεδόν στήσαμε το δικό μας Θέατρο σκιών. Είχαμε δε τόσο θάρρος που κόβαμε και εισιτήρια. Δύο δραχμές θυμάμαι ήταν η είσοδος. Είχαν μαζευτεί πολλά παιδιά και όταν τελειώσαμε το έργο η χαρά μας ήταν μεγάλη όχι μόνο για την επιτυχία του έργου αλλά και για τα χρήματα που μαζέψαμε. Τα χρήματα φυσικά δεν τα κρατήσαμε αντίθετα πήγαμε δίπλα στην Έβγα της γειτονιάς και πήραμε παγωτό ξυλάκι, γρανίτα που ήταν το πιο φτηνό με γεύση φράουλα για όλα τα παιδιά. Είχαμε θυμάμαι τόση χαρά εγώ και ο αδερφός μου που είχε επιτυχία όλο αυτό το θεατρικό εγχείρημα αλλά και που έφτασαν τα χρήματα να κεράσουμε παγωτό όλα τα παιδιά που ήρθαν να δουν την παράσταση μας. Ήταν η πρώτη φορά που αγάπησα το παγωτό γρανίτα μιας και πάντα αγαπούσα την σοκολάτα.

7. "Τίποτα δεν χάνεται αν εμείς δεν το αφήσουμε να χαθεί." Μια δυνατή αλήθεια που καταγράφεται μέσα στο βιβλίο. Ένα απόφθεγμα που πρέπει να κρατήσουμε σφικτά μέσα μας. Για σένα ποιο είναι εκείνο το απόφθεγμα που ακολουθεί συχνά την ζωή σου;


Ακριβώς αυτό "τίποτα δεν χάνεται αν εμείς δεν το αφήσουμε να χαθεί" αυτό ακολουθεί και την δική μου ζωή ακόμα και τις στιγμές που έχασα πράγματα που πάλεψα και μάτωσα για να μην χαθούν!

8. Πιστεύεις πως την μοίρα την καθορίζει κάποια ανώτερη δύναμη ή την καθορίζουμε εμείς αποκλειστικά με τις ίδιες τις πράξεις μας;


Η μοίρα καθορίζει ως ένα σημείο την ζωή μας το υπόλοιπο κομμάτι το καθορίζουμε εμείς. Ο άνθρωπος από την ημέρα που γεννιέται παίρνει για προίκα την μοίρα του, τώρα το πως θα την διαχειριστεί είναι στην δική του ευχέρειά.


9. Μπορείς να μας περιγράψεις κάποια ιδιαίτερη στιγμή που έζησες κατά την διάρκεια συγγραφής του συγκεκριμένου βιβλίου; Σε δυσκόλεψε ιδιαίτερα κάποια συγκεκριμένη σκηνή ή κάποιος χαρακτήρας;


Στα "ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΟΥ" ήταν σχεδόν όλες δύσκολες οι στιγμές τόσο που δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια ιδιαίτερα. Η κάθε μία με πόνεσε για διαφορετικούς λόγους κατά την στιγμή που έγραφα αυτό το βιβλίο. Υπήρχαν στιγμές που βίωσα τόσο τον πόνο των ηρώων μου που έκλεινα τον υπολογιστή έχοντας θυμό με τον εαυτό μου γιατί η πένα μου είχε ξεπεράσει και τα δικά μου όρια και την ψυχική μου αντοχή.

10. Ένα δυνατό σημείο του Βιβλίου είναι το συγκλονιστικό πέρασμα στο Άουσβιτς και συγκεκριμένα στο Block 10. Για ποιον λόγο επέλεξες να κάνεις αναφορά σε ένα μέρος που η ανθρωπότητα έχει τραγικές αναμνήσεις;


Επέλεξα το Άουσβιτς απλά γιατί πιστεύω πως δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε το κομμάτι αυτό της ιστορίας. Ήθελα ο αναγνώστης να βιώσει τα δεινά των ανθρώπων σε αυτό το κολαστήριο και κυρίως εγώ η μικρή και ασήμαντη να τιμήσω και να μνημονεύσω τις χιλιάδες ψυχές που υπέφεραν και βίωσαν τον θάνατο με τον χειρότερο τρόπο.


11. Ποια είναι η ωραιότερη φράση που έχεις ακούσει για το Βιβλίο σου από κάποιον αναγνώστη;


Είναι τόσο ωραία τα σχόλια που έχω ακούσει από αναγνώστες για τα ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΟΥ που δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια φράση ιδιαίτερα. Ίσως να φταίει και η συγκίνηση κάθε φορά που διαβάζω μια άποψη για το βιβλίο αυτό που κρατάω σαν ανεκτίμητο θησαυρό στην καρδιά μου από την πρώτη λέξη μέχρι την τελευταία.

12. Οι αξίες και τα Ιδανικά δεν χάνουν σε κανένα σημείο του Βιβλίου την αξία τους. Αντίθετα πεισματικά και κόντρα σε κάθε εμπόδιο είναι πάντα ψηλά και αδιαπραγμάτευτα. Πιστεύεις πως στις μέρες μας μπορούν οι αξίες να κρατηθούν ψηλά ή έχουν χαθεί κάπου ανάμεσα στο χάος της οικονομικής και συναισθηματικής κρίσης;


Καμία οικονομική κρίση αλλά και καμία δύσκολη στιγμή δεν μπορούν να γίνουν η αιτία να χαθούν οι ηθικές αξίες που έχει ένας άνθρωπος μέσα του. Άλλωστε εδώ ισχύει και αυτό που γράφω στο βιβλίο "τίποτα δεν χάνεται αν εμείς δεν το αφήσουμε να χαθεί",πόσο μάλλον οι αξίες που αυτές είναι η δύναμη για να προχωρήσουμε στα δύσκολα της ζωής.

13. Θα ήθελες να επισημάνεις εσύ κάτι ιδιαίτερο για το Βιβλίο σου με την πρόθεση να το εντοπίσουν και οι μελλοντικοί αναγνώστες σου;


Δεν έχω να επισημάνω κάτι ιδιαίτερο. Νομίζω καθετί είναι ξεκάθαρο. Το μόνο που έχει να κάνει ένας μελλοντικός αναγνώστης είναι να θέλει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτού να γίνει μέρος και κομμάτι των ηρώων.

14. Αν σου ζητούσα με μια λέξη να περιγράψεις το Βιβλίο σου για το οποίο τώρα μιλάμε " Τα σπασμένα Φτερά της Νιότης μου " Ποια λέξη θα επέλεγες για την περιγραφή του;


Πόσο δύσκολο είναι για μένα να περιγράψω αυτό το βιβλίο με μια λέξη που εκείνα τα βράδια τα αξημέρωτα με πόνεσε, με ταξίδεψε, με λύτρωσε και στο τέλος αποζημίωσε γλυκά και όμορφα την ψυχή μου!!, "Θυσία" θα έλεγα με μια λέξη. Ίσως γιατί η θυσία στα ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΟΥ, είναι συνώνυμο της ΑΓΑΠΗΣ.


15. Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής σου και κλείνωντας να κάνεις μια ευχή για σένα και για όλους εμάς.



Το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής μου είναι όταν έρθει η στιγμή να τελειώσει το δικό μου ταξίδι ζωής να πετάξει ήρεμη και ευτυχισμένη η ψυχή μου ξέροντας πως έκανα τα παιδιά μου περήφανα θέλοντας να ξέρουν πως τους έδωσα και το τελευταίο απόσταγμα αγάπης που είχα. Μια ευχή για μένα; Μα φυσικά ΥΓΕΊΑ. Αυτή την ευχή θέλω να δώσω και στους αναγνώστες, γιατί η Υγεία είναι ότι πιο πολύτιμο στην ζωή μας. Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία, ήταν ιδιαίτερη χαρά και τιμή για μένα.


Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Μαρία Γαβριελάτου για την υπέροχη συνέντευξη που μου παραχώρησε και να της ευχηθώ μέσα από την Καρδιά μου " Τα σπασμένα Φτερά της Νιότης μου " Να φτάσουν πολύ ψηλά. Να τα αγκαλιάσει το αναγνωστικό κοινό όπως ακριβώς τους ταιριάζει. Με ήρωες δυνατούς και ξεχωριστούς . Αξίες και ιδανικά ακολουθούν το υπέρτατο μονοπάτι της εξύψωσης τους μέσα από πράξεις δοτικά ηρωικές!!!! 

Κάποιες από τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου. Που γεννήθηκαν αθρόα μέσα απο τις σελίδες αυτού του Βιβλίου θα τις βρείτε ΕΔΩ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ